YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 
-17-
VALENTINE'S 2
'คำพูดที่เธอไม่เคยฟัง'
 
  ป๊อปปี้ย่อคุกเข่าก่อนจะยื่นดอกไม้ให้ร่างเล็ก ทุกสายตาต่างพากันอิจฉา บ้างก็สะอื้นออกมา..แต่เสียงนั้นไม่ทำให้ฟางรับรู็ทั้งนั้น ตอนนี้เธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น..
 
  "แฮ๊ปปี้วาเลนไทน์.."ป๊อปปี้ยื่นดอกไม้ให้ฟาง
 
  "ฮิ้ววววว"เสียงโห่ของบรรดาแฟนคลับของป๊อปปี้
 
  "พะ..พี่ป๊อป..ลุกขึ้นก่อนสิ"ฟางพูดเสียงเบา แล้วมองไปรอบๆเธอเป็นห่วงว่าคนอื่นจะมองป๊อปปี้ยังไง เธอแค่กลัว..
 
  "ก็ได้.."ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืน แล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟางอีกครั้ง..
 
  "ขอบคุณนะ.."ฟางรับดอกไม้นั้นมาก่อนป๊อปปี้จะค่อยๆก้าวไปหาเธอ จับมือร่างเล็กแล้วดึงร่างเล็กเข้าสู้อ้อมกอด
 
  "ขอบคุณนะฟาง.."ป๊อปปี้เกยคางไว้บนไหล่ของฟาง..แล้วพูดเสียงเบา
 
  "ขอบคุณเรื่องอะไร.."ฟางถามทั้งๆที่กอดร่างสูงอยู่
 
  "ขอบคุณ.."ป๊อปปี้คลายอ้อมกอดแล้วจับไหล่เล็กไว้ ทั้งสองจ้องตากันสักพัก "ขอบคุณที่รักฉัน..ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉัน.."
 
  "พี่ป๊อป..อุ้บ!"ฟางแทบเซถอยหลัง ร่างสูงประกบจูบปากฟางแล้วผละออก ันเป็นการจูบแบบปากแตะปากกันมากกว่า
 
  ในเมื่อคู่ของป๊อปฟางหวานเกินคนที่ดูอยู่บนเวทีก็นึกอิจฉา..
 
  "คิดว่าหวานคู่เดียวรึไง.."โทโมะพูดกับไมค์ ก่อนร่างสูงจะเดินลงจากเวทีแล้วตรงไปที่ที่เดียวกับป๊อปปี้...
 
  โทโมะเดินลงมาจากเวที ร่างสูงตรงไปยังที่เดียวกับเพื่อนสนิท..หากแต่เขาเลี้ยวไปอีกทางเมื่อเห็นแฟนสาว ซึ่งมันก็อยู่ใกล้ๆกัน..
 
  "แก้ว"โทโมะมาหยุดอยู่ตรงหน้าแก้ว แล้วก็เกิดเสียงฮือฮากันยกใหญ่..
 
  "อะไร.."แก้วมองอย่างนึกสงสัย คิ้วขมวดกันเป็นปม มันไม่ใช่ปีนี้ปีแรกที่โทโมะทำแบบนี้กับเธอ แต่โทโมะทำแบบนี้ทุกปี..แก้วเลยไม่รู้สึกอายสักเท่าไหร่
 
  "ถึงวันนี้พี่จะไม่มีช่อดอกไม้เหมือนไอป๊อป..แต่พี่ก็มีสิ่งหนึ่งให้แก้ว.."โทโมะพูดจบก็ล้วงสิ่งๆหนึ่งที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง..
 
  "อะไรของพี่เนี่ย.."แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกปี..ปีนี้โทโฒะไม่มีดอกไม้ ไม่มีของขวัญ เหมือนปีก่อนๆ แก้วมองอย่างแปลกใจ
 
  โทโมะล้วงสิ่งของในกระเป๋ากางเกง..ร่างสูงค่อยๆเอามือขึ้นจากกระเป๋า..ิ่งหนึ่งที่อยู่ในมือของร่างสูงทำเอาแก้วผงะ
 
  "พี่โมะ.."
 
