แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ไอ้คนที่มากอดอาฉิงอ่ะ อาฉิงรู้จักรึเปล่า”เต้ยพูดขณะที่ฟางมาส่งเขาที่รถ

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ เราความจำเสื่มนะเต้ย เราจะรู้จักคนพวกนั้นได้ไง”ฟางตกใจก็รีบโกหก

 

 

 

 

 

 

 

“เต้ยไม่ค่อยชอบพวกนั้นเลยอ่ะที่มาลวนลามอาฉิง จนไม่อยากไปทำงานเลยวันนี้”เต้ยรึบอ้อน

 

 

 

 

 

 

“พอเลย ห้ามอู้งานที่นี่ยังมีเวฟอีกนะ พวกนั้นไม่ทำร้ายฟางหรอกน่า ไปทำงานเถอะ”ฟางรีบไล่เต้ย

ไปทำงาน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ให้ร้องให้เวฟช่วยนะ เต้ยไปทำงานก่อนนะครับ”เต้ยรีบดึงฟางไปกอดแน่นก่อนจะ

พูดแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราจะต้องไม่ใจอ้อนกับผู้ชายใจร้ายคนนั้นยัยฟาง”ระหว่างที่เดินกลับมาฟางก็พูดเตือนตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เวฟ ลูกของเราอยู่ที่ไหน”เมื่อฟางเดินกลับมาที่โรงเกบใบชาก็ตกใจที่ไม่เห็นลูกก็รีบถามเวฟ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”เวฟที่เห็นท่าทางโกรธจัดของฟางก็อึกอักฟางจึงรีบวิ่งออกไปตามหาเฟิร์สทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ารักจังเลยชื่อเฟิร์สใช่มั้ยครับ ขอพ่ออุ้มหน่อยนะ”เมื่อฟางเดินตามหาลูกมาจนถึงทางเดินลงไป

ที่เนินไร่ชาก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูก็รีบเดินไปใกล้ๆก็ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้คุกเข่ากำลังลูบผม

ของเฟิร์สด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับลูกชั้นนะ”ฟางรีบเดินเข้าไปห้ามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ลูกเธอคนเดียวที่ไหน นี่น่ะลูกชั้นด้วยนะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใครกันคือฟาง ชั้นไม่รู้จัก ออกไปจากที่นี่ซะ”ฟางรีบเอ่ยปากไล่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“เธอเองก็รู้อยู่แกใจดีว่าเธอคือใคร ชั้นไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอน่ะความจำเสื่อม นี่ชั้นถามจริงเถอะ

เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน กลับบ้านเราเถอะนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึงมือฟางแต่ฟางรีบสะบัด

มือทิ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาจับตัวชั้น ทำไมชั้นต้องกลับบ้านกับคุณ ที่นี่คือบ้านของชั้น คุณเป็นใครชั้นไม่รู้จัก”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่จำกันไม่ได้งั้นหรอ ได้ ชั้นะทำให้เธอจำชั้นได้เอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางไปแนบลำตัว

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ป๊อปปี้ไม่รอช้า รีบบดจูบฟางอย่างร้อนแรงทันที ฟางเบิกตาโพลงก่อนที่จะเอามือทุบหลัง

ป๊อปปี้ไปหลายที

 

 

 

 

 

 

“อ๊า ฮือๆ”ขณะที่ป๊อปปี้และฟางจูบกันอยู่นั้น เฟิร์สที่จะเดินลงไปที่เนินก็สะดุดล้มจนร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เมื่อฟางถูกปล่อยตัวจากป๊อปปี้ก็ง้างมือตบป๊อปปี้ก่อนจะรีบวิ่งไปหาลูกเช่นเดียวกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สยังไงบ้างครับ เดี๋ยวพ่อดูแผลให้นะ”ป๊อปปี้รีบวิ่งไปถึงก่อนฟางดูอาการของลูกชายแล้วอุ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ วางลูกชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ นี่ลูกของชั้นชั้นดูเค้าเองได้”ฟางรีบเดินเข้ามาว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟาง อย่ามาพูดอะไรไร้สาระน่านี่ลูกของเรานะ ถ้าไม่มีชั้นเฟิร์สก็ไม่เกิดมาหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่สน นี่มันลูกของชั้น”ฟางพูดด้วยอารมณ์ก่อนจะผลักป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้ที่ไม่เคยอุ้มลุกนั้น

