YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 
-2-
MY BROTHER
 
  การย้ายบ้านครั้งนี้ของฟางดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี เพราะบ้านหลังใหม่นั้นทั้งใหญ่และผู้คนภายในบ้านก็ดูยิ้มแย้มทันทีที่ฟางและแม่ก้าวเข้ามา 
 
  ภายในบ้านที่ถูกจัดเป็นระเบียบ ถ้าเทียบกับบ้านหลังเก่ามันค่อยข้างต่างกันสิ้นเชิง มองไปรอบๆมีแต่ของราคาแพงๆฟางได้ยินมาบ้างว่าคุณปกรณ์เป็นผู้บริหารสินค้าชื่อดังที่ส่งออกไปทั่วประเทศ และไม่กี่นาทีร่างสูงก็เดินลงมาจากราวบันได 
 
  ฟางมองดูร่างสูงที่ไม่ต่างจากภาพเมื่อไม่กี่นาทีที่เธอเพิ่งดู เพียงแค่ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มมีหนวดมากขึ้นเท่านั้น
 
  "คุณอรมาเร็วจังเลยนะครับ"คุณปกรณ์เดินเข้าพลางโอบไหล่แม่ของฟาง ก่อนจะหันมาหาฟางแล้วส่งยิ้มน้อยๆมาให้
 
  "นี่ฟางค่ะ เป็นลูกสาวฉันเอง"
 
  "ยินดีที่ได้รู้จักนะฟาง ต่อจากนี้ฉันจะกลายเป็นพ่อของเธอนะจ้ะ"คุณปกรณ์พูแล้วลูบหัวน้อยๆของฟางอย่างเอ็นดู
 
  "ค่ะ"
 
  "อ่า จริงสิตาป๊อปคงใกล้จะลงมาแล้วล่ะ เรียนมหาลัยเดียวกันกับหนูฟางสินะ"คุณปกรณ์พูดขึ้น และไม่กีนาทีร่างสูงอีกคนที่ใส่เครื่องแบบนักศึกษาลงมาจากด้านบน
 
  "ตาป๊อป มานี่หน่อยสิ"คุณปกรณ์เรียกลูกชายคนเดียวมาหาตน และแน่นอนว่าร่างสูงก็เดินเข้ามาหา 
 
  "นี่อรเป็นภรรยาใหม่ของพ่อ"เพียงเท่านั้นป๊อปปี้ก็ยกมือขึ้นไหว้ทำความเคารพต่อจากนั้นก็เดินออกไปในทันที
 
  "นั้นหนูลานะคะคุณพ่อ คุณแม่"ฟางยกมือไหว้ลาทั้งสองก่อนจะออกไปพร้อมป๊อปปี้ 
 
 
  ฟางวิ่งออกมาจากบ้านให้เร็วที่สุด วันนี้เธอต้องทำความรู้จักกับพี่ชายของเธอให้ได้สินะ..ร่างเล็กวิ่งจนเห็นร่างสูงที่กำลังเดินใส่หูฟังไปด้วย
 
  แบดบอยชะมัด..
 
  "อ๊าาา รอด้วยสิพี่ป๊อป!"ฟางดึงชายเสื้อของป๊อปปี้จนคนตัวสูงต้องหยุดเดินแล้วหันมามอง
 
  "แฮ่ก แฮ่ก รอด้วยสิ ไปมหาลัยพร้อมกันนะ!"พูดด้วยเสียงหอบ เงยหน้าขึ้นไปมองอีกคนที่ใส่หูฟังกลับไว้ที่เดิมหลังจากที่ดึงออกมาแล้ว
 
  เก๊กจัง..
 
