แฝดริษยา

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.51 น.

  62 ตอน
  931 วิจารณ์
  142.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

60) 60 คำสารภาพที่เธอไม่ได้ยิน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะเธอ เธอทำให้ลูกชายชั้นต้องเป็นแบบนี้”คุณหญิงเตือนใจโกรธัดหันไปผลักฟางล้มแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง อาการสมองเสื่อมชั่วคราวก็คงจะเป็นเหมือนกับตอนของย์นั่นล่ะอย่าคิดมาก

นะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เราว่าฟางควรเข้าไปดูป๊อปปปี้เค้านะ เดี๋ยวลูกของฟางเราจะดูให้ก่อน”เวนดี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ให้เธอเข้าไปหาลูกชั้น ยุ่งมามากพอแล้ว”คุณหญิงเตือนใจพูดแต่แก้วและโทโมะเข้ามา

ขวาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วขอร้องนะคะคุณหญิงป้า ตอนนี้อย่าพึ่งโกรธโวยวายเลย ให้ฟางเค้าได้เข้าไปดูอาการป๊อปปี้

ก่อนเถอะค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“และหวังว่า คงไม่มีใครตามไปนะครับ เพราะเค้าจะคุยแค่2คนเท่านั้น”โทโมะพูดแล้วเหล่ไปทาง

เต้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ฟางเดินเข้าไปในห้องแล้วมองร่างสูงที่มีผ้าพันแผลพันรอบศรีษะกับแขนก็ซึม

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างป๊อปปี้”ฟางนั่งลงข้างๆแล้วลองถามป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มหันมามองแล้วนิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“นายจะต้องหายนะ เดี๋ยวความจำของนายก็จะกลับมา”ฟางจับมือป๊อปปี้แล้วพูด แต่ป๊อปปี้กระพริบ

ตาแล้วมองฟาง

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นใครหรอ”ป๊อปปี้มองหน้าฟางสักพักก่อนจะพูดขึ้นทำให้ฟางได้ยินแล้วปวดใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นชื่อฟาง ชั้นเป็นพี่สาวฝาแฝดของเมียนายไงล่ะ”ฟางยิ้มแล้วพูด

 

 

 

 

 

“แล้วเมียผมไปไหนหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

“ยัยฝ้ายเค้าไปอยู่แล้วล่ะ เค้าไปอยู่บนฟ้ากับแม่อาภาแล้วแต่นายน่ะ ต้องอยู่ดูแลกิจการของยัย

ฝ้าย ไหนจะธุรกิจของบ้านนายอีก นายน่ะอย่าพึ่งรีบไปหาฝ้ายเลย”ฟางพูดแล้วซึมลงไป

 

 

 

 

 

“คุณชื่ออะไรหรอ”ป๊อปปี้ถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นหรอ ชั้นชื่อฟางนะ”ฟางพูดแล้วยิ้มทำให้ป๊อปปี้ชะงัก ฟางงั้นหรอ ชื่อนี้ทำไมได้ยินแล้วรู้สึก

ปวดที่ใจนะ

 

 

 

 

 

“นะ นายอย่าร้องไห้แบบนี้สิ ฮึก ชั้นขอโทษที่ทำให้นายเป็นแบบนี้”เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้นิ่งแล้วน้ำตา

ไหลออกมาก็ทำให้ฟางอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“คุณเองก็อย่าร้องไห้เหมือนกัน”ป๊อปปี้เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ชั้นจะได้เอาคู่หมั้นชั้นกลับบ้านสักที”เต้ยเปิดประตูเข้ามาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าป๊อปปี้เค้ายังไม่หายดีเลยนะเต้ย เราน่าจะพักที่นี่สักคืนก่อน”ฟางรีบพูดแล้วมองไปที่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ป๊อปปี้ที่ได้ยินคำว่าคู่หมั้นมาจากเต้ยก็นิ่วหน้าคิดก่อนที่จะร้องว่าปวดหัวออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าเสร็จแล้วก็เอาคู่หมั้นเธอกลับไปซะอย่ามายุ่งกับลูกชั้น ดูสิลูกชั้นต้องเจ็บตัวอีกแล้ว”คุณหญิง

ปรี่เข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไปเถอะฟาง เค้าไม่อยากให้เราอยู่เราก็ไปจากที่นี่กัน”เต้ยพูดแล้วรีบดึงแขนฟางออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณเวนดี้คุณเวฟแก้วเหลืออดแล้วนะ ดูเพื่อนคุณทำสิ นี่ยังไม่ทันแต่งงานกันเลยนะ เผด็จการ

