YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 

-2-

MY BROTHER

 

  การย้ายบ้านครั้งนี้ของฟางดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี เพราะบ้านหลังใหม่นั้นทั้งใหญ่และผู้คนภายในบ้านก็ดูยิ้มแย้มทันทีที่ฟางและแม่ก้าวเข้ามา 

 

  ภายในบ้านที่ถูกจัดเป็นระเบียบ ถ้าเทียบกับบ้านหลังเก่ามันค่อยข้างต่างกันสิ้นเชิง มองไปรอบๆมีแต่ของราคาแพงๆฟางได้ยินมาบ้างว่าคุณปกรณ์เป็นผู้บริหารสินค้าชื่อดังที่ส่งออกไปทั่วประเทศ และไม่กี่นาทีร่างสูงก็เดินลงมาจากราวบันได 

 

  ฟางมองดูร่างสูงที่ไม่ต่างจากภาพเมื่อไม่กี่นาทีที่เธอเพิ่งดู เพียงแค่ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มมีหนวดมากขึ้นเท่านั้น

 

  "คุณอรมาเร็วจังเลยนะครับ"คุณปกรณ์เดินเข้าพลางโอบไหล่แม่ของฟาง ก่อนจะหันมาหาฟางแล้วส่งยิ้มน้อยๆมาให้

 

  "นี่ฟางค่ะ เป็นลูกสาวฉันเอง"

 

  "ยินดีที่ได้รู้จักนะฟาง ต่อจากนี้ฉันจะกลายเป็นพ่อของเธอนะจ้ะ"คุณปกรณ์พูแล้วลูบหัวน้อยๆของฟางอย่างเอ็นดู

 

  "ค่ะ"

 

  "อ่า จริงสิตาป๊อปคงใกล้จะลงมาแล้วล่ะ เรียนมหาลัยเดียวกันกับหนูฟางสินะ"คุณปกรณ์พูดขึ้น และไม่กีนาทีร่างสูงอีกคนที่ใส่เครื่องแบบนักศึกษาลงมาจากด้านบน

 

  "ตาป๊อป มานี่หน่อยสิ"คุณปกรณ์เรียกลูกชายคนเดียวมาหาตน และแน่นอนว่าร่างสูงก็เดินเข้ามาหา 

 

  "นี่อรเป็นภรรยาใหม่ของพ่อ"เพียงเท่านั้นป๊อปปี้ก็ยกมือขึ้นไหว้ทำความเคารพต่อจากนั้นก็เดินออกไปในทันที

 

  "นั้นหนูลานะคะคุณพ่อ คุณแม่"ฟางยกมือไหว้ลาทั้งสองก่อนจะออกไปพร้อมป๊อปปี้ 

 

 

  ฟางวิ่งออกมาจากบ้านให้เร็วที่สุด วันนี้เธอต้องทำความรู้จักกับพี่ชายของเธอให้ได้สินะ..ร่างเล็กวิ่งจนเห็นร่างสูงที่กำลังเดินใส่หูฟังไปด้วย

 

  แบดบอยชะมัด..

 

  "อ๊าาา รอด้วยสิพี่ป๊อป!"ฟางดึงชายเสื้อของป๊อปปี้จนคนตัวสูงต้องหยุดเดินแล้วหันมามอง

 

  "แฮ่ก แฮ่ก รอด้วยสิ ไปมหาลัยพร้อมกันนะ!"พูดด้วยเสียงหอบ เงยหน้าขึ้นไปมองอีกคนที่ใส่หูฟังกลับไว้ที่เดิมหลังจากที่ดึงออกมาแล้ว

 

  เก๊กจัง..

