แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด”ระหว่างที่พวกของป้าฝนเริ่มมองหาสาเหตุว่าไฟดับทำไม ลูกน้องของแบงค์คนหนึ่งก็ถูกยิง

ตายล้มลงต่อหน้าแบม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต้องเป็นพวกเขื่อนแน่ๆป้า ป้ารีบหลบไปเถอะ”ฟางพูดเมื่อทุกคนได้ยินเสียงเหมือนปืนยิงข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแกจะทำอะไรน่ะฟาง”ป้าฝนที่กำลังจะไปกับพรรคพวกร้องถามเมื่อเห็นฟางไม่ไปกับพวกตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะไปเอาปืนแล้วเราไปเจอกันรถฟางจอดหลังรีวอร์ตนะ”ฟางสั่งก่อนจะรีบให้ทุกคนไปส่วนเธอ

ก็แก้มัดให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องถามอะไรมาก เรื่องนี้ชั้นจะจัดการเอง ส่วนนายช่วยทุกคนที่เหลือ”ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งตาม

ป้าฝนไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฝ้ายช่วยเฟย์ด้วย”ฝ้ายที่โผล่มาจากความมืดก็รีบช่วยป๊อปปี้แก้มัดทุกคนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคนไม่ต้องกลัวนะคะตอนนี้เขื่อนโทรตามตำรวจแล้ว เดี๋ยวฝ้ายะไปช่วยพี่ฟางเองค่ะ”ฝ้ายพูด

แล้วรีบแอบตามฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฝ้าย”ป๊อปีป้ที่ยังชาที่ขาก็ล้มลง โทโมะรีบประคองก่อนที่ทั้งคู่จะรีบตามสาวๆไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันพวกประทัดนี่ ไม่ใช่เสียงปิน”ทิพย์พูดเมื่อเห็นถังน้ำมันใส่ประทัดที่จุดแล้วอยู่เอาให้ทุกคนดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ลูกน้องชั้นที่ถูกยิงตายหมายความว่าไง”แบงค์ยังโวยวายไม่เลิกนึกถึงมือดีทั้ง2คนที่ถูกยิงจาก

ไหนไม่รุ้

 

 

 

 

 

 

“ไหนรถท้ายรีสอร์ตไม่เห็นมีเลย กะแล้วว่ามันต้องหลอกพวกเราออกมา หลานป้าน่ะทรยศ”แบม

โวยวายเมื่อมาถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ป้าฝนเหลืออดก็ตบหน้าแบม

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดี ไม่มีพ่อคุ้มกะลาหัวอยู่แล้วยังจะอวดเก่งนะ”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่ใช่เพราะแกงั้นหรอที่ทำให้พ่อชั้นต้องติดคุก เพราะหลานแกนั่นล่ะ กรี๊ดด”แบมที่คลุ่มคลั่งก็

จิกผมป้าฝนแล้วตบไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่บม เลิกบ้าสักทีได้แล้ว เวลานี้มันไม่ใช่จะมากัดกันเองนะ”แบงค์ร้องห้ามแต่ทั้งคู่กลับไม่หยุด

ทะเลาะกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย นังเด็กป้า ชั้นเหลืออดแล้วนะ”ป้าฝนเหลืออดสั่งทิพย์จับตัวแบมไว้แล้วยิงแบมตายอย่าง

อนาถ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้ายิงแบมทำไม”ฟางที่วิ่งตามมาเห็นทุกอย่างก็ช้อคก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ใครมาขัดชั้นชั้นก็ฆ่าหมดนั่นล่ะ ไหนล่ะรถ”ป้าฝนพูดแล้วกอดพินัยกรรมแน่น

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าเป็นฟางขัดป้า ป้าก็ฆ่าฟางงั้นสิ”ฟางไม่คิดว่าป้าฝนจะโหดเหี้ยมแบบนี้ก็พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หมายความว่ายังไง นี่แกคิดจะทรยศป้าแท้ๆแกงั้นหรอนังฟาง ลืมไปแล้วหรอว่าชั้นคือผู้มี

พระคุณแกนะ”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ป้าคือผู้มีพระคุณ แต่ถ้าป้าคือต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวฟางแตกแยกแบบนี้ ทำลายครอบครัว

ฟางขนาดนี้ บุญคุณที่ป้าช่วยชีวิตฟางมันก็ถือว่าสิ้นสุดแล้วไม่ใช่หรอ”ฟางพูดออกมาเสียงสั่นไม่

คิดว่าป้าฝนจะทำร้ายเธอขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก นังหลานอกตัญญู แกกล้าพูดกับชั้นแบบนี้งั้นหรอ”ป้าฝนเดือดจัด

