แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนะครับที่เฟย์พ้นขีดอันตรายแล้ว”ป๊อปปี้พูดกับกานดาที่นอนพักอยู่บนเตียงกหลังจากเป็นลมล้ม
พับไป
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป แม่จะทำยังไงดี ทำไมปัญหามันถาโถมเข้ามาหาครอบครัวแม่แบบนี้”กานดาพูดป๊อปปี้จึงดึง
กานดาไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้ายก็มาตายจากไป ธีร์ก็ยังไม่ฟื้น แล้วนี่เฟย์ยังมาเป็นแบบนี้แล้วกิจการรีสอร์ตล่ะ”กายดาพูด
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ชั้นให้ตำรวจไปตามหาลักษณะรถที่ชนเฟย์นะ”เขื่อนเดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าจะให้ดีก็หาตัวยัยป้าฝนนั่นด้วย ได้เอาคนผิดมาลงโทษ”ป๊อปปี้พูดอยากคาดโทษ
 
 
 
 
 
“แม่ไม่รู้ว่าทำไมพวกฝนต้องจองล้างจองผลาญพวกเราด้วย”กานดาพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“คนที่พาลแบบนั้นเราต้องหาทางเอาคืน เสวยสุขมานานแล้วถึงเวลาสักที”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“หรือว่าสาเหตุที่ป้าฝนจองล้างของผลาญเพราะว่าอยากให้ฟางได้สมบัติรึเปล่าเลยทำทุกอย่างที่
จะให้ฟางได้ทุกอย่างคืนมา โดยลืมนึกไปว่าคนอื่นจะต้องมาเดือดร้อนแบบนี้”เขื่อนพูดแล้วมองไป
ยังเฟย์ที่ไม่ได้สติบนเตียงนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเค้าอยากได้จนต้องทำร้ายคนอื่นที่เป็นทั้งคนในครอบครัวตัวเองแบบนี้ แม่ยอมยกทุกอย่างให้
แล้ว”กานดาพูดและร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้มองแม่ยายตัวเองร้องไห้ก็นิ่ง และสงสารเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ตกอีกแล้ว”ฟางที่มองไปที่หน้าต่างนอกบ้านก็ถอนหายใจออกมาเมื่อฝนตก ทั้งๆที่ตอนเช้า
อากาศยังดีๆอยู่ และถือว่าเป็นโชคดีมากที่ป๊อปปี้อนุญาตให้เธอออกมาจากห้องได้ ฟางจึงไปเล่น
ที่น้ำตกก่อนจะเก็บดอกไม้ป่ามาใส่แจกันในห้อง
 
 
 
 
 
 
“ตกหนักแบบนี้อีกตานั่นคงจะนอนที่รีสอร์ต งั้นก็ทางสะดวก”ฟางยิ้มออกมาก่นะรีบไปรื้อข้าวของ
ในกระท่อมที่ป๊อปปี้เอามาด้วย พบว่ามีกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ ของใช้จำเป็นของเขาและเธอ และ
เสบียงอาหารที่ครัวเล็กๆ
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย อีตาบ้านั่นเอามือถือไปไว้ไหนนะ”ฟางที่รื้อหามือถือจนเหนื่อยก็นั่งลงแล้วบ่น
 
 
 
 
 
 
“หานี่อยู่งั้นสิ”ป๊อปปี้เดินตัวเปียกฝนเข้ามาในบ้านพร้อมกับชูมือถือของฟางขึ้น
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
มือถือของฟางถือลพื้นอย่างแรงจนเครื่องแตกเสียหายไปต่อหน้าต่อตา
 
 
 
 
 
 
“นี่นายทำบ้าอะไรของนายน่ะป๊อปปี้ นายพังมือถือชั้นทำไม”ฟางโกรธมากก่อนจะพุ่งเข้าไปทุบอก
กว้างป๊อปปี้รัว
 
 
 
 
 
 
 
“กะอีแค่มือถือทำโวยวาย พวกชั้นต้องสูญเสียมากกว่าเธอชั้นยังไม่โวยวายเลย”ป๊อปปี้ตวาดใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
“แล้วใครเป็นอะไรอีกล่ะ”ฟางตกใจที่ถูกตวาดก่อนจะทำเป็นไม่กลัวแล้วพูดกลับ
 
 
 
 
 
“ยัยเฟย์โดนรถชนแถมคนขับก็ยังจะฆ่ายัยเฟย์ให้ตาย เขื่อนที่เห็นเหตุการณ์บอกว่าป้าเธอเป็นคน
ทำ”ป๊อปปี้ว่
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ป้าชั้นไม่มีทางคิดร้ายถึงกับจะฆ่าใครได้ลงหรอก”ฟางส่ายหน้าไม่เชื่อ
 
 
 
 
 
