แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางมานอนที่นี่ก็ได้นะคืนนี้”นายธีร์พูดขึ้นเมื่อกลับมาถึงที่บ้านแล้วเห็นฟางเอาแต่ซึม

 

 

 

 

 

“แต่ฟางว่าฟางนอนที่บ้านตัวเองดีกว่าค่ะพ่อ”ฟางยิ้มแทนคำขอบคุณของพ่อก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

“นี่ ฟังๆพ่อเธอหน่อยสิ อย่าใจจืดใจดำไปหน่อยเลย”ป๊อปปี้ที่เดินมากับแม่ของเขาก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอจะต่อต้านไปทำไมกัน อยู่ที่นี่กับพ่อกับพวกเราเถอะ”เฟย์เดินเข้ามาพูดอีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

“หนูฟาง น้าว่าคืนนี้หนูนอนที่นี่กับพวกเราเถอะนะจ้ะ พวกเราเองก็เสียใจเช่นเดียวกับหนู แต่การที่

หนูแยกตัวไปอยู่คนเดียวมันไม่ใช่สิ่งที่ดีสักเท่าไหร่นะ”กานดาเดินมาแตะมือด้วยความเข้าฟางดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ คืนนี้ฟางจะนอนที่นี่ก็ได้”เมื่อเห็นว่าทุกคนอยากให้เธออยู่ที่นี่เธอจึงตกลงก่อนจะเดินขึ้น

มาที่ห้องพักชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“นายโอเคนะ”ฟางที่เดินผ่านห้องหนึ่งป๊อปปี้นั่งมองรูปที่เขาถ่ายกับฝ้ายในวันแต่งงานก็เดินเข้ามา

หา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นโอเคแล้วล่ะ ว่าแต่เธอล่ะโอเครึยัง”ป๊อปปี้หันไปยิ้มเศร้าๆให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่โอเคเลยสำหรับชั้น เพราะคนอย่างชั้นน่าจะตายๆไปซะแทนฝ้ายดีกว่า”ฟางพูดแล้วน้ำตา

ไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดอะไรแบบนี้สิ อย่าคิดว่าเรื่องทั้งหมดคือความผิดเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายจะเอายังไงต่อไป จะแต่งงานกบแก้วงั้นหรอ”ฟางปาดน้ำตาก่อนจะถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธออยากให้ชั้นแต่งงานกับแก้วมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้เงียบสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นะ นายหมายความว่ายังไง”ฟางที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นถามเธอว่าเธออยากให้ชั้นแต่งงานกับแก้วรึเปล่าล่ะ”ป๊อปปี้เงยหน้าสบตากับฟางก่อนจะพูด

ออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายมาถามชั้นทำไมกัน นั่มันชีวิตของนายนะ สิทธิ์ของนายไม่เกี่ยวกับชั้นสักหน่อย”ฟาง

อึกอักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ถ้าชั้นแต่งงานกับแก้วเธอก็จะแต่งงานกับโทโมะบ้างสินะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยับมาใกล้ฟาง

มากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่ก็ไม่แต่ง”ฟางที่นึกถึงแก้วกับโทโมะที่กำลังคบหาดูใจกับอยุ่ก็พูดเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่ายังไงล่ะ ที่ชั้นถามเธอ”ป๊อปปี้ดันฟางลงไปนอนกับเตียงแล้วถามฟาง ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ควรจะทำแบบนี้อีกแล้วนะ”ฟางที่หน้าแดงจัดก็พยายามขืนตัวออกจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่แต่งงานกับโทโมะไม่ได้หรอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำให้ฟางไม่เข้าใจว่าป๊อปปี้ต้องการอะไร

กับเธออีกกันแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แต่งก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะโน้มหน้าเข้าหากันคุณหญิงเตือนใจเปิดประตูเข้ามาแล้วกระชากฟาง

ไปตบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่พอแล้วครับ อย่าทำฟาง”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นแม่ตัวเองทำร้ายฟางก็รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วคุณหญิงเตือนใจก็หันกลับมาตบหน้าป๊อปปี้หันเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งเผาเมียตัวเองไปแท้ๆ ยังกล้าทำเรื่องบัดสีแบบนี้อีกงั้นหรอ เธอนี่มันมักมากไม่รู้จักเวร่ำเวลา

