แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ ชั้นรู้น่าว่านายเองคงอยากอยู่ที่เขาใหญ่กับฟางจนตัวสั่น แต่ก็อย่าลืมสิ
ว่าพวกเราเองก็มีงานที่ต้องทำที่กรุงเทพ”แก้วที่นั่งรถแล้วหันไปเห็นโทโมะที่เป็นคนขับทำหน้า
อาลัยตายอยากก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่แก้ว ชั้นชอบฟางเค้าจริงๆนี่”โทโมะพูดทำให้แก้วสะอึกกับคำนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชอบนายก็บอกกับฟางไปสิว่าชอบ พูดออกไปตรงๆ”แก้วทำทีเป็นปกติแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ริงหรอ งั้นชั้นเลี้ยวรถกลับไปที่รีสอร์ตเลยนะ”โทโมะยิ้มออกมาก่อนจะรีบเลี้ยวรถไป
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยนะคนบ้า นี่มันจะเข้ากรุงเทพแล้ว พรุ่งนี้เราต้องทำงาน ไอ้เรื่องความรักของนาย ไว้พวก
เราเคลียร์งานที่สาขาใหม่ของพวกเราเสร็จเมื่อไหร่พวกเราก็กลับไปก็ได้ จะใจร้อนไปไหนยะ”แก้ว
โวยวายแล้วรีบห้ามโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“คร้าบ บ่นเป็นแม่ชั้นเลยนะเนี่ย เห้อ แต่จะว่าไปแล้วเธอนี่เป็นเพื่อนที่ดีของชั้นจริงๆ รับฟังคำ
ปรึกษาปัญหาได้ซะทุกเรื่องเลย”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนจะขับรถต่อทิ้งให้แก้วคิด เพื่อนงั้น
หรอ ก่อนจะซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้พวกเราไปเลือกชุดกันในเมืองนะพี่ฝ้าย เพราะมะรืนนี้เราจะต้องไปงานวันเกิดท่านผู้ว่าน่
ะ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
“จริงสินะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปชวนพี่ฟางก่อนนะว่าเราจะไปเลือกชุดไปงานเลี้ยงกัน”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวๆ อะไรกันพี่ฝ้าย เราน่ะไปด้วยกันทุกปีจะเอาคนนอกไปอีกทำไม”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ พี่ฟางไม่ใช่คนนอกนะ พี่ฟางเป็นพี่สาวฝาแฝดของพี่ ถ้าเฟย์ไม่ให้พ่างไป พี่ก็ไม่ไปละ”ฝ้าย
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันอ่ะพี่ฝ้าย อ่ะๆ ก็ได้ๆ ไปเรียกยัยนั่นแล้วกันเฟย์จะไปรอที่รถ”เฟย์พูดเพราะสุดท้ายเธอ
ต้องยอมพี่สาวอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเอาเอกสารนี่ไปให้ฝ้ายตรวจต่อแล้วกัน”ฟางเช็คเอกสารแล้วยื่นให้ลูกน้องก่อนจะดูความ
เรียบร้อยของฟาร์ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ป้าก็คิดนะฟางว่านี่ฟางจะยอมรามือเป็นพวกเดียวกับฝ้ายแล้วหรอ”ป้าฝนเดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องแบบนี้เราต้องรู้จักวางแผนอย่างมีชั้นเชิงสิคะป้า อยากจะครอบครองอาณาจักรนี้ เราก็ต้อง
สร้างความไว้ใจและความคุ้นเคยให้กับลูกน้อง และหลังจากนั้นเราก็ค่อยทำลายมัน”ฟางพูดออก
มาแล้วยิ้มร้ายๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม หลานป้าคนนี้ทั้งสวยทั้งฉลาดดีจริงๆ นี่นะที่เราไม่ได้มาทำงานเป็นแม่บ้านแบบป้า ป้าคิด
แล้วป้าก็แค้นใจจริงๆที่พวกนั้นทำกับป้า ไล่ป้าไปเป็นคนใช้แบบนั้น”ป้าฝนพูดแล้วคิดถึงงานแม่
บ้านที่รีสอร์ตที่นายธีร์มอบหมายให้เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะคะป้า อีกไม่นานพวกมันก็จะไม่มีสิทธิ์ใช้งานเราแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว”ฟางพูดแล้ว
ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ป้าลองไปสืบมา ป้ารู้มาว่ารีสอร์ตของนายแบงค์อะไรเนี่ยไม่ค่อยกินเส้นกับที่นี่ มันคงเป็น
ทางดีถ้าสมมุติว่าเราจะไปร่วมมือกับทางนั้นทำลายพวกมันนะฟาง”ป้าฝนรีบเสนอความเห็นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นายแบงค์งั้นหรอ”ฟางพูดแล้วคิดถึงตอนที่เธอเจอแบงค์ที่ร้านอาหารวันก่อน ก่อนจะเดินปลีกตัว
ออกมาตามลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณ ระวัง”ขณะที่ฟางเดินทอดน่องไปเรื่อยๆคนเดียว ป๊อปปี้ที่ขี่ม้ามาก็ตะโกนให้ฟางหลบ
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด นี่มันเรื่องบ้าอะไร นี่นายจะฆ่าชั้นให้ตายเลยรึไง โอ๊ย ตายแล้วชุดชั้นเลอะไปหมดแล้ว
ใครจะรับผิดชอบยะ”ฟางโวยวายเมื่อตัวเองกระเด็นหลบไปข้างทาง แล้วเสื้อผ้าเลอะโคลนเต็มไป
หมด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็นี่มันทางที่เค้าใช้ฝึกม้ากัน คุณน่ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”ป๊อปปี้ควบม้ากลับมาหาฟางก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห พูดได้ ไม่มีความรับผิดชอบเลยนะ ชั้นเปื้อนแบบนี้ใครจะชดใช้ยะ”ฟางโวยวายไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ ผมขอโทษแล้วกันนะคุณ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง แต่ฟางกลับหน้าบึ้งใส่
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่สนุกด้วยนะ อีแค่คำขอโทษแค่นี้มันจะจบง่ายๆงั้นหรอ”ฟางกอดอกแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่คุณจะเอายังไงอีกให้ผมเลอะโคลนเหมือนกับคุณว่างั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ว่าแล้วก็ทำสิ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ เท่านี้คงพอใจแล้วสินะ”ป๊อปปี้ลงทุนไปคลุกกับโคลนทันที แต่มันเลอะกว่าฟางไปมาก
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่คุณ ประชดชั้นใช่ป้ะทำแบบนี้ มันเลอะกว่าชั้นไปหมดแล้ว”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เลอะ ก็ถอดเสื้อสิ แค่นี้เอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถอดเสื้อบืดตัวเองออกมาเผยให้เห็นแผงอกกว้าง
ก่อนจะขึ้นควบม้าไปเก็บที่โรงเลี้ยงม้า ฟางฮึดฮัดนิดนึงก่อนจะเดินตามกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วคุณป๊อป ทำไมถอดเสื้อแบบนั้นคะเนี่ย”เฟย์ที่เดินมากับฝ้ายก็พูด โดยที่ฝ้ายหน้าแดงจัด
เมื่อเห็นป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวเพื่อนป๊อป นี่ร้อนจนอยากโชว์ซิกแพคหรอเพื่อน”เขื่อนเห็นป๊อปปี้ก็รีบแซว
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าผมซุ่มซ่ามนิดหน่อยน่ะครับเลยเลอะโคลนแบบนี้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอคะ ตายจริง เลอะโคลนจริงๆด้วย ยังติดที่แก้ม เดี๋ยวเช็ดให้นะคะ”ฝ้ายพูดแล้วรีบเอา
ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบโคลนให้ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ไม่เขินผมแล้วหรอ”ป๊อปปี้ยิ้มกับความอ่อนโยนของฟางก่อนจะกระซิบข้างหูแหย่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ พี่ฝ้าย คุณป๊อป แอบจู๋จี๋กันอีกแล้ว คู่นี้คิดอะไรกันรึเปล่าเนี่ย”เฟย์เห็นป๊อปปี้กับฝ้ายอยู่ด้วย
กันก็เขินก่นจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า เฟย์ไม่ได้จู๋จี๋กันสักหน่อยพี่ไปแล้วดีกว่า”ฝ้ายหน้าแดงัดก็รีบพูดก่อนจะเดินหนีแต่ดันสะดุด
หน้าเกือบคะมำ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฝ้ายระวังหน่อยสิครับ เดี๋ยวล้มมาจะยุ่งเอา”ป๊อปปี้รีบไปประคองกอดฝ้ายทันทีแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ กลางวันแสกๆ ก็ยังทำอะไรไม่อายฟ้าอายดินเลยเนาะคนแถวนี้”ฟางเดินมาเห็นก็รีบแขวะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไง ทำไม อิจฉาพี่ฝ้ายงั้นหรอที่มีคนเข้ามาสนใจไม่ใช่เธอ”เฟย์รีบแขวะ