  "แก้วครับ...ถึงเรายังเรียนไม่จบแต่พี่อยากให้สิ่งนี้กับแก้ว.."โทโมะยื่นสิ่งๆหนึงที่เขาลงทุนไปซื้อมันมาเมื่อวาน..ตรงหัวเป็นเพชรแท้..
 
  "แหวนหรอ.."
 
  "ใช่..เราจะได้ไม่แพ้คู่ไอป๊อปไง"โทโฒะพูดเสร็จหันไปหาเพื่อนสนิทที่กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน พร้อมรอยยิ้มอย่างมีเลสนัยนั่น
 
  "บ้ารึเปล่าพี่โมะ.."
 
  "พี่ให้แหวนวงนี้กับแกว..เพื่อเป็นการตีตราจองเธอไว้เลยนะ.."โทโมะพูดจบก็เข้าไปกอบกุมมือหญิงสาว แล้วค่อยๆสวมแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างขวา
 
  "ข้างซ้ายไว้ใส่ตอนเราแต่งกันจริงๆนะ.."โทโมะพูดขึ้น ก่อนจะดึงแก้วเข้ามากอด..ร่างเล็กกอดร่างสูงตอบเช่นกัน
 
  "กูยอมคู่มึงแล้วไอโมะ.."ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วเดินไปตบบ่าเพื่อนสนิท
 
                                          ....................................
 
  หลังเวที
 
  "ไอป๊อป..มึงเห็นไอเขื่อนมั้ยวะ.."โทโมะถามขึ้น
 
  "กูก็ว่าจะถามมึงเหมือนกัน มันหายไปตั้งแต่มึงขอแก้วแต่งงานแล้วว่ะ"ป๊อปปี้กังวลอยู่ไม่น้อย หลังจากตอนนั้นพวกเขาก็ไม่เห็นเขื่อนอีกเลย..
 
  "หรือว่ามันอิจฉาพวกเราว่ะ.."
 
  "เออ เป็นไปได้..มันคงกำลังนึกถึงเฟย์.."
 
                                ....................................
 
   20.00 น.
 
  เขื่อนออกมาจากมหาลัยมาได้สักพักใหญ่..ใช่เขาอิจฉาเพื่อนสนิทสองคนน้นที่มันกำลังมีความสุข อีกอย่างฟางกับแก้วก็รักพวกนั้น..ไม่เหมือนเขาเลยสักนิด..
 
  บางครั้งเขาก็คิดไปว่าอาจเป็นเวรกรรมของเขาที่เป็นเสือผู้หญิง เวลาชอบใครก็ไม่มีใครชอบกลับ..และเขื่อนยิ่งเสียใจเพราะเธอคนนั้นคือเฟย์ 
 
  ตั้งแต่เฟย์เข้ามาในชีวิต เขื่อนก็เปลี่ยนไปแม้บางวันจะมีผู้หญิงหลายต่อหลายนเข้ามาหา แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะสนใจพวกเธอเลยสักนิด..
 
  "เฮ้ออ พี่คิดถึงเธออีกแล้วล่ะเฟย์.."เขื่อนพูดพลางมองขึ้นไปนท้องฟ้า วันนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้าไปหมด ร่างสูงชี้นิ้วไปบนท้องฟ้าแล้วพูดขึ้น
 
  "เธอก็ดูดาวดวงเดียวกันกับพี่ใช่มั้ย.."ได้แต่หวัง..เขาได้แต่หวังแบบนั้นจริงๆ
 
  
  "ฉันขอโทษ.."ร่างเล็กมองขึ้นไปบนท้องฟ้านั่น วันนี้ท้องฟ้ามีดวงดาวเต็มไปหมด ตั้งแต่วันนั้นเขื่อนก็ไม่ได้มาบ้านของฟางอีกเลย..ไม่มาอีกเลยจริงๆ
 
  เธอไม่ปฏิเสธว่าตอนนี้เธอกำลังเหงา..เหงามากๆด้วย
 
  "พรุ่งนี้..นายจะมาส่งฉันใช่มั้ย..พี่เขื่อน.."เฟย์ได้เพียงแค่พูดใสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นจริงรึเปล่า พรุ่งนี้เธอต้องกลับอเมริกาอีกครั้ง และกว่าจะได้กลับมาก็ไม่รู้เมื่อไหร่..
 
