แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่พอใจเธออีกหรอนี่ป๊อปปี้เค้าบอกรักเธอไปแล้วนะ เธอจะเอาอะไรอีก”แก้วโวยวายเมื่อ

ป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ก็แค่ไม่อยากให้เข้าอยู่ที่นี่ ไม่ต้องการให้ป๊อปปี้มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตชั้น”ฟาง

นิ่งก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อหรอ งั้นมานี่เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะกระชากฟางไปคุยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ปล่อยอาฉิงเดี๋ยวนี้นะ”เต้ยที่เห็นเขื่อนพาฟางออกไปก็โวยวายแล้วจะเข้าไปตาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอร้องล่ะเต้ย ชั้นรู้ว่านายหวงอาฉิง แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป อาฉิงไม่ใช่อาฉิงที่ตัวคน

เดียว เค้ามีลูกมีสามีแล้วนะ และนี่มันคือเรื่องที่พวกเค้าต้องเคลียร์กันและนายก็ไม่ควรเข้าไป

ยุ่ง”เวฟพูดและรั้งเต้ยเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เขื่อนปล่อยนะ ถึงจะลากชั้นมาก็ไม่สามารถทำให้ชั้นเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับเต้ยหรอกนะ”ฟาง

ว่าเมื่อออกมากับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ชั้นรู้ว่าแค่คำพูดของชั้นมันก็อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจได้หรอก แต่ชั้นอยากจะมาพูดกับเธอ ว่า

สิ่งที่เธอกำลังทำถูกเนี่ย มันออกมากหัวใจของเธอแล้วจริงหรอ”เขื่อนพูดหลังจากที่สังเกตท่าทาง

ของฟางตอนป๊อปปี้บอกรัก

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ มันมาจากความรู้สึกของชั้น เพราะชั้นรู้สึกว่าป๊อปปี้น่ะทำไปเพราะอยากเอาชนะชั้น”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ งั้นเธอก็คิดเอาซะใหม่นะ เพราะตั้งแต่เธอจากไป พี่ป๊อปเค้าก็ถูกแม่เค้าสั่งไปเวียดนาม

แถมยังถูกคนของแม่เค้ากีดกันไม่ให้พวกเราตามหาตัวเธอเจอ แต่เธอรู้มั้ยว่านั่นก็ไม่ทำให้พี่ป๊อปละ

ความพยายามพวกนี้เลย เค้ารอแค่เธอนะ และคำบอกรักที่พี่ป๊อปพึ่งบอกเธอเมื่อกี้มันคือความรู้สึก

ที่แท้จริง ไม่มีการอยากเอาขนะหรือประชดกันอีกแล้ว”แก้วเดินเข้ามาว่าฟางอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอล่ะฟาง ยอมรับหัวตัวเองรึยัง”โทโมะพูดแล้วมองที่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะ ถึงจะถามอีกกี่ครั้งฟางเค้าก็ไม่มีวันจะใจอ่อนอยู่แล้วนี่ เค้าอยากจะเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่ ส่วน

พวกเราก็กลับเขาใหญ่กันเถอะ”แก้วพูดตัดบทก่อนจะลากเขื่อนและโทโมะไปเก็บข้าวของทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าไปลูกของเธอก็หน้าเหมือนพ่อเค้านะอาฉิง ไม่สิ ฟาง”เวนดี้อุ้มเฟิร์สเดินออกมาจากที่ซ่อน

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอพาเฟิร์สมาอยู่ที่นี่นานแล้วรึยังน่ะเวนดี้”ฟางตกใจที่เห็นเวนดี้เดินออกมาจากที่ซ่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นานพอที่ได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้วปะติดปะต่อได้น่ะสิ เอาเป็นว่าชั้นจะไม่พูดอะไรมากนะฟาง

เพราะชั้นไม่รู้ว่าในอดีตคนที่ชื่อป๊อปปี้เค้าทำร้ายเธอมามากเพียงใด แต่เมื่อกี้ที่ชั้นเห็นเค้าก้มลง

คุกเข่าแล้วบอกรักเธอมันทำให้ชั้นเชื่อว่าเค้าพูดความจริง เค้ารักเธอฟาง เค้ารักเธอกับลุกมากเค้า

พร้อมที่จะดูแลและรับผิดชอบสิ่งที่เค้าเคยทำพลาดไป ก็เหลือแค่เธอล่ะว่าเธออยากจะให้อภัยเค้ารึ

เปล่าเพราะสิ่งที่เธอบอกว่าเธอจะเริ่มต้นใหม่กับเต้ยนั่นก็เจ็บพออยู่แล้ว แต่เธอกลับบอกเค้าว่าเธอ

จะไม่ต้องการให้เค้ามายุ่กับชีวิตใหม่และลูกของเธอมันไม่เกินไปหน่อบหรอ”เวนดี้พูดขึ้นจากที่สรุป

