รักนะนายซุปตาร์

ฟาง:แก้วแกโอเคนะ

แก้ว:โอเค

ฟาง:แน่ใจ

แก้ว:อืม

เฟย์:แก้วที่แกบอกว่ามาเมืองไทยเพราะอยากเจอผู้ชายคนนึงนี่คือคุณโทโมะใช่มั้ย

แก้ว:เอ่อ...

เฟย์:ไม่ตอบละฉันเข้าใจละ

แก้ว:แกอย่าบอกบ.กนะ

เฟย์:ไม่บอกหรอก

ตอนเย็น

ป๊อปปี้:เสร็จสักที เมื่อย

เขื่อน:เออว่ะเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะมีธุระ

จองเบ:ฉันก็จะกลับเหมือนกัน

เคนตะ:เหมือนกันว่ะเหนื่อยมาก

โทโมะ:ไว้เจอกัน

ป๊อปปี้:โทโมะฉํนขอคุยกับแกหน่อย

แก้ว:แก้วขอไปกับเฟย์ฟางนะคะคุณโทโมะกลับบ้านก่อนเลย

โทโมะ:ไปไหน

แก้ว:ไปร้านกาแฟแถวนี้แหละค่ะ

โทโมะ:แต่วะ....

ป๊อปปี้:ไปเถอะครับอย่ากลับดึกก็แล้วกันเดี๋ยวคนแถวนี้จะโวยวาย

แก้วเดินออกไป

โทโมะ:แกให้แก้วไปทำไมวะนี่มันหกโมงแล้วนะเว้ย

ป๊อปปี้:แกมีสิทธิ์อะไรไปห้ามเขาวะ

โทโมะ:.............

ป๊อปปี้:แกอย่าลืมนะว่าเขามาทำงานกับแก อย่าทำเกินหน้าที่สิวะ

โทโมะ:ไม่รู้ว่ะแค่...แค่...

ป๊อปปี้:เป็นห่วง

โทโมะ:แกมีอะไรจะคุยกับฉันวะ

ป๊อปปี้:ฉันขอเตือนว่าแฟนเก่าแกไม่ได้ดีอย่างที่แกเห็นเค้าอาจกำลังคิดอะไรอยู่แน่ๆแกรวังตัวไว้ด้วย

โทโมะ:คงไม่หรอกมั้ง

ป๊อปปี้:ก็ไม่แน่ 

โทโมะ:......

ป๊อปปี้:แล้วความรู้สึกแกเอาให้แน่

โทโมะ:อะไรวะ

ป๊อปปี้:ฉันรู้นะว่าแกสับสน

โทโมะ:อืม ฉันไม่แน่ใจว่ะว่าฉันยังรักหวายอยู่มั้ยแล้วต้องทำยังไง

ป๊อปปี้:แกก็ลองคิดดูสิว่าใครที่อยู่ข้างแกชีวิตแกไม่ได้มีแค่หวายนะเว้ยอย่าลืมคนข้างๆ

โทโมะ:คนข้างๆ

ป๊อปปี้:ฉันรู้ว่าแกรู้

โทโมะ:.......

ป๊อปปี้:แล้วเมื่อกลางวันอะ อะไรตะโกนลั่นห้องเชียว อย่าลืมว่าแกไม่ได้เป็นอะไรกับเขา

โทโมะ:เออไม่ต้องย้ำ

ป๊อปปี้:แค่เตือน 

โทโมะ:เหมือนแกเรียกฉันมาด่ามากกว่าว่ะ

ป๊อปปี้:เออๆ อย่าลืมเรื่องที่ฉันเตือนแล้วกัน

โทโมะ:อืม

ป๊อปปี้:แล้วก้กลับบ้านล่ะไม่ต้องตามใครไปปล่อยให้เขาเป็นส่วนตัวบ้าง

โทโมะ:เออรู้แล้ว

ป๊อปปี้:ไปกลับบ้าน

โทโมะกับป๊อปปี้เดินคุยกันตั้งแต่ห้องซ้อมจนถึงหน้าตึกแล้วแยกย้านกันกลับบ้าน