คู่ชีวิต(is love)

ฉันก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้องทำงานของคุณศรัณย์ ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงเอาตัวเข้าแลก 
ในมือฉันถือซองสีขาวนั้นคือใบลาออกของฉันเองฉันฝากไว้กับโบว์เพราะไม่อยากเข้าไปนห้องทำงานของเขา
 
"โบว์ เฟิร์นฝากซองนี้ให้คุณศรัณย์หน่อยนะ"ใบเฟิร์นที่ยืนซองให้โบว์ โบว์รับมาด้วยความแปลกใจก่อนจะ อ่อ ขึ้นมา
 
"นี้มันใบลาออกนิฟาง ฟางจะลาออกหรอ"โบว์ที่ถามอย่างหน้าตาตื่น
 
"อื่อ ฉันไม่อยากทำงานที่นี้แล้วนะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วฝืนยิ้มให้โบว์
 
"เฟิร์นจะท้อแล้วหรอ เรื่องแค่นี้เองนะ"โบว์ที่พูดหว่านล้อมใบเฟิร์น
 
"เฟิร์นคิดดีแล้วล่ะโบว์ เฟิร์นจะอยู่ทำไมในเมื่ออยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ เฟิร์นยังขอบคุณสองคนนั้นซะอีกที่เตือนสติเฟิร์นว่าเฟิร์นควรทำยังไง"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้ม
 
"แต่เฟิร์นก็ทำงานดีนะ"โบว์ที่พูด
 
"้เฟิร์นนะทำงานไม่สู้โบว์หรอ อื่อ เฟิร์นฝากเก็บของในโต๊ะให้ด้วยนะเฟิร์นไม่อยากเข้าไปเดี๋ยวตอนเย็นจะให้คนมาเอา"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปโบว์ที่มองตามแผ่นหลังไปอย่างเศร้าๆ
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
"เชิญ"เสียงของพอร์ชที่ตะโกนออกมา โบว์ที่เดินเข้ามาแล้วยื่นซองที่เฟิร์นให้
 
"อะไรนะ เธอจะลาออกหรอ"พอร์ชที่เห็นซองสีขาวก้รีบเงยหน้ามาทันที
 
"ไม่ใช่ของโบว์ค่ะ ของคุณเฟิร์น"พอร์ชที่ได้ยินก็หูพึ่งทันที
 
"ว่าไงนะแล้วนี้เฟิร์นไปไหน"พอร์ชที่ถามโบว์อย่างร้อนรน
 
"คุณเฟิร์นพึ่งออกไปเมื่อกี้เองค่ะ"หลังจากที่โบว์พูดจบพอร์ชก็รีบวิ่งออกไปทันที เขาทนไม่ได้ที่จะไม่ได้เห็นหน้าเด็กผู้หญิงที่สร้างความวุ่นวายให้เขา เด็กผู้หญิงที่เขาห่วง เด็กผู้หญิงที่เขารัก
 
"แกคิดดีแล้วหรอว่ะที่จะทำงานที่นี้นะ"เอี๊ยงที่เห็นเฟิร์นเปลี่ยนชุดเป็นชุดเอี๊ยมร้องเท้าผ้าใบแล้วก็เกล้าผมขึ้นดูทะมัดทะเมง
 
"เอ่อดิว่ะ ฉันว่าฉันนั่งทำงานไม่ได้หรอก มาทำงานแบบนี้ดีกว่าสนุกกว่าเยอะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วปั่นจักรยานออกไปกับป๊อปปี้หญิง
 
"เฮ้อ สงสัยงานนี้พอร์ชต้องรับหนักแน่"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ ยังไม่ทันที่ทั้งสามจะเข้าบ้านรถของพอร์ชก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน
 
"เฮ้ยไอ้ป๊อปเฟิร์นอยู่ไหนว่ะ"พอร์ชที่ลงจากรถมาแล้วก็ถาม
 
"เฮ้ยนี้มึงเป็นอะไรว่ะ มึงทำอะไรเฟิร์นรึเปล่าเขาถึงได้ลาออกจากงานแบบนั้น"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ช
 
"เอ่อ เดี๋ยวกูค่อยเล่า ตอนนี้มึงบอกกูก่อนว่าเฟิร์นอยู่ไหน"พอร์ชที่พูดอย่างร้อนรน
 
"พึ่งปั่นจักรยานไปไร่กับป๊อปปี้เมื่อกี้นี้เองครับ"เอี๊ยงที่พูด ก่อนที่พอร์ชจะรีบวิ่งไปที่ไร่ชา
 