 

  "พี่ป๊อป ฉันชื่อฟางนะ!"ดูเหมือนว่าคำพูดของฟางจะไม่เข้าหูอีกคนสักเท่าไหร่ ฟางยู่ปากนิดหน่อยก่อนจะตัดสินใจดึงหูฟังของอีกคนออก ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นจึงเก็บหูฟังใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วสอดมือทั้งสองไว้ในกระเป๋ากางเกง

 

  "ฉันชื่อฟางนะ..ฟางจะมาเป็นน้องของพี่ป๊อปเอง"พูดไปเดินกอดอกด้วยความมั่นใจ

 

  "อื้ม"

 

  นี่คือคำพูดที่ฟางได้ยินประโยคแรกสินะ..

 

  จะเก๊กไปไหนเนี่ย!!แต่ฟางน่ะหรอจะยอมง่ายๆ

 

  "พี่ป๊อปไม่แนะนำตัวหน่อยหรอ อีกหน่อยเราก็จะเป็นพี่น้องกันแล้วน้าาา"ฟางพูดแล้วเอียงหน้าไปหาร่างสูงที่มุ่งอยู่แต่กลับเดินอย่างเดียว

 

  "ไม่อ่ะ"

 

  "ไม่เป็นไร เพราะยังไงเราก็ต้องสนิทกันอยู่แล้วนี้เนาะ!"เดินออกไปอย่างมั่นใจ แต่ความมั่นใจของฟางก็ไม่ทันที่จะมองดูทางด้านหน้าว่ามันเป็นถนน และที่แย่กว่านั้นที่ถนนมันก็เป็นไฟเขียว

 

  "เห้ย!"ป๊อปปี้รีบดึงกระเป๋าสะพายของฟางกลับเข้ามาทางฟุตบาต 

 

  เกือบไปแล้วฟางเอ้ยยย...

 

  "ตะ..ตกใจหมดเลย!"ฟางทำหน้าผวา

 

  "เดินไม่ดู"ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งขรึม และเมื่อสัญญาณจราจรเป็นไฟแดงทั้งสองก็ข้ามถนนอย่างรวดเร็ว

 

 

 

  มหาลัยทั้งสองเดินมาถึงมหาลับแล้ว และมันก็ตรงเวลาที่เข้าเรียนพอดิบพอดี 

 

  "พี่ป๊อป!ฟางไปเรียนแล้วนะ!!เจอกันตอนห้าโมงเย็นที่หน้าโรงเรียนนะ!!"พูดปุ๊ปก็วิ่งปั๊ป ป๊อปปี้ก็ไม่ค่อยจะใส่ใจสักเท่าไหร่ 

 

  ร่างสูงเดินมาจนถึงห้องดนตรี ห้องที่เขามักจะมาจมปักอยู่ที่นี่ทุกสัน มุกเวลา..และวันนี้ก็เช่นกัน ร่างสูงเดินไปนั่งที่โซฟาที่เป็นที่ประจำของเขา ข้างๆคือเพื่อนสนิทอีกสองคน

 

  "เห้ยไอป๊อป!ทำไมวันนี้มึงมาสายวะ"เพื่อนสนิทพูดขึ้น ในมือถือโทรศัพท์เล่นเกมส์สบายใจเฉิบ 

 

  "มึงก็ถามแบบนี้ทุกวันไอเขื่อน ไอป๊อปมันก็มาสายตลอดนี่หว่า"เพื่อนอีกคนพูดแทรกขึ้น ในมือก็ถือโทรศัพท์กันเป็นปรกติทุกวัน

 

  "พวกมึงสองคนอ่ะ!ไอเขื่อน ไอโมะ มึงรีบมาซ้อมเลย"เสียงป๊อปปี้ดังขึ้น ก่อนจะโยนหมอนใส่หน้าไอเพื่อนสนิทที่นั่งเล่นเกมส์จนลืมเวลาซ้อม

 

  "เออๆกูรู้แล้วน่า"ทั้งสองผละออกจากเกมส์แล้วเข้าประจำที่ตามตำแหน่งของตัวเอง

 

 

                                          ...............................