เสียหลักเผลอปล่อยตัวเฟิร์สทำให้เฟิร์สร้องไห้จ้าเซจะกลิ้งตกเนินทางลงไปของไร่ชาซึ่งชันพอ

สมควร

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สลูกพ่อ”ป๊อปปี้ตกใจด้วยสัญชตญานความเป็นพ่ก็รีบดึงเฟิร์สไปหาฟางทำให้ตัวเองกลิ้งตก

เนินลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ไหวรึเปล่า เดี๋ยวชั้นตามให้คนมาช่วยนะ”ฟางตกใจเมื่อเหนป๊อปปี้ตกลงมาก็รีบเข้าไปหา

ด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”เขื่อนและเวฟที่รีบตามมาเห็นป๊อปปี้กลิ้งตกเนินลงไปก็ร้องเสียงหลงก่อนที่ทุกคนจะรีบวิ่ง

ไปหาข้างล่าง

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณป๊อป ตัวเปื้อนดินหมดแล้ว”เวฟพูดและช่วยกันกับเขื่อนประคองฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะครับลุกพ่อ ไม่ต้องร้องนะ”ป๊อปปี้ที่ขาแพลงจากการตกลงมาก็กะเผลกตัวเองไปหา

เฟิร์สที่ถูกฟางอุ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ลูกของชั้น คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเค้า”ฟางพูดเสียงแข็งแล้วอุ้มลูกเดินหนีป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะยัยบ้า น่ะเอาลูกไปแบบนี้ไม่ได้นะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วฝืนตัวเองจะตามแต่ต้องทรุดลง

ด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปใจเย็นๆเถอะ อย่าพึ่งใจร้อนเลย”เวฟตกใจรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นไปทำแผลแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วโทโมะ พวกนายรีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ต่างคนต่างอารมณ์ร้อนใส่กันแบบนี้ คงจะคืนดีกันง่ายล่ะ

ชั้นเริ่มเอาไม่อยู่แล้วนะ”เขื่อนโทรหาแก้วและโทโมะที่อยู่ที่เขาใหญ่ให้ขึ้นมาช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเพื่อนใหม่ของเวฟกลับไปเลยนะ เราไม่ชอบ”หลังจากที่เวฟพาป๊อปปี้กลับที่พักไปแล้วฟางที่

หนีกลับบ้านมาก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงไม่ชอบล่ คุณป๊อปเค้าก็รักเฟิร์สเอ็นดูเฟิร์สดีจะตาย”เวฟที่เริ่มมั่นใจเรื่องที่ป๊อปปี้พูดก็ว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ เค้าไม่ได้รักลูก เค้าก็แค่อยากจะเอาชนะเรา ผู้ชายอย่างนั้นน่ะโลเล ใจร้ายที่สุด”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“บางทีเค้าอาจจะอยากคืนดีกับฟางก็ได้นะฟางอย่ามองแง่ลบสิ”เวฟนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เค้าไม่ได้รักฟาง เค้ารักแต่ยัยฝ้าย ฟางไม่อยากเป็นเงาใคร”ฟางที่มัวแต่โกรธป๊อปปี้ก็เผลอ

พูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วฝ้ายคือใครกันหรอ”เมื่อเห็นว่าฟางหลุดชื่ออีกคนออกมาก็รีบถาม ทำให้ฟางนิ่งหน้าถอดสี

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไร วันนี้เราปวดหัวเดี๋ยวเราไปดูลูกก่อนนะ”ฟางรีบเดินหนีเวฟรีบรั้งข้อมือไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกว่าเมื่อกี้อาฉิงแทนตัวเองว่าชื่อฟางนิ”เวฟพูดขึ้นแล้วจ้องอย่างจับผิดทำให้ฟางนิ่งอึกอักเมื่อ

ถูกจับได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่นายจะไปน่ะเขื่อน ชั้นเจ็บตัวอยู่นะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นเขื่อนทำแผลให้ป๊อปปี้เสร็จรีบคว้ากุญ

