I keep you safe บอดี้การ์ดหน้าใสขโมยหัวใจนายซุปตาร

“ยะ...อย่าเข้ามานะ   ชะ...ชะ...ช่วยด้วย!!!”

            ร่างบางร้องตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างหมดหนทาง  ขณะวิ่งไปในถนนสายเปลี่ยวด้วยความหวังว่าจะมีคนผ่านมาช่วย

            “หนีไปก็เท่านั้นแหละ”

            เสียงของผู้ล่าดังขึ้นอย่างราบเรียบ ไม่รีบร้อน อย่างกับว่าเหยื่อของเขาไม่มีทาง

หนีพ้น  เสียงฝีเท้าเดินอย่างช้าๆ  ต่างกับเสียงฝีเท้าของร่างบางผู้เป็นเหยื่อที่รนราน

รีบร้อน  อย่างหาทางรอด

            ร่างบางหนีเข้าไปในความมืดโดยหวังว่าความมืดจะอำพรางตัวเธอไม่ให้ผู้ล่าเห็น  ร่างบางพยายามจะหายใจเป็นปกติ  เพื่อไม่ให้ผู้ล่าได้ยินเสียง

            ผู้ล่ายิ้มในใจ  กวาดสายตาไปทั่วความมืดมิดที่เป็นป่ารกชันมองหาร่างบางที่

กำลังหวาดกลัว  รู้สึกดีที่ตนเองได้เป็นผู้ล่า

            “เล่นซ่อนแอบเหรอ  ได้  เดี๋ยวฉันเป็นคนหาให้”

            เสียงนั้นทำเอาร่างบางสะดุ้งสุดตัว  กว่าจะรู้ตัวว่าได้เปิดเผยที่ซ่อนของตัวเองก็

สายไปซะแล้ว

            ผู้ล่าแสยะยิ้ม เดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมยกกระบองเหล็กเตรียมฟาดไปที่ร่างบางสุดแรง

            “Game Over”

            นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ร่างบางได้ยิน  เพราะกระบองเหล็กได้ถูกฟาดมาที่ร่าง

ของตน

            ผู้ล่าฟาดกระบองเหล็กไปที่ร่างบางเต็มแรง  ยิ้มอย่างพอใจ  มองเลือดอุ่นๆที่

กำลังไหลออกมาจากร่างบางอย่างช้าๆ

วันรุ่งขึ้น

            มีข่าวหน้าหนึ่งพาดหัวตัวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ทุกสำนักว่า

            “เหยื่ออีกรายของฆาตกรโรคจิต  ศพที่ 3 ฟาดกระหน่ำเละทั้งร่าง”