แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางมานอนที่นี่ก็ได้นะคืนนี้”นายธีร์พูดขึ้นเมื่อกลับมาถึงที่บ้านแล้วเห็นฟางเอาแต่ซึม
 
 
 
 
 
“แต่ฟางว่าฟางนอนที่บ้านตัวเองดีกว่าค่ะพ่อ”ฟางยิ้มแทนคำขอบคุณของพ่อก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
“นี่ ฟังๆพ่อเธอหน่อยสิ อย่าใจจืดใจดำไปหน่อยเลย”ป๊อปปี้ที่เดินมากับแม่ของเขาก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอจะต่อต้านไปทำไมกัน อยู่ที่นี่กับพ่อกับพวกเราเถอะ”เฟย์เดินเข้ามาพูดอีกแรง
 
 
 
 
 
 
 
“หนูฟาง น้าว่าคืนนี้หนูนอนที่นี่กับพวกเราเถอะนะจ้ะ พวกเราเองก็เสียใจเช่นเดียวกับหนู แต่การที่
หนูแยกตัวไปอยู่คนเดียวมันไม่ใช่สิ่งที่ดีสักเท่าไหร่นะ”กานดาเดินมาแตะมือด้วยความเข้าฟางดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะ คืนนี้ฟางจะนอนที่นี่ก็ได้”เมื่อเห็นว่าทุกคนอยากให้เธออยู่ที่นี่เธอจึงตกลงก่อนจะเดินขึ้น
มาที่ห้องพักชั้นบน
 
 
 
 
 
 
 
