แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางคิดอย่างงั้นก็ดี งั้นเรากลับกรุงเทพกันเลยมั้ย”โทโมะที่นั่งฟังเรื่องราวความอึดอัดของฟาง

ที่มาเล่าให้เขาฟังที่ห้องพักก็ตัดสินชวนฟางกลับกรุงเทพทันที

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วแก้วล่ะ”ฟางถามถึงเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นเค้าไปหาป๊อปปี้ที่บ้านน่ะ สงสัยคงอยากจะแต่งงานกันจนตัวสั่น”โทโมะหงุดหงิดแล้วพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าหึงแก้ว”ฟางจับสังเกตได้

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ โทโมะรักฟางจะหึงแก้วได้ไง”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ฟางชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าเพื่อน2คนของฟางเค้าคิดอะไรกันอยู่ โท

โมะ ไม่ใช่ว่าตลอดเวลาฟางไม่รู้ว่าแก้วเค้าคิดยังไง แก้วเค้ารักโทโมะมาตลอดนะ ที่แก้วเค้าต้อง

แต่งงานเพราะว่าทางผู้ใหญ่เค้าหาให้ไม่ใช่หรอ ไม่ใช่ว่าแก้วอยากแต่งเองสักหน่อย นี่ถ้ารักเค้าก็

บอกเค้าตรงๆอย่าปากแข็งเดี๋ยวทุกอย่างมันจะสายไปนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แต่ว่ายัยนั่นจะแต่งงานใหม่แล้ว พูดไปก็คงไม่ฟัง”โทโมะอึกอักก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ไม่ฟังก็พูดให้เค้าฟังชัดๆสิ มานี่ เดี๋ยวฟางไปเอง”ฟางยิ้มก่อนจะรีบลากโทโมะไปที่บ้านใหญ่

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป กลับบ้านได้แล้วนี่ก็เย็นมากแล้วนะ”ฝ้ายที่ยืนมองวิวยามเย็นก็ร้องเมื่อป๊อปปี้เดินมากอดจาก

ด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ฝ้ายมาแล้วแบบนี้ป๊อปดีใจมากนะที่ได้เมียคนนี้กลับมา”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป บางทีเวลาที่ฝ้ายหายไปมันอาจจะทำให้ป๊อปรู้ใจตัวเองได้นะว่าป๊อปมีใครอยู่ข้างใน”ฝ้ายพูด

แล้วคิดย้อนถึงคืนก่อนที่เธอแอบมาที่รีสอร์ตแล้วหมายจะไปหาป๊อปปี้กับพ่อเธอที่ออกมาคุยกัน

ด้านนอกบ้าน แต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้รีบวิ่งไปเหมือนตามใครสักคนแล้วเธอก็ได้แอบตาม

ไปนเห็นภาพที่ป๊อปปี้ตามฟางมาแล้วทั้งคู่ก็จูบกันก่อนที่เขื่อนจะมาขัด ฝ้ายรีบกลับมาที่ซ่อนตัว

ของเธอหลังจากนั้นก็เกิดเรื่องแล้วเธอก็แอบมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาดูอาการของฟางแล้วเธอก็

เห็นผลตรวจของฟางในตอนแรกที่พยาบาลวางไว้ก็อึ้งเมื่อรับรู้ว่าพี่สาวฝาแฝดของเธอกำลังท้อง

ได้เดือนเศษ เธอก็รีบกลับมาหาฟางที่นอนไม่ได้สติอยู่ในห้องพักจนเธอเจอกับป๊อปปี้ที่ตามเธอ

เจอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็มีฝ้ายไง ป๊อปน่ะรักแค่ฝ้ายนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าสมมุติว่าฝ้ายตายไปจริงๆ แล้วป๊อปจะเปิดใจให้พี่ฟางมั้ย”ฝ้ายนิ่งสักพักก่อนจะถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ ยัยนั่นร้ายจะตายมารยา หลอกล่อผู้ชาย”ป๊อปปี้นึกถึงฟางก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางไม่ได้ร้ายหรอกนะ ความจริงแล้ววันนั้นพี่ฟางไม่ด้ลวงฝ้ายไปฆ่า แต่ฝ้ายรู้ดีว่าถ้าฝ้ายไม่ตาย

พี่ฟางก็ต้องทำตามที่ป้าฝนบอก และอีกอย่าง ฝ้ายตายไปก็ดีกว่าจะอยู่นะ เพราะฝ้ายมันไม่มีค่า

อะไรเลย”ฝ้ายพูดแล้วซึมลงไปเมือ่นึกถึงคำพูดของคุณหญิงเตือนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฝ้ายมีค่าสำหรับผมที่สุด”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วกอดฝ้ายอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอบหัวใจตัวเองให้ตรงๆนะพี่เขย ว่าในใจน่ะมีใคร”เฟย์ที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดก็พูดขึ้นเมื่อ

ป๊อปปี้เดินมาที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แต่งงานกับฝ้ายไปแล้วพี่ก็ต้องเลือกฝ้ายสิ”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนะขับรถไป เฟย์แอบมองแล้วส่าย

หน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมบ้านเงียบแบบนี้ล่ะพี่ป๊อป”เฟย์กลับบ้านมาในตอนเย็นก็แปลกใจเมื่อเห็นที่บ้านเงียบแล้วนี่

พ่อแม่เธอไปไหนน่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ ทำไมแม่ถึงเป็นแบบนี้ แล้วพ่อล่ะ”เมื่อเข้ามาที่ห้องอาหารป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อเห็นกานดา

นอนแน่นิ่งตัวชา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต้องเป็นพวกนั้นแน่ๆทีทำร้ายพวกเราแบบนี้อีกแล้ว”เฟย์พูดแล้วรีบลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆอย่าง

ไม่ไว้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำอะไรพ่อน่ะ”ป๊อปปี้ที่ตามขึ้นมาชั้นบนก็เห็นป้าฝนกำลังจับนายธีร์กำลังปั๊มรอยนิ้วมือที่

พินัยกรรม

 

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะไม่งั้นชั้นจะปาดคอพ่อตาแกตายต่อหน้าแกแน่ หึ มาก็ดีแล้ว เพราะไอ้พินัยกรรมบ้าๆ

นี่มันระบุให้แกต้องเช็นชื่อด้วยมานี่ ไม่งั้นชั้นจะฆ่าพ่อตาแก”ป้าฝนพูดก่อนจะชักปืนมาขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันหึ โลภมากจนอยากได้สมบัติของคนอื่นเค้าแบบนี้ระวังเถอะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไม แกก็แค่ลูกเขย แกเองก็คงจจะอยากได้สมบัติสินะ”แบงค์โผล่มาจากที่ซ่อนแล้วเอา

ปืนจ่อที่หัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไร แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับแกด้วย”ป๊อปปี้รีบว่าก่อนจะถูกแบงค์ถีบจนล้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่สะใจที่เห็นศัตรุทางธุรกิจถูกกำจัดไปต่อหน้าต่อตายังไงล่ะ แล้วถ้าไม่ใช่เพราะแกที่แห่มา

ช่วยนังฟางนะ ท่านเกริกก็ไม่ถูกจับ แกนี่มันแส่ไม่เข้าเรื่อง”แบงค์ว่าก่อนจะเอากระบอกปืนตบหน้า

ป๊อปปี้จนกระอักเลือดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่มีวันได้ ละ ลายเซ็น ฟาง”นายธีร์มองลูกเขยตัวเองก็พยายามพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ แกนี่มันเจ้าเล่ห์นักนะ แบงค์บอกลูกน้องแกจับพวกมันมัดรวมกันที่ห้องเก็บของชั้นล่าง”ป้าฝน

พูดก่อนจะสั่งให้ลูกน้องแบงค์2คนที่อยู่กับพี่ทิพย์และแบมด้านล่างที่จัดการมัดกานดาและเฟย์ที่ไม่

