ฤทธิ์รัก

.....บ้านกริช....
ผ่านไป1อาทิตย์แล้วที่ผมกลับมาอยู่ที่บ้าน...ผมอยากกลับไปหาไวท์ใจจะขาด..แต่...
"น้องครีม!!!!" ผมตกใจที่เห็นร่างบางของน้องครีมปรากฎร์อยู่ตรงหน้าผม.....น้องครีมกำลังนั่ง
เล่นโทรศัพท์อยู่..สงสัยใช่ไหมครับว่าน้องครีมคือใคร...น้องครีม...เป็นเด็กที่พ่อแม่ผมอุปการะ
ไว้...เพื่อหลังว่าสักวันจะได้มาช่วยงานที่บริษัท...มันคงไม่เป็นอะไรหรอกถ้าน้องครีม...ไม่ได้
ชอบผม...แถมที่บ้านก็พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย...ผมยังคิดไม่ออกเลยว่า..ถ้าเจอไวท์...ผม
จะอธิบายเรื่องนี้ยังไง...และถ้าเป็นไปได้...ขอให้ไวท์อย่ามาหาผมในตอนนี้เลย...
"พี่กริช!!"
"อ่อ...น้องครีม..."
"ครีมคิดถึงพี่จังเลยค่ะ......น้องครีมรอพี่ทุกวันเลยนะค่ะ" ท่าทางน้องครีมจะดีใจมากที่เจอ
ผม..ทำให้ผมต้องฝืนยิ้มตอบกลับไปด้วยความเหนื่อยหน่าย...
"กริช...ช่วงนี้ลูกหยุด...ลูกต้องพาน้องไปเที่ยวบ้างนะลูก.."
"โห่...ม๊า......เรื่องเที่ยว...เราก็ให้ใครก็ได้พาน้องเค้าไป...ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นผม..."
"แต่แกเป็นพี่นะ...กะอีกแค่พาน้องสาวเที่ยวนี้...ลำบากนักรึไง"
"ก็ได้...ผมพาไปก็ได้...แต่เเค่วันเดียวเท่านั้นนะ"
หลังจากที่ผมพาครีมมาเที่ยวห้างสักพักเสียงโทรศัพท์ครีมดัง...
"ฮัลโหล...ได้...ได้....แล้วเจอกันบาย"
"พี่กริช...เพื่อนครีมอยากเจอครีม...พี่กริช...พาครีมไปหาเพื่อนหน่อยนะค่ะ"
"อืม...ได้..." แต่ผมต้องตกใจที่...เพื่อนครีมคนนี้พักหอเดียวกับไวท์...ผมไม่นึกเลยว่า...ครีมจะ
มีเพื่อนเป็นรุ่นพี่ผม...แถมรู้จักผมกับไวท์...ด้วย...
"อ้าว!!!..กริช...นี่กริชเป็นพี่ชายครีมเหรอเนี่ย..."
"ใครบอกว่า...เป็นพี่ชายครีม...พี่กริชเป็น..."
"อ่อ...พี่คือผมอยากเข้าห้องน้ำหน่อย...ฝากครีมสักแป๊บนะพี่"
"เออ...ได้"
ผมจึงรีบไปหาไอ้กัป...เพื่อดูให้แน่ใจว่า...ไวท์อยู่กับมันรึเปล่า...
"แล้วนี่ครีม...ปิดเทอมเหรอ..." ผมเอ่ยถามพร้อมกับชวนครีมนั่งลงที่ม้านั่งข้าง ๆ หอ
"ใช่ค่ะ...ครีมเบื่อ ๆ อยากหาอะไรทำ...พี่มีอะไรให้ครีมช่วยบ้าง...จะเป็นงานที่มหาลัยก็ได้"
"มีสิ...ถ้าครีมอยากช่วยพี่ทำงาน...ว่าแต่...ตกลงครีมเป็นอะไรกับไอ้กริชมันเหรอ"
"ครีมก็เป็น...."
"อ้าว!!..ไวท์..มีอะไรเหรอ.."
"อ่อ...ขอโทษนะครับ...อาจารย์ฝากนี่มาให้พี่เช็น....พี่เช็นให้เลยได้ไหมครับ...มันเป็นงาน
ด่วน"
"อ่อ...ได้...งั้นไวท์รอพี่ตรงนี้แป๊บ"
"ครับ"ผมมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า...ผมรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก...และดูจากการแต่ง
ตัวแล้ว...มีรสนิยมพอสมควร...
"อะ...นี่...พี่เช็นให้แล้ว..ขอบใจนะ...ถ้าไม่ได้ไวท์ไปช่วยงานที่คณะ...พี่คงวุ่นน่าดู"
" ไม่เป็นไรครับพี่...งั้นผมกลับก่อนนะครับ" ผมกำลังจะหันหลังกลับแต่...
"กริชค่ะ!!!...ทางนี้ค่ะ"
"อ่อ...ครีม...พี่ว่าเรากลับกันดีกว่านะ...มันเย็นมาแล้วเดี๋ยวที่บ้านจะรอทานข้าว"
"ไวท์!!!" ร่างบางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รุ่นพี่...มันคือร่างที่ผมอยากสัมผัส...อยากอดมากที่สุด...แต่
ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้...มันบีบบังคับให้ผม...ต้องทำแบบนี้...ผมยังไม่พร้อมที่จะให้ใครรู้เรื่อง
ของผมกับไวท์...ขอแค่ไวท์เชื่อใจผม...ผมสัญญาว่าจะกลับมาอธิบายทุกอย่าง...
...........ไวท์...........
ทุกวันที่ผมตื่นขึ้นมา...ผมคิดถึงใครบางคนแทบขาดใจ...กัปกับปายบอกว่า...กริชจะกลับมาหา
ผม...เมื่อครบ 1 อาทิตย์ แต่นี่เวลาผ่านเลยไปครบอาทิตย์แล้ว...กัปยังไม่มา...ผมรอคอยอย่าง
มีความหวัง...แต่ความหวังของผมมัน...ไม่มีวันเป็นจริง...เพราะตอนนี้...ผมพบความจริง
แล้ว...
"ไวท์!!!"
เสียงคุ้น ๆ  ที่ดังตรงหน้าผมตอนนี้...มันทำให้ผมแทบซ็อก...เมื่อพบว่ามัน
คือเสียงที่ผมอยากได้ยิน...และรอคอยมันมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา..ท่าท่างความสนิทสนม
ของทั้งคู่ที่ผมเห็นตอนนี้...มันงคงเป็นคำตอบชัดเจนว่าทุังคู่เหมาะสมกันมากแค่ไหนที่แท้กริชก็
ค้นพบความรัก...ความสุข...และความต้องการของตัวเองแล้วสินะ...ผมมันโง่จริง ๆ ที่เข้าใจผิด
ว่ารักที่กริชให้ผมมันคือมันคือความรักที่แท้จริง...ผมควรกลับมาสู่โลกเดิม ๆ ของผมได้
แล้ว...โลกที่ไม่มีใคร...
........จบตอนแล้ว.....ความรักของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปอย่าลืมติดตามกันนะค่ะ^^