ใบเฟิร์นและป๊อปปี้ที่กำลังเก็บใบชาอย่างสนุกสนานพอร์ชที่รีบวิ่งขึ้นมาจนหอบก่อนจะมาหยุดตรงหน้าใบเฟิร์น
 
"ป๊อปปี้เฟิร์นว่าเฟิร์นว่าพอก่อนนะเดี๋ยวเฟิร์นไปดูรสชาที่ห้องก่อน"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเดินมาชนกับแผงอกของคนตัวสูงแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามอง
 
"นะ นาย นายมาทำไม"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วเดินออกไปแต่พอร์ชรั้งแขนไว้
 
"เดี๋ยวเฟิร์นฟังพี่ก่อน เฟิร์นจะไปสนใจคำของลูกน้องทำไมเสียงพวกนั้นมันก็แค่ปากหอยปากปู"พอร์ชที่พูดใบเฟิร์นที่หันมามองพอร์ชด้วยสายตาร้อนผาว ทั้งหมดออกมาดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆโดยที่ป๊อปปี้หญิงก็รีบเดินออกจากตรงนี้ไปหาทุกคนที่อยู่อีกฝั่ง
 
"การที่เอาฉันไปนั่งในห้องทำงานไว้เพื่อดูเล่นมันไม่ได้เรียกว่าทำงานหรอกนะ ฉันต้องขอบคุณสองคนนั้นซะอีกที่เตือนสติฉันว่าฉันมาทำงานกับคุณก็เหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่งมาตั้งโชว์ที่เวลาจะไปไหนมาไหนก็ต้องพกไปด้วย ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้วปล่อยฉันเถอะ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะสบัดแขนออกจากมือของพอร์ชแล้วเดินไปปล่อยให้พอร์ชยื่นนิ่ง
 
"ถ้าความเป็นจริงแล้วเธอไปอยู่ในฐานะแฟนฉันล่ะ"พอร์ชที่พูดออกมา เฟิร์นที่เดินไปก็ชะงักทันที
 
"คำว่าแฟนคุณไม่เคยขอฉันสักคำ เป็นแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานิ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเดินออกไปก่อนที่ทั้งหมดจะเดินเข้ามา
 
"ไม่ต้องห่วงนะพอร์ชเดี๋ยวฟางช่วยพูดให้ เฟิร์นนะถ้ามีเหตุผลกับเขา เขาก็มีเหตุผลกับเรา"ฟางที่พูดแล้วแตะที่บ่าไหล่พอร์ช
 
"เฮ้ย สู้ๆเว้ยเพื่อน"ป๊อปปี้ที่พูดก่อนจะตบบ่าพอร์ช
 
เฟิร์นที่ตอนนี้เดินมาที่ชิงช้าของตัวเองแล้วนั่งลงที่ตรงนั้นเขามองไปที่ข้างล่างไร่ชามันชั่งดีผิดกับเขาตอนนี้มันชั่งเลวร้าย คำว่าแฟนเขาไม่เคยขอ คำว่ารักเขาไม่เคยได้ยิน แล้วเขาจะเชื่อได้ยังไงกับคำว่าแฟนของพอร์ช
 
"ฟางไม่รู้เลยนะเนี้ยว่าเฟิร์นแอบมาทำชิงช้าไว้ตรงนี้นะ"ฟางที่พูดแล้วมองน้องสาว
 
"คือเวลาเฟิร์นเศร้านะค่ะเขาก็จะมาที่นี้เหมือนพี่ฟางไงค่ะที่ต้องไปนั่งชิงช้าหลังบ้าน"ป๊อปปี้หญิงที่พูดจนเอี๊ยงรีบเอามือปิดปากไว้
 
"ฮึก ฮื่อ"เสียงร้องไห้ออกมาเป็นระยะๆฟางที่มองน้องสาวที่ไม่เคยร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนก็เดินเข้าไปหา
 
"เฮ้ยเฟิร์นเป็นไรไหม"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้อสาว
 
"ฮื่อ อึก ฮื่อเปล่า"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วซบที่ไหล่ของพี่สาว
 
"ไม่เป็นไรเฟิร์น แล้วทำไมเราต้องโกรธเขาขนาดนั้นด้วยล่ะ"ฟางที่พูดแล้วมองน้องสาว
 
"ฮึก คำว่าแฟนเขาไม่เคยขอเฟิร์นเลยสักครั้ง คำว่ารักเขาก็ไม่เคยพูดเฟิร์นจะเชื่อใจได้ยังไงอ่ะจริงไหม"ใบเฟิร์นที่พูดพอร์ชที่เดินมาได้ยินก่อนจะเดินออกไปทั้งหมดมองพอร์ชก่อนจะไปมองเฟิร์นอีกครั้งที่ตอนนี้ซบที่ไหล่ของฟางแล้วนิ่งไป
 
