YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 
-4-
JUST SMILE
'จงทำให้รอยยิ้มของคุณเปลี่ยนโลกใบนี้
แต่อย่าทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนรอยยิ้มของคุณ'
 
 
  เช้าวันใหม่ของวัน ป๊อปปี้และฟางต้องไปเรียนอย่างเช่นทุกวัน หากแต่วันนี้มีอะไรที่ผิดไปสำหรับป๊อปปี้...คือการกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
 
  "วันนี้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันสักทีสินะ"ปกรณ์พูดขึ้นแล้วหันไปหาป๊อปปี้ที่ทำหน้าขรึม
 
  "อาหารไม่อร่อยรึเปล่าจ้ะป๊อปปี้ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะจ้ะ"คุณอรพูดบ้าง แต่นั่นก็ทำให้ร่างสูงต้องส่ายหน้าแล้วรีบปฎิเสธทันที
 
  "ปล่าวหรอกครับ..แค่ไม่ค่อยชินเท่าไหร่"พูดจบก็ตักข้าวใส่ปากคำโต
 
 
  จะให้เขาชินได้ยังไง..
 
  ก็มันเป็นครั้งแรกที่ได้กินข้าวกับพ่อตัวเอง...
 
   
  "พี่ป๊อปเก่งสุดๆไปเลยค่ะคุณพ่อ คุณแม่..พี่ป๊อปน่ะแต่งเพลงไว้เยอะแยะแถมยังร้องเพลงเพราะมากๆด้วยล่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วยืดอกชมว่าที่พี่ชายตัวเอง 
 
 
  เงียบ...
 
 
  ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้นนอกจากเสียงเก้าอี้ของป๊อปปี้ที่เลื่อนออก ร่างสูงเช็ดปากนิดๆก่อนจะเดินออกไปจากบ้านไป
 
 
  เกิดอะไรขึ้นหรอ...ฟางได้แต่สงสัย
 
 
  "นั้นฟางขอตัวก่อนนะคะ คุณพ่อคุณแม่"ฟางยกมือไหว้ทั้งสอง ก่อนจะรีบตามป๊อปปี้ไป
 
  คนเป็นพ่อได้เพียงแต่มองแผ่นหลังทั้งสองที่เพิ่งเดินออกไป...มือหนากำแน่น และมีมือบางที่ค่อยๆลูบหลังมือของว่าที่สามีเบาๆให้ผ่อนคลาย
 
  "นี่มันยังไม่เลิกทำอะไรแบบนั้นอีกรึไงกันนะ"น้ำเสียงใหญ่เรียบแต่แฝงไปด้วยความโกรธ
 
..................................
 
   "พี่ป๊อป!รอฟางด้วยสิ!"เหมือนเมื่อวานไม่มีผิด ที่เธอต้องวิ่งออกมาจากบ้านเพื่อตามป๊อปปี้ให้ทัน และภาพเดิมๆป๊อปปี้เสียบหูฟังไว้ที่หูแล้วเดินไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคนด้านหลังเลยด้วยซ้ำ
 
  "เดี๋ยวสิ!!!พี่ป๊อป"ด้วยความรีบ ฟางจึงได้แต่วิ่งไปหาเขาพร้อมสวมกอดข้างหลังให้ป๊อปปี้หยุดเดิน
 
  ได้ผลแฮะ...
 
  "ทำไมไม่รอฟางเลยอ่ะ"ฟางยังคงกอดป๊อปปี้ไว้เช่นเดิม ร่างสูงถอดหูฟังออกแล้วแกะมือฟางออกเช่นกัน
 
  "เธอทำอะไรห้ะ!"ป๊อปปี้ถามทันทีแกะมือของฟางออกแล้วหัวหน้ามาเผชิญหน้าฟาง
 
  "อะ..อ้าว กะ..ก็พี่ป๊อปไม่รอฟางนี่คะ!"ฟางเถียงบ้าง
 
  "แล้วทำไมฉันต้องรอเธอด้วยล่ะ"สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเช่นเดิม แล้วเดินออกไปช้าๆ
 
  "ไม่รู้ล่ะ ยังไงฟางก็ต้องมากับพี่ป๊อปทุกวันอยู่แล้ว"ฟางพูดอย่างผู้มีชัย พลางเดินต่อไปอย่างชื่นมื่น
 
  และรอยยิ้มที่ออกมาจากปากของป๊อปปี้นิดๆก็เริ่มขึ้น..
 
......................................
 
  เมื่อถึงมหาลัยป๊อปปี้และฟางก็แยกย้ายกันเข้าคณะของแต่ละคน แน่นอนว่าฟางไปคณะบัญชีและป๊อปปี้ไปห้องดนตรีเช่นเคย...
 