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางจะไม่ยอมเป็นหุ่นเชิดให้ป้าอีกต่อไปแล้ว เราขาดกัน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“หึ แกเลือกทุกอย่างเองนะงั้นแกก็ตายซะเถอะ”ป้าฝนพูดแล้วง้างปินยิงฟางที่ขา

 

 

 

 

 

 

“หึๆ นัดต่อไปชั้นมั่นใจว่ามันจะยิงเข้ากลางหัวแกแน่นอน”ป้าฝนพูดแล้วย่างสามขุมเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วป้าฝนต้องร้องเมื่อถูกยิงเข้าที่ข้อมือ แล้วหันไปมองฝ้ายที่ถือปืนเล็งมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าป้าทำลายครอบครัวพวกเราแบบนี้ แต่อย่าหวังเลยเมื่อได้พินัยกรรมไปแล้วแต่ไม่

ได้ลายเซ็นพวกเรา2คนลงไปในนั้น ป้าก็ไม่มีวันได้สมบัติทั้งหมดหรอก”ฝ้ายพูดแล้วชักปืนขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฝ้ายยังไม่ตาย นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย”แบงค์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แบงค์ เรื่องทั้งหมดถือว่าฝ้ายอโหสิให้พี่นะคะ ถ้าพี่ยังกลับตัวกลับใจทัน ผู้หญิงที่พี่กำลังช่วย

อยู่เค้าแค่หลอกใช้พี่มาทำลายครอบครัวฝ้ายเท่านั้น ถ้าพี่ช่วยฝ้าย เราะแต่งงานกัน”ฝ้ายพูดออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะบ้ารึไง เราน่ะแต่งงานกับป๊อปปี้แล้วนะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่งได้ก็หย่าได้ค่ะ ว่ายังไงคะพี่แบงค์”ฝ้ายว่าแล้วคิดถึงเรืองของป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ผมไม่ยอมให้คุณหย่ากับผม ผมรักคุณได้ยินมั้ยฝ้าย”ป๊อปปี้ที่ถูกโทโมะประคองมาได้ยินทุก

อย่างก็พูดทำให้ฟางที่ได้ยินคำบอกรักของป๊อปปี้ก็ถึงกับน้ำตาร่วงอย่างไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

“แกร้องไห้งั้นหรอนังฟาง555 แกร้องไห้ มันเป็นอย่างที่ชั้นเข้าใจจริงๆ 2พี่น้องแย่งผู้ชายคน

เดียวกัน แต่เค้าเลือกน้องไม่ใช่พี่ มันเหมือนกับชีวิตชั้นจริงๆ”ป้าฝนพูดออกมาอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เหมือน เพราะฟางก็เต็มใจที่จะเห็นน้องมีความสุขกับคนที่น้องรักไม่ใช่จมอยู่กับความแค้นแบบ

ป้า”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ปากดีนักนะ ทิพย์ฆ่าให้หมด”ป้าฝนโกรธจัดก็รีบสั่งคนสนิท

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

ทิพย์ถูกแบงค์ยิงล้มลงไปตายอย่างอนาจ

 

 

 

 

 

 

 

“แกยิงคนของชั้น/พี่แบงค์”ป้าฝนคลุ้มคลั่งก็ยิงแบงคืเข้าที่หัวใจล้มลงฝ้ายตกใจรีบประคองแบงค์

อย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฝ้าย พี่ช่วยน้องฝ้ายแล้วนะ”แบงค์ยิ้มแล้วหลับตาลงช้าๆในอ้อมกอดของฝ้าย จังหวะที่ฝ้าย

วางปืนลงป้าฝนก็รีบกระชากฝ้ายขึ้นมาเป็นตัวประกัน ท่ามกลางความตกใจของทุกคนเช่นเดียวกับ

เขื่อนที่พาตำรวจมา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นชั้นจะยิงอีนี่ตายแน่”ป้าฝนโวยวายแล้วถือปืนจ่อที่หัวฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าทำอะไรฝ้ายนะ เอาตัวผมไปสิป้า ปล่อยฝ้ายซะ”ป๊อปปี้ตกใจก็รีบอาสาเอาตัวเองเข้าแลก

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้เลยป้า ป้าฆ่าหนูยังจะดีกว่าฆ่ายัยฝ้ายนะ”ฟางตกใจรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“บ้ารึไง อย่าลืมสิว่าเธอน่ะ/เขื่อน อย่าพูด”เขื่อนได้ยินก็รีบว่าแต่ฟางห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายเองก็ไม่ยอมให้ใครทำหลานฝ้ายหรอก”ฝ้ายพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะหยิบที่ช็อคไฟฟ้าที่พก

