แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเราไม่บอกความจริงแล้วเธอจะให้ชั้นทำยังไง”ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินไป

เปิดประตู

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองบอกความจริงทุกคนดูสิ แล้วชั้นจะหนีไปโดยที่นายไม่สิทธิ์ในตัวลูกเลยทุกอย่าง”ฟางพูดขู่

ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอจะให้ชั้นทำยังไงฟาง”เมื่อเห็นว่าฟางเอาลูกมาขู่เขาจึงยอมทำทุกอย่างที่ฟางบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวมีหยดน้ำเกาะตามตัวเปิดประตูออกมา

 

 

 

 

 

 

“นายเอาอาฉิงไปไว้ที่ไหน บอกมานะ”เมื่อเห็นป๊อปปี้ออกมาเต้ยก็พุ่งไปเอาเรื่องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายช่วยดูในห้องหน่อยสิว่าชั้นเอาใครเข้ามามั้ย”ป๊อปปี้ว่าทำให้ทุกคนที่เข้ามาในห้องเห็น

สภาพเตียงที่ยับยู่ยี่ผ่านการหลับนอนมาแล้วคาดว่าจะเป็นป๊อปปี้ที่นอนอยู่ แต่ภายในห้องไม่มีฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ทำไมนายถึงเผิดประตูออกมาช้าล่ะ”โทโมะที่มองไปรอบๆห้องแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นอาบน้ำอยู่ นี่ ขาชั้นแพลงอยู่นะ จะทำอะไรก็รอกันหน่อยสิ และอีกอย่างที่ชั้นล็อกประตูเนี่ย

นะ เพราะว่าเมื่คืนเขื่อนจะออกไปรับนายกับแก้ว ชั้นเลยคิดว่าถ้าจะขึ้นมากลางดึกบนดอยมันก็

อันตราย ชั้นเลยล็อกประตูใส่กลอนไว้สิ เพราะชั้นอยู่คนเดียวนะ แล้วถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นจะไปอาบ

น้ำต่อนะ”ป๊อปปี้แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยว่าอาฉิงไม่ได้มาหาคุณป๊อป นายน่ะไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวทางนี้ชั้นจะดูแลตามหาอาฉิง

ต่อเอง”เวฟพูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายเจอแฟนชั้นแล้วนายรีบโทรบอกชั้นเลยนะ”เต้ยพูดแล้วเดินออกไปพร้อมเวฟ

 

 

 

 

 

 

“นี่มัน”โทโมะและแก้วสำรวจในห้องแล้วชะงักเมื่เห็นสร้อยคอที่เป็นี้รูปดอกไม้หล่นอยู่ก็รีบเก็บมัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวเขื่อนไปส่งพวกเราไปที่ห้องพักหน่อยสิ”แก้วพูดก่อนจะรีบนำทุกคนออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ”ทางด้านป๊อปปี้เมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้วเห็นฟางที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วพูดก็พยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอยากได้อย่างอื่นอีกนอกจากคำว่าขอบใจน่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะดึงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เลิกหื่นได้แล้วเมื่อคืนนายได้ไปแล้วยังไม่พอรึไง อย่าหวังจะมีอีกครั้ง”ฟางขืนตัวออกแล้วเดิน

ออกไปนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นแค่อยากให้เธอกลับไปกับชั้นเพราะเธอเป็นผู้หญิงของชั้นนะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับไปก็เท่านั้น นายไม่ได้รักชั้นแต่นายรักฝ้าย”ฟางพูดแล้วปิดประตูห้องให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดิน

ออกไปนอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้ว ว่าต้องซ่อนตัวอยู่ในห้องนี้จริงๆด้วย”เมื่อเปิดประตูออกมาฟางก็ตกใจเมื่เห็นแก้ว โทโมะ

และเขื่อนกอดอกรออยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ทำไมเธอถึงทำอย่างงี้ หนีออกมาอยู่ที่นี่คนเดียวลำพังได้ยังไง”โทโมะพูดเมื่อพาฟางมาคุย

กันอีกห้องหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าอยู่คนเดียว ฟางยังมีเวฟ และก็เวนดี้แถมมีลูกอีกต่างหาก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ เรื่องลูกของเธออีก ทำไมเธอถึงทำแบบนี้มีลูกทำไมไม่บอกพวกเรา”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วยังไม่นับเรื่องที่เธอโกหกว่าเธอความจำเสื่อมอีกนะ นี่ทำไปเพื่ออะไรกัน”เขื่อนกอดอกแล้วดุ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะชั้นอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ยังไงล่ะ”ฟางเห็นทุกคนซักก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่งั้นหรอ แต่ตอนนี้เรื่องร้ายๆทุกอย่างมันก็จบแล้วนะฟาง และอีกอย่างเธอ

