แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะเธอ เธอทำให้ลูกชายชั้นต้องเป็นแบบนี้”คุณหญิงเตือนใจโกรธัดหันไปผลักฟางล้มแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง อาการสมองเสื่อมชั่วคราวก็คงจะเป็นเหมือนกับตอนของย์นั่นล่ะอย่าคิดมาก
นะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เราว่าฟางควรเข้าไปดูป๊อปปปี้เค้านะ เดี๋ยวลูกของฟางเราจะดูให้ก่อน”เวนดี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นไม่ให้เธอเข้าไปหาลูกชั้น ยุ่งมามากพอแล้ว”คุณหญิงเตือนใจพูดแต่แก้วและโทโมะเข้ามา
ขวาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วขอร้องนะคะคุณหญิงป้า ตอนนี้อย่าพึ่งโกรธโวยวายเลย ให้ฟางเค้าได้เข้าไปดูอาการป๊อปปี้
ก่อนเถอะค่ะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“และหวังว่า คงไม่มีใครตามไปนะครับ เพราะเค้าจะคุยแค่2คนเท่านั้น”โทโมะพูดแล้วเหล่ไปทาง
เต้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
ฟางเดินเข้าไปในห้องแล้วมองร่างสูงที่มีผ้าพันแผลพันรอบศรีษะกับแขนก็ซึม
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นยังไงบ้างป๊อปปี้”ฟางนั่งลงข้างๆแล้วลองถามป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มหันมามองแล้วนิ่งไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
“นายจะต้องหายนะ เดี๋ยวความจำของนายก็จะกลับมา”ฟางจับมือป๊อปปี้แล้วพูด แต่ป๊อปปี้กระพริบ
ตาแล้วมองฟาง
 
 
 
 
 
 
“คุณเป็นใครหรอ”ป๊อปปี้มองหน้าฟางสักพักก่อนจะพูดขึ้นทำให้ฟางได้ยินแล้วปวดใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นชื่อฟาง ชั้นเป็นพี่สาวฝาแฝดของเมียนายไงล่ะ”ฟางยิ้มแล้วพูด
 
 
 
 
 
“แล้วเมียผมไปไหนหรอ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
“ยัยฝ้ายเค้าไปอยู่แล้วล่ะ เค้าไปอยู่บนฟ้ากับแม่อาภาแล้วแต่นายน่ะ ต้องอยู่ดูแลกิจการของยัย
ฝ้าย ไหนจะธุรกิจของบ้านนายอีก นายน่ะอย่าพึ่งรีบไปหาฝ้ายเลย”ฟางพูดแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
 
“คุณชื่ออะไรหรอ”ป๊อปปี้ถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นหรอ ชั้นชื่อฟางนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มทำให้ป๊อปปี้ชะงัก ฟางงั้นหรอ ชื่อนี้ทำไมได้ยินแล้วรู้สึก
ปวดที่ใจนะ
 
 
 
 
 