เรื่องราวได้

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่รู้อะไร เค้าเป็นคนสร้างตราบาปไว้กับชั้น ทั้งๆที่เค้ารักน้องสาวฝาแฝดของชั้นและมีเธอเป็น

เมีย ตอนที่ยยัยฝ้ายตายเค้ายังพร่ำบอกว่าเค้ารักฝ้ายไม่ใช่ชั้น ชั้นเลยแน่ใจว่าถ้าเค้าพาชั้นกลับไป

ก็คงจะให้ชั้นเป็นแค่เงาของน้องชั้นเท่านั้นล่ะ เพราะสิ่งที่เค้าทำคือการจะเอาชนะ ไม่ใช่ความรัก

ป๊อปปี้รักฝ้าย”ฟางพูดแล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลโดยไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้อาจจะบอกรักฝ้ายในอดีตแต่ปัจจุบันเค้ารักเธอและเธอเองก็รักเค้าด้วยฟาง”เวนดี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงฟางไม่ได้รักมัน ฟางเค้ารักชั้นเรากำลังจะแต่งงานกัน”เต้ยที่เดินเข้ามาหาฟาง็รีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่สามีเค้ามาตามขนาดนี้แล้วนายยังจะดันทุรังอีกหรอวะเต้ย”เวฟเริ่มพูดขึ้นเมื่อเห็นเต้ยไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง นั่นมันคืออดีตที่เจ็บปวดของฟาง ฟางอยากจะลืมมันเลยหนีมาแล้วเจอพวกเรา ถ้าฟาง

อยากจะคืนดีกัยมันก็คืนดี ไปนานแล้วไม่ตอบรับคำขอแต่งงานที่ชั้นฟางหรอก หมอนั่น่ะหลอกตัว

เอง”เต้ยรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลครับคุณเขื่อน อะไรนะคุณป๊อปรถคว่ำ”ก่อนที่จะมีใครว่าอะไรเวฟก็รับสายจากเขื่อนแล้ว

พูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมป๊อปปี้ถึงเป็นแบบนี้”ฟางที่รีบมาที่โรงพยาบาลในตัวเมืองบนดอยก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้เค้าเสียใจมากทำให้ขับรถไม่ทันดูรถตู้ที่ขับขึ้นดอยมาทำให้เสียหลักคว่ำแล้วตกเขาโชคดีที่

ป๊อปปี้เด้งออกมาจากรถ ได้ก่นที่รถจะระเบิด แต่อาการตอนนี้ก็สาหัสอยู่ไม่รู้จะรอดมั้ย”โทโมะพูด

แล้วกอดปลอบแก้วที่ร้องไห้หนัก

 

 

 

 

 

 

 

“รีบตามรถจากข้างล่างขึ้นมาด่วน ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากไม่อย่างงั้นะไม่รอด”หมอรีบวิ่งออกมา

จากห้องฉุกเฉินแล้วสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอคะ เลือดชั้นค่ะ เอาเลือดชั้นให้เค้าเลือดชั้นให้ได้กับทุกกรุ๊ป”ฟางรีบพูดก่นะรีบวิ่งตามพยา

บาลเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันทีโดยที่ไม่ฟังคำทัดทานของใคร

 

 

 

 

 

 

“หมอคะ ตอนนี้รถจากข้างล่างขึ้นมารับตัวแล้วค่ะ เราต้องรีบย้ายคนป่วยไปด่วนเลยนะคะไม่อย่าง

งั้นคนไข้จะไม่รอด”พยาบาลที่วิ่งมาแจ้งให้หมอทราบว่ารถพยาบาลจากข้างล่างขึ้นมาแล้วหมอก็รีบ

เข็นเตียงคนไข้ของป๊อปปี้และเตียงคนไข้ของฟางขึ้นรถไปด้วยกันโดยที่สายยางให้เลือดของฟาง

เชื่อมกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายจะต้องไม่เป็นอะไรนะป๊อปปี้”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติใช้เครื่องช่วย

หายใจพยุงชีวิตของเขาและทางซ้ายก็มีสายยางที่เชื่อมต่อกับสายยางของเธอ ป๊อปปี้เป็นแบบนี้

เพราะเธอ เธอทำร้ายเขางั้นสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางที่ปรือตามองป๊อปปี้อีกครั้งแล้วเรียกชื่อออกมาก่อนที่สติทุกอย่างจะดับวูบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางฟื้นแล้ว”เต้ยยิ้มเมื่อเห็นว่าฟางฟื้นขึ้นมาก่อนจะรีบประคองร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางเป็นอะไรไปคะ”ฟางที่ลืมตามองไปรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาลในจังหวัดก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เธอหน้ามืดไงฟางตอนที่ให้เลือดพี่ป๊อป เธอก็เลยเป็นลมตอนนี้ปลดภัยแล้วนะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ป๊อปปี้ล่ะ ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง ฟื้นแล้วรึยัง”ฟางรีบถามถึงป๊อปปี้อย่างร้อนรนทำให้เต้ยชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ห้องข้างๆตอนนี้ป๊อปปี้ยังไม่ฟื้นเลย เดี๋ยวสักพักพวกที่เขาใหญ่ก็จะขึ้นมาแล้วล่ะ อ้าวฟางจะไป