ก็ได้มรดกทุกอย่างอีก กลับบ้านเถอะนะ กลับไปหาพ่อของเธอด้วย และก็ให้ป๊อปปี้รับผิดชอบเรื่อง

ที่ก่อทั้งหมด”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เพราะชั้นอยู่ที่นี่ชั้นก็สุขสบายดี แค่รับผิดชอบ แต่แม่ของเค้าไม่เคยยอมรับตัวชั้นเลยงั้น

หรอ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถามอีกอย่าง เธอใช้ชื่อาอฉิงและกำลังจะแต่งงานกับเต้ย เธอรักเต้ยรึไง”เขื่อนถาม

 

 

 

 

 

 

 

“รักสิ ไม่รักชั้นจะตกลงแต่งงานทำไม”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมาโดยไม่สบตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วลูกล่ะ อย่างน้อยชั้นว่าเฟิร์สก็ควรที่จะได้รู้ว่าใครพ่อแท้ๆเค้า และป๊อปปี้ก็ควรมีสิทธิ์

ดูแล”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ต้องการให้ป๊อปปี้มายุ่งกับลูกของชั้น ลูกชั้นคนเดียยวชั้นเลี้ยงได้ และอีกอย่างถ้า

ต้องการจะตัดและเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว ก็ควรจะตัดให้ขาดสิ ชั้นกำลังจะแต่งงานกับเต้ยนะ เรารัก

กัน”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่เชื่อว่าเธอรักเต้ย ไม่อย่างงั้นเมื่อคืนนี้เธอจะอยู่กับป๊อปปี้ที่ห้องนั้นทั้งคืนทำไม”แก้วว่า

พร้อมกับชูสร้อยคอขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบบของชั้นกับเค้า จะแปลกอะไรเราไม่ได้รักกัน ทำไมจะต้องสนใจด้วย”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ 

 

 

 

 

 

 

แก้วได้ยินฟางพูดก็ตบหน้าฟางจนหันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่เจอกัน2ปี เธอกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จะแต่งงานกับผู้ชายอีกคนกลับมานอนกับผ้

ชายอีกคน ทั้งๆที่ผู้ชายที่นอนด้วยเป็นพ่อของลูกแท้ๆ แต่เธอกลับจะไม่ยอมให้เค้าดูแลแสดงความ

เป็นพ่อ เธอมันใจยักษ์”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออใช่ ชั้นใจยักษ์ ใจร้ายเห็นแก่ตัว แต่เพราะชั้นไม่อยากจะเจ็บ รับผิดชอบสิ่งที่ผิดงั้นหรอ หึ จะ

แต่งงานกับชั้นโดยปราศจากความรัก งั้นชั้นก็ขอแต่งงานอยู่กินกับคนที่เค้ารักชั้นและไม่มีวันจะ

ทำให้ชั้นเสียใจตรงนี้ไม่ดีกว่าหรอ พอกันที ชั้นขอไม่กลับไป พวกนายน่ะอย่ามาพูดให้ชั้นเปลี่ยน

ใหรอก เชิญกลับไปได้แล้ว”ฟางพูดก่อนจะเดินออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นจะไปยอมให้เธอแต่งงานกับเต้ยนะฟาง เธอต้องกลับกับชั้น”ป๊อปปี้ที่จัดการตัวเองเสร็แล้ว

ได้ยินเสียงทะเลาะของเพื่อนเขาก็เดินไปแล้วได้ยินทุกอย่างก็รีบว่าก่อนที่จะดึงฟางไปที่รถหมายจะ

พากลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ขืนตัวเองไม่ไปตามป๊อปปี้แต่ไม่เป็นผลฟางจึงผลักป๊อปปี้ล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าสักทีได้แล้ว ชั้นไม่ทาสหรือนักโทษของนายอีกต่อไปแล้วนะ ชั้นอยู่ที่นี่ชั้นมีชีวิตใหม่เริ่ม

ต้นใหม่ไปแล้ว นายจะมายุ่งอะไรกับชั้นอีก ชั้นขอล่ะนะ อย่ามายุ่งกับชั้นและคนที่นี่อีก กลับ

ไป๊”ฟางเอ่ยปากไล่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาฉิง กะแล้วว่าต้องอยู่กับมัน มันทำอะไรอาฉิง”เต้ยที่ไม่ยอมกลับไปเดินกลับมาที่โฮมสเตยือีก

