แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงฝ้ายให้แม่กานดาทำแผลก็ได้นะคะ เดี๋ยวคุณป๊อปก็ถูกพี่ฟางว่าอีก”ฝ้ายพูดเมื่อถูกป๊อปปี้
ทำแผลให้
 
 
 
 
 
 
“คุณกำลังเจ็บตัว ผมจะปล่อยให้คุณฝ้ายเป็นอะไรไปได้ยังไงครับ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฝ้ายใจสั่นรัว
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมแฝดพี่คุณถึงได้จงเกลียดจงชังคุณแบบนี้นะ”ป๊อปปี้บ่นขณะปิดผ้าพันแผล
ให้กับฝ้ายแล้วค่อยๆเอามือลูบผมฝ้ายอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะบาดแผลในใจเมื่อก่อนไงล่ะคะ ฝ้ายรู้ว่าพ่อกับฝ้ายทิ้งพี่ฟางกับแม่ไปในอดีต”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาเจ็บตัวแบบนี้นะคุณฝ้าย”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ฝ้ายไม่เป็นไรจริงๆ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วงฝ้าย”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ทำเป็นพูดดีว่าไม่ได้เกาะนังฝ้าย ดูแค่นี้ก็รู้”ฟางกับป้าฝนแอบดูป๊อปปี้กับฝ้ายก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“ดีซะอีก ให้มันรักกันไปเลยจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับสมบัติจะเหลือก็แค่นังกานดากับนังเด็กปากเสีย
นั่น”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
“นังเฟย์มันก็แค่เด็กปากเสีย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกป้า ไหนจะนังกานดาที่ดูเงียบๆติ๋มๆแบบนั้น
อีก แต่นังฝ้ายน่ะเดิมมันหัวอ่อนก็ดีอยู่แล้วนี่ถ้ารักกับนายนั่นมีหวังคงจะต้องแข็งข้อกับเราแน่ๆ”ฟาง
พูดเมื่อนึกถึงคำพูดและสายตาของป๊อปปี้ที่ไม่กลัวเธอเลยสักนิด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะฟาง แบบนี้มันต้องไม่ดีแน่ถ้าขืนปล่อยไว้”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
“เราลืมหมากของเราอีกคนไปแล้วหรอป้า”ฟางพูดก่อนจะยิ้มออกมาร้ายๆเมื่อคิดถึงแบงค์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ วันนี้ใส่ชุดสวยออกงานทั้งทีนะ”เขื่อนพูดเมื่อเห็นเฟย์ทำหน้ามุ่ย
เดินเข้ามาในงานวันเกิดของผู้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันจะดีกว่านี้ถ้าพ่อกับพี่ฝ้ายไม่เอามันมาด้วย”เฟย์พูดแล้วหันไปมองฟางที่เข้ามาในงาน
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า อย่าทำหน้ามุ่ยเดี๋ยวไม่สวยนะ มานี่ดีกว่าป่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะพาเฟย์ไปที่มุมอาหารแล้วหา
อะไรให้เธอทาน
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางใส่ชุดนี้ดูสวยมากเลยนะคะ”ฝ้ายพูดแล้วเดินไปชมฟางที่อยู่ในชุดเกาะสีแดงสด
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจ แล้วนี่แผลที่หัวค่อยยังชั่วแล้วรึไง”ฟางถามเพราะสังเกตว่าฝ้ายปิดแค่พลาสเตอร์แบบเล็ก
แทนผ้าพันแผล
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่พี่ฟางเป็นห่วง”ฝ้ายยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าฟางห่วงตัว
เอง
 
 
 
 
 
 
 
“ยิ้มทำไมน่ะ น่าขนลุกชะมัด”ฟางชะงักก่อนจะทำเสียงดุใส่ฟางแล้วเดินหนีออกไปยืนคนเดียวที่
ระเบียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“มายืนคนเดียวแบบนี้ทำไมล่ะครับ ในงานไม่สนุกหรอคุณฝ้าย”แบงค์เดินเข้ามาทักฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นชื่อฟางค่ะ ไม่ใช่ยัยฝ้าย ยัยฝ้ายอยู่โน่น”ฟางหันขวับมาพูดแล้วเชิดกลับไปไม่สนใจแบงค์
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นขอโทษอีกครั้งนะครับคุณฟางที่ทักผิดอีกแล้ว งั้นนี่เป็นเครื่องดื่มไถ่โทษจากผม”แบงค์พูดก่อน
จะหยิบไวน์แดงจากบริกรยื่นให้ฟาง ฟางมองแบงค์นิดนึงก่อนจะยิ้มแล้วรับแก้วไวน์แดงนั้นมาจิบ
อย่างมีจริต
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเครื่องดื่มมาให้ผู้หญิงแบบนี้ นี่คงะไม่ได้มอมชั้นสินะคะ”ฟางพูดดักชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางนี่ทั้งสวยและก็ดูฉลาดแถมยังดูเป็นสาวมั่นดีนะครับเนี่ย”แบงค์พูดแล้วแอบเหล่ไปทาง
ฝ้ายที่อยู่กับพ่อในงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณก็ไม่ได้มีรสนิยมอย่างชั้น เพราะคุณเองก็ชอบสาวหวานๆแบบยัยฝ้าย”ฟางพูดดักคอ
 
 
 
 
 
 
“แหม ผมทายถูกจริงๆเรื่องที่คุณดูเป็นคนฉลาด ใช่ครับ ผมชอบฝ้าย”แบงค์ยอมรับตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ดีเลยค่ะเพราะถ้าจะให้ยัยฝ้ายเลือกใช้ชีวิตคู่กับใครสักคนชั้นก็คงจะเลือกคุณ ดีซะกว่าไอ้
กระจอกนั่น”ฟางที่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าแบงค์ชอบฝ้ายก่อนจะรีบตีหน้าเศร้าแล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
“ไอ้กระจอกนั่น คุณฟางหมายถึงใครหรอครับ”แบงค์สงสัยก็รีบถามฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นแค่ลูกจ้างในรีสอร์ตค่ะ ที่เข้ามาเกาะแกะยัยฝ้าย ฟางกลุ้มใจมากเลยที่มันมายุ่งกับยัยฝ้าย
ยัยฝ้ายเป็นคนหัวอ่อนไม่ทันคนแบบนั้น ต้องถูกนายป๊อปปี้หลอกแน่ๆ”ฟางรีบเล่นละครทำเป็นพี่
สาวที่แสนดีให้แบงค์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงแล้วน้องเฟย์ล่ะทำไมไม่ห้าม น้องเฟย์หวงฝ้ายจะตาย”แบงค์
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะเฟย์ยังเด็กไงคะ แถมยังไม่ถูกกับฟางด้วย หาว่าฟางจะมาแย่งความรักจากพ่อและฝ้ายไป
ก็พาลเกลียดฟาง คอยขัดฟางทุกอย่าง พ่อก็ยังไม่รู้เพราะว่าต่อหน้าพ่อนายป๊อปปี้ก็ทำทีเป็นคนดี
แสนดีแต่ลับหลังก็หวังจะจับฝ้าย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ฝ้ายต้องเจอไอ้หมอนั่นมายุ่งวุ่นวายแบบนี้ ผมต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้ว”แบงค์รีบพูดแล้วเดิน
ไปหาฝ้ายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณแบงค์ สวัสดีค่ะ”ฝ้ายเดินมาเข้าน้ำแล้วทักเมื่อเห็นแบงค์เดินมาหาตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้น้องฝ้ายสวยมากเลยนะครับรู้มั้ย”แบงค์พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้ฝ้ายชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วฝ้ายขอตัวไปหาครอบครัวของใยก่อนนะคะ”ฝ้ายพูดแต่แบงค์รีบเอาตัว
เข้ามาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“จะรีบไปไหนล่ะครับน้องฝ้าย กับพี่นี่ไม่อยากคุยด้วย พี่น่ะน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอครับ”แบงค์
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปะ เปล่าค่ะ แต่ว่าฝ้ายอยากไปหาพ่อกับแม่แล้ว”ฝ้ายพูดแล้วเลี่ยงเดินหนีเพราะเธอรู้มาว่า แบงค์
นั้นนอกจากทำธุรกิจรีสอร์ตบังหน้านั้น เขาแอบลักลอบค้าไม้เถื่อนแถมมีเมียเก็บมากมาย
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่ยังอยากจะคุยกับน้องฝ้ายนี่ครับ จะหนีไปไหนล่ะ”แบงค์พูดแล้วกระชากตัวฝ้ายมาแนบอก
 
 
 
 
 