จริงๆ นี่คงะหลอกลูกชายชั้นให้หลงหัวปักหัวปำล่ะสิใช่มั้ย”คุณหญิงเตือนใจชีหน้าด่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่พอเถอะครับ อย่าว่าฟางอีกเลย”ป๊อปปี้พูดเป็นจังหวะเดียวกับที่เขื่อนและเฟย์เดินเข้ามา

ตามทั้งคู่ในห้องก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊อปถึงปกป้องมัน หรือว่าป๊อปรักมันงั้นหรอ แล้วฝ้ายล่ะทำไมไม่เห็นหัวเมียตัวเองที่ตายไป

ล่ะ”คุณหญิงรีบพูดทำให้ฟางนิ่งในใจเต้นรัว ใจหนึ่งก็รู้สึกผิด อีกใจหนึ่งก็อยากรู้เหลือเกินว่าป๊อปปี้

คิดยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับ ผมไม่ได้รักเธอ ผมรักฝ้าย”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ป๊อป”เขื่อนจะเดินเข้าไปเอาเรื่องแต่ฟางห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไดด้ยินชัดแล้วนะคะคุณหญิง ว่าลูกคุณหฐิงไม่ได้คิดอะไรกับชั้น ชั้นก็แค่กะจะเล่นๆสนุกๆไป

เท่านั้นล่ะค่ะ ไม่ได้คิดะมาเกาะตระกูลคุณหญิงเลยด้วยซ้ำ ทีนี้ก็เลิกทำร้ายลูกตัวเองสักที”ฟางปรับ

น้ำเสียงเป็นปกติก่อนจะพูดแล้วรีบเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนั่นเธอจะไปไหนน่ะฟาง”เฟย์ตกใจก็รีบเดินตามฟางมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าความจำกลับมาแล้วนิ น่ะมาตบชั้นใช่มั้ย’ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้ารึไง ชั้นจะทำแบบนั้นอีกทำไม นี่ชั้นขอถามหน่อยสิ เธอคิดอะไรกับพี่ป๊อปรึเปล่า เพราะว่า

ถ้าเธอคิด ชั้นก็จะช่วยเธอพูดกับคุณหญิงป้าไม่ให้เค้าเกลียดเธอแล้วก็ช่วยเคีลยร์กับพี่ป๊อปให้”เฟย์

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมถึงอยากมาช่วยชั้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนเธอเกลียดชั้น”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นรู้ไงว่าคนที่ร้ายที่สุดคือใคร แล้วเธอก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไรนี่”เฟย์พูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เธอก็ได้ยินแล้วนิ ว่าป๊อปปี้เค้าไม่ด้รักชั้น เค้ารักยัยฝ้าย และแม่เค้าก็เกลียดชั้นดังนั้นไม่มีความ

จำเป็นอะไรที่ชั้นจะต้องกลับไปง้อคนบ้านนั้นอีก ชั้นก็จะของชั้นแบบนี้นี่ล่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินกลับ

เข้าไปในบ้านพักตัวเองแล้วโทรศัพท์ติดต่อกับยริษัทงานของเธอที่สาขาอเมริกา ก่อนจะเดินไป

เก็บกระเป๋าตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถามจริงนายจะปากแข็งแบบนั้นไปได้อะไรขึ้นมา”เขื่อนพูดเมื่อคุณหญิงเตือนใจออกไปจากห้อง

แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรักฝ้ายมันก็ถูกแล้วนิ”ป๊อปปี้อึกอักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เท่าที่เฟย์เห็นมันไม่ใช่อย่างที่บอกนะคะ”เฟย์พูดจากการสังเกตท่าทางที่ผ่านมาของป๊อปปี้

และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเพ้อเจ้อน่าเฟย์ พี่น่ะรักฝ้ายนะ”ป๊อปปี้ยังยืนยันคำเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

“โว้ย ทนไม่ไหวแล้วนายรักฝ้ายแต่นายกลับไปนอนกับยัยฟางจนท้องเนี่ยนะ”เขื่อนเหลืออดก็

โพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ”ป๊อปปี้และเฟย์ได้ยินเรื่องก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าที่พวกเราสงสัยต้องเป็นจริง”โทโมะและแก้วที่เดินเข้ามาได้ยินก็พูด