  "พี่ป๊อป ฉันชื่อฟางนะ!"ดูเหมือนว่าคำพูดของฟางจะไม่เข้าหูอีกคนสักเท่าไหร่ ฟางยู่ปากนิดหน่อยก่อนจะตัดสินใจดึงหูฟังของอีกคนออก ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นจึงเก็บหูฟังใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วสอดมือทั้งสองไว้ในกระเป๋ากางเกง
 
  "ฉันชื่อฟางนะ..ฟางจะมาเป็นน้องของพี่ป๊อปเอง"พูดไปเดินกอดอกด้วยความมั่นใจ
 
  "อื้ม"
 
  นี่คือคำพูดที่ฟางได้ยินประโยคแรกสินะ..
 
  จะเก๊กไปไหนเนี่ย!!แต่ฟางน่ะหรอจะยอมง่ายๆ
 
  "พี่ป๊อปไม่แนะนำตัวหน่อยหรอ อีกหน่อยเราก็จะเป็นพี่น้องกันแล้วน้าาา"ฟางพูดแล้วเอียงหน้าไปหาร่างสูงที่มุ่งอยู่แต่กลับเดินอย่างเดียว
 
  "ไม่อ่ะ"
 
  "ไม่เป็นไร เพราะยังไงเราก็ต้องสนิทกันอยู่แล้วนี้เนาะ!"เดินออกไปอย่างมั่นใจ แต่ความมั่นใจของฟางก็ไม่ทันที่จะมองดูทางด้านหน้าว่ามันเป็นถนน และที่แย่กว่านั้นที่ถนนมันก็เป็นไฟเขียว
 
  "เห้ย!"ป๊อปปี้รีบดึงกระเป๋าสะพายของฟางกลับเข้ามาทางฟุตบาต 
 
  เกือบไปแล้วฟางเอ้ยยย...
 
  "ตะ..ตกใจหมดเลย!"ฟางทำหน้าผวา
 
  "เดินไม่ดู"ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งขรึม และเมื่อสัญญาณจราจรเป็นไฟแดงทั้งสองก็ข้ามถนนอย่างรวดเร็ว
 
 
 
  มหาลัยทั้งสองเดินมาถึงมหาลับแล้ว และมันก็ตรงเวลาที่เข้าเรียนพอดิบพอดี 
 
  "พี่ป๊อป!ฟางไปเรียนแล้วนะ!!เจอกันตอนห้าโมงเย็นที่หน้าโรงเรียนนะ!!"พูดปุ๊ปก็วิ่งปั๊ป ป๊อปปี้ก็ไม่ค่อยจะใส่ใจสักเท่าไหร่ 
 
  ร่างสูงเดินมาจนถึงห้องดนตรี ห้องที่เขามักจะมาจมปักอยู่ที่นี่ทุกสัน มุกเวลา..และวันนี้ก็เช่นกัน ร่างสูงเดินไปนั่งที่โซฟาที่เป็นที่ประจำของเขา ข้างๆคือเพื่อนสนิทอีกสองคน
 
  "เห้ยไอป๊อป!ทำไมวันนี้มึงมาสายวะ"เพื่อนสนิทพูดขึ้น ในมือถือโทรศัพท์เล่นเกมส์สบายใจเฉิบ 
 
  "มึงก็ถามแบบนี้ทุกวันไอเขื่อน ไอป๊อปมันก็มาสายตลอดนี่หว่า"เพื่อนอีกคนพูดแทรกขึ้น ในมือก็ถือโทรศัพท์กันเป็นปรกติทุกวัน
 
  "พวกมึงสองคนอ่ะ!ไอเขื่อน ไอโมะ มึงรีบมาซ้อมเลย"เสียงป๊อปปี้ดังขึ้น ก่อนจะโยนหมอนใส่หน้าไอเพื่อนสนิทที่นั่งเล่นเกมส์จนลืมเวลาซ้อม
 
  "เออๆกูรู้แล้วน่า"ทั้งสองผละออกจากเกมส์แล้วเข้าประจำที่ตามตำแหน่งของตัวเอง
 
 
                                          ...............................
 
