แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ไอ้คนที่มากอดอาฉิงอ่ะ อาฉิงรู้จักรึเปล่า”เต้ยพูดขณะที่ฟางมาส่งเขาที่รถ
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะ เราความจำเสื่มนะเต้ย เราจะรู้จักคนพวกนั้นได้ไง”ฟางตกใจก็รีบโกหก
 
 
 
 
 
 
 
“เต้ยไม่ค่อยชอบพวกนั้นเลยอ่ะที่มาลวนลามอาฉิง จนไม่อยากไปทำงานเลยวันนี้”เต้ยรึบอ้อน
 
 
 
 
 
 
“พอเลย ห้ามอู้งานที่นี่ยังมีเวฟอีกนะ พวกนั้นไม่ทำร้ายฟางหรอกน่า ไปทำงานเถอะ”ฟางรีบไล่เต้ย
ไปทำงาน
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ให้ร้องให้เวฟช่วยนะ เต้ยไปทำงานก่อนนะครับ”เต้ยรีบดึงฟางไปกอดแน่นก่อนจะ
พูดแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราจะต้องไม่ใจอ้อนกับผู้ชายใจร้ายคนนั้นยัยฟาง”ระหว่างที่เดินกลับมาฟางก็พูดเตือนตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เวฟ ลูกของเราอยู่ที่ไหน”เมื่อฟางเดินกลับมาที่โรงเกบใบชาก็ตกใจที่ไม่เห็นลูกก็รีบถามเวฟ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คือว่า”เวฟที่เห็นท่าทางโกรธจัดของฟางก็อึกอักฟางจึงรีบวิ่งออกไปตามหาเฟิร์สทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“น่ารักจังเลยชื่อเฟิร์สใช่มั้ยครับ ขอพ่ออุ้มหน่อยนะ”เมื่อฟางเดินตามหาลูกมาจนถึงทางเดินลงไป
ที่เนินไร่ชาก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูก็รีบเดินไปใกล้ๆก็ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้คุกเข่ากำลังลูบผม
ของเฟิร์สด้วยความเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับลูกชั้นนะ”ฟางรีบเดินเข้าไปห้ามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ลูกเธอคนเดียวที่ไหน นี่น่ะลูกชั้นด้วยนะฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกันคือฟาง ชั้นไม่รู้จัก ออกไปจากที่นี่ซะ”ฟางรีบเอ่ยปากไล่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“เธอเองก็รู้อยู่แกใจดีว่าเธอคือใคร ชั้นไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอน่ะความจำเสื่อม นี่ชั้นถามจริงเถอะ
เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน กลับบ้านเราเถอะนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึงมือฟางแต่ฟางรีบสะบัด
มือทิ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาจับตัวชั้น ทำไมชั้นต้องกลับบ้านกับคุณ ที่นี่คือบ้านของชั้น คุณเป็นใครชั้นไม่รู้จัก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่จำกันไม่ได้งั้นหรอ ได้ ชั้นะทำให้เธอจำชั้นได้เอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางไปแนบลำตัว
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ป๊อปปี้ไม่รอช้า รีบบดจูบฟางอย่างร้อนแรงทันที ฟางเบิกตาโพลงก่อนที่จะเอามือทุบหลัง
ป๊อปปี้ไปหลายที
 
 
 
 
 