 
“แต่ก็ทำร้ายพ่อของเธอไปแล้วนิ ป้าอะไรสั่งสอนหลานให้เลวฆ่าได้แม้กระทั่งครอบครัวตัว
เอง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ฟางโกรธมากถึงกับตบหน้าป๊อปปี้หันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“ถงป้าชั้นจะเลวร้ายยังไง เค้าก็คือผู้มีพระคุณของชั้นนายห้ามว่านะ ว้าย จะทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางว่า
ก่อนจะต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มฟางพาดบ่าแล้วลงมาโยนบนเตียงอย่างแรง ฟางรีบถอยห่างด้วย
ความกลัว
 
 
 
 
 
 
“เธอกับป้านี่มันเลวเกินเยียวยาจริงๆ ทำร้ายคนอื่นมาจนเค้าต้องเจ็บปวด มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะ
ต้องชดใช้และรับรู้ความเข็บปวดนี้ซะบ้าง”ป๊อปปี้ย่างสามขุมก้าวึ้นไปบนเตียงแล้วพูด ฟางรีบคลาน
หนีแต่ช้าไปป๊อปปี้กระชากฟางมาที่เดิม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ นายทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางกรีดร้องออกมาเมื่อถูกป๊อปปี้ฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่สวมใส่ออกโดยไม่
สนใจว่าร่างบางจะถูกเสื้อผ้าบาดตามเนื้อตัวแค่ไหน ฟางทั้งทุบทั้งทึ้งป๊อปปี้แต่ไม่ป็นผลกับพายุ
ร้ายของเขาเลย
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ”ฟางที่ถีบป๊อปปี้ลงไปจากเตียงก่อนจะรวบเสื้อผ้าตัวเองแล้ววิ่งหนี
 
 
 
เพล้ง 
 
 
 
 
ดอกไม้ป่าที่อยู่ในแจกันถูกฟางปัดลงไปเเตกกระจาย
 
 
 
 
“จะไปไหน มานี่”ป๊อปปี้ดึงขาฟางไว้จนล้มก่อนะถอดเข็มขัดออกมาแล้วลากฟางไปที่เตียงอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่นะ อย่าทำแบบนี้เลย นายเป็นสามียัยฝ้ายนะ”ฟางร้องขอป๊อปปี้ที่เขาใช้เข็มขัดรัดข้อมือ
ของเธอไว้
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ละทีตอนที่ชั้นแต่งงานกับฝ้ายเธอยังทำได้ลง มารยายัดเยียดเป็นเมียชั้นอีกคนทั้งๆที่ชั้นรักกับ
ฝ้าย ดี ในเมื่อเธอเสนอชั้นก็จะสนอง แต่ก็แค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น มันไม่ใช่ความรักความ
หลง”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟางก่อนจะฉีกขาฟางแยกออกมาก่อนที่จะรูดชั้นในตัวเองออกมา ฟางดิ้นไปมา
เพื่อหนีแต่ไม่เป็นผลเพราะถูกมัดอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด จะเจ็บ เอาออกไป”ฟางร้องออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มสอดแกนกลางเข้าไปในตัวก่อนน้ำตาจะ
ไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่นะ”ฟางร้องไห้ออกมากับพายุบ้าคลั่งของป๊อปปี้ที่ทำร้ายเธอ เขากำลังข่มขืนเธออย่าง
เลือดเย็น
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากเป็นเมียชั้นจนตัวสั่นไม่ใช่หรอ นี่ไง แต่อย่าหวังว่าชั้นจะรับผิดชอบเธอ”ป๊อปีป้ยิ้มร้ายออก
มาก่อนจะเร่งสะโพกเข้าออกในตัวฟางอย่างแรง โดยไม่สนใจฟังเสียงกรีดร้องไห้ที่แข่งกับสายฝน
ข้างนอกของฟางเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องไห้จนเสียงแหบแห้งเมื่อป๊อปปี้ถึงฝั่งฝันก่อนฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวของ
ร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอทำลายคนมามากแล้ว และชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนจัดการสำเร็จโทษนักโทษเลวๆอย่างเธอกับป้า
เธอเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสวมกางเกงเหมือนเดิมแล้วเดินออกไปจากห้องนี้โดยไม่สนใจร่างบางที่
อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย นอนคุดคู้บนเตียงร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา
 
 
 
 
 
 
 
บอกกแล้วชนวนของเฟย์คือุดเปลี่ยนให้กับฟาง
 
 
แล้วต่อจากนี้จะเป็นยังไงน้อออออ
 
 
 
เนื้อเรื่องนี้อาจจะน่าเบื่อไม่น่าติดตาม แต่อดใจหน่อยนะ ไรเตอร์ไม่ทิ้งไปไหนหรอก จะรี
บอัพให้จบนะจ้ะ