ไหนน่ะฟาง”เขื่อนพูดก่อนจะตกใจเมื่อเห็นฟางหุนหันรีบลุกขึ้นออกไปหาป๊อปปี้ที่นอนอยู่อีกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอลุกมาทำไมเดี๋ยวก็เป็นอะไรไปอีกหรอก”เฟย์ตกเมื่อฟางเข้ามาในห้องสภาพยังสวมชุดคนไข้

อยู่เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันคือความผิดชั้นเอง”เมื่อฟางเห็นป๊อปปี้ที่ยังไม่ได้สติและใช้เครื่องช่วยหายใจก็พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ที่ลูกชั้นเป็นแบบนี้เพราะมันคือความผิดของเธอ”คุณหญิงเตือนใจเดินเข้า

มาว่าฟางก่อนท่ะตบหน้าฟางหัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป้ามันะมากไปแล้วนะคุณมาตบคู่หมั้นผมทำไม”เต้ยรีบเข้าไปประคองและปกป้องฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่หาคนเกาะคนใหม่แล้วหรอ ดีงั้นก็ช่วยเลิกยุ่งกับลูกชายชั้นด้วย เพราะที่เค้ามาที่นี่แล้วต้อง

มาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ก็เพราะเธอ ชั้นมีลูกชายแค่คนเดียวถ้าเค้าเป็นอะไรไป ชั้นไม่เอาเธอไว้

แน่”คุณหญิงรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไงครับเฟิร์สพ่อของเรา”เวนดี้ที่อุ้มเฟิร์สเดินมาที่ห้องก็พูดขึ้นเฟิร์สที่อยู่ข้างป๊อปปี้เอื้อมมือไป

แตะมือของป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะทุกคน พี่ป๊อปรู้สึกตัวแล้ว”แก้วเห็นมือของป๊อปปี้เริ่มกระตุกหลังากเฟิร์สแตะมือก็รีบเรียก

หมอทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง”นายธีร์และกานดาที่ขึ้นเครื่องตามมาทีหลังก็รีบถามฟางที่รอกับทุกคน

หน้าห้องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟื้นแล้วค่ะแต่ต้องให้หมอเช้คดูอาการของป๊อปปี้ก่อน”ฟางพูดก่อนจะถูกพ่อของเธอกอด

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“กลับบ้านกับเรานะฟาง อย่าหนีไปไหนอีกได้มั้ย”นายธีร์ขอร้องก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่ออย่าร้องไห้ ฟางเองที่ต้องขอโทษพ่อกับเรื่องที่หนีออกมาแบบนี้ ฟางขอโทษค่ะ”ฟางร้องไห้

ออกมาแล้วกอดพ่อแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่สินะลูกของหนูฟาง น่ารักน่าชังจังเลย”กานดามองเฟิร์สที่ถูกเฟย์อุ้มไปเล่นด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“หลังจากป๊อปปี้ออกจกโรงพยาบาลชั้นจะพาลูกชั้นกลับบ้าน แล้วเราก็เลิกติดต่อกันสักที”คุณหญิง

รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็ดีครับ ผมจะได้มั่ใจว่าไม่มีใครมายุ่งหรือตามตอแยทำร้ายคู่หมั้นผมอีกและเราก็จะแต่งงานกันสัก

ที”เต้ยรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันไม่มากไปหน่อยหรอ เห็นๆกันอยู่ว่าเฟิร์สเป็นลูกของใครนายยังจะพรากลูกพรากพ่อไป

อีก”แก้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ลูกของป๊อปปี้จริงๆรึเปล่าก็ไม่รู้หนูแก้ว เผลอๆอาจจะเป็นลูกผู้ชายคนนี้ไม่งั้นคงไม่แต่งงานด้วย

หรอก”คุณหญิงรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย พอก่อนเถอะครับอย่าพึ่ทะเลาะกันเลยที่นี่โรงพยาบาลนะครับ ตอนนี้หมอก็ออกมาแล้ว”โท

โมะรีบห้ามทุกคน

 

 

 

 

 

“หมอคะ ป๊อปปี้อาการเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ฟางรีบเข้าไปถามออาการของป๊อปปี้ด้วยความเป็น

ห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ร่างกายของคนไข้ทุกอย่างไม่มีอะไรน่าเป็นห่งวแล้วนะครับ มีก็แต่ว่าตอนที่คนไข้ถูก

อุบัติเหตุคนไข้เกิดการกระทบกระเทือนที่สมอง ทำให้มีสภาวะความจำเสื่อมชั่วคราวครับ”หมอพูด

จบทำให้ฟางอึ้งทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

 

 

จะจบทั้งทีก็ขอพีคให้สะใจหน่อยแล้วกัน อยากปากแข็งใส่กันดีนักกกก