ฤทธิ์รัก

"ไวท์!...ทางนี้...ทางนี้" เสียงปายเรียผให้ไปนั้งด้วย...เมื่อเห็นว่าผมเดินอยู่คนเดียวในห้างดัง

"ปาย/กัป...อ่อ...มาเที่ยวเหรอ.."

"ป่าว...มาจ่ายค่าโทรศัพท์...แล้วนี่ไอ้กริชไปไหนอะ...ไม่มาด้วยเหรอ...มึงเป็นอะไรรึ

เปล่า..ทำไมตาบวมขนาดนั้น..."

"นั้นสิ...ไวท์ไม่สบายรึเปล่า...เห็นเงียบๆ"

"มะ..เป็นไรหรอก...แค่เป็นหวัดนิดหน่อย...อ่อ..แล้วกัปกับปายทานข้าวยัง...ไปทานด้วยกัน

ไหม"

"ดีเลย...เราไม่ได้กินข้าวด่้วยกันนานแล้ว...เสียดายนะ...กริชไม่มาด้วย"

ผมพยายามหลบสายตากัป...ที่มองมาอย่างคาดคั้นคำตอบ...ผมยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้...โดย

เฉพาะกัป...แต่ความลับไม่มีในโลกจริง ๆ ...

"อ้าว!!!..นั้นกริชนิ...กริช...กริช.."

"อ่อ...ปายอย่าไปกวนกริชเลย..กริชคงมีธุระ.."

"ธุระ...ธุระอะไรว่ะ...มึงเป็นไรเนี่ยไอ้ไวท์...แปลกๆ"

"กริชค่ะ...ครีมว่าเราซื้อของไปตกแต่งห้องเพิ่มดีไหม...เอาพวกภาพเด็ก น่ารัก ๆ เพิ่มดี

ไหม...หรือกริชอยากได้อะไร.." ท่าทางแปลก ๆ ของไวท์ และความผิดปกติของไอ้กริชกับผู้

หญิงข้างกายนั้นทำให้ผมแน่ใจว่ามันคงมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่นอน...และเพื่อความแน่ใจ...ผมจึง..

"ไอ้กริช...กูมีธุระจะคุยกับมึงหน่อย...อ่อ...ขอยืมตัวไอ้กริชหน่อยนะครับ..."

...........มุมหนึ่งของ ลานจอดรถ.....

"ผู้หญิงคนนั้นคือใครว่ะ!!!..."

"อ่อ...ครีมเค้า...อ่อ...."

"กัป...อย่าทำให้กริชเค้าลำบากใจเลยนะ...อ่อ...ไวท์เป็นฝ่ายขอเลิกกริชเอง...กริชเค้าไม่

ผิด...กัปอย่า...ทำอะไรเค้าเลยนะ..." ผมอยากปกป้องกริช...ผมไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บตัวอีก

"ห๊ะ!!!...ไอ้ไวท์...มึงเลิกกับไอ้กริชแล้ว....จริงเหรอว่ะ....หึ...หึ...มึงคิดผิดแล้วที่หลอกคน

อย่างกู...เมื่อวานที่พวกมึงทะเลาะกันที่รถ...กูกัปปาย...เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง...และตอนนี้สิ่ง

ที่กูอยากรู้....มึงต้องตอบกูไอ้กริช!!"

"กัป...มันเป็นเรื่องของเค้าสองคนนะ...ปะ...ปายว่าเราอย่าเข้าไปยุ่งเลย"

"มึงหยุดพูดเลยปาย...กูจะยุ่ง...เพราะพวกมันสองคนเป็นเพื่อนกู...ว่าไงมึงตอบกูได้ยังไอ้เพื่อน

เหี้ย...ถ้ามึงไม่ตอบ...มึงโดนหมัดกูเหมือนวันนั้นแน่...ตอบ!!!"

"กริชเค้าไม่อยากตอบ...งั้นครีมตอบให้....ว่าครีมเป็นคู่หมั้นกริช...เป็นแฟนกริช...และกำลังจะ

เป็นแม่ของลูกกริชในอนาคต...ทำไมเหรอค่ะ...คุณมีอะไรรึเปล่า" เสียงคำตอบมันดังชัดเจนจน

ผมเช...ทุกอย่างในตอนนี้เหมือนมันหยุดนิ่งอยู่กับที่...

"ขอบคุณ...สำหรับคำตอบ...ผมจะได้รู้ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป...กับเพื่อนสารเลวคนนี้

ต่อไปนี้มึงไม่ใช่เพื่อนกู...ไอ้สตว์!!!...ปึก!!!!..." ผมโมโหมากที่เพื่อนผมมันไม่ชัดเจนสัก

ที...ถ้ามันรักไวท์แบบที่ไวท์รักมันบ้าง...เรื่องทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้...ผมลอบมองไปยังไอ้

ไวท์ที่ตอนนี้ร้องให้สะอื้นตัวโยงอยู่ข้าง ๆปาย...ผมไม่นึกเลยว่า...กริชจะเปลี่ยนไปได้มากขนาด

นี้...ผมสัญญากับไวท์ว่าจะเป็นคนดูแลมันเอง...

"อ่อ...ไวท์กลับห้องดีกว่า...ขะ...ขอบคุณกัปกับปายมาก...ขอบคุณจริงๆ" หลังจากที่กลับมา

จากห้างความผิดหวังความเสียใจที่ผมพยายามปกปิดไว้...ผมไม่สามารถช่อนมันได้อีกแล้ว...กัป

กับปายจึงพาผมมาที่ห้องเพื่อปลอบ...