ครั้งเห็นฟางก็รีบเข้าไปกอดแล้วเดินเข้าไปจะเอาเรื่องป๊อปีป้ที่ประคองตัวเองขึ้นมา เวฟรีบเข้าไป

ห้ามไม่ให้ทั้งคู่มีเรื่องกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห้ามชั้นเวฟ ชั้นจะบอกอะไรให้นะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ชื่ออาฉิง เธอชื่อฟางและเธอก็เป็น

เมียชั้น ชั้นมาที่นี่เพื่อมาตามลูกับเมียชั้นกลับไปเข้าใจมั้ย”เมื่อเห็นว่าฟางดื้อไม่ยอมกลับชายหนุ่ม

ก็โพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกอย่ามาโกหกนะ”เต้ยไม่สนใจจฟังป๊อปปี้พุ่งเข้ามาชกหน้าป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มเองก็ไม่ยอม

แพ้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้โกหกโว้ย นี่น่ะเมียชั้น”ป๊อปปี้พลิกตัวกลับมาซัดเต้ยทั้งคู่ชกกันนัวโดยที่เขื่อน โทโมะ

และแก้วที่วิ่งตามออกมาร้องห้ามกันเสียงหลง

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ฟางที่เห้นไม้หล่นอยู่แถวนั้นก็รีบคว้ามันมาฟาดป๊อปปี้ก่อนจะดึงเต้ยออกมา

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เลิกบ้าก็ตรงเข้ามาตบหน้าชายหนุ่มจนหัน

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปจากที่นี่ออกไปจากชีวิตชั้นกับลุกซะ อย่าได้กลับมาเหยียบที่นี่อีกชั้นเกลียดนาย”ฟาง

ตวาดใส่ป๊อปปี้แล้วไล่

 

 

 

 

 

 

 

“เธอจะเกลียดชั้นยังไงก็ได้แต่ชั้นรักเธอนะฟาง”ป๊อปปี้ที่ได้ยินคำว่าเกลียดของฟางก็ทนไม่ไหวก็

โพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้อภัยชั้นได้มั้ยฟาง ได้โปรดกลับไปกับชั้น ให้ชั้นได้ดูแลเธอกับลูก ชดใช้สิ่งที่ชั้นเคยทำผิด

พลาดไป ส่วนเรื่องของแม่ชั้น ชั้นจะจัดการเคีลยร์ทุกอย่างให้เอง กลับไปกับชั้นเถอะนะฟาง ชั้นรัก

เธอ”ป๊อปปี้ก้มลงคุกเข่ากอดเอวฟางแล้วขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้บะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่หัวใจเต้นแรงกับคำพูดของป๊อปปี้ก็รีบผลักชายหนุ่มล้มก่อนที่จะตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ชั้นไม่เชื่อและชั้นก็ไม่อยากฟังคำโกหกหลอกลวงของนาย นายก็รู้อยู่

เต็มอกว่านายรักแค่ฝ้าย ชั้นไม่ใช่ฝ้ายชั้นคือฟาง ดูหน้าชั้นดีๆเอาไว้ซะ และก็จำไว้ว่าชั้นไม่ได้รัก

นาย”ฟางว่าใส่ป๊อปปี้อกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ยินชัดแล้วใช่มั้ย ว่าอาฉิง เอ้ย ฟางเค้าไม่ได้รักแกเกลียดแกอย่างกับอะไรดี กลับไปซะอย่ามา

ยุ่งกับพวกเรา”เต้ยรีบไล่

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเออยากให้ชั้นไปนักชั้นกะไปก็ได้ ชั้นจะไม่กลับมาที่นี่อีกอย่างที่เธอต้องการ ขอให้นายดูแล

ฟางกับลูกให้ดีๆ อย่าทำให้เค้าต้องเสียใจเหมือนกับที่ชั้นเคยทำล่ะ ลาก่อนฟาง”ป๊อปปี้มองเต้ยที่

จับมือฟางแน่นด้วยความปวดใจ ก่อนจะพูดออกมา แล้วเดินกลับขึ้นรถแล้วสตาร์ทรถออกไปทันที

มันสมควรแล้วสินะกับสิ่งที่เขาทำไว้กับฟางในอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

ปากไม่ตรงกับใจจนวินาทีสุดท้าย พระเอกหนีไปแล้วๆๆๆๆๆ

 

 

 

งานนี้ฟางจะว่ายัไงน้ออออ

 

 

 

จะจบแล้วน้าเรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

มีอีกเรื่องจ่อรอเเล้วจ้า รับรอง นางเอกแสนหวานแบบฝ้ายเรื่องนี้เรียกพี่นี่พูดเลย5555