ติดตัวไว้ช้อตใส่ป้าฝนทันที

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายระวัง”ฟางตกใจรีบตะโกนบอกน้องสาวฝาแฝด

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

แต่แล้วป้าฝนที่ล้มลงนั้นคว้าปืนขึ้นมายิงเข้ากลางหลังฝ้ายทันทีก่อนที่ป้าฝนจะถูกตำรวจยิงจน

ขาดใจตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้าย อย่าหลับ ลืมตามองหน้าพี่”ฟางที่อยู่ใกล้ฝ้ายก็ประคองฝ้ายแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยฝ้ายก็ช่วยไม่ให้หลานฝ้ายต้องตายนะพี่ฟาง”ฝ้ายยิ้มออกมาแล้วลูบที่ท้องฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ฝ้าย เดี๋ยวเราจะไปหาหมอกันนะ ฝ้ายก็จะกลับมาอยู่กับครอบครัวไง”ฟางรีบพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายอยู่กับทุกคนมามากแล้ว ให้พี่ฟางได้อยู่แทนฝ้ายบ้างเถอะ”ฝ้ายพูดอย่างอ่อนแรง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ทุกคนเค้ารักฝ้าย ไม่ได้รักพี่ เค้ารักเรานะฝ้าย”ฟางพูดแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“ไม่จริง พ่อรักพี่ฟางมากพอๆกับฝ้ายนั่นล่ะ ถ้าไม่มีฝ้ายอยู่พี่ฟางก็ดูแลพ่อและก็ทุกอย่างแทนฝ้าย

ไง”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 “ไม่นะฝ้าย ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปอีกแล้ว คุณต้องอยู่กับผม”ป๊อปปี้คลานมาหาฝ้ายและฟางแล้ว

พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีฝ้ายก็ยังมีพี่ฟางนะคะป๊อป ป๊อปอย่าโกหกความรู้สึกตัวเองอีกเลย”ฝ้ายมองป๊อปปี้แล้วยิ้ม

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาฝ้าย ฝ้ายอย่าพูดแบบนี้สิ เราแต่งงานกันแล้วนะ จะให้ผมมีใครนอกจากคุณได้ยังไง ผมรัก

คุณ”ป๊อปปี้ร้องไห้ออกมา ทำให้ฟางที่ได้ยินเบือนหน้าหนีไม่อยากรับฟังคำบอกรักของป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายก็รักป๊อปค่ะ แต่ฝ้ายรู้ว่าถึงไม่มีฝ้ายแล้ว คุณก็ยังอยู่ได้ เพราะคนที่อยู่ในนี้มันไม่ใช่ฝ้ายอีก

แล้ว”ฝ้ายพูดแล้วชี้ไปที่หัวใจของป๊อปปี้ ป๊อปปี้เริมใจเสียเมื่อเห็นฝ้ายไอมาเป็นเลือดก็กุมมือฝ้าย

แน่น

 

 

 

 

 

“ฝ้าย อย่าพูดอีกเลย ตอนนี้รถพยาบาลมาถึงแล้วนะ รีบไปหาหมอกันเถอะ”เขื่อนที่วิ่งไปตามรถ

พยาบาลมาก็รีบเข้าไปประคองฝ้ายที่เลือดไหลออกมาจากแผลไม่หยุดแต่ฝ้ายขืนตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

 

“มันถึงเวลาแล้วเขื่อนที่ฝ้ายต้องไป”ฝ้ายพูดแล้วเอื้อมมือจับมือป๊อปปี้ให้จับมือกับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายอย่าทำแบบนี้ นไม่ได้เป็นอย่างที่ฝ้ายคิด”ฟางพยายามจะเถียงฝ้ายแต่ฝ้ายห้ามไม่ให้ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ฝ้ายเชื่อในสิ่งที่ฝ้ายเห็นว่าลึกลงไปในใจทั้งคู่น่ะคิดอะไรกันอยู่ ป๊อปเมื่อไม่มีฝ้ายแล้วฝ้ายอยาก

ให้ป๊อปเลิกแค้นพี่ฟางนะ   ส่วนพี่ฟาง ก็อย่าหนีความรู้สึกตัวเองอีกเลย ถือว่าทำเพื่อฝ้ายทั้งคู่

นะ”ฝ้ายพูดก่อนจะเริ่มหายใจติดขัดแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้าย”ป๊อปปี้และฟางช้อคเมื่อเห็นฝ้ายหมดลมหายใจก็ร้องไห้กอดศพไว้อยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าหลังจากนี้จะเป็นบทสรุปของทุกคน

 

 

แต่เรื่องของป๊อปฟางจะเป็นยังไงต้องติดตาม เพราะยังมีด่านสุดท้ายของฟางรออยู่