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมทุกคนรู้เรื่องกันหมดเลยแต่ทำไมเฟย์กับพี่ป๊อปถึงไม่รู้”เฟย์อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงแล้ว ฟางตั้งท้องได้เดือนเศษแล้ว แต่ว่าฟางเค้ารู้ดีว่านายมีฝ้ายเป็นเมีย ฟางเลยเลือกที่

จะปิดความลับนี้ไว้กับตัวเอง”เขื่อนพูดทำให้ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะทรุดลงนั่ง นี่เขาทำฟางท้องงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เพราะวันนั้นแก้วกับโทโมะเจอยาบำรุงครรภ์หล่อนมาจากกระเป๋าฟาง ตอนแรกพวกเราก็ไม่

ปักใจเชื่อ จนเมื่อกี้ แก้วกับโทโมะเอาชาชนิดนี้ไปให้มาเช้คดูที่โรงพยาบาล จนทำให้รู้ว่ายานี่น่ะ

ของจริง”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“และที่ชั้นมาเนี่ยเพราะชั้นกะจะมาคุยกับฟางเรื่องนี้ให้รู้เรื่องน่ะสิ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นเอาแต่ปิดตัวเองอยู่ในบ้านตั้งแต่เย็นแล้วล่ะทุกคน”เฟย์พูด ป๊อปปี้ไม่รอช้าก็รีบวิ่งออกจาก

บ้านไปที่บ้านพักของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะฟาง”ป๊อปปี้พยายามเคาะประตูเรียกฟาง

 

 

 

 

“ถ้าไม่เปิดก็เอากุญแจไขไปเลย”เขื่อนพูดก่อนจะไขกุญแจเข้าไปในบ้านได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เธออยู่ไหนน่ะฟาง เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านก็ตะโกนหา

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน เสื้อผ้าของฟางในห้องนี้หายไป”แก้วพูดอย่างตกใจเมื่อเข้าไปในห้องนอนแล้วเปิดประตูตู้

เสื้อผ้าออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่ายัยนั่นหนีออกจากบ้านไปแล้วน่ะ”เฟย์พูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย ฟางไม่รับสายน่ะ”โทโมะพยายามโทรหาฟางแต่กลับไม่มีใครรับสายก็หงุดหงิดเมื่อฟาง

ปิดเครื่องใส่

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าโทรไม่ติดงั้นเราก็ออกไปตามหาฟางตอนนี้กันเถอะค่ะ แก้วว่าฟางคงออกไปได้ไม่ไกลเท่า

ไหร่”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คือผลจากการปากเข็งของนายนะป๊อป รีบไปตามฟางซะ แล้วรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย

ก่อนที่อะไรมันจะสายไปกว่านี้”เขื่อนเดินเข้าไปว่าป๊อปปี้ด้วยความโกรธก่อนที่ทุกคนจะรีบขับรถไป

ตามหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะโทโมะ”ทางด้านฟางที่ตัดสินใจปิดมือถือแล้วเดินมาตามทางเรื่อยๆในตอนเย็นใกล้มืด

ก็พลางปาดน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“บ้าจริง เราจะมาร้องไห้เพราะเรื่องบ้าๆนี่ทำไม เดี๋ยวก็เราก็จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกาแล้ว ไม่

ต้องห่วงนะลูกต่อไปนี้แม่จะดูแลหนูเองไม่ต้องพึ่งพ่อหรือใครทั้งนั้น”ฟางพูดแล้วลูบที่ท้องน้อยตัว

เอง ก่อนที่จะรีบวิ่งข้ามถนนไปเมื่อเห็นรถ2แถวที่จอดฝั่งตรงข้ามถนนเพื่อมุ่งเข้าสู่ตัวเมือง ปี้น

ระหว่างที่ฟางรีบวิ่งข้ามถนนก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด”ฟางกรี๊ดร้องสุดเสียงเมื่อเห็นรถยนต์พุ่งเข้ามาชนเธอก่อนสติทุกอย่างจะดับวูบไป

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย เต้ย นายขับรถชนคนตายงั้นหรอ”เสียงคนชายในรถพูดขึ้นอย่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

 

อยากเห็นพระเอกของเราทรมานมั้ย ต่อจากนี้ล่ะ งานเอาคืนของฟางมาแล้ว

 

 

 

บอกเลย ว่าทุกคนอาจจะอยากกลับไปอยู่ทีมพระเอกก็ได้ หึหึ