“นะ นายอย่าร้องไห้แบบนี้สิ ฮึก ชั้นขอโทษที่ทำให้นายเป็นแบบนี้”เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้นิ่งแล้วน้ำตา
ไหลออกมาก็ทำให้ฟางอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“คุณเองก็อย่าร้องไห้เหมือนกัน”ป๊อปปี้เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้วใช่มั้ย ชั้นจะได้เอาคู่หมั้นชั้นกลับบ้านสักที”เต้ยเปิดประตูเข้ามาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าป๊อปปี้เค้ายังไม่หายดีเลยนะเต้ย เราน่าจะพักที่นี่สักคืนก่อน”ฟางรีบพูดแล้วมองไปที่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ป๊อปปี้ที่ได้ยินคำว่าคู่หมั้นมาจากเต้ยก็นิ่วหน้าคิดก่อนที่จะร้องว่าปวดหัวออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าเสร็จแล้วก็เอาคู่หมั้นเธอกลับไปซะอย่ามายุ่งกับลูกชั้น ดูสิลูกชั้นต้องเจ็บตัวอีกแล้ว”คุณหญิง
ปรี่เข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไปเถอะฟาง เค้าไม่อยากให้เราอยู่เราก็ไปจากที่นี่กัน”เต้ยพูดแล้วรีบดึงแขนฟางออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณเวนดี้คุณเวฟแก้วเหลืออดแล้วนะ ดูเพื่อนคุณทำสิ นี่ยังไม่ทันแต่งงานกันเลยนะ เผด็จการ
ชะมัด”แก้วโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ผมว่าเพื่อนคุณน่ะหึงไม่รู้เวร่ำเวลาแล้วนะ”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เต้ยเวลารักใครก็รักมากแบบนี้ล่ะค่ะอย่าถือสาเลย เดี๋ยวเรื่องนี้พวกเราจัดการเอง”เวนดี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะคะ พี่จงเบอาการทรุดลง ทุกคนคะเฟย์ขอตัววไปดูพี่จงเบก่อนนะคะแล้วเฟย์จจจะรีบกลับ
ขึ้นมา”เฟย์ที่รับสายจากพยาบาลส่วนตัวที่ดูแลจงเบที่โรงพยาบาลที่กรุงเทพก็รีบวิ่งออกไป เขื่อน
มองตามแล้วเศร้าลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะเขื่อน อย่าเศร้าไปเลย”แก้วพูดก่อนจะพาเขื่อนเข้าไปดูอาการป๊อปปี้ข้างในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางยังไม่อยากกลับดอยตอนนี้นะเต้ย ฟางจะค้างที่นี่”ฟางที่กล่อมลูกนอนหลับแล้วก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
เต้ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบเบรกรถแล้วหันไปมองฟางด้วยสายตาโกรธจัด
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟางจะไปยุ่งกับพวกมันทำไม เพราะมันไม่ใช่หรอที่ทำลายชีวิตฟาง”เต้ยพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ป๊อปปี้เตยทำร้ายฟางในอดีตมาก่อนแต่ฟางขอเถอะนะ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังป่วย และอีกอย่างที่
ป๊อปปี้ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะฟางเองแท้ๆ ถ้าฟางไม่พูดจาร้ายๆใส่ ป๊อปปี้ก็คงไม่”ฟางได้แต่คิด
โทษตัวเองถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ฟางหยุดเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ มันไม่ใช่เรื่องที่ฟางจะมาคิดมาถึงมัน ฟางทำถูกต้องแล้ว ถ้าจะตัด
พวกนั้นให้ขาดก็ต้องพูดแบบนั้นล่ะ อย่าไปสนใจไอ้เลวๆคนนึงที่เคยทำร้ายฟางในอดีตเลยนะ ตอน
นี้ฟางจะแต่งงานกับเราแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องกลับไปก็ได้”เต้ยพูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าเต้ยจะเห็น
แก่ตัวแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ขอโทษด้วยที่ฟางเลือกที่จะดูแลป๊อปปี้ ไม่ว่าคุณหญิงเตือนใจจะห้ามหรือขวางยังไง แต่ฟาง
อยากจะแก้ไขชดใช้ในสิ่งที่ฟางทำผิด ส่วนเรื่องของเราถ้าเต้ยยังไม่เข้าใจแบบนี้ หมั้นได้ก็ถอน
ได้”ฟางอุ้มเฟิร์สแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนะฟาง ฟางะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น นี่มันก็ดึกแล้วด้วย”เต้ยเดินตามฟางที่พยายามเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฟาง เต้ย”เวฟและเวนดี้ที่ขับรถตามเต้ยมาก็แปลกใจท่เห็นฟางเดินลงจากรถ
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ฟางไม่อยากพูดกับคนพูดไม่รู้เรื่อง พาฟางกลับไปที่โรงพยาบาลด่วน”ฟางพูด
ก่อนจะขึ้นรถไปกับเวฟ
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่แก้วพาคุณหญิงไปทานข้าวข้างนอกกับครอบครัวเธอ ไม่อย่างงั้นวีนแดกกลางโรงบาล
แน่”เขื่อนและโทโมะที่ฟางลอบเข้ามาในห้องพักของป๊อปปี้ที่คุณหญิงเตือนใจพาย้ายห้องหนีฟาง
ส่วนเวนดี้และเวฟก็ดูเฟิร์สแทนเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณ ดึกแล้วมาทำไมทำไมไม่ไปนอน”ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมาเห็นฟางเข้ามาในห้องก็ถาม
 
 
 
 
 
“ชั้นคงนอนไม่หลับ ถ้าชั้นยังไม่ได้ขอโทษนาย ป๊อปปี้”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษ แล้วคุณจะขอโทษผมทำไมล่ะฟาง เรามีเรื่องทะเลาะกันมาหรอ”ป๊อปปี้เอียงคอมองฟาง
ด้วยความสงสัยแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าอย่างงั้นก็ได้ ใช่ เราทะเลาะกัน และมันก็เกิดจากทิฐิบ้าๆที่เรา2คนสร้างมา เพื่อปกปิดความ
รู้สึกแท้จิงของพวกเรา จนชั้นเอ่ยปากไล่นายไม่ให้มายุ่งในชีวิต ทั้งๆที่นายเองก็สารภาพคำนั้นออก
มาแล้ว”ฟางพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ
 