“นายโอเคนะ”ฟางที่เดินผ่านห้องหนึ่งป๊อปปี้นั่งมองรูปที่เขาถ่ายกับฝ้ายในวันแต่งงานก็เดินเข้ามา
หา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นโอเคแล้วล่ะ ว่าแต่เธอล่ะโอเครึยัง”ป๊อปปี้หันไปยิ้มเศร้าๆให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่โอเคเลยสำหรับชั้น เพราะคนอย่างชั้นน่าจะตายๆไปซะแทนฝ้ายดีกว่า”ฟางพูดแล้วน้ำตา
ไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดอะไรแบบนี้สิ อย่าคิดว่าเรื่องทั้งหมดคือความผิดเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนายจะเอายังไงต่อไป จะแต่งงานกบแก้วงั้นหรอ”ฟางปาดน้ำตาก่อนจะถามป๊อปปี้ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วเธออยากให้ชั้นแต่งงานกับแก้วมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้เงียบสักพักก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“นะ นายหมายความว่ายังไง”ฟางที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจก่อนจะรีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นถามเธอว่าเธออยากให้ชั้นแต่งงานกับแก้วรึเปล่าล่ะ”ป๊อปปี้เงยหน้าสบตากับฟางก่อนจะพูด
ออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนายมาถามชั้นทำไมกัน นั่มันชีวิตของนายนะ สิทธิ์ของนายไม่เกี่ยวกับชั้นสักหน่อย”ฟาง
อึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ถ้าชั้นแต่งงานกับแก้วเธอก็จะแต่งงานกับโทโมะบ้างสินะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยับมาใกล้ฟาง
มากขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“หรือไม่ก็ไม่แต่ง”ฟางที่นึกถึงแก้วกับโทโมะที่กำลังคบหาดูใจกับอยุ่ก็พูดเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว่ายังไงล่ะ ที่ชั้นถามเธอ”ป๊อปปี้ดันฟางลงไปนอนกับเตียงแล้วถามฟาง ทั้งคู่สบตากันนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“เราไม่ควรจะทำแบบนี้อีกแล้วนะ”ฟางที่หน้าแดงจัดก็พยายามขืนตัวออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอไม่แต่งงานกับโทโมะไม่ได้หรอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้ฟางไม่เข้าใจว่าป๊อปปี้ต้องการอะไร
กับเธออีกกันแน่
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แต่งก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะโน้มหน้าเข้าหากันคุณหญิงเตือนใจเปิดประตูเข้ามาแล้วกระชากฟาง
ไปตบทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่พอแล้วครับ อย่าทำฟาง”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นแม่ตัวเองทำร้ายฟางก็รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วคุณหญิงเตือนใจก็หันกลับมาตบหน้าป๊อปปี้หันเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“พึ่งเผาเมียตัวเองไปแท้ๆ ยังกล้าทำเรื่องบัดสีแบบนี้อีกงั้นหรอ เธอนี่มันมักมากไม่รู้จักเวร่ำเวลา
จริงๆ นี่คงะหลอกลูกชายชั้นให้หลงหัวปักหัวปำล่ะสิใช่มั้ย”คุณหญิงเตือนใจชีหน้าด่าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่พอเถอะครับ อย่าว่าฟางอีกเลย”ป๊อปปี้พูดเป็นจังหวะเดียวกับที่เขื่อนและเฟย์เดินเข้ามา
ตามทั้งคู่ในห้องก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมป๊อปถึงปกป้องมัน หรือว่าป๊อปรักมันงั้นหรอ แล้วฝ้ายล่ะทำไมไม่เห็นหัวเมียตัวเองที่ตายไป
ล่ะ”คุณหญิงรีบพูดทำให้ฟางนิ่งในใจเต้นรัว ใจหนึ่งก็รู้สึกผิด อีกใจหนึ่งก็อยากรู้เหลือเกินว่าป๊อปปี้
คิดยังไง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าครับ ผมไม่ได้รักเธอ ผมรักฝ้าย”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ป๊อป”เขื่อนจะเดินเข้าไปเอาเรื่องแต่ฟางห้ามไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไดด้ยินชัดแล้วนะคะคุณหญิง ว่าลูกคุณหฐิงไม่ได้คิดอะไรกับชั้น ชั้นก็แค่กะจะเล่นๆสนุกๆไป
เท่านั้นล่ะค่ะ ไม่ได้คิดะมาเกาะตระกูลคุณหญิงเลยด้วยซ้ำ ทีนี้ก็เลิกทำร้ายลูกตัวเองสักที”ฟางปรับ
น้ำเสียงเป็นปกติก่อนจะพูดแล้วรีบเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนั่นเธอจะไปไหนน่ะฟาง”เฟย์ตกใจก็รีบเดินตามฟางมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่าความจำกลับมาแล้วนิ น่ะมาตบชั้นใช่มั้ย’ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง ชั้นจะทำแบบนั้นอีกทำไม นี่ชั้นขอถามหน่อยสิ เธอคิดอะไรกับพี่ป๊อปรึเปล่า เพราะว่า
ถ้าเธอคิด ชั้นก็จะช่วยเธอพูดกับคุณหญิงป้าไม่ให้เค้าเกลียดเธอแล้วก็ช่วยเคีลยร์กับพี่ป๊อปให้”เฟย์
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมถึงอยากมาช่วยชั้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนเธอเกลียดชั้น”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นรู้ไงว่าคนที่ร้ายที่สุดคือใคร แล้วเธอก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรนี่”เฟย์พูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เธอก็ได้ยินแล้วนิ ว่าป๊อปปี้เค้าไม่ด้รักชั้น เค้ารักยัยฝ้าย และแม่เค้าก็เกลียดชั้นดังนั้นไม่มีความ
จำเป็นอะไรที่ชั้นจะต้องกลับไปง้อคนบ้านนั้นอีก ชั้นก็จะของชั้นแบบนี้นี่ล่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินกลับ
เข้าไปในบ้านพักตัวเองแล้วโทรศัพท์ติดต่อกับยริษัทงานของเธอที่สาขาอเมริกา ก่อนจะเดินไป
เก็บกระเป๋าตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถามจริงนายจะปากแข็งแบบนั้นไปได้อะไรขึ้นมา”เขื่อนพูดเมื่อคุณหญิงเตือนใจออกไปจากห้อง
แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรักฝ้ายมันก็ถูกแล้วนิ”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เท่าที่เฟย์เห็นมันไม่ใช่อย่างที่บอกนะคะ”เฟย์พูดจากการสังเกตท่าทางที่ผ่านมาของป๊อปปี้
และฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเพ้อเจ้อน่าเฟย์ พี่น่ะรักฝ้ายนะ”ป๊อปปี้ยังยืนยันคำเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“โว้ย ทนไม่ไหวแล้วนายรักฝ้ายแต่นายกลับไปนอนกับยัยฟางจนท้องเนี่ยนะ”เขื่อนเหลืออดก็
โพล่งออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ”ป๊อปปี้และเฟย์ได้ยินเรื่องก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“กะแล้วว่าที่พวกเราสงสัยต้องเป็นจริง”โทโมะและแก้วที่เดินเข้ามาได้ยินก็พูด
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมทุกคนรู้เรื่องกันหมดเลยแต่ทำไมเฟย์กับพี่ป๊อปถึงไม่รู้”เฟย์อึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงแล้ว ฟางตั้งท้องได้เดือนเศษแล้ว แต่ว่าฟางเค้ารู้ดีว่านายมีฝ้ายเป็นเมีย ฟางเลยเลือกที่
จะปิดความลับนี้ไว้กับตัวเอง”เขื่อนพูดทำให้ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะทรุดลงนั่ง นี่เขาทำฟางท้องงั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เพราะวันนั้นแก้วกับโทโมะเจอยาบำรุงครรภ์หล่อนมาจากกระเป๋าฟาง ตอนแรกพวกเราก็ไม่
ปักใจเชื่อ จนเมื่อกี้ แก้วกับโทโมะเอาชาชนิดนี้ไปให้มาเช้คดูที่โรงพยาบาล จนทำให้รู้ว่ายานี่น่ะ
ของจริง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“และที่ชั้นมาเนี่ยเพราะชั้นกะจะมาคุยกับฟางเรื่องนี้ให้รู้เรื่องน่ะสิ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นเอาแต่ปิดตัวเองอยู่ในบ้านตั้งแต่เย็นแล้วล่ะทุกคน”เฟย์พูด ป๊อปปี้ไม่รอช้าก็รีบวิ่งออกจาก
บ้านไปที่บ้านพักของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะฟาง”ป๊อปปี้พยายามเคาะประตูเรียกฟาง
 
