Reborn ( ดีโน่ x ฮิบาริ ) เรื่อง ความจริงของท่านฮิเคะจอมหยิ่ง
เขียนโดย 
nongfin
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.45 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" เคียวยะลงรถได้แล้ว " ม้าพยศเดินมาเปิดประตูรถให้ผม
" ผมไม่ลง ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะมาบ้านคุณ "
" ไม่ลงแน่นะ... "
" ผม-ไม่-ลง...คุณจะทำอะไรน่ะ " อยู่ๆม้าพยศก็อุ้มผม
" อย่าดิ้นสิ... "
" ไม่...คุณวางผมลง " ผมดิ้นไปมา
" เดี๋ยวก็หล่นหรอก...จะหยุดดิ้นมั้ย "
" ไม่!...คุณทำอะไรของคุณน่ะ...ผมจะฆ่าคุณ "
ไม่ใช่เพียงหนึ่งแต่ถึงสองครั้งที่เขาล่วงเกินผม ม้าพยศ
ลอบหอมแก้มของผม...แต่ทำไมผมถึงอยู่นิ่งๆ จนถึงประตู
ห้องนอนที่ผมเคยมาเมื่อนานมาแล้ว ม้าพยศค่อยๆวางผมลง
เขาเปิดประตูห้องอย่างช้าๆ ภายในยังไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่
แต่มีการตกแต่งแบบญี่ปุ่นผสมผสานกันอย่างลงตัว
" ให้ผมมาแค่นี้ใช่มั้ย "
" เปล่าก็บอกว่ามีของฝาก...และอีกอย่างนายจะขย้ำฉันไม่ใช่หรอ...เคียวยะ " ม้าพยศเข้ามาประชิดตัวผม ผมทำท่าจะถอยหลังแต่มือเขารวบเอวผมเอาไว้ซะก่อน
" ผมคิดว่าคุณจะตีความผิดไปนะ " ม้าพยศเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมใช้มือดันอกเขาเบา ทำไมเวลานี้ถึงไม่สู้เขาล่ะ ม้าพยศผลักผมลงเตียง [ ฮิบาริ ]
ร่างสูงค่อยๆขึ้นคร่อมร่างบาง ดีโน่มองหน้าฮิบาริแต่อีกฝ่าย
ไม่มองหน้าเขา
" เคียวยะ ถ้านายไม่ขย้ำฉัน...ฉันจะขย้ำนายล่ะนะ "
ร่างสูงพรมจูบตั้งแต่หน้าผากลากลงมาจนถึงซอกคอเนียนขาวใสน่าสัมผัส หนุ่มม้าพยศต้องหยุดการกระทำของเขา เมื่อเขา
สัมผัสได้ว่า คนตัวเล็กของเขากำลังสั่นอยู่ ก็นี่มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของคนตัวเล็กนี่หน่า
[ ฮิบาริ ] ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีในหัวของผมขาวโพลนไปหมด ม้าพยศหยุดการกระทำของเขาแล้วมองหน้าผม
" วันนี้แค่มาเอาของฝากเฉยๆ " ม้าพยศขยี้ศีรษะผมและลุกจากร่างของผม ผมค่อยๆลุกขึ้น
" เจ้าม้าพยศบ้า... " ผมพูดออกมาเบาๆ ทำไมผมรู้สึกแปลกๆ ผมเอื้อมมือมาลูบซอกคอเบาๆ ก่อนจะมีอะไรนุ่มๆใหญ่หล่นมากลางศีรษะของผม ผมจับมาดูพบว่ามันคือตุ๊กตา
'ฮิเบิร์ด' ตัวใหญ่
" ของฝากตากอิตาลี " ผมมองหน้าคนที่โยนตุ๊กตาใส่ผม
" ... "
" สั่งทำพิเศษเลยนะ " ผมกอดตุ๊กตาแน่นมันนุ่มมากเลย
ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นตัวหนังสือที่ปักอยู่บนศีรษะของตุ๊กต่
'DINO LOVE KYOYA' ผมเดินเข้าหาม้าพยศก่อนที่จะชกที่ท้องของเขาหนึ่งทีทำให้เขางอตัวด้วยความจุก แล้วผมก็หอมแก้มหมอนั่นก่อนจะวิ่งออกจากห้อง...น่าอาย
" เคียวย๊า!... " แล้วหมอนั้นก็วิ่งตามผมมา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