แจรถแล้วจะออกไป

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าอยู่กับนายแล้วเป็นแบบนี้ไง ชั้นเลยต้องรีบไปรับตัวช่วยที่สนามบินคืนนี้ เห้อ ชั้นไม่เข้า

ใจริงๆเลยว่ะป๊อป ทำไมตอนที่นายอยู่กับฝ้าย ไม่สิ นายอยู่กับใครต่อใคร นายคือคนมีเหตุผล

ใจเย็นกว่านี้นิ แต่ทำไมนายถึงเจอฟางแล้วนายกลับกลายเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ฟังเหตุผล อยาก

เอาชนะฟางไปซะอย่างงั้น”เขื่อนส่ายหน้าแล้วพูดออกมาตรงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ก็ยัยนั่นน่ะ อยากดื้ออยากพยศชั้นทำไมล่ะ ชั้นต้องพายัยนั่นกลับบ้านให้ได้”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายพาฟางกลับไปได้มีหรอนายเต้ยนั่นจะไม่มาลากว่าที่เมียเค้ากลับไป”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ ฟางไม่ใช่เมียมัน แต่ฟางเป็นเมียชั้น”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“โอเคๆ งั้นชั้นถามใหม่ นายรักฟางใช่มั้ย”เขื่อนถาม

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า ชั้นจะไปรักฟางได้ไง ชั้นก็แค่อยากรับผิดชอบความผิดทั้งหมด”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ลำพังอ่ะนะ ถ้าอยากจะรับผิดชอบหรือเลี้ยงดูบุตร ก็ไม่เห็นจจะต้องมาตามตัวแม่และลูกแบบนี้เลย

แค่ไปอำเภอแล้วแสดงหลักฐาน ส่วนแม่เค้าอยากจะให้แต่งงานใหม่กับใครก็ไม่ห็นต้องมาตาม

ขนาดนี้”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นน่ะร้ายกาจจะตาย ชั้นน่ะก็แค่ไม่อยากให้ไอ้บึกนั่นต้องโดนหลอก”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าจะหลอกใคร แล้วทำไม นายไปยุ่งทำไมล่ะ นายเองก็ไม่ได้รักฟางนิ”เขื่อนรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยัยนั่นเป็นเมียชั้นนะ จะเป็นเมียคนอื่นไม่ได้”ป๊อปปี้รีบเถียงเขื่อนเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเดือดร้อนโซยวายขนาดนี้ก็แสดงว่านายหึง นายน่ะรักฟางอย่าโกหกตัวเองเลย”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

“ไม่ได้รักโว้ย ยัยนั่นน่ะ โครตพยศชั้นน่ะจะรักไปได้ยังไง”ป๊อปปี้รีบว่ากลับแล้วคิดถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

“รัก/ไม่รัก”เขื่อนและป๊อปปี้ต่างเถียงกันไปมาไม่หยุดอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ยชั้นไม่คุยกับนายละ พวกไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง ชั้นไปรับแก้วกับโทโมะดีกว่า”เขื่อนพูดก่อน

จะเดินหนีออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“เราแค่อยากดูแลรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำไปเท่านั้น เราไม่ได้รักยัยนั่น”ป๊อปปี้คิดถึงคำพูดของ

เขื่อนแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แต่ยัยนั่นจะแต่งงานใหม่กับใครไม่ได้”ภาพที่เขาแอบดูฟางและเต้ยและฟางสวีทกันก็ฉายเข้ามา

ในหัวกับคำบอกเล่าของเวฟที่เคยบอกเขาว่าเต้ยรักฟางมากตั้งแต่แรกพบ แข่งกันจีบฟางกับเขาจน

ฟางยอมเป็นแฟนด้วยจนเต้ยขอฟางแต่งงานไป เมื่อวันก่อน ก็กำมือก็จะดื่มเบียร์ที่อยู่ในตู้เย็นจน

หมดไปอีกหลายกระป๋อง

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขณะที่ป๊อปปี้เหม่อคิดถึงฟางอยู่นั้นประตูห้องของเขาก็ดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”เมื่อป๊อปปี้กระเผลกตัวเองมาเปิดประตูก็อึ้งเมื่อเห็นฟางยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

มาง้อเค้าแท้ๆแต่ดันปากแข็ง สนุกล่ะสิงานนี้