Reborn ( ดีโน่ x ฮิบาริ ) เรื่อง ความจริงของท่านฮิเคะจอมหยิ่ง
-
เขียนโดย nongfin
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.45 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
7,231 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ [ ฮิบาริ ] ผม ฮิบาริ เคียวยะ เป็นคณกรรมการคุมกฎของโรงเรียนนามิโมริ ผมจ้องดูแลความเรียบร้อยในโรงเรียนของผม
" เคียวย๊า!...คิดถึงจังเลย " เจ้าม้าพยศกระโดด
เข้ามากอดผม หลังจากที่โมเมว่าเป็นอาจารย์ยัฃจะโมเมว่าเป็นแฟนอีก
" หวัดดี คุซาคาเบะ ของฝากจากอิตาลี "
" ออขอบคุณ...ไปดื่มกันหน่อยมั้ย " โรมาริโอ้กับ
คุซาคาเบะก็สนิทกันซะนี่
" คุซาคาเบะ คุณยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยจะไปดื่ม
ได้ยังไง " ผมสลัดเจ้าม้าพยศได้แล้วจึงหันมาพูดกับ
คุซาคาเบะ
" อ่อ...คุณเคียวยะผมจะชวนโรมาริโอ้ไปดื่มนมปั่นหน้าปากซอยน่ะครับ "
" งั้นก็ตามใจ " คุซาคาเบะออกไปกับโรมาริโอ้ ส่วนผมนั่งเคลียร์งานของผมต่อไป ซึ่งมีเจ้าม้าพยศนั่งมอง
" เคียวยะดูโทรมๆนะ เป็นไรรึเปล่า "
" เปล่า...ผมสบายดี " มันน่าอายถ้าจะให้ผมบอกไปว่าผมนอนไม่หลับตลอดที่เขาไม่อยู่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
" หน้าบึ้งเชียว...งอนที่ไม่ได้ของฝากรึเปล่า "
" เปล่า...ทำไมผมต้องอนด้วย "
" ของฝากอ่ะมีแน่ แต่อยู่ที่บ้าน รอให้เคียวยะทำงานเสร็จก่อนค่อยไปบ้านฉันกัน แม่บ้านจัดห้องใหม่ด้วยนะ เคียวยะอาจจะชอบ "
" ใครบอกว่าผมจะไปบ้านคุณ " ของฝากคืออะไรนะ
" ฮิบาริ~ฮิบาริ... " ฮิเบิร์ดคู่หูของผมบินเข้ามาทางหน้าต่างแล้วตรงไปยัง ม้าพยศทันที
" โอ้ย!...ฮิเบิร์ดเมื่อไหร่แกจะเลิกจิกหัวฉันสักทีเนี่ย หัดทำตัวให้น่ารักเหมือนเจ้านายแกหน่อย " ม้าพยศบ่น ฮิเบิร์ดไม่ถูกกับม้าพยศ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ผมเก็บเอกสารไว้เป็นกองเตรียมตัวกลับ ผมรู้สุกว่าตัวเองไม่มีสมาธิที่จะทำงาน
" อ้าว...เคียวยะจะกลับแล้วหรอ อย่าตามมาสิฮิเบิร์ด... "
ม้าพยศโบกมือไล่ฮิเบิร์ด ผมเดินออกมาจากห้องมุ่งหน้าสู่รั้วโรงเรียน พบนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกำลังสุมหัวกันอยู่
" มายืนสุมหัวอะไรกันตรงนี้ บ้านช่องไม่กลับ...สงสัยอยากโดนขย้ำ "
" เอ่อ...พวกผมจะกลับบ้านเดียวนี้แหละครับ "
นักเรียนชายกลุ่มนั้นวิ่งหนีไป
" เคียวยะ นายจะเที่ยวไปขย้ำใครคนอื่นไม่ได้นะ "
" รึจะให้ผมขย้ำคุณแทน "
" อืม...งั้นรอให้ถึงบ้านก่อนก็แล้วกัน " ก็ดีไม่ได้ขย้ำสัตว์กินพืชมานานแล้ว ม้าพยศโทรหาลูกน้องของเขาให้มารับ เวลา
ผ่านไปไม่นานรถนอกสุดหรูก็มารับพวกเรา จุดหมายปลายทาง
คือ บ้านม้าพยศ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงชอบการต่อสู้