  "เฟย์ยังไม่ได้บอกคำที่อยากบอกกับพี่เขื่อนเลยสักนิด"
 
  "ฉันคิดถึงนายจัง.."
 
                                .............................................
 
  บนห้องป๊อปปี้
 
  "เห้ย!ฟาง.."ป๊อปปี้ตกใจ เมื่อเดินออกจากห้องน้ำก็พบร่างเล็กนอนกลิ้งอยู่บนเตียง ผ้าห่มที่คลุมร่างเล็กไว้จนมิด
 
  "พี่ป๊อปอาบน้ำเสร็จแล้วหรอ..."ฟางแหงนหน้าออกมาจากผ้าห่มแล้วยิ้มให้เขา
 
  "เข้ามาเมื่อไหร่น่ะหะ.."ป๊อปปี้ว่าพลางเดินไปหยิบชุดนอนในตู้
 
  "มาตั้งแต่พี่ป๊อปเข้าไปอาบน้ำแล้วล่ะ..ห้าววว"ฟางเอ่นขึ้น แล้วก็หาวออกมาอย่างรวดเร็ว..
 
  "ง่วงแล้วหรอ.."ป๊อปปี้เดินมาบนเตียง แล้วเข้าไปอยู่ในผ้าห่มกับฟาง ร่างเล็กค่อยๆคลานไปหาร่างสูงแล้วโผลเข้ากอดอย่างแนบแน่น
 
  "มาอ้อนอะไรอีกล่ะ.."ป๊อปปี้โอบแขนร่างเล็กที่กอดเขาแน่น
 
  "พี่ป๊อป.."ฟางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูงแล้วกระพริบตาปริบๆ
 
  "ว่าไง.."ป๊อปปี้ยกมือขึ้นลูบหัวทุยๆของฟางเบามือ
 
  "พี่ป๊อปช่วยอธิบายหน่อยสิ..ว่าทำไมต้องขอบคุณฟางที่เข้ามาในชีวิตพี่ป๊อป.."ฟางพูดแล้วมุดหัวเข้ากับอกกว้าง ก่อนจะเอามือจิ้มๆตรงแผ่นอกร่างสูง
 
  "ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ..หืม"ป๊อปปี้กระชับอ้อมกอดให้มากขึ้น
 
  "อยากรู้.."
 
  "ก็..เพราเธอทำให้ฉันเปลี่ยนไป..เพราะเธอทำให้ฉันใจเต้นแรง..และก็เพราะเธอที่ทำให้ฉัน..รัก"ป๊อปปี้พูดจบก็กดจูบบนศรีษะทุยๆ
 
  "อ่อ..ฟางก็อยากจะบอกพี่ป๊อปเหมือนกัน.."ฟางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง
 
  "รักนะ.."ฟางพูดจบไม่รอให้ร่างสูงพูดต่อ ฟางประกบปากร่างสูงในทันที..ก่อนจะผละออกจากร่างสูงแล้วเขาไปมุดหัวไว้ที่เดิม
 
  แล้วปล่อยให้ร่างสูงค้างน่ะหรอ..
 
  "ฟาง.."ป๊อปปี้เรียกร่างเล็ก ฟางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง..ป๊อปปี้ทาบริมฝีปากประกบกับร่างเล็กอย่างรวดเร็ว มือหนาเลื่อขึ้นจับท้ายทอยของฟางเพื่อปรับองศาในการจูบให้สบายขึ้น
 
  "อื้อ"ฟางครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว..ยิ่งเพิ่มอารมณ์ของป๊อปปี้อย่างหนัก ร่างสูงผละจากจูบแล้วหันมากระซิบกับฟาง
 
  "นี่..เธอกำลังยั่วฉัน.."
 
  "บะ..บ้า!"ฟางตีเข้าที่แขนแกร่ง..ก่อนจะมุดหัวกับผ้าห่มอีกครั้ง ป๊อปปี้แอบขำออกมา
 
  "เพราะเธอเลยนะฟาง..ฉันเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้.."
 