  ฟางเดินเข้ามาในคณะด้วยสีหน้ากงวลนิดๆ เดินมานั่งลงข้างๆเพื่อนสาวคนานิทที่กำลังแชทกับใครคนหนึ่งและมันก็พอจะทำให้ฟางเดาได้ว่าใครคนนั้นคือแฟนหนุ่มของเธอ 
 
  "เฮ้อ..แปลกจังเลยอ่ะ"ฟางอดที่จะสงสัยป๊อปปี้ไม่ได้ ตั้งแต่วันแรกที่ทำเมินใส่คุณพ่อไหนจะคำพูดว่าไม่ค่อยชินนั่นอีก และที่แย่ที่สุดก็คือตอนที่ฟางพูดถึงการร้องเพลงของป๊อปปี้แต่ทำไมสีหน้าของแต่ละคนถึงไม่ยิ้มดีใจแบบเธอเลย
 
  "เป็นไรอ่ะฟาง ถอนหายใจแต่เช้าเลยหรอ"แก้วละจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วหันมาถามฟาง
 
  "อื้ม..ฉันแค่รู้สึกสงสัยอะไรนิดหน่อยน่ะ"
 
  "กินนี่ดูมั้ย ฉันเพิ่งออกไปซื้อมาแล้วเขาแถมมาให้สองชิ้นฉันยกให้เธอหมดเลยอ่ะ"แก้วยื่นขนมปังสองชิ้นที่ใหญ่พอสมควรให้ฟาง
 
  ฟางมองดูขนมปังแล้วส่ายหน้าปฎิเสธ ก่อนจะหันกลับมาดูอีกครั้งแล้วรับขนมปังจากแก้วไป
 
  "ฉันขอสองชิ้นเลยนะ!อ้อ!เดี๋ยวมานะ!"ฟางลุกจากที่เดินออกจากห้องไป
 
  เธอลืมไปเลยว่าป๊อปปี้ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่...
 
..........................
 
  ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องซ้อมพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน คนนึงเล่นโทรศัพท์แชทกับแฟนคนล่าสุดที่จริงจังกว่าคนไหนๆ ส่วนอีกคนก็เล่นเกมส์สบายใจเฉิบเช่นเดิม ป๊อปปี้โยนกระเป๋าเป้ตัวเองลงบนโซฟาข้างๆแล้วหันไปหาเพื่อนสนิทก่อนจะพูดเสียงเรียบ
 
 
  "ซ้อมได้แล้วพวกมึงทั้งหลาย"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ ทำเอาคนฟังขนลุกซู่ แต่น้ำเสียงแปลกไป..
 
  "ไอป๊อปมึงเป็นไรรึเปล่าวะ ป่วยหรอหรือเป็นไข้การเมือง!"เขื่อนเดินมาใกล้เพื่อนสนิท พร้อมทาบหลังมือตามหน้าผากแก้มและต้นคอคนตัวสูง
 
  "มึงไปไกลๆกูเลย"ป๊อปปี้ออกแรงผลักเขื่อนออก  และดูเหมือนจะผลักแรงไปหน่อยจนเขื่อนไปชนกับใครคนหนึ่ง
 
 
  "โอ้ะ!ขอโทษครับ"เขื่อนหันไปหาหญิงสาวที่ยิ้มให้เขาแล้วส่ายมือไปมาเชิงไม่เป็นไร
 
  "ใครวะ..."โทโมะที่นั่งมุ่นอยู่กับโทรศัพท์ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไปใคร เพราะไม่เคยมีผู้หญิงแบบนี้เขามาสักเท่าไหร่ แต่มันก็มีบ้างที่เป็นสาวๆของเขื่อนกับโทโมะแต่พวกนั้นมักจะเซ็กซี่อะไรแบบนี้มากกว่า
 
  "ฉันชื่อฟางค่ะ..เอ่อ มาหาพี่ป๊อป"ฟางพูดขึ้นแล้วยกถึงขนมปังสองถุงชิ้นขึ้นให้โทโมะและเขื่อนดู
 
 
  "ไอป๊อปมีสาวแล้วหรอวะ"เขื่อนอดสงสัยไม่ได้ แล้วมันก็ทันเวลาที่ป๊อปปี้แทรกกลางระหว่างเขื่อนกลับโทโมะ มองมาที่ฟาง
 
  "มาทำไม"ป๊อปปี้ถาม
 
  "เอาขนมปังมาให้ เห็นพี่ป๊อปไม่ได้ทานอะไรเลยนี่"ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ 
 
  ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นจึงลากฟางไปอีกทางให้ห่างจากเขื่อนและโทโมะ
 
  แล้วทันทีที่ทั้งสองเดินออกไป เขื่อนและโทโมะก็แอบยิ้มกับท่าทีของเพื่อนสนิทอย่างป๊อปปี้..ที่ดูแปลกไป
 
  "นั้นสาวของไอป๊อปหรอวะ แม่งสวยชิบ.."เขื่อนพูดอย่างเสียดาย นี่ถ้าเขาเจอก่อนป๊อปปี้ก็คงจะดี
 
  "กูว่าขนมปังนี้มันคุ้นๆว่ะ..เหมือนกูซื้อให้แก้วสองชิ้นเลย.."โทโมะพูดอย่างสงสัยกับขนมปังในมือฟาง
 
.....................................
 