"เฟิร์น เฟิร์น เฟิร์น"ฟางที่สะกิดน้องสาวที่นิ่งไป
 
"เฮ้ยเฟิร์นเป็นอะไรป๊อปมาช่วยหน่อย"ฟางที่มองน้องสาวที่ตอนนี้เลือดกำเดาไหลออกจากจมูกแล้วยังสลบไปอีกก่อนที่ทั้งหมดจะรีบวิ่งมาที่บ้าน พอร์ชที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบลุกมาดูทันที
 
"เฟิร์นเป็นอะไร"พอร์ชที่เห็นเลือดกำเดาเฟิร์นออกและเลอะทั้งเสื้อฟางและป๊อปปี้
 
"ไม่รู้ว่ะแต่เอาเฟิร์นไปส่งโรงบาลก่อนเถอะว่ะ"ป๊อปปี้ที่พูดก่อนที่ทั้งหมดจะพาเฟิร์นไปที่โรงพยาบาล รถเข็นของเฟิร์นเข้าไปในห้องฉุกเฉินโดยมีทั้งหมดวิ่งมาอย่างเป็นห่วง
 
"เฟิร์นเป็นอะไรนะฟาง"พอร์ชที่เดินมาหาฟาง
 
"ฟางก็ไม่รู้ เดี๋ยวนะ"ฟางที่พูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใคร
 
"ฮัลโลค่ะอาหมอ เฟิร์นเป็นอีกแล้วนะค่ะไหนอาหมอบอกว่าหายแล้วไง แต่นี้ถึงเลือดกำเดาออกอีกแล้วนะค่ะแล้วออกเยอะมากด้วย"ฟางที่พูดไปด้วยแล้วร้องไห้ไปด้วย
 
"ค่ะอาหมอจะขึ้นมาใช่ไหมค่ะ ค่ะ ขอบคุณค่ะอาหมอ"ฟางที่พูดแล้วตัดสาย
 
"เฟิร์นเป็นอะไรนะฟาง"ป๊อปปี้ที่ถามฟาง
 
"เฟิร์นเป็นภูมิแพ้ขั้นรุนแรง ตอนแรกอาหมอก็บอกว่าเฟิร์นหายแล้วตอนม.ปลายแต่อาการมันดันกลับมาอีกอาหมอก็เลยจะลงมาดูอาการ"ฟางที่พูดยิ่งทำให้พอร์ชกังวล
 
"แล้วอาการมันเป็นยังไงบ้างนะเฟิร์น"พอร์ชที่ถามเฟิร์น
 
"เฟิร์นก็จะอ่อนเพลีย ต้องใส่อ๊อกซิเจนช่วยแล้วยังต้องทานยาตลอดเวลาแล้วต้องไม่ให้อะไรมากระทบกระเทือนจิตใจแต่พอครั้งนี้เฟิร์นเป็นหนักเลยนะถึงขั้นเลือดกำเดาไหลไม่หยุดเลย ฟางก็กลัวว่าน้องจะไม่ไหว"ฟางที่พูดแล้วร้องไห้จนป๊อปปี้รีบปลอบพอร์ชที่ได้ยินก็ทรุดทันที
 
 
 
ถ้าหากคำว่ารักยังอยู่ ที่กลางใจสองเรา โปรดช่วยเอามาใช้ซ่อมความเศร้าเวลาที่เราเสียไป
ถ้าหากเพียงแค่ชั่วอารมณ์ ทำให้รักกลับกลายตายจากันไม่รู้วันใด รักกันเมื่อยังหายใจ
ก่อนที่จะสายเกิน
...............................................................................................
                                                        พอร์ช.
 
 
โรคของเฟิร์นไรมโนทั้งนั้นนะ เอาแล้วสิพอร์ชเฟิร์นมาแนวเศร้า ป๊อปฟางกำลังดี เอี๊ยงป๊อปปี้
หญิงก็คลุมเครือมาเอาใจช่วยพอร์ชเฟิร์นต่อน๊าาา
 
ยังไงก็"เม้น"กันหน่อยน๊าช่วงนี้หายไปก็ขอโตดด้วยสมองตื้อแปป
ฝากฝิคเรื่อง sewwty&รสหวาน ด้วยน๊าาาจุ๊ปปป