  "พี่ป๊อป!..หยุดพูดนะ!"นึกแล้วก็อาย ฟางกำลังหน้าร้อนผ่าว แทบจะมุดหัวกับดิน
 
  "ฟาง..เฟย์กลับวันไหนหรอ..."ป๊อปปี้ถามขึ้น ฟางรีบเอาหัวออกมาจากผ้าห่มแล้วเบิกตากว้าง
 
  "พรุ่งนี้!..เฟย์กลับพรุ่งนี้อ่ะพี่ป๊อป!"ฟางลืมไปสนิทเลย..
 
  "แล้วไอเขื่อนรู้แล้วยัง.."
 
  "ฟางยังไม่ได้บอกใครเลยนี่นา.."ฟางพูดแล้วก้มหน้างุด ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกหาเพื่อนสนิท
 
  "พี่ป๊อปโทรหาพี่เขื่อนหรอ.."
 
  "ฉันเชื่อ..ว่าไปเขื่อนกับเฟย์จะต้องได้คบกัน..ไม่ช้าก็เร็ว.."คำพูดของป๊อปปี้ คนฟังไม่เข้าใจมันเลยสักนิด
 
  "หมายความว่าไงอ่ะพี่ป๊อป.."
 
  "ไอเขื่อน.."ป๊อปปี้พูดขึ้นทันทีที่เขื่อนรับโทรศัพท์
 
  (เออ อะไรของมึงวะ)
 
  "ไอเขื่อนพรุ่งนี้เฟย์กลับแล้วนะเว้ย.."ป๊อปปี้บอก แต่แปลกที่ไอเพื่อนสนิทมันไม่ตกใจเลยสักนิด..
 
  (แล้วทำไม..)
 
  "ไอสัด!มึงไม่ชอบเฟย์แล้วหรอวะ!"
 
  (กูจะตัดใจจากเขา..)
 
  "ไอห่า...ทำไมมึงตัดใจเร็วจังวะหะ!นี่มึงไม่รู้จริงๆหรอ ว่าเฟย์ก็คิดแบบเดียวกับมึง!"
 
  (...)
 
  "ไอเขื่อน..มึงจะไม่ไปส่งเฟย์จริงๆหรอวะ"
 
  (กูจะไปทำไม)
 
  "ไอสัดเขื่อน!นี่กูไม่เคยอ้อนวอนมึงแบบนี้เลยนะเว้ย..แต่กูรู้ว่าคนนี้มึงจริงจัง และกูอยากให้มึงลงเอยกับเฟย์เค้า"
 
  (..ถ้ามึงไม่มีอะไรจะคุยกับกูนอกจากเรื่องนี้ กูขอวาง)
 
  พูดจบเขื่อนก็ตัดสายทิ้งไป
 
  "อ้าวไอนี่!"ป๊อปปี้เขวี้ยงโทรศัพท์ไป
 
  "พี่ป๊อป..ว่าไงบ้าง"ฟางเขย่าแขนป๊อปปี้ไปมา ร่างสูงมองหน้าฟางแล้วส่ายหัว
 
  "นอนดีกว่า.."ป๊อปปี้รวบมือร่างเล็กไว้แล้วเข้ากอดฟางแน่น..เกยคางไว้บนหัวฟางก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
 
  "พี่ป๊อป..ฟางสงสารเฟย์"ฟางว่าพลางสวมกอดป๊อปปี้แน่น
 
  "ไอเขื่อนมันต้องมา...เชื่อฉันสิ"ป๊อปปี้พูดจบก็ข่มตาลงนอน..
 
  เขาเชื่อว่าเพื่อนของเขาจะต้องไปหาเฟย์..เพราะป๊อปปี้รู้จักเขื่อนดี มันไม่ยอมอะไรง่ายๆ..ได้แค่หวังว่าเฟย์จะยอมบอกความรู้สึกจริงๆกับเพื่อนของเขา
 

 
  อ้ากกกกก เป็นไงบ้างอ่ะคะ?ตอนนี้สั้นไปหน่อย เราไม่ค่อยสบาย..อาจจะไม่ค่อยได้มาอัพวันสองวัน
 
  ช่วยเม้นนบอกเราหน่อยน้าาา เขื่อนเฟน์ใกล้จบแล้ว อีกไม่นานเราจะมาดราม่ากันนะครัช อิอิ ชอบกันไช่มั้ย
 
  ฝากไว้เหมือนเดิม รักเม้นนนนน ชอบโหวตตต ถูกใจไลค์