  ป๊อปปี้ลากฟางมาด้านหลังห้องดนตรีของเขา ฟางแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ตามป๊อปปี้ไป
 
  "ทีหลังอย่ามาที่นี่อีกนะ"ป๊อปปี้พูดขึ้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอเพื่อนสนิทสองคนมันเสือผู้หญิง เขาไม่อยากให้ฟางต้องเจอกับไอสองคนนั้น
 
  "ทำไมอ่ะ"
 
  "จะทำไมก็ช่าง เข้าใจรึเปล่าหะ"ป๊อปปี้ทำเสียงดุ ฟางเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าหงิกๆ
 
  "นี่ขนมปัง..ฟางเอามาให้เห็นว่าพี่ป๊อปยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา"ฟางยื่นขนมปังสองชิ้นให้ป๊อปปี้ และป๊อปปี้ก็รับมันมา
 
  "ฟางยกให้สองชิ้นเลยอ่ะ!"ฟางพูดแล้วมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง พบว่ามันได้เวลาเรียนแล้ว
 
  "ฟางไปก่อนนะพี่ป๊อป!!อย่าลืมกินให้หมดนะ"ฟางพูดจบก็รีบวิ่งหายไปทันที ทิ้งให้คนที่ถือขนมปังยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว
 
 
 
 
  ป๊อปปี้เดินกลับเข้ามาในห้องดนตรีเช่นเดิม หากแต่ครั้งนี้มีถุงขนมปังมาด้วยก็เท่านั้น
 
  "ไอป๊อป!!นั้นแฟนมึงหรอวะ!"เขื่อนเด้งตัวออกจากโซฟาแล้ววิ่งไปหาเพื่อนสนิท
 
  "ไม่ใช่..เธอเป็น.."ป๊อปปี้ยังไม่มั่นใจที่จะพูดออกไปดีมั้ย
 
  "จริงดิ!!นั้นกูขอจีบนะเว้ย!!"เขื่อนพูดแล้วเขย่าแขนป๊อปปี้ด้วยความดีใจ แต่ไม่ทันไรฝ่ามือของร่างสูงก็ทาบบนหน้าผากเขื่อนแล้วผลักจนกระเด็น
 
  "ไม่ได้!มึงจีบฟางไม่ได้!"ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม ทำเอาโทโมะและเขื่อนมองอย่างตะลึงงัน 
 
 
  ไอป๊อปเปลี่ยนไปหรอ...
 
  หรือพวกเขาคิดไปเอง...
 
 
  "ทำไมวะ..กูจริงจังกับฟางเขานะเว้ย"เขื่อนยังคงอ้อนวอน
 
  "ไม่ได้..กูไม่ให้มึงจีบ เธอจะมาเป็นน้องกู"บอกออกไปจนได้ ทั้งสองผงะหันไปให้ความสนใจป๊อปปี้
 
  "น้องมึง!นี่คุณลุงปกรณ์ตกลงให้ภรรยาใหม่ย้ายมาแล้วหรอวะ"เป็นโทโมะที่เข้ามาถามบ้าง พวกเขาสนิทกับป๊อปปี้จนรู้ถึงความเป็นมาของครอบครัวป๊อปปี้มาพอสมควร
 
  "อืม พวกมึงเลิกถามได้ล้ะ!"ป๊อปปี้เอนตัวลงบนโซฟาแล้วหยิบขนมปังขึ้นมากิน
 
  "เห้ยไอป๊อปกูกินด้วยสิ กูกูก็ยังไม่แดกอะไรมาเลยเนี่ย!"เขื่อนเอนตัวลงบนโซฟาแล้วเลื่อนมือจะไปหยิบขนมปังของเพื่อนสนิท หากแต่ไม่โดนป๊อปปี้ปัดมือเขาออก
 
  "อะไรมึงเนี่ยไอป๊อป!กูก็อยากกินอ่ะ"
 
  "ไม่ได้!ของกูใครกินไม่ได้ทั้งนั้น"ป๊อปปี้พูดแล้วเก็บขนมปังให้ออกห่างจากเขื่อน
 
  "โหยไรมึงอ่ะ!หวงแม้แต่ขนมปัง"เขื่อนเบ้หน้าหงุดหงิด แล้วเดินไปตีกลองจนดังลั่นด้วยความโมโห
 
  ต่างจากโทโมะที่มองดูขนมปังนั้นไม่วางตา...
 