 
“อ๊า ฮือๆ”ขณะที่ป๊อปปี้และฟางจูบกันอยู่นั้น เฟิร์สที่จะเดินลงไปที่เนินก็สะดุดล้มจนร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
เมื่อฟางถูกปล่อยตัวจากป๊อปปี้ก็ง้างมือตบป๊อปปี้ก่อนจะรีบวิ่งไปหาลูกเช่นเดียวกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สยังไงบ้างครับ เดี๋ยวพ่อดูแผลให้นะ”ป๊อปปี้รีบวิ่งไปถึงก่อนฟางดูอาการของลูกชายแล้วอุ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ วางลูกชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ นี่ลูกของชั้นชั้นดูเค้าเองได้”ฟางรีบเดินเข้ามาว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟาง อย่ามาพูดอะไรไร้สาระน่านี่ลูกของเรานะ ถ้าไม่มีชั้นเฟิร์สก็ไม่เกิดมาหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่สน นี่มันลูกของชั้น”ฟางพูดด้วยอารมณ์ก่อนจะผลักป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ที่ไม่เคยอุ้มลุกนั้น
เสียหลักเผลอปล่อยตัวเฟิร์สทำให้เฟิร์สร้องไห้จ้าเซจะกลิ้งตกเนินทางลงไปของไร่ชาซึ่งชันพอ
สมควร
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สลูกพ่อ”ป๊อปปี้ตกใจด้วยสัญชตญานความเป็นพ่ก็รีบดึงเฟิร์สไปหาฟางทำให้ตัวเองกลิ้งตก
เนินลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นาย ไหวรึเปล่า เดี๋ยวชั้นตามให้คนมาช่วยนะ”ฟางตกใจเมื่อเหนป๊อปปี้ตกลงมาก็รีบเข้าไปหา
ด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”เขื่อนและเวฟที่รีบตามมาเห็นป๊อปปี้กลิ้งตกเนินลงไปก็ร้องเสียงหลงก่อนที่ทุกคนจะรีบวิ่ง
ไปหาข้างล่าง
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วคุณป๊อป ตัวเปื้อนดินหมดแล้ว”เวฟพูดและช่วยกันกับเขื่อนประคองฟางขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะครับลุกพ่อ ไม่ต้องร้องนะ”ป๊อปปี้ที่ขาแพลงจากการตกลงมาก็กะเผลกตัวเองไปหา
เฟิร์สที่ถูกฟางอุ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ลูกของชั้น คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเค้า”ฟางพูดเสียงแข็งแล้วอุ้มลูกเดินหนีป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะยัยบ้า น่ะเอาลูกไปแบบนี้ไม่ได้นะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วฝืนตัวเองจะตามแต่ต้องทรุดลง
ด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปใจเย็นๆเถอะ อย่าพึ่งใจร้อนเลย”เวฟตกใจรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นไปทำแผลแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วโทโมะ พวกนายรีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ต่างคนต่างอารมณ์ร้อนใส่กันแบบนี้ คงจะคืนดีกันง่ายล่ะ
ชั้นเริ่มเอาไม่อยู่แล้วนะ”เขื่อนโทรหาแก้วและโทโมะที่อยู่ที่เขาใหญ่ให้ขึ้นมาช่วยทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเพื่อนใหม่ของเวฟกลับไปเลยนะ เราไม่ชอบ”หลังจากที่เวฟพาป๊อปปี้กลับที่พักไปแล้วฟางที่
หนีกลับบ้านมาก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงไม่ชอบล่ คุณป๊อปเค้าก็รักเฟิร์สเอ็นดูเฟิร์สดีจะตาย”เวฟที่เริ่มมั่นใจเรื่องที่ป๊อปปี้พูดก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ เค้าไม่ได้รักลูก เค้าก็แค่อยากจะเอาชนะเรา ผู้ชายอย่างนั้นน่ะโลเล ใจร้ายที่สุด”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“บางทีเค้าอาจจะอยากคืนดีกับฟางก็ได้นะฟางอย่ามองแง่ลบสิ”เวฟนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เค้าไม่ได้รักฟาง เค้ารักแต่ยัยฝ้าย ฟางไม่อยากเป็นเงาใคร”ฟางที่มัวแต่โกรธป๊อปปี้ก็เผลอ
พูดขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วฝ้ายคือใครกันหรอ”เมื่อเห็นว่าฟางหลุดชื่ออีกคนออกมาก็รีบถาม ทำให้ฟางนิ่งหน้าถอดสี