ได้สติ เอาไปรวมกับแก้วที่ถูกมัดตอนแรกทันทีทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนแก อย่าแส่เรื่องครอบครัวนี้ ชั้นก็จะจัดการแกเอง”ป้าฝนพูดก่อนจะเอาเข็มยาชาปัดลงที่ขา

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม นี่สรุปรักกันใช่มั้ยเนี่ย ดูสิ ไปตระเวณซื้อช่อดอกไม้มาซะสวยเลย”ฟางแซวเมื่อเดินเข้ามา

กับโทโมะแล้วเห็นโทโมะดูแลช่อดอกไม้ช่อโตที่ซื้อมาอย่างดี

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟางมาพอดี เห็นเฟย์รึเปล่า”เขื่อนกลับมาจากทำธุระก็พูดทัก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่สิ ไม่เห็นใครเลย นี่ก็ยังแปลกใจนะทำไมบ้านเงียบ”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆบ้านใหญ่ที่มาถึง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันมือถือแก้ว”โทโมะที่โทรหาแก้วก็แปลกใจที่เห็นมือถือแก้วดังอยู่ใต้โต๊ะ ทั้ง3คนก็เริ่มมอง

รอบๆบ้านไม่ไว้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันมือถือไอ้ป๊อปนี่”เขื่อนมองไปทางมือถือที่วางคู่กับกระเป๋าตังค์ของป๊อปปี้ที่โต๊ะแล้วต้องตกใจ

เมื่อเห็นปลายสายที่โทรหาป๊อปปี้คือฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลป๊อป ป๊อปลืมเอกสารไว้ที่ฝ้ายน่ะมาเอาด้วยนะ”ฝ้ายพูดเมื่อปลายสายกดรับแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้าย นี่เขื่อนนะ ตอนนี้ที่บ้านเกิดเรื่องไม่ชอบมาพากลแล้วป๊อปปี้และคนอื่นๆก็หายตัวไป”เขื่อน

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงี้ เขื่อนไปตามตำรวจส่วนฟางกับโทโมะจะดูความเรียบร้อยที่นี่เอง”ฟางที่สังหรณ์ใจว่า

มันคือฝีมือป้าฝนก็เดินเข้าไปด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ทิพย์”เมื่อเดินเข้ามาข้างในโทโมะและฟางต้องตกใจเมื่อเอกับพี่ทิพย์และแบมที่ยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าแกจะต้องกลับมาที่นี่ ฟาง อีกนิดเราจะสำเร็จแล้วนะ ทุกอย่างของพวกมันจะเป็นของ

พวกเรา”ป้าฝนเดินมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าวิธีแบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับโจรนะป้า เดี๋ยวก็ถูกจับหรอก”ฟางพูดแต่ป้าฝนและคนอื่นกลับ

หัวเราะใส่

 

 

 

 

 

 

 

“คิดหรอว่าพวกชั้นจะยอมให้ตำรวจจับง่ายๆเราก็อำพรางคดีไง”แบงค์พูดแล้วหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แกทำอะไรแก้วน่ะปล่อยแก้วนะ”โทโมะอึ้งเมื่อเห็นแก้วที่สลบอยู่และถูกมัดกับพวกครอบครัว

ฟางก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลย หยุดอยู่ตรงนั้น มันอยากจะแส่ไม่เข้าเรื่องก็ช่วยไม่ได้ แกจะคิดมากทำไมแกเองรักหลาน

ชั้นไม่ได้รักมันกำจัดมันไปสักคนไปยังไงแกก็ได้แต่งงานกับฟางอยู่ดี”ป้าฝนพูดทำให้แก้วที่เริ่ม

ได้สติปรือตามอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ผมไม่ต้องการให้แก้วเป็นแบบนี้ ผมรู้ตัวเองแล้วว่าผมรักแก้วปล่อยแก้ว”โทโมะรีบพูดทำให้

แก้วที่ถูกมัดถึงกับน้ำตาซึม

 

 

 

 

 

 

 

