แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ ชั้นรู้น่าว่านายเองคงอยากอยู่ที่เขาใหญ่กับฟางจนตัวสั่น แต่ก็อย่าลืมสิ

ว่าพวกเราเองก็มีงานที่ต้องทำที่กรุงเทพ”แก้วที่นั่งรถแล้วหันไปเห็นโทโมะที่เป็นคนขับทำหน้า

อาลัยตายอยากก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แก้ว ชั้นชอบฟางเค้าจริงๆนี่”โทโมะพูดทำให้แก้วสะอึกกับคำนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชอบนายก็บอกกับฟางไปสิว่าชอบ พูดออกไปตรงๆ”แก้วทำทีเป็นปกติแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ริงหรอ งั้นชั้นเลี้ยวรถกลับไปที่รีสอร์ตเลยนะ”โทโมะยิ้มออกมาก่อนจะรีบเลี้ยวรถไป

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยนะคนบ้า นี่มันจะเข้ากรุงเทพแล้ว พรุ่งนี้เราต้องทำงาน ไอ้เรื่องความรักของนาย ไว้พวก

เราเคลียร์งานที่สาขาใหม่ของพวกเราเสร็จเมื่อไหร่พวกเราก็กลับไปก็ได้ จะใจร้อนไปไหนยะ”แก้ว

โวยวายแล้วรีบห้ามโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“คร้าบ บ่นเป็นแม่ชั้นเลยนะเนี่ย เห้อ แต่จะว่าไปแล้วเธอนี่เป็นเพื่อนที่ดีของชั้นจริงๆ รับฟังคำ

ปรึกษาปัญหาได้ซะทุกเรื่องเลย”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนจะขับรถต่อทิ้งให้แก้วคิด เพื่อนงั้น

หรอ ก่อนจะซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พวกเราไปเลือกชุดกันในเมืองนะพี่ฝ้าย เพราะมะรืนนี้เราจะต้องไปงานวันเกิดท่านผู้ว่าน่

ะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“จริงสินะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปชวนพี่ฟางก่อนนะว่าเราจะไปเลือกชุดไปงานเลี้ยงกัน”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวๆ อะไรกันพี่ฝ้าย เราน่ะไปด้วยกันทุกปีจะเอาคนนอกไปอีกทำไม”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พี่ฟางไม่ใช่คนนอกนะ พี่ฟางเป็นพี่สาวฝาแฝดของพี่ ถ้าเฟย์ไม่ให้พ่างไป พี่ก็ไม่ไปละ”ฝ้าย

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันอ่ะพี่ฝ้าย อ่ะๆ ก็ได้ๆ ไปเรียกยัยนั่นแล้วกันเฟย์จะไปรอที่รถ”เฟย์พูดเพราะสุดท้ายเธอ

ต้องยอมพี่สาวอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเอาเอกสารนี่ไปให้ฝ้ายตรวจต่อแล้วกัน”ฟางเช็คเอกสารแล้วยื่นให้ลูกน้องก่อนจะดูความ

เรียบร้อยของฟาร์ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ป้าก็คิดนะฟางว่านี่ฟางจะยอมรามือเป็นพวกเดียวกับฝ้ายแล้วหรอ”ป้าฝนเดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องแบบนี้เราต้องรู้จักวางแผนอย่างมีชั้นเชิงสิคะป้า อยากจะครอบครองอาณาจักรนี้ เราก็ต้อง

สร้างความไว้ใจและความคุ้นเคยให้กับลูกน้อง และหลังจากนั้นเราก็ค่อยทำลายมัน”ฟางพูดออก

มาแล้วยิ้มร้ายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม หลานป้าคนนี้ทั้งสวยทั้งฉลาดดีจริงๆ นี่นะที่เราไม่ได้มาทำงานเป็นแม่บ้านแบบป้า ป้าคิด

แล้วป้าก็แค้นใจจริงๆที่พวกนั้นทำกับป้า ไล่ป้าไปเป็นคนใช้แบบนั้น”ป้าฝนพูดแล้วคิดถึงงานแม่

บ้านที่รีสอร์ตที่นายธีร์มอบหมายให้เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะคะป้า อีกไม่นานพวกมันก็จะไม่มีสิทธิ์ใช้งานเราแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว”ฟางพูดแล้ว

ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ป้าลองไปสืบมา ป้ารู้มาว่ารีสอร์ตของนายแบงค์อะไรเนี่ยไม่ค่อยกินเส้นกับที่นี่ มันคงเป็น

