เมียเก็บ

"อ้าว นึกว่าใคร? ที่แท้ก็เป็นเธอเองเหรอเนี่ย?"จองเบเอ่ยถามเสียงรียบ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นเลขานุการของเพื่อนสนิทเขา
"งั้นเธอก็คือ กุลมาศ ลิมปวุฒิวรานนท์ สินะ"
"เอ่อ... ค่ะ"ขนมจีนก้มหน้าตอบ ในใจนึกหวั่นกลัวชายหนุ่มไม่น้อย เพราะเขาเป็นถึงเจ้าพ่อ ใครบางที่จะไม่กลัว
"กลัวเหรอ?"
"เอ่อ... คือว่า..."
"ช่างมันเถอะ เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอมาที่นี่ในฐานะอะไร?"
"รู้ค่ะ แต่ฉันต้องการ..."
"อะไร!?"
"ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะเป็นเมียเก็บคุณ แต่ต้องการจะมาคุยกับคุณ..."
จองเบหลี่ตามองขนมจีนนิดหนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะตามที่ตกลงกับพ่อเลี้ยงของหญิงสาว เธอจะต้องมาเป็นเมียเก็บของเขา
"แต่ฉันตกลงกับคุณกิติกรณ์ไว้แล้วว่าเธอจะมาอยู่ที่นี่กับฉันในฐานะเมียเก็บ"
"แต่ฉันไม่อยากเป็น! ขอร้อง ฉันขอใช้หนี้ด้วยจำนวนเงินได้ไหม?"
จองเบนิ่งไปทันที ที่จู่ๆ หญิงสาวก็ปฏิเสธ ทั้งๆ ที่คนตั้งหลายคนหลายอยากจะมาเป็นเมียเขาทั้งนั้น
"ก็ได้ แต่เธอต้องใช้หนี้ให้ฉันจนหมดภายใน1ปี"
"1ปี!!! คุณจะบ้าเหรอ!!! เวลาแค่นี้กับเงิน5ล้านมันจะหมดได้ยังไงกัน!!!"
"งั้นเธอก็มาเป็นเมียเก็บฉันสิ"
ข้อเสนอเดิมที่เธอไม่อยากรับดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น จนห้อเลือด
"ว่ายังไง? ฉันไม่มีเวลาให้เธอคิดทั้งคืนหรอกนะ"
"ก็ได้ค่ะ..."สุดท้ายเธอก็ต้องจำนงยอมรับมันจนได้
จองเบกระตุกยิ้มที่มุมปากบางๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินมาหาร่างบางที่ยืนสั่นอยู่ตรงหน้า
"จะกลัวอะไร? เธอมาเป็นเมียฉันนะ ไม่ใช่โสเภณี"
"แล้วมันต่างกันตรงไหน? ถึงยังไงก็ต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อชดใช้หนี้อยู่ดี..."
"ต่างกันตรงที่ว่า เธอรับใช้ฉันแค่คนเดียว ในเวลาที่ฉันต้องการ"
"แล้วเรื่องงานของฉันล่ะ?"
"ง่ายๆ ยื่นใบลาออกซะ อยู่กับฉัน เธอไม่จำเป็นต้องทำงาน แค่เลขานุการ ไอ้ป๊อปมันหาได้ไม่ยากหรอก"
ขนมจีนนิ่งอึ้ง เพราะเธอไม่คิดว่าชายหนุ่มจะให้เธอลาออกจากงานที่ทำอยู่ตอนนี้
"ตะ แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ พรุ่งนี้เธอไปยื่นใบลาออกให้มันได้เลย"พูดจบจองเบก็เดินออกจากห้องไปทันที โดยทิ้งหญิงสาวไว้ในห้องกับคำพูดของเขา
"อ๋อ ห้องนี้ห้องเธอนะ ของๆ เธอจะตามมาทีหลัง"
--------------------------------------------
 
 
 
 
ชอบไหมๆๆๆๆๆ
ฝากติดตามผลงานเรื่อง เมียเก็บ กันด้วยน๊าาาาา
จะแต่งคู่จิ้นให้ครบทุกคู่ เรื่องละ1ตอนอย่างแน่นอน แต่รีดเดอร์ต้องเม้นและให้กำลังใจกันด้วยน๊าาาาา
ฝากติดตามผลงานทุกๆ เรื่องกันด้วยน๊าาาาา