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ชั้นจะอิจฉาทำไม ก็อีแค่ลูกจ้างกระจอกๆเข้ามา ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร ดีเนาะ เจ้านาย
ประสาอะไรให้ท่าลูกจ้างตัวเอง”ฟางว่า 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง คือว่าฝ้าย”ฝ้ายซึมลงไปแล้วพยายามจะอธิบายให้ฟางเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พ่อคงจะเสียใจแย่เลยนะที่มีลูกสาวใจง่ายแบบเธอ”ฟางยังว่าฝ้ายไม่หยุดจนฝ้ายเริ่มร้องไห้ออก
มา
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณว่านะคุณฟาง เลิกดูถูกน้องคุณได้ละ”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้ารึมันไม่จริง ให้ท่าลูกจ้างตัวเองแบบนี้”ฟางเยาะก่อนจะกอดอกจ้องมองป๊อปปี้และฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “โอ๊ย นี่ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ กล้าดียังไงมาว่าพี่ชั้นแบบนี้”เฟย์โมโห ตรงดิ่งไปตบฟางจนหน้าหัน
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางไม่ยอมแพ้กลับขึ้นคร่อมเฟย์แล้วตบไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วค่ะ พี่ฟาง เฟย์”ฝ้ายพยายามจะเข้าไปห้ามทั้งคู่ แต่ทั้งคู่ไม่สนใจใครทั้งนั้น
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
 
ฝ้ายที่พยายามจะช่วยไม่ให้ทั้งคู่ทะเลาะกันถูกลูกหลงผลักไปหัวโขกต้นไม้
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฝ้าย”ป๊อปปี้ตกใจรีบไปประคองกอดฝ้ายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วทั้งคู่นั่นล่ะ”นายธีร์ตรงดิ่งเข้ามาห้ามทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน เฟย์ หนูฟาง ว้าย ฝ้าย เลือด”กานดารีบถามก่อนจะตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นพูดไม่ดีใส่พวกเราก่อนนะคะพ่อ”เฟย์รีบเข้าไปฟ้องพ่อตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะมีสักวันมั้ยที่แกจะไม่ก่อเรื่องในที่นี่น่ะ”นายธีร์หันขวับไปว่าฟางอย่างเหลืออด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ตาธีร์ ทำไมถึงได้ว่าลูกแบบนี้ ถามลูกสักคำมั้ยว่าเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้”ป้าฝนประคอง
ฟางแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันจ้ะหนุฟาง ทำไมหนูกับเฟย์ถึงมีเรื่องกันได้”กานดาจึงถามฟางแทนทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่นี้ดูไม่ออกกันรึไงคะ ว่าลูกสาวบ้านนี้ที่เป็นถึงเจ้านายของรีสอร์ตกำลังใฝ่ต่ำลดตัวไปหาลูกจ้าง
ตัวเองแบบนี้ โดยที่ฝ่ายชายเองก็ไม่ปฎิเสธซะด้วย สงสัยคงอยากจะตกถังข้าวสารจนตัวสั่น”ฟาง
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณหยุดได้แล้ว ผมกับคุณฝ้ายเราไม่ได้คิดอะไรเกินเลยอย่างที่คุณฟางว่าเลยนะครับคุณธีร์ คุณ
ฝ้ายไม่เคยให้ท่ารึทำตัวเสียหายอย่างที่ถูกกล่าวหา และผม แม้ว่าผมจะมาทำงานที่นี่เป็นลูกจ้างก็
จริง แต่ผมเองก็ไม่เคยที่จะเกาะหรือจับเจ้านายตัวเองอย่างที่คุณว่า”ป๊อปปี้รีบอธิบายให้นายธีร์ได้
ฟังก่อนจะหันไปว่าฟางแล้วประคองฝ้ายลุกขึ้นไปทำแผลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ลำพังฐานะที่บ้านป๊อปปี้มันก็ไม่ได้ยากนอะไรนะครับ แถมพอมีพอกินจนเหลือใช้เลยด้วยซ้ำโปรด
เข้าใจใหม่นะครับคุณฟางไม่ใช่มาดูถูกเพื่อนผมแบบนี้”เขื่อนว่าก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
รู้สึกว่าฟางนี่จะขยันทำเรื่องให้คนในรีสอร์ตไม่ชอบนะเนี่ย ดูแสบและร้ายในเวลาเดียวกัน
 
 
งานนี้ฝ้ายได้ใจป๊อปปี้ไปเต็มๆ
 
 
เรื่องจะเป็นยังไง ต้องติดตามมม