ชะมัด”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ผมว่าเพื่อนคุณน่ะหึงไม่รู้เวร่ำเวลาแล้วนะ”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ยเวลารักใครก็รักมากแบบนี้ล่ะค่ะอย่าถือสาเลย เดี๋ยวเรื่องนี้พวกเราจัดการเอง”เวนดี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ พี่จงเบอาการทรุดลง ทุกคนคะเฟย์ขอตัววไปดูพี่จงเบก่อนนะคะแล้วเฟย์จจจะรีบกลับ

ขึ้นมา”เฟย์ที่รับสายจากพยาบาลส่วนตัวที่ดูแลจงเบที่โรงพยาบาลที่กรุงเทพก็รีบวิ่งออกไป เขื่อน

มองตามแล้วเศร้าลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะเขื่อน อย่าเศร้าไปเลย”แก้วพูดก่อนจะพาเขื่อนเข้าไปดูอาการป๊อปปี้ข้างในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางยังไม่อยากกลับดอยตอนนี้นะเต้ย ฟางจะค้างที่นี่”ฟางที่กล่อมลูกนอนหลับแล้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

เต้ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบเบรกรถแล้วหันไปมองฟางด้วยสายตาโกรธจัด

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางจะไปยุ่งกับพวกมันทำไม เพราะมันไม่ใช่หรอที่ทำลายชีวิตฟาง”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ป๊อปปี้เตยทำร้ายฟางในอดีตมาก่อนแต่ฟางขอเถอะนะ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังป่วย และอีกอย่างที่

ป๊อปปี้ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะฟางเองแท้ๆ ถ้าฟางไม่พูดจาร้ายๆใส่ ป๊อปปี้ก็คงไม่”ฟางได้แต่คิด

โทษตัวเองถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ฟางหยุดเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ มันไม่ใช่เรื่องที่ฟางจะมาคิดมาถึงมัน ฟางทำถูกต้องแล้ว ถ้าจะตัด

พวกนั้นให้ขาดก็ต้องพูดแบบนั้นล่ะ อย่าไปสนใจไอ้เลวๆคนนึงที่เคยทำร้ายฟางในอดีตเลยนะ ตอน

นี้ฟางจะแต่งงานกับเราแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องกลับไปก็ได้”เต้ยพูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าเต้ยจะเห็น

แก่ตัวแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ขอโทษด้วยที่ฟางเลือกที่จะดูแลป๊อปปี้ ไม่ว่าคุณหญิงเตือนใจจะห้ามหรือขวางยังไง แต่ฟาง

อยากจะแก้ไขชดใช้ในสิ่งที่ฟางทำผิด ส่วนเรื่องของเราถ้าเต้ยยังไม่เข้าใจแบบนี้ หมั้นได้ก็ถอน

ได้”ฟางอุ้มเฟิร์สแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนะฟาง ฟางะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น นี่มันก็ดึกแล้วด้วย”เต้ยเดินตามฟางที่พยายามเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฟาง เต้ย”เวฟและเวนดี้ที่ขับรถตามเต้ยมาก็แปลกใจท่เห็นฟางเดินลงจากรถ

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ฟางไม่อยากพูดกับคนพูดไม่รู้เรื่อง พาฟางกลับไปที่โรงพยาบาลด่วน”ฟางพูด

ก่อนจะขึ้นรถไปกับเวฟ

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่แก้วพาคุณหญิงไปทานข้าวข้างนอกกับครอบครัวเธอ ไม่อย่างงั้นวีนแดกกลางโรงบาล

แน่”เขื่อนและโทโมะที่ฟางลอบเข้ามาในห้องพักของป๊อปปี้ที่คุณหญิงเตือนใจพาย้ายห้องหนีฟาง

ส่วนเวนดี้และเวฟก็ดูเฟิร์สแทนเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณ ดึกแล้วมาทำไมทำไมไม่ไปนอน”ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมาเห็นฟางเข้ามาในห้องก็ถาม

 

 

 

 

 

“ชั้นคงนอนไม่หลับ ถ้าชั้นยังไม่ได้ขอโทษนาย ป๊อปปี้”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษ แล้วคุณจะขอโทษผมทำไมล่ะฟาง เรามีเรื่องทะเลาะกันมาหรอ”ป๊อปปี้เอียงคอมองฟาง

ด้วยความสงสัยแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าอย่างงั้นก็ได้ ใช่ เราทะเลาะกัน และมันก็เกิดจากทิฐิบ้าๆที่เรา2คนสร้างมา เพื่อปกปิดความ

