แฝดริษยา
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
59) 59 ผิดเองที่รู้ตัวช้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“นี่ยังไม่พอใจเธออีกหรอนี่ป๊อปปี้เค้าบอกรักเธอไปแล้วนะ เธอจะเอาอะไรอีก”แก้วโวยวายเมื่อ
ป๊อปปี้ออกไป
“ก็ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ก็แค่ไม่อยากให้เข้าอยู่ที่นี่ ไม่ต้องการให้ป๊อปปี้มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตชั้น”ฟาง
นิ่งก่อนจะพูดออกมา
“อ๋อหรอ งั้นมานี่เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะกระชากฟางไปคุยกัน2คน
“เห้ย ปล่อยอาฉิงเดี๋ยวนี้นะ”เต้ยที่เห็นเขื่อนพาฟางออกไปก็โวยวายแล้วจะเข้าไปตาม
“ขอร้องล่ะเต้ย ชั้นรู้ว่านายหวงอาฉิง แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป อาฉิงไม่ใช่อาฉิงที่ตัวคน
เดียว เค้ามีลูกมีสามีแล้วนะ และนี่มันคือเรื่องที่พวกเค้าต้องเคลียร์กันและนายก็ไม่ควรเข้าไป
ยุ่ง”เวฟพูดและรั้งเต้ยเอาไว้
“นี่เขื่อนปล่อยนะ ถึงจะลากชั้นมาก็ไม่สามารถทำให้ชั้นเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับเต้ยหรอกนะ”ฟาง
ว่าเมื่อออกมากับเขื่อน
“ใช่ชั้นรู้ว่าแค่คำพูดของชั้นมันก็อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจได้หรอก แต่ชั้นอยากจะมาพูดกับเธอ ว่า
สิ่งที่เธอกำลังทำถูกเนี่ย มันออกมากหัวใจของเธอแล้วจริงหรอ”เขื่อนพูดหลังจากที่สังเกตท่าทาง
ของฟางตอนป๊อปปี้บอกรัก
“ใช่ มันมาจากความรู้สึกของชั้น เพราะชั้นรู้สึกว่าป๊อปปี้น่ะทำไปเพราะอยากเอาชนะชั้น”ฟางพูด
“อ๋อ หรอ งั้นเธอก็คิดเอาซะใหม่นะ เพราะตั้งแต่เธอจากไป พี่ป๊อปเค้าก็ถูกแม่เค้าสั่งไปเวียดนาม
แถมยังถูกคนของแม่เค้ากีดกันไม่ให้พวกเราตามหาตัวเธอเจอ แต่เธอรู้มั้ยว่านั่นก็ไม่ทำให้พี่ป๊อปละ
ความพยายามพวกนี้เลย เค้ารอแค่เธอนะ และคำบอกรักที่พี่ป๊อปพึ่งบอกเธอเมื่อกี้มันคือความรู้สึก
ที่แท้จริง ไม่มีการอยากเอาขนะหรือประชดกันอีกแล้ว”แก้วเดินเข้ามาว่าฟางอย่างเหลืออด
“แล้วเธอล่ะฟาง ยอมรับหัวตัวเองรึยัง”โทโมะพูดแล้วมองที่ฟาง
“ช่างเถอะ ถึงจะถามอีกกี่ครั้งฟางเค้าก็ไม่มีวันจะใจอ่อนอยู่แล้วนี่ เค้าอยากจะเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่ ส่วน
พวกเราก็กลับเขาใหญ่กันเถอะ”แก้วพูดตัดบทก่อนจะลากเขื่อนและโทโมะไปเก็บข้าวของทันที
“จะว่าไปลูกของเธอก็หน้าเหมือนพ่อเค้านะอาฉิง ไม่สิ ฟาง”เวนดี้อุ้มเฟิร์สเดินออกมาจากที่ซ่อน
แล้วพูด
“นี่เธอพาเฟิร์สมาอยู่ที่นี่นานแล้วรึยังน่ะเวนดี้”ฟางตกใจที่เห็นเวนดี้เดินออกมาจากที่ซ่อน
“ก็นานพอที่ได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้วปะติดปะต่อได้น่ะสิ เอาเป็นว่าชั้นจะไม่พูดอะไรมากนะฟาง
เพราะชั้นไม่รู้ว่าในอดีตคนที่ชื่อป๊อปปี้เค้าทำร้ายเธอมามากเพียงใด แต่เมื่อกี้ที่ชั้นเห็นเค้าก้มลง
คุกเข่าแล้วบอกรักเธอมันทำให้ชั้นเชื่อว่าเค้าพูดความจริง เค้ารักเธอฟาง เค้ารักเธอกับลุกมากเค้า
พร้อมที่จะดูแลและรับผิดชอบสิ่งที่เค้าเคยทำพลาดไป ก็เหลือแค่เธอล่ะว่าเธออยากจะให้อภัยเค้ารึ
เปล่าเพราะสิ่งที่เธอบอกว่าเธอจะเริ่มต้นใหม่กับเต้ยนั่นก็เจ็บพออยู่แล้ว แต่เธอกลับบอกเค้าว่าเธอ
จะไม่ต้องการให้เค้ามายุ่กับชีวิตใหม่และลูกของเธอมันไม่เกินไปหน่อบหรอ”เวนดี้พูดขึ้นจากที่สรุป
เรื่องราวได้
“เธอไม่รู้อะไร เค้าเป็นคนสร้างตราบาปไว้กับชั้น ทั้งๆที่เค้ารักน้องสาวฝาแฝดของชั้นและมีเธอเป็น
เมีย ตอนที่ยยัยฝ้ายตายเค้ายังพร่ำบอกว่าเค้ารักฝ้ายไม่ใช่ชั้น ชั้นเลยแน่ใจว่าถ้าเค้าพาชั้นกลับไป
ก็คงจะให้ชั้นเป็นแค่เงาของน้องชั้นเท่านั้นล่ะ เพราะสิ่งที่เค้าทำคือการจะเอาชนะ ไม่ใช่ความรัก
ป๊อปปี้รักฝ้าย”ฟางพูดแล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลโดยไม่มีสาเหตุ
“ป๊อปปี้อาจจะบอกรักฝ้ายในอดีตแต่ปัจจุบันเค้ารักเธอและเธอเองก็รักเค้าด้วยฟาง”เวนดี้พูด
“ไม่จริงฟางไม่ได้รักมัน ฟางเค้ารักชั้นเรากำลังจะแต่งงานกัน”เต้ยที่เดินเข้ามาหาฟาง็รีบว่าทันที
“แต่สามีเค้ามาตามขนาดนี้แล้วนายยังจะดันทุรังอีกหรอวะเต้ย”เวฟเริ่มพูดขึ้นเมื่อเห็นเต้ยไม่ยอม
“แล้วไง นั่นมันคืออดีตที่เจ็บปวดของฟาง ฟางอยากจะลืมมันเลยหนีมาแล้วเจอพวกเรา ถ้าฟาง
อยากจะคืนดีกัยมันก็คืนดี ไปนานแล้วไม่ตอบรับคำขอแต่งงานที่ชั้นฟางหรอก หมอนั่น่ะหลอกตัว
เอง”เต้ยรีบพูด
“ฮัลโหลครับคุณเขื่อน อะไรนะคุณป๊อปรถคว่ำ”ก่อนที่จะมีใครว่าอะไรเวฟก็รับสายจากเขื่อนแล้ว
พูดอย่างตกใจ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมป๊อปปี้ถึงเป็นแบบนี้”ฟางที่รีบมาที่โรงพยาบาลในตัวเมืองบนดอยก็รีบถาม
“ป๊อปปี้เค้าเสียใจมากทำให้ขับรถไม่ทันดูรถตู้ที่ขับขึ้นดอยมาทำให้เสียหลักคว่ำแล้วตกเขาโชคดีที่
ป๊อปปี้เด้งออกมาจากรถ ได้ก่นที่รถจะระเบิด แต่อาการตอนนี้ก็สาหัสอยู่ไม่รู้จะรอดมั้ย”โทโมะพูด