 
“แต่ผู้หญิงเค้าบอกว่าไม่ ทำไมถึงไม่ปล่อยล่ะครับ”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาว่าอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปปี้”ฝ้ายเห็นป๊อปปี้ก็รีบผละออกจากแบงค์ไปหาชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอ ไอ้หมาวัดที่อยากจะเด็ดดอกฟ้าอย่างน้องฝ้าย หึ”แบงค์มองป๊อปปี้หัวจรดเท้าอย่างดูถูก
 
 
 
 
 
 
“กรุณาให้เกียรติคนของฝ้ายด้วยค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฝ้ายขอตัว”ฝ้ายพูดแล้วรีบดึงมือป๊อปปี้ไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิน้องฝ้ายจะไปไหนน่ะ น้องฝ้าย”แบงค์รีบเดินตามฟางกลัวว่าเรื่องจะถึงหูพ่อตัวเองก็รีบเอา
ตัวเข้าไปขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะ อย่าพึ่งรีบร้อนแบบนี้สิคุณ เดี๋ยวยัยฝ้ายก็ตกใจกว่านี้หรอก”ฟางรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“คุณก็เห็นว่าน้องฝ้ายไปกับไอ้ป๊อปปี้อะไรนั่นน่ะ ผมไม่ยอมนะ”แบงค์โวยวายไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรู้ค่ะฟางรู้ แต่ว่าถ้าคุณรีบร้อนแบบนี้ นายป๊อปปี้นั่นก็จะยิ่งทำคะแนนได้นะคะ ใจเย็นๆค่ะ”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ผมอยากเจอฝ้ายนี่ แค่นัดเจอกันสักครั้งแค่นี้เอง”แบงค์พูดอย่างเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวฟางจะบอกฝ้ายให้ว่าคุณนัดฝ้ายออกไปวันพรุ่งนี้เองค่ะ ตอนนี้คุณน่ะทำใจเย็นๆ
ก่อนนะคะ”ฟางพูดแล้วพยายามเกลี้ยกล่อมให้แบงค์ใจเย็นก่อนจะพากลับเข้าไปในงานได้สำเร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะคุณป๊อปที่มาได้ทันเวลาพอดี”ฝ้ายพูดเมื่อหลบออกมาข้างนอกงานกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“หมอนั่นมันใครกันหรอครับคุณฝ้าย ดูท่าทางเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
“เค้าคือคุณแบงค์จากรีสอร์ตข้างๆค่ะ เค้าตามจีบฝ้ายมานานแล้วแต่ฝ้ายไม่สนใจเพราะรายนั้นทั้ง
ทำธุรกิจผิดกฎหมายไม่พอ ยังมีเมียเล็กเมียน้อยอยู่มากมายอีก”ฝ้ายพูดแล้วนึกขนลุกกับท่าทาง
ของแบงค์
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นทีหลังคุณฝ้ายต้องระวังตัวให้มากๆนะครับ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็ จะแย่เอา”ป๊อปปี้พูดตาม
ตรง
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณป๊อปเป็นห่วงฝ้ายหรอคะเนี่ย”ฝ้ายยิ้มก่อนะแกล้งพูดติดตลกกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะเป็นห่วงล่ะครับ แต่เพราะคุณเป็นเจ้านายผมคทำได้แค่เพียงดูแล”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้คุณฝ้ายสวยนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มและพูดออกมาอีกครั้งก่อนจะเด็ดดอกกุหลาบขาวที่อยู่ข้างๆ
มอบให้กับฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 “คะ คุณป๊อป”ฝ้ายเมื่อได้ยินก็ใจเต้นรัวเงยหน้าสบตาป๊อปปี้ ทั้งคู่สบตากันก่อนจะโน้มหน้าเข้าหา
กันช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้และฝ้ายที่นั่งอยู่ริมน้ำพุขนาดใหญ่หงายหลังตกลงไปทั้งคู่ทันที
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วเปียกหมดเลย”ป๊อปปี้และฝ้ายรีบขึ้นมาจากน้ำแล้วหัวเราะด้วยกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
ฝ้ายป๊อปเค้าเริ่มมุ้งมิ้งแบบนี้สงสัยต้องมีใจให้กันแล้วสินะ
 
 
แล้วงานนี้ฟางกับแบงค์จะหาทางแยกคู่นี้สำเร็จมั้ยน้ออออ
 
 
ต้องติดตามเรื่องนี้กันน้าาา เพราะฟางยังร้ายกว่านี้อีกกกกก