รู้สึกแท้จิงของพวกเรา จนชั้นเอ่ยปากไล่นายไม่ให้มายุ่งในชีวิต ทั้งๆที่นายเองก็สารภาพคำนั้นออก

มาแล้ว”ฟางพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ

 

 

 

 

 

 

 

“คำนั้น คำว่าอะไรหรอ”ป๊อปปี้เริ่มรู้สึกปวดหัวแต่ก็ฝืนที่จะถามฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“คำๆนั้น คำว่ารัก คำๆนั้นมันเคยเกิดขึ้นกับชั้นเมื่อก่อนเหมือนกัน แต่ชั้นตั้งห้ามมันเอาไว้เพราะรู้ว่า

นายรักยัยฝ้ายไม่ใช่ชั้น และชั้นก็คือนางมารร้ายที่มาทำลายทุกอย่าง”ฟางพูดออกมาทำให้ป๊อปปี้

กุมขมับ แล้วภาพที่เขาเจอกับฟางครั้งแรกที่สนามบินก็ฉายเขามาในหัวก่อนที่ภาพต่างจะค่อยๆผุด

เข้ามาจนป๊อปปี้กุมขมับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษนะป๊อปปี้ ชั้นขอโทษ”ฟางพูดออกมาก่อนจะหยิบดอกหญ้าที่เธอมัดเป็นช่อเล็กๆวางไว้

ที่ข้างๆป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเธอเคยรู้สึกแบบนั้น เธอช่วยจูบชั้นหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้มองดอกหญ้าที่ฟางวางไว้ก่อนจะพูดขึ้น

ฟางจึงเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่จะโนมหน้าเข้าไปจูบกับป๊อปปี้ โดยที่ชายหนุ่มเองก็จูบตอบเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“นายจำได้รึยัง”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อถอนจูบออกมา ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนที่ฟางะยิ้มรับกับคำตอบ

 

 

 

 

 

 

“แล้วคืนพรุ่งนี้ชั้นจะมาหาใหม่นะ ชั้นจะทำให้นายำทุกอย่างให้ได้เอง”ฟางพูดก่อนจะรีบออกไป

จากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดอกหญ้างั้นหรอ”ป๊อปปี้มองฟางที่เดินจากไปจนลับตาแล้วก็หยิบดอกหญ้ามาดูก่อนที่ภาพที่เขา

เอาดอกหญ้าให้ฟางครั้งแรกที่รีสอร์ตก็ฉายเข้ามาในหัว จนชายหนุ่มเริ่มรู้สึกปวดหัวก่อนที่จะ

หลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะที่เราพาเฟิร์สมามาที่ที่พักก่อน ไม่อย่างงั้น เฟิร์สต้องถูกยุงที่ลานอดรถหามไปแน่ๆ”เวนดี้พูด

เมื่อเช้คอินที่โรงแรมกับเวฟแล้วพลางมองเฟิร์สที่หลับอยู่

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”เฟิร์สที่ถูกอุ้มไปมาก็เริ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่น

 

 

 

 

 

 

 

“ตายละเฟิร์สตื่นแล้ว งั้นนั่งรอน้าเวนดี้ตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวน้าเวนดี้ไปเอานมมาให้”เวนดี้เห็นเวฟ

ที่คุยกับพนักงานแล้วเห็นตู้กดน้ำพอมีนมกล่องสำหรับเด็กก็รีบวิ่งไปกดให้กับหลานชายคนเก่ง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง”เฟิร์สที่เพิ่งตื่นขึ้นมาก็มองรอบๆเพื่อหาฟางตามความเคยชินก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตาม

หา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หนูระวังหน่อยสิ ตายจริง ดึกดื่นป่านนี้ทำไมพ่อแม่ถึงทิ้งให้หนูให้อยู่ตามลำพังนะ”คุณหญิง

เตือยใจที่เดินมาชนกับเฟิร์สเข้าก็รีบอุ้มเฟิร์สขึ้นมา แล้วเกิดความผูกพันอย่างประหลาดก่อนจะมอง

เฟิร์สด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

“คุณหญิงป้า”แก้วที่เช้คอินโรงแรมเสร็จก็ตกใจเพราะจำได้ว่านี่คือลูกของฟาง

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์ส”เวนดี้และเวฟที่ทำธุระเสร็จแล้วก็ต่างตกใจที่เห็นคุณหญิงเตือนใจอุ้มเฟิร์สอยู่

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

 

จะจบแล้วๆๆๆๆ แม่ยายะใจอ่อนเพราะหลานรึเปล่าน้อออ

 

 

แล้วป๊อปปี้จะจำได้รึยังน้อออออ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา