Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                                There's a girl that give a shit.
                                 ~มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แคร์คุณที่สุด~

"กวินปล่อยฉันนะ"

"แกกลับไปก่อนนะกันฉันขอตัวผู้หญิงคนนี้ไว้ก่อน"กวินหันไปบอกโทโมะ ฉันหันไปหาโทโมะแล้วฝืนยิ้มออกมา โทโมะเขาคงไม่ช่วยฉันหรอก

ไม่มีวัน...

"หึ อยากได้งั้นหรอ"

"ให้ฉันได้ไหมหละ~"

"ปล่อยมือแกออกไปซะ ไอ้กวิน-_-^"

"เอ๋?"

"ฉันจะก็ต่อเมื่อแกปล่อยมือแก้วและแกต้องปล่อยเดี๋ยวนี่"

"หืม? ไหนยังบอกยกผู้หญิงคนนี้ให้ฉันอยู่เลย~"

"โทษว่ะ ฉันเปลี่ยนใจแล้วยัยนี่เป็นของฉันเพราะฉะนั้นอย่ามายุ่ง -_-^" โทโมะดึงฉันออกมา แล้วลากฉันไปที่รถ ฉันได้แต่มองแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้ม

"มัวคิดอะไรฮะ เอากุญแจรถมาดิ-_-^" ฉันส่งกุญแจไปให้ โทโมะรีบวิ่งไปที่คนขับทันที ตอนนี้หน้าฉันแดงแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้-///-

"จะเหม่ออีกนานไหม จะไม่ลงจากรถหรือไง-_-"

"หะ..หาที่นี่ที่ไหนเนี่ยฉันรู้สึกคุ้นๆ =__=,"

"บ้านฉันไงยัยบ้าสมองเสื่อมหรือไง -_-;"

"แล้วฉันต้องมาบ้านนายทำไมหรอ =_='"

"โอ้ย! รู้งี้ทิ้งไว้กับไอ้กวินมันดีกว่า"

"อ่าวหนูแก้วสวัสดีลูก"แม่โทโมะทัก ฉันรีบไหว้ทันที

"พ่อมันหมายความว่าไงกินข้าวหนะ-_-"

"พ่อไม่รู้ว่าลูกจะกลับเร็วหนิ"

"โทโมะเขามาพร้อมกันหนูนะคะ กะว่าจะมาทานข้าวที่บ้านนี้หากคุณพ่อโทโมะไม่ว่าอะไร^^"

"ได้เลยลูก ป้าแจ่มเตรียมอาหารด้วย"พ่อโทโมะหันไปสั่งป้าที่ยืนอยู่ข้างๆ
ระหว่างกันข้าวบรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ เพราะมีฉันกับโทโมะแค่สองคน =___=; ฉันไม่รู้จะพูดอะไรสักนิด เชื่อว่าล้านเปอร์เซ็นถ้าฉันเอ่ยปากพูด เขาต้องด่าฉันแน่ๆ

"เธอรู้ไหมว่าฉันเกือบฆ่าคนที่โกหกฉันด้วย เล่นมันเกือบเข้าโรงบาล"อยู่ๆโทโมะก็พูดขึ้นมา ทำเอาฉันเสียวสันหลังแวบๆ =__=;;

"แล้วตอนนี้เขาเป็นยังไงมั้ง"

"โชคร้ายที่ไม่ตาย-_-"

"นายจะบอกว่าถ้าโชคดีนายจะเล่นให้เขาตายหรอ-[ ]- "

"ประมาณนั้น"

"ฮะฮะ TOT"ท่าทางมื้อนี้ฉันต้องกินข้าวด้วยน้ำตาแน่ๆ กินข้าวเสร็จฉันก็ไปลาพ่อโทโมะแล้วขอตัวกลับทันที ปกติฉันจะดีใจมากเลยที่โทโมะมาส่งที่รถ

แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่า..น่ากลัว

"ที่จริงนายไม่ต้องมาส่งฉันก็ได้นะโทโมะ^^;"

"ใครบอกว่าฉันมาส่งเธอ"โทโมะพลักฉันนอนลงบนกระโปรงรถ เขาโน้มตัวลงมาแล้วกระซิบเบาๆว่า

"ฉันมาฆ่าเธอต่างหาก" โทโมะยิ้มมุมปากก่อนจะง้างมือขึ้นสุด ฉันรีบหลับตาทันที

โอ้ยย! เจ็บ ไม่เจ็บนี้หว่าา...

ฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นโทโมะยืนล้วงกระเป๋ามองฉันอยู่ อ้าวเขาไม่ได้จะต่อยฉันหรอกหรอ

"นี่"เขาควงกุญแจเล่น นี่เขาจะทำอะไร เล่นมายากลเรอะ

"อย่ามาทำหน้าเอ๋อๆใส่ฉัน ฉันแค่จะบอกว่าพ่อคืนกุญแจรถให้แล้ว -_-"

"จริงหรอ>_<"

"เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันอารมณ์ดี จะเลื่อนวันเชือดไปก่อน-_-"โทโมะพูดแล้วเดินเข้าบ้าน

"โทโมะฝันดีนะ!"ฉันตะโกนไล่หลังเขา แต่เขาไม่หันกลับมามองสักนิด แต่เขายกมือขึ้นแล้วทำท่าประมาณว่ากลับๆไปเถอะ =__='

วันรุ่งขึ้น

โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล~ตอนนี้ฉันมาถึงทะเลแล้ว ทะเลใสแถมยังสวยอีกตั้งหาก สงสัยต้องเล่นซะหน่อย

"แก้วมานี่หน่อยลูก"

"อะไรหรอค่ะแม่"

"จำได้ไหมที่แม่ว่าจะมีเซอร์ไพร์ลูก"

"จริงด้วยแม่บอกแก้วมาเลยสิคะ >_<"

"แต่นแต้น~ ชอบไหมลูก"

"แม่ค่ะนี่มัน.."ฉันรับกล่องที่มาให้อย่างงุนงง นี่มันเครื่องเพชรของแม่นี่ แม่ให้ฉันทำไมกัน

"แม่ให้เป็นของขวัญวันหมั้นของลูกกับโทโมะจ้ะ"

"ขอบคุณค่ะแม่"

หลังจากคุยกับแม่เสร็จฉันก็ไปเปลี่ยนชุดเตรียมว่ายน้ำทันที ฉันใส่ชุดคลุมแล้วเดินไปที่ทะเลบรรยากาศดีจังถ้าได้มาเดินกับโทโมะคงดีแน่เลย

"หุ่นไม่ดียังจะใส่ชุดว่ายน้ำอีก -_-"

"กรี๊ดดก โทโมะตกใจหมด =__=;"ฉันกำลังจะถอดผ้าคลุมออก แต่อยู่ดีๆโทโมะก็โผล่มายังกับผี จนฉันใส่เสื้อคลุมแทบไม่ทัน

"ไม่ต้องทำเป็นปิด ต่อให้เธอโชว์ให้เห็นหมดฉันก็ไม่อยากมอง-_-"

"ฉันไม่ได้จะโชว์ให้นายดูซะหน่อย :( "

"ฉันก็ไม่ได้หวัง-_-"

"นี่เรามาแข่งว่ายน้ำกันไหม ^^"

"เธอพูดบ้าอะไรของเธอฮะ -_-"

"ก็แข่งว่ายน้ำไง ไม่ได้แข่งอะไรบ้าๆซะหน่อย -.-"

"เธอกำลังกวนฉัน -_-^"

"นี่โทโมะ อย่าปาทรายสิ มันเข้าตา #_#"

"ฉันเปลี่ยนใจเลื่อนวันเชือดเธอเป็นวันนี้ละกัน"โทโมะกำทรายขึ้นมา ฉันรีบวิ่งนี่ แฮะๆเหนื่อยๆ จริงสิฉันวิ่งลงน้ำก็หมดเรื่อง!

"ยัยบ้าลงน้ำทำไมขึ้นมาเดี๋ยวนี้!"

"ไม่อ่ะ นายไม่ลงมาหรอ"ฉันโบกมือให้โทโมะ ฉันเห็นโทโมะเตะทรายอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินหันหลังกลับไป อะไรหว่าไม่สนุกเลย -.- ฉันเดินเข้าฝั่งทันทีที่เท้าฉันแตะพื้นทราย โทโมะก็วิ่งมาทางฉันไม่ให้ฉันได้ตั้งตัว ก็ยกฉันลอยขึ้นเหนือพื้นทันที

"โทโมะปล่อยฉันนะฉันขอโทษ TOT"

"วันนี้คือวันเชือดของเธอแก้ว"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"

ร่างของหญิงสาวถูกชายหนุ่มหมุนไปรอบๆโดยมีพ่อแลพแม่ของทั้งสองยืนมองดูจากอีกฝั่ง มองเห็นภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

"ท่าทางสนิทกันดีจังนะคะ"แม่ของแก้วพูดขึ้นขณะกำลังมองโทโมะที่จับแก้วโยนไปรอบๆในสายตาแม่แก้วคงเห็นว่าโทโมะกำลังกอดแก้วหมุนไปรอบๆละมั้ง(?)

"เห็นด้วยผมหละอดยิ้มไม่ได้ แทบจะอดใจรอให้ถึงวันหมั้นไม่ไหวเลย"

"กรี๊ดดด โทโมะฉันจะอ้วกแล้วนะ TOT"เสียงของแก้วดังขึ้น มาเรียกเสียงหัวเราะของพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายอีกรอบ เห็นทีคราวนี้ต้องเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นและหละมั้ง(?)

เม้นกันหน่อยนะจ้ะ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน ถ้าเม้นเยอะๆจะอัพหลายๆตอน