รักนะนายซุปตาร์

โทโมะ:แก้วจะไม่ไปไหนทั้งนั้น
แก้ว:คุณโทโมะ
กาย:นึกว่าจะไม่มาซะละ 
แก้ว:ว่าไงนะกาย
โทโมะ:แกออกไปก่อน
กาย:โอเค
กายเดินมาตรงโทโมะแล้วพูดเบาๆ
กาย:สู้ๆนะเว้ย
โทโมะ:ขอบใจ
กายตบไหล่โทโมะแล้วเดินออกไป
แก้ว:กายไปตามคุณมาหรอ
โทโมะ:ใช่ ไหนบอกว่าอีกสองสามวัน
แก้ว:ก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม
โทโมะ:ฉันไม่สำคัญแล้วงั้นสิ
แก้ว:ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ
โทโมะ:เฮ้อ........ฉันขอโทษเรื่องเมื่อคืนนะฉันแค่น้อยใจน่ะที่เธอไม่บอกฉัน
แก้ว:แก้วไม่อยากให้คุณไม่สบายใจหนิคะอีกอย่างแก้วก็สัญญษแล้วว่าแก้วจะกลับมาแต่คุณก็บอกว่าไม่เข้าใจแก้วแก้ว...ฮึก...เสียใจนะคะ
โทโมะ:อย่าร้องสิยัยเด็กขี้แย
แก้ว:ไม่ใช่สักหน่อย
โทโมะ:555ไม่ใช่ก็ไม่ใช่
แก้ว:คุณโทโมะคะ
โทโมะ:ว่าไง
แก้ว:แก้วขอถามคุณอีกครั้งนะคะว่าคุณอยากให้แก้วไปหรือป่าว
โทโมะ:ไม่ ฉันไม่ยอมให้เธอไปไหนทั้งนั้น
แก้ว::D
โทโมะ:ยิ้มอะไร
แก้ว:ถ้าพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนก้จบแล้ว
โทโมะ:หมายความว่าถ้าฉันพูดแบบนี้เธอก็จะไม่ไป
แก้ว:ใช่ค่ะ
โทโมะ:แล้วทำไมเมื่อคืนเธอพูดเหมือนไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องไป
แก้ว:ก็แก้วอยากรู้ว่าคุณจะพูดยังไง
โทโมะ:นี่เธอทำฉันใจหายหลายรอบแล้วนะ
แก้ว:ถ้าแก้วไม่ทำแบบนี้จะรู้หรอคะว่าคุณรักแก้ว
โทโมะ:ขี้ตู่
แก้ว:ไม่ใช่สักหน่อยคุณบอกเองเมื่อวันคอนเสิร์ตไง
โทโมะ:ใช่ฉันรักเธอ แล้วฉันก็รู้ว่าเธอรักฉันมานานแล้ว
แก้ว:เอ่อ.....
โทโมะ:แล้วฉันก็จำเธอได้ว่าเธอเคยวิ่งชนฉันเมื่อหลายปีที่แล้ว
แก้ว:คุณจำฉันได้ด้วย
โทโมะ:ใช่สิ
แก้ว:ทำไมคุณไม่บอกล่ะคะ
โทโมะ:บอกทำไมล่ะ
แก้ว:คุณโทโมะอะ
กาย:อะแฮ่ม โอยยยยอิจฉาจริ๊ง
แก้ว:แหมกายก็บอกกับยัยแพทสักทีสิ
กาย:อะไรๆฉันไม่ได้คิดแบบนั้นกับยัยนั่นสักหน่อย
แก้ว:หรอออออ
โทโมะ:ว่าฉันปกแข็งแกก็ไม่ต่างกับฉันนักหรอก
กาย:ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ 
โทโมะ:แน่นอนแกไปด่าฉันฉอดๆๆที่บ้านเมื่อเช้าฉํนยังไม่ว่าแกเร๊ย
กาย:เอาล่ะๆ ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้วแล้วอย่าทะเลาะกันอีกล่ะคนหล่อเหนื่อยขี้เกียจบินมาช่วยง้อ
โทโมะ:แหวะ
กาย:เห้ยๆๆ ฉันช่วยแกนะ มีอะไรก็ต้องคุยกันนะอย่าต่างคนต่างเงียบมันไม่มีใครสามารถรับรู้ความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเองหรอกนะ เป็นไงหล่อมั้ย
โทโมะ:เกือบจะหล่อถ้าไม่พูดประโยคสุดท้าย
กาย:ไม่อยากดราม่านี่หว่า แก้วไม่ต้องห่วงที่โน่นนะมีเวลาค่อยกลับไปฉันไปนะ
แก้ว:โชคดีนะกายดูแลยัยแพทดีๆล่ะ
กาย:ดีอยู่แล้ว
โทโมะ:โชคดีว่ะ
กาย:บาย
กายขับรถออกไปยังสนามบินเพื่อบินกลับไปที่อเมริกา