Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                                        Love the way you are.
                                        ~รักคุณในแบบที่เป็นคุณ~

อีกเพียงไม่กี่เซ็นปากของโทโมะก็จะประกบลงบนปากฉัน ฉันได้แต่หลับตา หัวใจฉันเต้นเเรงผิดปรกติ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขากำลัง..กำลังจูบฉัน

ก๊อก ก๊อก

ทันทีที่เสียงประตูดังขึ้น ฉันรีบออกจากตัวโทโมะ แล้วเดินไปเปิดประตู ก็เจอพ่อฉันยืนอยู่ ฉันวิ่งเข้าไปกอดพ่อทันที นึกว่าจะไม่ได้ออกจากที่นี่แล้ว T^T

"ไม่ป็นไรแล้วลูก"พ่อลูบหัวฉันเบาๆ ฉันเหลือบไปเห็นพ่อของโทโมะเหมือนกัน ฉันยกมือไหว้ทันทีทฉันหันไปมองทางโทโมะก็เห็นเขาลุกขึ้นแล้วมองมาทางฉันแวบหนึ่ง
แวบนั้นทำให้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ปิดโรงแรมนี้ซะ"โทโมะพูดจบแล้วเดินออกไป ผู้จัดการที่ยืนอยู่ตรงนั้น อ้าปากค้างแล้้วทรุดลงไปนั่งกับพื้น

"เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณพาหนูแก้วกลับบ้านเถอะ"

สามวันถัดมา 9.00 AM.

"ไปเที่ยวทะเล?"ฉันถามพ่ออีกครั้งในขณะที่ทานข้าวอยู่ ไปเที่ยวทะเล แถมได้ไปกับครอบครัวโทโมะอีก ฉันคิดถึงเขาจังไม่ได้เจอตั้งสามวัน

"เตรียมตัวได้เลยนะจ้ะลูกเดินทางพรุ่งนี้"

"หะ..หากระทันหัดแบบนั้นเลยหรอค่ะ"

"ฮาาๆ แม่มีอะไรจะเซอร์ไพร์ลูกด้วย"

"จริงหรอค่ะ แม่บอกแก้วได้ไหม>_<"

"ความลับจ้ะ"แม่ก็เป็นอย่างนี้ทุกที พรุ่งนี้จะไปเที่ยวแล้ว ขอไปทำผมหน่อยละกัน

ณ ห้าง

ในขณะที่ฉันรอจ่ายเงินก็ยืนยิ้มให้ตัวเองในกระจกผมสีน้ำตาลก็เหมาะกับฉันดีเหมือนแฮะ หลังจากจ่ายเงินเสร็จขณะที่ฉันจะก้าวออกจากร้านฉันก็เหลือบไปเห็นโทโมะ แต่เขาไม่ได้มาคนเดียว เขามากับผู้หญิงคนหนึ่ง ใครกัน...แถมผู้หญิงคนนั้นโครตจะสวย

"โธ่เว้ย! เธอรีบๆได้ไหมฉันสักจะอารมณ์เสียแล้วนะโว้ย!"โทโมะปาถุงเสื้อผ้าทิ้ง

"รถฉันหนะ อยากได้ไหม"

"โอเคฉันให้เวลาเธอสามวิ"โทโมะข่มอารมณ์ไว้ แล้วเก็บถุงเสื้อผ้าที่ปาทิ้งขึ้นมา

รถ? หมายความว่าไงกันนะ โอ้ยฉันไม่ค่อยได้ยินที่เขาคุยกันสักเท่าไหร่

"หกโมงครึ่งแล้วไปกันเถอะ"หะ..หาไปไหนกัน ฉันรีบตามผู้หญิงคนนั้นกับโทโมะไปทันที
ฉับขับรถตามไป ในที่สุดรถนั้นก็จอดโทโมะเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน ในขณะที่ฉันจะเปิดประตูลงไป สถานที่นี้มันทำให้ฉันหยุดชะงักทันที

สนามแข่งรถที่โทโมะพาฉันมาคราวที่แล้ว เขามาที่นี้ทำไมกัน...

"ไม่มีใครบอกน้องหรอ ว่ามาที่นี้นะให้มากับคนที่ปกป้องได้"คิดสิ คิดสิแก้ว ฉันกดค้นหาเบอร์ในโทรศัพท์ จองเบ ใช่จองเบ

"ฮัลโหลจองเบ นี่แก้วนะ ฉันมีเรื่องจะให้นายช่วยหน่อยนะ"

20นาทีผ่านไป~

"เธอมีอะไรให้ฉันช่วยหรือแก้วแล้วที่นี่มัน-_-"จองเบมองไปรอบๆแล้วกลับมามองฉันที่พยายามหลบหลังจองเบ ให้ตายเถอะคนพวกนี้ต้องจำฉันได้แน่

"คือว่าฉันตามโทโมะกับผู้หญิงคนหนึ่งมาหนะ แถมสวยอีกตั้งหากT^T"

"ไอ้โทโมะเนี่ยนะมากับผู้หญิง?"