"มึง..จะนอนที่ห้องกูก็ได้นะ...เดี๋ยวกูนอนที่โชฟาเอง...กูไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียว..."

"ไม่เป็นไรหรอก...ไวท์...ไม่ได้พักหอในแล้ว...ไวท์พักหอข้าง ๆ มอ...กัปกับปายไม่ต้องห่วง

นะ..." ไวท์พูดพร้อมกับทำท่าจะเดินไป...แต่...

"เดี๋ยว!!....อ่อ...เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่หอก็ได้...มันดึกแล้ว...มึงกลับคนเดียวอันตราย"

"ปายว่าให้กัปไปส่งก็ดีนะ...ไวท์จะได้กลับไปพักผ่อนเร็ว ๆ"

"งั้น...เดี๋ยวกูมานะปาย...มึงอย่าเพิ่งหลับละ...." ผมพูดพร้อมกับสบตาปายผมรู้ปายรู้สึกยัง

ไง...แต่ถ้าจะให้ผมทิ้งไอ้ไวท์ตอนนี้...ผมทำไม่ลง..

...............ระหว่างทาง............

"พรึ่บ!!...เอานี้คลุมไว้...อากาศมันหนาว..."

"กัป...ไวท์ขอบคุณมาก...ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง...แต่กัปอย่าทำดีกับไวท์แบบนี้เลย

นะ...เดี๋ยวปายจะคิดมาก...ไวท์ดูออกว่าปาย...คงเสียความรู้สึก...เวลาที่กัปทำดีกับไวท์แบบนี้"

"มึงไม่ต้องห่วงเรื่องกูกับปายหรอก...กูอยากให้มึง...ผ่อนคลายกับ...เรื่องบ้า ๆ นั้น...พรุ่งนี้กูจะ

พามึงไปฉลองงานวันเกิดเอง...กูรู้ว่ามึงอยากทำอะไร...กูบปายจะมารับมึงช่วงบ่าย ๆ ละ

กัน...เตรียมตัวรอเลย"

กัปส่งผมตรงหน้าหน้าหอ...พร้อมกับกำชับว่าให้ผมรอมันมารับ..วันพรุ่งนี้คงเป็นวันเกิดที่ผมได้อยู่

กับตัวเอง...ได้กลับมารักตัวเอง...มากกว่าทุกปีสินะ...

...............ห้องกัป...............

"อึก....อึก....อ่าาาาาาา...กะ...กัป...เป็นอะไร...อะ...อ่าาาาา..." หลังจากกัปกลับมาจากส่ง

ไวท์....ผมตกใจที่อยู่ ๆ กัปดันผมให้ไปนั่งตรงโชฟากลางห้องแล้วก็ขึ้นค่อมตัวผมทันที่...ลิ้นร้อน

ๆ ที่กำลังเลียตรงหน้าท้องผม...ทำให้ผมครางอย่างดังด้วยความเสียว...

"กูทำให้มึงเสียใจ....กูขอโทษ...กูรู้ว่ามึงเสียความรู้สึกที่กู...ยุ่งกับไอ้ไวท์...แต่กูอยากบอกมึง

นะ...ว่ากูรักไวท์แบบเพื่อน....เท่านั้น...มึงคือคนที่กูรัก...คนเดียว...รู้ไหม...และนี้คือคำขอโทษ

จากกู...."

"จุ๊บ...อืออออ...อะ...อ่อออ...อึก...อึบ" ผมกลัวว่าปายจะทนรับน้ำหนักผมไม่ไหว...ผมจึงอุ้ม

มันไปที่อ่างอาบน้ำแล้ว...ยกขาของมัน...แต่มันสะดุ้ง...ที่ผมยกขามัน...ทำให้ผมต้องกดสะโพก

มันไว้...

"กะ...กัป...อ่าาาาาา....อ่ออออ...อืมมม...ปะ...ปายเจ็บ...กัปหยุดเถอะนะ...อะ...อะ...อึกก

กก...พั่บบบบบ...อ่าาาา...อึก...อึก" ผมเสียวที่กัปยกสะโพกและดันส่วนนั้นเข้ามา...แต่มันไม่

สามารถเข้าได้...กัปก็ยังพยายามจะดันเข้าไป...ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า...ตรงส่วนนั้นของผมมีเลือด

ออก...แต่เหมือนกับจะไม่สนใจ...กัปเปิดน้ำจากฝักบัวให้มันไหลมาตรงส่วนนั้นแล้วดันมันเข้าไป

จนสุด...ความเย็นบวกกับแรงกดของกัป...ทำให้มันเข้ามาจนสุด...ขาผมสั่นด้วยความเสียว...มัน

ทั้งอึดอัด...จนผมอยากปลดปล่อย...

"ปล่อยพร้อมกันนะครับ.....อืออออออออออ...อ่าา...อึก...อืมมมมม....ปายช่วยขย่มมันแรง ๆ

หน่อยได้ไหมครับ...อ่าาาาา...อ่าาาา...พั่บ...พั่บ...อือออออออ...ผมรักปายนะครับ"

ผมยอมรับความผมเสียใจและเสียความรู้สึกอย่างที่มันบอกแต่...ในความเสียใจนั้นผมเข้าใจดีว่า

มัน...แค่เป็นห่วงไวท์แบบเดียวกับผม...เพียงแต่การกระทำ...การแสดงออกมันแตกต่าง

กัน...ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่า...กัปรักผม...ผมต้องเชื่อใจในความรักของผมใช่ไหมครับ

..........จบตอนแล้วค่ะ..........ขอบคุณทถกคนที่ติดตามนะค่ะ^^..........