แล้วกอดปลอบแก้วที่ร้องไห้หนัก
“รีบตามรถจากข้างล่างขึ้นมาด่วน ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากไม่อย่างงั้นะไม่รอด”หมอรีบวิ่งออกมา
จากห้องฉุกเฉินแล้วสั่ง
“หมอคะ เลือดชั้นค่ะ เอาเลือดชั้นให้เค้าเลือดชั้นให้ได้กับทุกกรุ๊ป”ฟางรีบพูดก่นะรีบวิ่งตามพยา
บาลเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันทีโดยที่ไม่ฟังคำทัดทานของใคร
“หมอคะ ตอนนี้รถจากข้างล่างขึ้นมารับตัวแล้วค่ะ เราต้องรีบย้ายคนป่วยไปด่วนเลยนะคะไม่อย่าง
งั้นคนไข้จะไม่รอด”พยาบาลที่วิ่งมาแจ้งให้หมอทราบว่ารถพยาบาลจากข้างล่างขึ้นมาแล้วหมอก็รีบ
เข็นเตียงคนไข้ของป๊อปปี้และเตียงคนไข้ของฟางขึ้นรถไปด้วยกันโดยที่สายยางให้เลือดของฟาง
เชื่อมกับป๊อปปี้
“นายจะต้องไม่เป็นอะไรนะป๊อปปี้”ฟางน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติใช้เครื่องช่วย
หายใจพยุงชีวิตของเขาและทางซ้ายก็มีสายยางที่เชื่อมต่อกับสายยางของเธอ ป๊อปปี้เป็นแบบนี้
เพราะเธอ เธอทำร้ายเขางั้นสินะ
“ป๊อปปี้”ฟางที่ปรือตามองป๊อปปี้อีกครั้งแล้วเรียกชื่อออกมาก่อนที่สติทุกอย่างจะดับวูบไป
“ฟาง ฟางฟื้นแล้ว”เต้ยยิ้มเมื่อเห็นว่าฟางฟื้นขึ้นมาก่อนจะรีบประคองร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง
“นี่ฟางเป็นอะไรไปคะ”ฟางที่ลืมตามองไปรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาลในจังหวัดก็ถาม
“เธอหน้ามืดไงฟางตอนที่ให้เลือดพี่ป๊อป เธอก็เลยเป็นลมตอนนี้ปลดภัยแล้วนะ”แก้วพูด
“แล้วนี่ป๊อปปี้ล่ะ ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง ฟื้นแล้วรึยัง”ฟางรีบถามถึงป๊อปปี้อย่างร้อนรนทำให้เต้ยชะงัก
“อยู่ห้องข้างๆตอนนี้ป๊อปปี้ยังไม่ฟื้นเลย เดี๋ยวสักพักพวกที่เขาใหญ่ก็จะขึ้นมาแล้วล่ะ อ้าวฟางจะไป
ไหนน่ะฟาง”เขื่อนพูดก่อนจะตกใจเมื่อเห็นฟางหุนหันรีบลุกขึ้นออกไปหาป๊อปปี้ที่นอนอยู่อีกห้อง
“นี่เธอลุกมาทำไมเดี๋ยวก็เป็นอะไรไปอีกหรอก”เฟย์ตกเมื่อฟางเข้ามาในห้องสภาพยังสวมชุดคนไข้
อยู่เลย
“มันคือความผิดชั้นเอง”เมื่อฟางเห็นป๊อปปี้ที่ยังไม่ได้สติและใช้เครื่องช่วยหายใจก็พูดออกมา
“มันก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ที่ลูกชั้นเป็นแบบนี้เพราะมันคือความผิดของเธอ”คุณหญิงเตือนใจเดินเข้า
มาว่าฟางก่อนท่ะตบหน้าฟางหัน