"ใช่สวยด้วยT^T"

"เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดแก้ว เธอตาฝาดหรือเปล่า-_-"

"ไม่ฝาดแน่นอน แล้วพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับรถด้วย ว่าแต่เขาอยู่ไหนนะ"

"งั้นลองเดินไปดูที่สนามแข่งละกัน"จองเบลากฉันมายังสนามแข่ง ฉันพยายามส่องหาโทโมะแต่ก็ไม่เห็นวี่แววเขาสักนิด

"โอ้ะ ฉันเจอคนรู้จัก เธอจะไปกับฉันหรือเปล่า"

"เออ.."ฉันมองดูรอบๆ ถ้าไม่ไป เดียวก็เจอเหมือนวันนั้นแน่ๆ

"ฉันไปกับนายดีกว่า =_="ฉันเดินเกาะแขนจองเบไป

"มาทำอะไรที่นี่ครับที่รัก"จองเบพูดที่รัก? ฉันหันไปมองคนที่จองเบรู้จัก แต่ก็ต้องตาโตทันที ผะ..ผู้หญิงที่อยู่กับโทโมะนี่!

"อย่ามายุ่งกับฉัน!"ฉันกระตุกแขนเสื้อจองเบทันที แล้วเอ่ยปากแบบไม่มีเสียงว่า

'คนนี้แหละ คนนี้' จองเบเบิกตากว้างก่อนจะรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติทันที

"มากับไอ้โทโมะมันหรอ"

"อย่า-มา-ยุ่ง-กับ-ฉัน!"ผู้หญิงคนนั้นตวัดสายตามองจองเบอย่างอารมณ์เสีย ฉันรีบปล่อยเเขนของเบทันที ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันข้างหลัง ฉันหันไปมอง ก็พบกับเขาผู้ชายที่ฉันสะกดรอยตาม

"เธอมาที่นี่ทำไม-_-"

"ฉะ..ฉันมาหานาย"

"ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ จองเบพายัยนี่กลับด้วย"โทโมะเดินผ่านฉันโดยไม่สนใจ ฉันรีบคว้าเเขนเขาไว้

"นายจะไปไหน นายมาทำอะไร ที่นี่มันอันตรายนะ"

"อย่ามายุ่ง!"

"เฮ้ยไอ้โมะใจเย็นดิ-_-"จองเบเข้ามาแทรกกลาง ในขณะที่ฉันกำลังจะพูดอยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งแทรกกลางอีกคน ไม่ใช่ใครที่ไหน กวิน...

"โอ้ะโอ ดุผู้หญิงแบบนี้ไม่ดีเลยนะ"

"ทำไมอยากได้หรือไง เอาไปดิฉันยกให้"โทโมะจับมือฉันแล้วพลักไปทางกวิน แต่โชคดีที่จองเบดึงฉันกลับไป นี่ใจคอเขาจะทิ้งฉันหรือไง

"จุ๊ๆ ทำตัวไม่เป็นสุภาพบุรุษกับสุภาพสตรีเดี๋ยววันนี้ฟ้าก็ลงโทษให้แพ้ฉันหรอก~"

"เหอะ มันอยู่ที่ฝีมือ-_-"

"ด้วยรถคนนั้นนะหรอ"

"รถฉันมันทำไม-_-^"ผู้หญิงที่มากับโทโมะเดินมาแทรกกลางฉันอีกที

"รถของเธอฝีมือจะแค่ไหนกัน~"

"จะลองไหมละ-_-"

"เฮ้ยวันนี้ฉันจะแข่ง"โทโมพูด

"ฉันเปลี่ยนใจฉันจะแข่งเเทน-_-"

"นี่เธอ-_-^"

"เอ้ยไอ้โมะใจเย็นมึงไม่เอารถมึงมาละ"จองเบเข้าไปห้ามตรงกลาง

"โดนพ่อยึดไป-_-"อ่อมิน่าละเขาถึงไปยืมรุของผู้หญิงคนนี้..งั้นโทโมะก็ไม่ได้แข่งนะสิ ชวนเขากลับบ้านเลยดีกว่า

"โทโมะงั้นเรากลับบ้านกันนะ"

"ฉันไม่กลับ-_-"ฉันว่าแล้วเขาต้องพูดแบบนี้

"แต่พ่อนายบอกให้ฉันไปกินข้าวเย็นที่บ้านนาย ถ้านายไม่ไปเกิดพ่อนายโกรธขึ้นมาเรื่องจะใหญ่นะ"

"เธอก็กลับไปคนเดียวสิวะ-_-^"

"แต่ว่า.."

"ยัยบ้านี่ฉันชักจะรำคาญเธอแล้วนะ"โทโมะเดินมาจับชายเสื้อฉันแล้วจ้องมองมาที่ฉันด้วยแววตาดุดัน เหมือนเดิมทุกอย่าง เเววตาที่เขาเกลียดฉัน

"ไอ้โมะถ้าแกไม่กลับรถก็ไม่ได้คืนนะโว้ยกลับๆไปกับแก้วเหอะ"จองเบเดินมาจับไหล่โทโมะ โทโมะหันมามองฉันก็จะอ้าปากพูดอะไรบ้างอย่างแล้วเงียบไป โทโมะหันไปเตะเศษเหล็กกระป๋องน้ำ แล้วหันมาพูดกับฉันว่า

"รถเธออยู่ข้างนอกใช่ไหม-_-^"

"อื้อ^^"ฉันรีบวิ่งตามโทโมะไปทันที โดยที่ไม่ลืมหันไปยิ้มให้จองเบ แต่พอฉันจะก้าวขาเดินเท่านั้นกวินก็คว้าแขนของฉันเอาไว้

"เดี๋ยวสิอย่าพึ่งไป ^^"

กวินอีกแล้ว อย่าทำอะไรแก้วของโทโมะนะ เม้นหน่อยจ้าา ไม่เม้นไม่อัพ ไรเตอร์เรื่องมากเนอะ