ทางดีถ้าสมมุติว่าเราจะไปร่วมมือกับทางนั้นทำลายพวกมันนะฟาง”ป้าฝนรีบเสนอความเห็นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นายแบงค์งั้นหรอ”ฟางพูดแล้วคิดถึงตอนที่เธอเจอแบงค์ที่ร้านอาหารวันก่อน ก่อนจะเดินปลีกตัว

ออกมาตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณ ระวัง”ขณะที่ฟางเดินทอดน่องไปเรื่อยๆคนเดียว ป๊อปปี้ที่ขี่ม้ามาก็ตะโกนให้ฟางหลบ

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด นี่มันเรื่องบ้าอะไร นี่นายจะฆ่าชั้นให้ตายเลยรึไง โอ๊ย ตายแล้วชุดชั้นเลอะไปหมดแล้ว

ใครจะรับผิดชอบยะ”ฟางโวยวายเมื่อตัวเองกระเด็นหลบไปข้างทาง แล้วเสื้อผ้าเลอะโคลนเต็มไป

หมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นี่มันทางที่เค้าใช้ฝึกม้ากัน คุณน่ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”ป๊อปปี้ควบม้ากลับมาหาฟางก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห พูดได้ ไม่มีความรับผิดชอบเลยนะ ชั้นเปื้อนแบบนี้ใครจะชดใช้ยะ”ฟางโวยวายไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ผมขอโทษแล้วกันนะคุณ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง แต่ฟางกลับหน้าบึ้งใส่

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่สนุกด้วยนะ อีแค่คำขอโทษแค่นี้มันจะจบง่ายๆงั้นหรอ”ฟางกอดอกแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่คุณจะเอายังไงอีกให้ผมเลอะโคลนเหมือนกับคุณว่างั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ว่าแล้วก็ทำสิ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ เท่านี้คงพอใจแล้วสินะ”ป๊อปปี้ลงทุนไปคลุกกับโคลนทันที แต่มันเลอะกว่าฟางไปมาก

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่คุณ ประชดชั้นใช่ป้ะทำแบบนี้ มันเลอะกว่าชั้นไปหมดแล้ว”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เลอะ ก็ถอดเสื้อสิ แค่นี้เอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถอดเสื้อบืดตัวเองออกมาเผยให้เห็นแผงอกกว้าง

ก่อนจะขึ้นควบม้าไปเก็บที่โรงเลี้ยงม้า ฟางฮึดฮัดนิดนึงก่อนจะเดินตามกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณป๊อป ทำไมถอดเสื้อแบบนั้นคะเนี่ย”เฟย์ที่เดินมากับฝ้ายก็พูด โดยที่ฝ้ายหน้าแดงจัด

เมื่อเห็นป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวเพื่อนป๊อป นี่ร้อนจนอยากโชว์ซิกแพคหรอเพื่อน”เขื่อนเห็นป๊อปปี้ก็รีบแซว

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าผมซุ่มซ่ามนิดหน่อยน่ะครับเลยเลอะโคลนแบบนี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอคะ ตายจริง เลอะโคลนจริงๆด้วย ยังติดที่แก้ม เดี๋ยวเช็ดให้นะคะ”ฝ้ายพูดแล้วรีบเอา

ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบโคลนให้ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ไม่เขินผมแล้วหรอ”ป๊อปปี้ยิ้มกับความอ่อนโยนของฟางก่อนจะกระซิบข้างหูแหย่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ พี่ฝ้าย คุณป๊อป แอบจู๋จี๋กันอีกแล้ว คู่นี้คิดอะไรกันรึเปล่าเนี่ย”เฟย์เห็นป๊อปปี้กับฝ้ายอยู่ด้วย

กันก็เขินก่นจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า เฟย์ไม่ได้จู๋จี๋กันสักหน่อยพี่ไปแล้วดีกว่า”ฝ้ายหน้าแดงัดก็รีบพูดก่อนจะเดินหนีแต่ดันสะดุด

หน้าเกือบคะมำ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฝ้ายระวังหน่อยสิครับ เดี๋ยวล้มมาจะยุ่งเอา”ป๊อปปี้รีบไปประคองกอดฝ้ายทันทีแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ กลางวันแสกๆ ก็ยังทำอะไรไม่อายฟ้าอายดินเลยเนาะคนแถวนี้”ฟางเดินมาเห็นก็รีบแขวะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง ทำไม อิจฉาพี่ฝ้ายงั้นหรอที่มีคนเข้ามาสนใจไม่ใช่เธอ”เฟย์รีบแขวะ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ชั้นจะอิจฉาทำไม ก็อีแค่ลูกจ้างกระจอกๆเข้ามา ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร ดีเนาะ เจ้านาย