“นี่คุณป้ามันะมากไปแล้วนะคุณมาตบคู่หมั้นผมทำไม”เต้ยรีบเข้าไปประคองและปกป้องฟาง
“อ๋อ นี่หาคนเกาะคนใหม่แล้วหรอ ดีงั้นก็ช่วยเลิกยุ่งกับลูกชายชั้นด้วย เพราะที่เค้ามาที่นี่แล้วต้อง
มาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ก็เพราะเธอ ชั้นมีลูกชายแค่คนเดียวถ้าเค้าเป็นอะไรไป ชั้นไม่เอาเธอไว้
แน่”คุณหญิงรีบว่า
“นี่ไงครับเฟิร์สพ่อของเรา”เวนดี้ที่อุ้มเฟิร์สเดินมาที่ห้องก็พูดขึ้นเฟิร์สที่อยู่ข้างป๊อปปี้เอื้อมมือไป
แตะมือของป๊อปปี้เบาๆ
“เดี๋ยวค่ะทุกคน พี่ป๊อปรู้สึกตัวแล้ว”แก้วเห็นมือของป๊อปปี้เริ่มกระตุกหลังากเฟิร์สแตะมือก็รีบเรียก
หมอทันที
“ฟางป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง”นายธีร์และกานดาที่ขึ้นเครื่องตามมาทีหลังก็รีบถามฟางที่รอกับทุกคน
หน้าห้องป๊อปปี้
“ตอนนี้ฟื้นแล้วค่ะแต่ต้องให้หมอเช้คดูอาการของป๊อปปี้ก่อน”ฟางพูดก่อนจะถูกพ่อของเธอกอด
แน่น
“กลับบ้านกับเรานะฟาง อย่าหนีไปไหนอีกได้มั้ย”นายธีร์ขอร้องก่อนจะร้องไห้ออกมา
“พ่ออย่าร้องไห้ ฟางเองที่ต้องขอโทษพ่อกับเรื่องที่หนีออกมาแบบนี้ ฟางขอโทษค่ะ”ฟางร้องไห้
ออกมาแล้วกอดพ่อแน่น
“นี่สินะลูกของหนูฟาง น่ารักน่าชังจังเลย”กานดามองเฟิร์สที่ถูกเฟย์อุ้มไปเล่นด้วยความเอ็นดู
“หลังจากป๊อปปี้ออกจกโรงพยาบาลชั้นจะพาลูกชั้นกลับบ้าน แล้วเราก็เลิกติดต่อกันสักที”คุณหญิง
รีบว่า
“ก็ดีครับ ผมจะได้มั่ใจว่าไม่มีใครมายุ่งหรือตามตอแยทำร้ายคู่หมั้นผมอีกและเราก็จะแต่งงานกันสัก
ที”เต้ยรีบว่า
“นี่มันไม่มากไปหน่อยหรอ เห็นๆกันอยู่ว่าเฟิร์สเป็นลูกของใครนายยังจะพรากลูกพรากพ่อไป
อีก”แก้วรีบว่า
“ใช่ลูกของป๊อปปี้จริงๆรึเปล่าก็ไม่รู้หนูแก้ว เผลอๆอาจจะเป็นลูกผู้ชายคนนี้ไม่งั้นคงไม่แต่งงานด้วย
หรอก”คุณหญิงรีบว่า
“โอ้ย พอก่อนเถอะครับอย่าพึ่ทะเลาะกันเลยที่นี่โรงพยาบาลนะครับ ตอนนี้หมอก็ออกมาแล้ว”โท
โมะรีบห้ามทุกคน
“หมอคะ ป๊อปปี้อาการเป็นยังไงบ้างคะหมอ”ฟางรีบเข้าไปถามออาการของป๊อปปี้ด้วยความเป็น
ห่วง
“ตอนนี้ร่างกายของคนไข้ทุกอย่างไม่มีอะไรน่าเป็นห่งวแล้วนะครับ มีก็แต่ว่าตอนที่คนไข้ถูก
อุบัติเหตุคนไข้เกิดการกระทบกระเทือนที่สมอง ทำให้มีสภาวะความจำเสื่อมชั่วคราวครับ”หมอพูด
จบทำให้ฟางอึ้งทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
จะจบทั้งทีก็ขอพีคให้สะใจหน่อยแล้วกัน อยากปากแข็งใส่กันดีนักกกก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