เพราะมันดูดุดันและน่าตื่นเต้น และ สงสัยว่าขย้ำพวกที่ชอบสุมหัว นั่นก็เพราะผมอิจฉาพวกเขาที่มีพวกพ้อง แต่...ผมก็คิดว่าการสุมหัวมันเป็นการกระทำของสัตว์ที่อ่อนแอ
ตอนนี้รถได้มาถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว
" เคียวย๊า!...คิดถึงจังเลย " เจ้าม้าพยศกระโดด
เข้ามากอดผม หลังจากที่โมเมว่าเป็นอาจารย์ยัฃจะโมเมว่าเป็นแฟนอีก
" หวัดดี คุซาคาเบะ ของฝากจากอิตาลี "
" ออขอบคุณ...ไปดื่มกันหน่อยมั้ย " โรมาริโอ้กับ
คุซาคาเบะก็สนิทกันซะนี่
" คุซาคาเบะ คุณยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยจะไปดื่ม
ได้ยังไง " ผมสลัดเจ้าม้าพยศได้แล้วจึงหันมาพูดกับ
คุซาคาเบะ
" อ่อ...คุณเคียวยะผมจะชวนโรมาริโอ้ไปดื่มนมปั่นหน้าปากซอยน่ะครับ "
" งั้นก็ตามใจ " คุซาคาเบะออกไปกับโรมาริโอ้ ส่วนผมนั่งเคลียร์งานของผมต่อไป ซึ่งมีเจ้าม้าพยศนั่งมอง
" เคียวยะดูโทรมๆนะ เป็นไรรึเปล่า "
" เปล่า...ผมสบายดี " มันน่าอายถ้าจะให้ผมบอกไปว่าผมนอนไม่หลับตลอดที่เขาไม่อยู่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
" หน้าบึ้งเชียว...งอนที่ไม่ได้ของฝากรึเปล่า "
" เปล่า...ทำไมผมต้องอนด้วย "
" ของฝากอ่ะมีแน่ แต่อยู่ที่บ้าน รอให้เคียวยะทำงานเสร็จก่อนค่อยไปบ้านฉันกัน แม่บ้านจัดห้องใหม่ด้วยนะ เคียวยะอาจจะชอบ "
" ใครบอกว่าผมจะไปบ้านคุณ " ของฝากคืออะไรนะ
" ฮิบาริ~ฮิบาริ... " ฮิเบิร์ดคู่หูของผมบินเข้ามาทางหน้าต่างแล้วตรงไปยัง ม้าพยศทันที
" โอ้ย!...ฮิเบิร์ดเมื่อไหร่แกจะเลิกจิกหัวฉันสักทีเนี่ย หัดทำตัวให้น่ารักเหมือนเจ้านายแกหน่อย " ม้าพยศบ่น ฮิเบิร์ดไม่ถูกกับม้าพยศ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ผมเก็บเอกสารไว้เป็นกองเตรียมตัวกลับ ผมรู้สุกว่าตัวเองไม่มีสมาธิที่จะทำงาน
" อ้าว...เคียวยะจะกลับแล้วหรอ อย่าตามมาสิฮิเบิร์ด... "
ม้าพยศโบกมือไล่ฮิเบิร์ด ผมเดินออกมาจากห้องมุ่งหน้าสู่รั้วโรงเรียน พบนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกำลังสุมหัวกันอยู่
" มายืนสุมหัวอะไรกันตรงนี้ บ้านช่องไม่กลับ...สงสัยอยากโดนขย้ำ "
" เอ่อ...พวกผมจะกลับบ้านเดียวนี้แหละครับ "
นักเรียนชายกลุ่มนั้นวิ่งหนีไป
" เคียวยะ นายจะเที่ยวไปขย้ำใครคนอื่นไม่ได้นะ "
" รึจะให้ผมขย้ำคุณแทน "
" อืม...งั้นรอให้ถึงบ้านก่อนก็แล้วกัน " ก็ดีไม่ได้ขย้ำสัตว์กินพืชมานานแล้ว ม้าพยศโทรหาลูกน้องของเขาให้มารับ เวลา
ผ่านไปไม่นานรถนอกสุดหรูก็มารับพวกเรา จุดหมายปลายทาง
คือ บ้านม้าพยศ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงชอบการต่อสู้
เพราะมันดูดุดันและน่าตื่นเต้น และ สงสัยว่าขย้ำพวกที่ชอบสุมหัว นั่นก็เพราะผมอิจฉาพวกเขาที่มีพวกพ้อง แต่...ผมก็คิดว่าการสุมหัวมันเป็นการกระทำของสัตว์ที่อ่อนแอ
ตอนนี้รถได้มาถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