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไร วันนี้เราปวดหัวเดี๋ยวเราไปดูลูกก่อนนะ”ฟางรีบเดินหนีเวฟรีบรั้งข้อมือไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้สึกว่าเมื่อกี้อาฉิงแทนตัวเองว่าชื่อฟางนิ”เวฟพูดขึ้นแล้วจ้องอย่างจับผิดทำให้ฟางนิ่งอึกอักเมื่อ
ถูกจับได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่นายจะไปน่ะเขื่อน ชั้นเจ็บตัวอยู่นะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นเขื่อนทำแผลให้ป๊อปปี้เสร็จรีบคว้ากุญ
แจรถแล้วจะออกไป
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าอยู่กับนายแล้วเป็นแบบนี้ไง ชั้นเลยต้องรีบไปรับตัวช่วยที่สนามบินคืนนี้ เห้อ ชั้นไม่เข้า
ใจริงๆเลยว่ะป๊อป ทำไมตอนที่นายอยู่กับฝ้าย ไม่สิ นายอยู่กับใครต่อใคร นายคือคนมีเหตุผล
ใจเย็นกว่านี้นิ แต่ทำไมนายถึงเจอฟางแล้วนายกลับกลายเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ฟังเหตุผล อยาก
เอาชนะฟางไปซะอย่างงั้น”เขื่อนส่ายหน้าแล้วพูดออกมาตรงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็ยัยนั่นน่ะ อยากดื้ออยากพยศชั้นทำไมล่ะ ชั้นต้องพายัยนั่นกลับบ้านให้ได้”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านายพาฟางกลับไปได้มีหรอนายเต้ยนั่นจะไม่มาลากว่าที่เมียเค้ากลับไป”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ ฟางไม่ใช่เมียมัน แต่ฟางเป็นเมียชั้น”ป๊อปปี้รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“โอเคๆ งั้นชั้นถามใหม่ นายรักฟางใช่มั้ย”เขื่อนถาม
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า ชั้นจะไปรักฟางได้ไง ชั้นก็แค่อยากรับผิดชอบความผิดทั้งหมด”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ลำพังอ่ะนะ ถ้าอยากจะรับผิดชอบหรือเลี้ยงดูบุตร ก็ไม่เห็นจจะต้องมาตามตัวแม่และลูกแบบนี้เลย
แค่ไปอำเภอแล้วแสดงหลักฐาน ส่วนแม่เค้าอยากจะให้แต่งงานใหม่กับใครก็ไม่ห็นต้องมาตาม
ขนาดนี้”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นน่ะร้ายกาจจะตาย ชั้นน่ะก็แค่ไม่อยากให้ไอ้บึกนั่นต้องโดนหลอก”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าจะหลอกใคร แล้วทำไม นายไปยุ่งทำไมล่ะ นายเองก็ไม่ได้รักฟางนิ”เขื่อนรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ยัยนั่นเป็นเมียชั้นนะ จะเป็นเมียคนอื่นไม่ได้”ป๊อปปี้รีบเถียงเขื่อนเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเดือดร้อนโซยวายขนาดนี้ก็แสดงว่านายหึง นายน่ะรักฟางอย่าโกหกตัวเองเลย”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
“ไม่ได้รักโว้ย ยัยนั่นน่ะ โครตพยศชั้นน่ะจะรักไปได้ยังไง”ป๊อปปี้รีบว่ากลับแล้วคิดถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
“รัก/ไม่รัก”เขื่อนและป๊อปปี้ต่างเถียงกันไปมาไม่หยุดอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ยชั้นไม่คุยกับนายละ พวกไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง ชั้นไปรับแก้วกับโทโมะดีกว่า”เขื่อนพูดก่อน
จะเดินหนีออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เราแค่อยากดูแลรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำไปเท่านั้น เราไม่ได้รักยัยนั่น”ป๊อปปี้คิดถึงคำพูดของ
เขื่อนแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แต่ยัยนั่นจะแต่งงานใหม่กับใครไม่ได้”ภาพที่เขาแอบดูฟางและเต้ยและฟางสวีทกันก็ฉายเข้ามา
ในหัวกับคำบอกเล่าของเวฟที่เคยบอกเขาว่าเต้ยรักฟางมากตั้งแต่แรกพบ แข่งกันจีบฟางกับเขาจน
ฟางยอมเป็นแฟนด้วยจนเต้ยขอฟางแต่งงานไป เมื่อวันก่อน ก็กำมือก็จะดื่มเบียร์ที่อยู่ในตู้เย็นจน
หมดไปอีกหลายกระป๋อง
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขณะที่ป๊อปปี้เหม่อคิดถึงฟางอยู่นั้นประตูห้องของเขาก็ดังขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”เมื่อป๊อปปี้กระเผลกตัวเองมาเปิดประตูก็อึ้งเมื่อเห็นฟางยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
มาง้อเค้าแท้ๆแต่ดันปากแข็ง สนุกล่ะสิงานนี้