ประสาอะไรให้ท่าลูกจ้างตัวเอง”ฟางว่า 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง คือว่าฝ้าย”ฝ้ายซึมลงไปแล้วพยายามจะอธิบายให้ฟางเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พ่อคงจะเสียใจแย่เลยนะที่มีลูกสาวใจง่ายแบบเธอ”ฟางยังว่าฝ้ายไม่หยุดจนฝ้ายเริ่มร้องไห้ออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณว่านะคุณฟาง เลิกดูถูกน้องคุณได้ละ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้ารึมันไม่จริง ให้ท่าลูกจ้างตัวเองแบบนี้”ฟางเยาะก่อนจะกอดอกจ้องมองป๊อปปี้และฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “โอ๊ย นี่ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ กล้าดียังไงมาว่าพี่ชั้นแบบนี้”เฟย์โมโห ตรงดิ่งไปตบฟางจนหน้าหัน

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางไม่ยอมแพ้กลับขึ้นคร่อมเฟย์แล้วตบไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วค่ะ พี่ฟาง เฟย์”ฝ้ายพยายามจะเข้าไปห้ามทั้งคู่ แต่ทั้งคู่ไม่สนใจใครทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

 

ฝ้ายที่พยายามจะช่วยไม่ให้ทั้งคู่ทะเลาะกันถูกลูกหลงผลักไปหัวโขกต้นไม้

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฝ้าย”ป๊อปปี้ตกใจรีบไปประคองกอดฝ้ายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วทั้งคู่นั่นล่ะ”นายธีร์ตรงดิ่งเข้ามาห้ามทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน เฟย์ หนูฟาง ว้าย ฝ้าย เลือด”กานดารีบถามก่อนจะตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นพูดไม่ดีใส่พวกเราก่อนนะคะพ่อ”เฟย์รีบเข้าไปฟ้องพ่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะมีสักวันมั้ยที่แกจะไม่ก่อเรื่องในที่นี่น่ะ”นายธีร์หันขวับไปว่าฟางอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตาธีร์ ทำไมถึงได้ว่าลูกแบบนี้ ถามลูกสักคำมั้ยว่าเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้”ป้าฝนประคอง

ฟางแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันจ้ะหนุฟาง ทำไมหนูกับเฟย์ถึงมีเรื่องกันได้”กานดาจึงถามฟางแทนทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่นี้ดูไม่ออกกันรึไงคะ ว่าลูกสาวบ้านนี้ที่เป็นถึงเจ้านายของรีสอร์ตกำลังใฝ่ต่ำลดตัวไปหาลูกจ้าง

ตัวเองแบบนี้ โดยที่ฝ่ายชายเองก็ไม่ปฎิเสธซะด้วย สงสัยคงอยากจะตกถังข้าวสารจนตัวสั่น”ฟาง

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณหยุดได้แล้ว ผมกับคุณฝ้ายเราไม่ได้คิดอะไรเกินเลยอย่างที่คุณฟางว่าเลยนะครับคุณธีร์ คุณ

ฝ้ายไม่เคยให้ท่ารึทำตัวเสียหายอย่างที่ถูกกล่าวหา และผม แม้ว่าผมจะมาทำงานที่นี่เป็นลูกจ้างก็

จริง แต่ผมเองก็ไม่เคยที่จะเกาะหรือจับเจ้านายตัวเองอย่างที่คุณว่า”ป๊อปปี้รีบอธิบายให้นายธีร์ได้

ฟังก่อนจะหันไปว่าฟางแล้วประคองฝ้ายลุกขึ้นไปทำแผลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลำพังฐานะที่บ้านป๊อปปี้มันก็ไม่ได้ยากนอะไรนะครับ แถมพอมีพอกินจนเหลือใช้เลยด้วยซ้ำโปรด

เข้าใจใหม่นะครับคุณฟางไม่ใช่มาดูถูกเพื่อนผมแบบนี้”เขื่อนว่าก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

รู้สึกว่าฟางนี่จะขยันทำเรื่องให้คนในรีสอร์ตไม่ชอบนะเนี่ย ดูแสบและร้ายในเวลาเดียวกัน

 

 

งานนี้ฝ้ายได้ใจป๊อปปี้ไปเต็มๆ

 

 

เรื่องจะเป็นยังไง ต้องติดตามมม