 
 
 
 
 
 
“คำนั้น คำว่าอะไรหรอ”ป๊อปปี้เริ่มรู้สึกปวดหัวแต่ก็ฝืนที่จะถามฟางต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“คำๆนั้น คำว่ารัก คำๆนั้นมันเคยเกิดขึ้นกับชั้นเมื่อก่อนเหมือนกัน แต่ชั้นตั้งห้ามมันเอาไว้เพราะรู้ว่า
นายรักยัยฝ้ายไม่ใช่ชั้น และชั้นก็คือนางมารร้ายที่มาทำลายทุกอย่าง”ฟางพูดออกมาทำให้ป๊อปปี้
กุมขมับ แล้วภาพที่เขาเจอกับฟางครั้งแรกที่สนามบินก็ฉายเขามาในหัวก่อนที่ภาพต่างจะค่อยๆผุด
เข้ามาจนป๊อปปี้กุมขมับ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษนะป๊อปปี้ ชั้นขอโทษ”ฟางพูดออกมาก่อนจะหยิบดอกหญ้าที่เธอมัดเป็นช่อเล็กๆวางไว้
ที่ข้างๆป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเธอเคยรู้สึกแบบนั้น เธอช่วยจูบชั้นหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้มองดอกหญ้าที่ฟางวางไว้ก่อนจะพูดขึ้น
ฟางจึงเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่จะโนมหน้าเข้าไปจูบกับป๊อปปี้ โดยที่ชายหนุ่มเองก็จูบตอบเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“นายจำได้รึยัง”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อถอนจูบออกมา ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนที่ฟางะยิ้มรับกับคำตอบ
 
 
 
 
 
 
“แล้วคืนพรุ่งนี้ชั้นจะมาหาใหม่นะ ชั้นจะทำให้นายำทุกอย่างให้ได้เอง”ฟางพูดก่อนจะรีบออกไป
จากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดอกหญ้างั้นหรอ”ป๊อปปี้มองฟางที่เดินจากไปจนลับตาแล้วก็หยิบดอกหญ้ามาดูก่อนที่ภาพที่เขา
เอาดอกหญ้าให้ฟางครั้งแรกที่รีสอร์ตก็ฉายเข้ามาในหัว จนชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดหัวก่อนที่จะ
หลับตาลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะที่เราพาเฟิร์สมามาที่ที่พักก่อน ไม่อย่างงั้น เฟิร์สต้องถูกยุงที่ลานอดรถหามไปแน่ๆ”เวนดี้พูด
เมื่อเช้คอินที่โรงแรมกับเวฟแล้วพลางมองเฟิร์สที่หลับอยู่
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”เฟิร์สที่ถูกอุ้มไปมาก็เริ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่น
 
 
 
 
 
 
 
“ตายละเฟิร์สตื่นแล้ว งั้นนั่งรอน้าเวนดี้ตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวน้าเวนดี้ไปเอานมมาให้”เวนดี้เห็นเวฟ
ที่คุยกับพนักงานแล้วเห็นตู้กดน้ำพอมีนมกล่องสำหรับเด็กก็รีบวิ่งไปกดให้กับหลานชายคนเก่ง
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง”เฟิร์สที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็มองรอบๆเพื่อหาฟางตามความเคยชินก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตาม
หา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หนูระวังหน่อยสิ ตายจริง ดึกดื่นป่านนี้ทำไมพ่อแม่ถึงทิ้งให้หนูให้อยู่ตามลำพังนะ”คุณหญิง
เตือยใจที่เดินมาชนกับเฟิร์สเข้าก็รีบอุ้มเฟิร์สขึ้นมา แล้วเกิดความผูกพันอย่างประหลาดก่อนจะมอง
เฟิร์สด้วยความเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
“คุณหญิงป้า”แก้วที่เช้คอินโรงแรมเสร็จก็ตกใจเพราะจำได้ว่านี่คือลูกของฟาง
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์ส”เวนดี้และเวฟที่ทำธุระเสร็จแล้วก็ต่างตกใจที่เห็นคุณหญิงเตือนใจอุ้มเฟิร์สอยู่
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
 
จะจบแล้วๆๆๆๆ แม่ยายะใจอ่อนเพราะหลานรึเปล่าน้อออ
 
 
แล้วป๊อปปี้จะจำได้รึยังน้อออออ