 

 

  พักเที่ยงของวัน

 

  "กรี้ดดดด sweet แกรรร"

  "ไหนๆ กรี้ดด พี่ป๊อปพี่เขื่อนพี่โมะของช้านนน"

 

  เสียงกรีดร้องลั่นโรงอาหาร เมื่อสามหนุ่มสุดฮ๊อตของมหาลัยปรากฏตัวขึ้น พร้อมกันบนเวที พวกเขามักจะมาเล่นแสดงหากมีงานแต่วันนี้ไม่มีงานแต่อีกไม่กี่วันก็คงจะมี

 

  "พี่ป๊อปนี่!พี่เขาทำอะไรกันหรอ"ฟางเอ่ยถามขึ้น

 

  "ฟางนั้นวง sweet ไง เป็นวงดนตรีของมหาลัยของเราอ่ะ"เพื่อนสาวคนสนิทของฟางพูดขึ้นแล้วชี้ไปบนเวที

 

  "จริงหรอแก้ว ฟางไม่ได้มานานก็เลยลืมไปซะสนิท" ฟางพูดแล้วมองไปบนเวที เสียงกรี้ดของนักศึกษาหลายต่อหลายคนดังกระหน่ำ 

 

  ป๊อปบนเวทีกับคนที่ฟางคุยด้วยวันนี้ดูเหมือนคนละคนไปเลยแหะ..ฟางคิด แต่พออยู่บนเวทีแล้วก็ร้องเพลงได้เพราะแบบนี้ฟางคิดว่าพี่ชายเขาเท่สุดๆไปเลย

 

  "เก่งจังเลยนะ..เอ้ะ!แล้วทำไมคนที่ดีดกีต้าร์ถึงต้องส่งยิ้มมาให้แก้วด้วยล่ะ!"ฟางถามด้วยความสงสัย เมื่อคนที่ดีดกีต้าร์ส่งยิ้มมาให้แก้วไม่พอยังยักคิ้วให้แก้วอีกต่างหาก ไม่เท่านั้น!!นักศึกษาสาวๆแต่ละคนก็พากันหันมามองแก้วแล้วทำตาลุกเป็นไฟ

 

  "ก็..เปล่าหรอก"แก้วก้มหน้างุดๆ ก่อนจะส่งสายตาค้อนไปให้ร่างสูงคนนั้น

 

  "โทโมะ เขาก็เป็นแฟนแก้วน่ะสิ นี่เธอไม่รู้หรอ"หญิงสาวที่ยืนข้างๆฟางหันมาพูด แล้วมันก็ทำให้ฟางกระจ่าง ก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆให้เพื่อนสนิท

 

.......................................

 

  เสียงดนตรีที่ดังก้องไปทั่วห้องซ้อม เสียงกลองกีต้าร์และนักร้องนำ พร้อมบทเพลงที่ไพเราะสุดๆ เลิกเรียนทีไพวกเขามักจะนัดกันมาซ้อมดนตรีกันเย็นๆและตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว พวกเขาก็ยังซ้มอยู่

 

  "ไอป๊อป ไอเขื่อน กูต้องไปก่อนแล้วว่ะกูนัดกับแก้วไว กูไปนะ!"โทโมะพูดขึ้นแล้ววางกีต้าร์ลง 

 

  "เออๆ บาย เฮ้อออ ว่าแต่มึงอ่ะไม่นัดใครบ้างหรอไอป๊อป"เขื่อนถามขึ้น

 

  นัด...

 

  นัดหรอ..

 

  "พี่ป๊อปฟางไปเรียนแล้วนะ!!เจอกันตอนห้าโมงเย็นที่หน้าโรงเรียนนะ"

 

  ชัดเลย..

 

 "ไอเขื่อนกูไปนะ!"ป๊อปปี้รีบเก็บข้าวของและสะพายกระเป๋าเป้ พลางก้มมองดูนาฬิกา..

 

  '19.00น.'

 

  "อ้าว ทิ้งกูไปหมด!นักร้องก็ไม่มีกีต้าร์ก็ไม่มี แล้วกูจะอยู่เพื่ออะไรวะ"เขื่อสบถออกมา

 

---