รักนะนายซุปตาร์

บ้านโทโมะ

โทโมะนั่งอยู่ในห้องรับแขกเพื่อรอให้แน่ใจว่าแก้วจะกลับมา

แก้ว:นี่คุณยังไม่นอนอีหรอคะ

โทโมะ:เอ่อ..ฉันยังไม่ง่วงน่ะ

แก้ว:งั้นแก้วขอตัวก่อนนะ

โทโมะ:ไปไหนมา

แก้ว:ไปนั่งเล่นร้านกาแฟแถวสำนักพิมพ์น่ะค่ะ

โทโมะ:แล้วทำไมกลับดึก

แก้ว:ก็ไม่ได้รีบไปไหนหนิคะ

โทโมะ:เธอเป็นอะไรสองสามวันมาเนี่ยเธอดุเงียบๆนะ

แก้ว:คุณนั่นแหละเป็นอะไรทำต้องคอยตะคอกใส่แก้วด้วย

โทโมะ:ก็ฉัน.....

แก้ว:ขอตัวนะคะ เหนื่อย

โทโมะมองตามแก้วเข้าห้องไป

-อย่าเพิ่งไปรักใครอย่า....-

โทโมะ:ฮัลโหล

(นอนหรือยังคะ)

โทโมะ:คุณมีอะไรหรือป่าว

(ป่าวค่ะ แค่อยากคุยด้วย)

โทโมะ:หวายเราไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อนก่อนนะ

(แต่หวายยังรักคุณอยู่นะคะ)

โทโมะ:คุณไม่ได้รักผมหรอก คุณแค่กลัวจะไม่เหลือใครพอเถอะ

(โทโมะ)

โทโมะ:ผมว่าเลิกกันแล้วก้ไม่ควรทำแบบนี้นะ

(ขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยคะ)

โทโมะ:ผมว่าผมพูดชัดแล้วนะ วันนั้นผมก็บอกคุณแล้วไงว่าแก้วเป็แฟนผม

(หวายไม่เชื่อหรอกนะ)

โทโมะ:ได้งั้นพรุ่งนี้คุณไปที่ห้องซ้อมแล้วกัน

(คุณจะทำอะไร)

โทโมะ:พรุ่งนี้คุณก็จะรู้เอง พอรู้แล้วคุณช่วยหายไปจากชีวิตผมด้วยนะ

(...........)

โทโมะ:ผมรู้ว่าคุณฟังอยู่ ไม่มีคำว่าไม่ผมหวังว่าคุณจะทำตามที่ผมบอกแต่นี้นะ

โทโมะตัดสายทิ้งไม่รอให้หวายพูดอะไรโทโมะนั่งคิดบนโซฟาว่าจะทำยังไงกับวันพรุ่งนี้ดี

แก้ว:ทำไมคุณโทโมะดูเครียดจัง(แอบดูอยู่ไม่ไกลมากนักแต่ไม่ได้ยินที่โทโมะคุย)