  "คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง..แก้วคงไม่เอาขนมปังที่เราซื้อให้ไปให้คนอื่นหรอก...มั้ง"โทโมะสบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกจากหัว
 
..............................
  ในพักเที่ยงของวัน สามหนุ่มเดินเข้ามาในโรงอาหารในรอบหนึ่งเดือนจึงทำให้เป็นที่แปลกตาของใครหลายคน...
 
  "ไอป๊อปนั่นฟางนี่!"เขื่อนชี้ไปยังโต๊ะหนึ่งที่มีฟางกับแก้วนั่งกันสองคน
 
  "ไปนั่งอื่นเหอะว่ะ"ป๊อปปี้พยยามยามเบี่ยงตัว แต่ไม่ทันไร
 
  "พี่ป๊อป!"ฟางตะโกนลั่นจนทำให้นักศึกษาแถวนั้นหันมาให้ความสนใจ
 
  "ฟาง!เสียงดังไปแล้วนะ ดูสิคนอื่นหันมามองหมดแล้วอ่ะ"แก้วแทบอยากจะมุดหน้าหนี ป๊อปปี้มายังไม่พอ แฟนหนุ่มของเธอก็มาด้วยอีก แก้วอยากจะย้าตาย!!
 
  ทั้งสามหนุ่มเดินมานั่งกับสองสาวที่คนหนึ่งยิ้มร่าส่วนอีกคนนั่งก้มหน้างุดๆอยู่ใต้โต๊ะ ไม่บอกก็คงจะรู้ว่าใครเป็นแบบไหน
 
  "พี่ป๊อปกินข้าวแล้วยังอ่ะ"ฟางหันไปถามป๊อปปี้ทันทีที่ทั้งสามนั่ง
 
  "ทำไมถามแต่ไอป๊อปอ่ะครับ ไม่ถามพี่เขื่อนบ้างหรอ"เขื่อนเบ้หน้าน้อยใจ ฟางได้แต่เกาหัวอย่างงงๆ จะผิดมั้ยถ้าฟางบอกว่าฟางไม่รู้จักเขื่อน
 
  "นั้นฉันไปซื้อข้าวก่อนนะ..."แก้วลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินออกไป แน่นอนว่าโทโมะก็ตามแก้วออกไปเช่นกัน
 
  "ไอป๊อปมึงไปซื้อข้าวเถอะเดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนฟางเอง"เขื่อนบอกแล้วหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฟาง ป๊อปปี้หันไปหาร่างเล็กที่ส่งสายตาอ้อนวอนไม่อยากมห้ป๊อปปี้ไป
 
  "หึ กูไม่ไปหรอก มึงไปเหอะกูกินมาแล้ว"ป๊อปปี้พูด ทำให้เขื่อนเม้มปากด้วยความแค้นใจ จนในที่สุดเขื่อนก็ลุกออกจากโต๊ะแล้วตรงไปซื้อข้าว
 
  "พี่ป๊อปกินขนมปังแล้วใช่มั้ย"ฟางถาม
 
  "อืม"
 
  "อร่อยรึเปล่า ฟางยังไม่ได้กินเลยอ่ะ"ฟางยู่ปากเสียดาย 
 
  "แล้วทำไมไม่ไปกินข้าว"ป๊อปปี้ถาม ฟางได้แต่ส่ายหน้าไปมา
 
  "ถ้าฟางไปแล้วใครจะอยู่กับพี่ป๊อปอ่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มน้อยๆ
 
   ซ่า!
 
  "อุ้ย!ขอโทษค่ะ"นักศึกษาสาวกลุ่มหนึ่งทำน้ำหกใส่หัวฟางจนเปียก แต่ดูเหมือนเธอจะหัวเราส่ะใจมากกว่า
 
  "นี่เธอ!"ฟางลุกขึ้นชี้หน้าหญิงสาวคนนั้นอย่างยอมไม่ได้ แต่ป๊อปปี้รังเธอไว้เมื่อผู้คนเริ่มมองมากขึ้น
 
  ให้ตายเถอะ..!!
 

จบไปอีกตอน เป็นยังไงกันบ้างอ่าคะ? ป๊อปปี้เปลี่ยนไปหรอ...แล้วเกิดอะไรขึ้นระหว่างป๊อปปี้กับคนเป็นพ่อ..ติดตามกันด้วยนร้าาา