 
  พักเที่ยงของวัน
 
  "กรี้ดดดด sweet แกรรร"
  "ไหนๆ กรี้ดด พี่ป๊อปพี่เขื่อนพี่โมะของช้านนน"
 
  เสียงกรีดร้องลั่นโรงอาหาร เมื่อสามหนุ่มสุดฮ๊อตของมหาลัยปรากฏตัวขึ้น พร้อมกันบนเวที พวกเขามักจะมาเล่นแสดงหากมีงานแต่วันนี้ไม่มีงานแต่อีกไม่กี่วันก็คงจะมี
 
  "พี่ป๊อปนี่!พี่เขาทำอะไรกันหรอ"ฟางเอ่ยถามขึ้น
 
  "ฟางนั้นวง sweet ไง เป็นวงดนตรีของมหาลัยของเราอ่ะ"เพื่อนสาวคนสนิทของฟางพูดขึ้นแล้วชี้ไปบนเวที
 
  "จริงหรอแก้ว ฟางไม่ได้มานานก็เลยลืมไปซะสนิท" ฟางพูดแล้วมองไปบนเวที เสียงกรี้ดของนักศึกษาหลายต่อหลายคนดังกระหน่ำ 
 
  ป๊อปบนเวทีกับคนที่ฟางคุยด้วยวันนี้ดูเหมือนคนละคนไปเลยแหะ..ฟางคิด แต่พออยู่บนเวทีแล้วก็ร้องเพลงได้เพราะแบบนี้ฟางคิดว่าพี่ชายเขาเท่สุดๆไปเลย
 
  "เก่งจังเลยนะ..เอ้ะ!แล้วทำไมคนที่ดีดกีต้าร์ถึงต้องส่งยิ้มมาให้แก้วด้วยล่ะ!"ฟางถามด้วยความสงสัย เมื่อคนที่ดีดกีต้าร์ส่งยิ้มมาให้แก้วไม่พอยังยักคิ้วให้แก้วอีกต่างหาก ไม่เท่านั้น!!นักศึกษาสาวๆแต่ละคนก็พากันหันมามองแก้วแล้วทำตาลุกเป็นไฟ
 
  "ก็..เปล่าหรอก"แก้วก้มหน้างุดๆ ก่อนจะส่งสายตาค้อนไปให้ร่างสูงคนนั้น
 
  "โทโมะ เขาก็เป็นแฟนแก้วน่ะสิ นี่เธอไม่รู้หรอ"หญิงสาวที่ยืนข้างๆฟางหันมาพูด แล้วมันก็ทำให้ฟางกระจ่าง ก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆให้เพื่อนสนิท
 
.......................................
 
  เสียงดนตรีที่ดังก้องไปทั่วห้องซ้อม เสียงกลองกีต้าร์และนักร้องนำ พร้อมบทเพลงที่ไพเราะสุดๆ เลิกเรียนทีไพวกเขามักจะนัดกันมาซ้อมดนตรีกันเย็นๆและตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว พวกเขาก็ยังซ้มอยู่
 
  "ไอป๊อป ไอเขื่อน กูต้องไปก่อนแล้วว่ะกูนัดกับแก้วไว กูไปนะ!"โทโมะพูดขึ้นแล้ววางกีต้าร์ลง 
 
  "เออๆ บาย เฮ้อออ ว่าแต่มึงอ่ะไม่นัดใครบ้างหรอไอป๊อป"เขื่อนถามขึ้น
 
  นัด...
 
  นัดหรอ..
 
  "พี่ป๊อปฟางไปเรียนแล้วนะ!!เจอกันตอนห้าโมงเย็นที่หน้าโรงเรียนนะ"
 
  ชัดเลย..
 
 "ไอเขื่อนกูไปนะ!"ป๊อปปี้รีบเก็บข้าวของและสะพายกระเป๋าเป้ พลางก้มมองดูนาฬิกา..
 
  '19.00น.'
 
  "อ้าว ทิ้งกูไปหมด!นักร้องก็ไม่มีกีต้าร์ก็ไม่มี แล้วกูจะอยู่เพื่ออะไรวะ"เขื่อสบถออกมา