รักนะนายซุปตาร์

บ้านแก้ว
แก้ว:กายยังไม่นอนอีกหรอ
กาย:ยังหรอกทำไมพะ.....
กายหันมาเจอโทโมะ
โทโมะ:ตกใจหรอ
แก้ว:เอ่อ...กายกินไรยัง
กาย:เรียบร้อยแล้ว
แก้ว:งั้นแก้วเก็บขนมไว้ในตู้เย็นนะหิวก็กินล่ะ
โทโมะนั่งโซฟาตรงข้ามกับกายแล้วเอาแต่จ้องหน้ากาย
กาย:แก้วไปดูคอนเสิร์ตแล้วเอาศิลปินในคอนเสิร์ตกับมาทำไม
โทโมะ:แล้วทำไมจะมาไม่ได้
กาย:ป๊าวแค่ถามดู
แก้ว:อย่าทะเลาะกันนะขอร้อง
กาย:แล้วเมื่อไหร่จะกลับ
โทโมะ:คงไม่กลับ
กาย:หมายความว่าไง
โทโมะ:ก็จะนอนที่นี่น่ะสิ
กาย:แต่ที่นี่มีแค่สองห้องซึ่งมันก็เต็มแล้ว
โทโมะ:เชิญคุณตามสบายเดี๋ยวผมนอนกับแก้วเอง
แก้ว:ห๊ะ
กาย:พูดง่ายนะ
โทโมะ:แล้วทำไมต้องยากด้วยล่ะ
แก้ว:พอเถอะนะ กายไปนอเหอะ
โทโมะ:ไปสิครับ
กาย:แก้วพรุ่งนี้กายจะกลับอเมริกาแล้วนะ
แก้ว:อืม
กาย:แล้วแก้วจะกลับเมื่อไหร่
แก้ว:คงอีกสักพัก
โทโมะ:เดี๋ยวนะ ทำไมเธอต้องไปอเมริกาด้วย
แก้ว:แก้วต้องไปดูแลธุรกิจที่นั่นน่ะค่ะ
โทโมะ:ทำไมฉันไม่รู้
กาย:ผมบอกแล้วไงว่าคุณนะไม่รู้อะไรเลย แก้วกายไปนอนก่อนนะ
แก้ว:โอเค
ทุกคนแยกย้ายกันขึ้นห้อง
 
ห้องแก้ว
แก้ว:คุณโทโมะทำไมเงียบไปเลยล่ะคะ
โทโมะ:ที่เธอหายไปเพราะเรื่องนี้หรือป่าว
แก้ว:ก็ใช่ค่ะ แก้วเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว
โทโมะ:จะไปเมื่อไหร่
แก้ว:สักสองสามวัน
โทโมะ:ฉันรู้เป็นคนสุดท้ายใช่มั้ย
แก้ว:เอ่อ......
โทโมะ:แล้วจะกลับเมื่อไหร่
แก้ว:ก็ต้องดูก่อนค่ะว่าที่นั่นเป็นยังไง คุณอยากให้แก้วไปหรือป่าวคะ
โทโมะ:ถ้าฉันบอกว่าไม่เธอจะไม่ไปได้มั้ยล่ะ
แก้ว:แก้วมาที่นี่เพื่อคุณแต่ตอนนี้แก้วต้องกลับไปทำหน้าที่ของแก้วเหมือนกันคุณเข้าใจนะคะ
โทโมะ:ไม่เข้าใจ
แก้ว:คุณโทโมะ
แก้วเอามือไปจับมือโทโมะ
แก้ว:แก้วสัญญานะว่าจะรีบกลับมา
โทโมะ:หนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือตลอดชีวิตกว่าเธอจะกลับมา
แก้ว:เอ่อ........
โทโมะ:เธอนอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะกลับไปนอนที่บ้าน
โทโมะเดินออกไปไม่ฟังเสียงที่แก้วเรียก
แก้ว:คุณโทโมะคะ คุณโทโมะ