 
 
 
“ถ้าไม่เปิดก็เอากุญแจไขไปเลย”เขื่อนพูดก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในบ้านได้สำเร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เธออยู่ไหนน่ะฟาง เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก็ตะโกนหา
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทุกคน เสื้อผ้าของฟางในห้องนี้หายไป”แก้วพูดอย่างตกใจเมื่อเข้าไปในห้องนอนแล้วเปิดประตูตู้
เสื้อผ้าออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าบอกนะว่ายัยนั่นหนีออกจากบ้านไปแล้วน่ะ”เฟย์พูดอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ โว้ย ฟางไม่รับสายน่ะ”โทโมะพยายามโทรหาฟางแต่กลับไม่มีใครรับสายก็หงุดหงิดเมื่อฟาง
ปิดเครื่องใส่
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าโทรไม่ติดงั้นเราก็ออกไปตามหาฟางตอนนี้กันเถอะค่ะ แก้วว่าฟางคงออกไปได้ไม่ไกลเท่า
ไหร่”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คือผลจากการปากเข็งของนายนะป๊อป รีบไปตามฟางซะ แล้วรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย
ก่อนที่อะไรมันจะสายไปกว่านี้”เขื่อนเดินเข้าไปว่าป๊อปปี้ด้วยความโกรธก่อนที่ทุกคนจะรีบขับรถไป
ตามหาฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะโทโมะ”ทางด้านฟางที่ตัดสินใจปิดมือถือแล้วเดินมาตามทางเรื่อยๆในตอนเย็นใกล้มืด
ก็พลางปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“บ้าจริง เราจะมาร้องไห้เพราะเรื่องบ้าๆนี่ทำไม เดี๋ยวก็เราก็จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกาแล้ว ไม่
ต้องห่วงนะลูกต่อไปนี้แม่จะดูแลหนูเองไม่ต้องพึ่งพ่อหรือใครทั้งนั้น”ฟางพูดแล้วลูบที่ท้องน้อยตัว
เอง ก่อนที่จะรีบวิ่งข้ามถนนไปเมื่อเห็นรถ2แถวที่จอดฝั่งตรงข้ามถนนเพื่อมุ่งเข้าสู่ตัวเมือง ปี้น
ระหว่างที่ฟางรีบวิ่งข้ามถนนก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดด”ฟางกรี๊ดร้องสุดเสียงเมื่อเห็นรถยนต์พุ่งเข้ามาชนเธอก่อนสติทุกอย่างจะดับวูบไป
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย เต้ย นายขับรถชนคนตายงั้นหรอ”เสียงคนชายในรถพูดขึ้นอย่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
 
อยากเห็นพระเอกของเราทรมานมั้ย ต่อจากนี้ล่ะ งานเอาคืนของฟางมาแล้ว
 
 
 
บอกเลย ว่าทุกคนอาจจะอยากกลับไปอยู่ทีมพระเอกก็ได้ หึหึ