“แหมมาบอกรักกันแบบนี้แล้วยังไง ช่วยพวกมันสินะงั้นก็จัดการเลยเถอะ”แบมรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอทั้งหมดนั่ล่ะ นี่มันเพื่อนชั้น ป้า ปล่อยคนที่ไม่เกี่ยวเถอะนะ ฟางเชื่อว่าถ้าป้าได้ทุกอย่างแล้วไม่

จำเป็นต้องฆ่าทุกคนหรอก พวกเค้าไม่มีใครจะจับป้าและก็ทุกคนหรอกนะ”ฟางที่เห็นป๊อปปี้ที่ถูก

ซ้อมและจับมัดติดเสาด้านในก็ตกใจก่อนจะทำทีเป็นเกลี้ยกล่อมทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันคงจะใจอ่อนล่ะสิเลยพูดแบบนี้’แบมว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ชั้นเองก็ยังอยู่ข้างป้า แต่ว่า เดี๋ยวพวกเราก็จะได้ทุกอย่างมาแล้วไม่ใช่หรอ ก็ดีซะอีกที่

เราม่ำเป็นต้องเล่นละครตบตาทุกคนว่าเราสำนึกแล้ว ปล่อยๆพวกนี้ไปเถอะถือว่าไว้ชีวิตลุกนกลูก

กาก็ได้”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ถ้าขืนปล่อยพวกมันก็ลากตำรวจมาจับพวกเราพอดีสิ อย่าโง่หน่อยเลย”ป้าฝนรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าจะฆ่าก็ฆ่าไปเลยแล้วกัน แต่ฟางขอถามหน่อยได้มั้ย ว่านอกจากที่ป้าจะมาช่วยฟางทวงทุก

อย่างคืนแบบนี้ ป้ามีความแค้นอะไรในใจรึเปล่า เป็นเหมือนที่แม่เคยหลุดพูดออกมารึเปล่า”ฟางพูด

แล้วนึกถึงตอนเด็กที่แม่เอาแต่เมาแล้วฟางก็มาเช้ดตัวดูแลแม่เวลาที่ป้าฝนไม่อยู่ แล้วแม่เธอก็พูด

ออกมาประมาณว่า ป้าฝนกับพ่อของเธอเคยคบกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ไหนๆทุกอย่างมันก็จะจบลงในคืนนี้แล้วนะ ป้าจะบอกเอาไว้ ว่าก่อนที่พ่อแกจะเจอแม่แกน่ะ

มันเคยกับชั้น มันสัญญาว่ามันจะยกให้ชั้นเป็นเมีย แต่เพราะสันดานเลวๆของมันไงที่เมื่อเจอแม่แก

มันก็เปลี่ยนไป ทุกอย่างที่ควรจะเป็นของชั้นมันกลับต้องถูกแย่งไป ชั้นสมควรจะได้ในทุกอย่าง ชั้น

ก็เลยยุให้อาภามันตามหวงตามแสดงความเป็นเจ้าของไอ้ธีร์แทนชั้นยังไงล่ะแต่แล้วพ่อแกก็มักมาก

กลับไปคบอีกานดาจริงๆ มันเลยผิดแผนไปหมด แต่ถึงยังไงชั้นก็ไม่สนอะไรอีกแล้วเพราะสมบัติ

ทุกอย่างจะเป็นของชั้นในไม่ช้า”ป้าฝนพูดความแค้นในอดีตออกมาทำให้ฟางอึ้งกับเรื่องที่ไม่เคยรู้

มาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

ขณะที่ทุกคนอยู่ในบ้านจู่ๆไฟก็ดับลง พร้อมกับเงาของใครคนหนึ่งที่กำลังเดินมาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

ตอนหน้าจะเป็นบทสรุปของตัวร้ายทั้งหมดแล้วนะ

 

 

 

รับรองว่ามีหลายมุมอึ้งแน่ๆ ซึ่งเป็นอะไรที่บางส่วนทายถูกแล้วด้วย555555

 

 

 

เม้นโหวตเยอะจะรีบปั่นอัพอีกตอนจบของเรื่องนี้ทันทีเลย555