แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะครับที่เฟย์พ้นขีดอันตรายแล้ว”ป๊อปปี้พูดกับกานดาที่นอนพักอยู่บนเตียงกหลังจากเป็นลมล้ม

พับไป

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป แม่จะทำยังไงดี ทำไมปัญหามันถาโถมเข้ามาหาครอบครัวแม่แบบนี้”กานดาพูดป๊อปปี้จึงดึง

กานดาไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายก็มาตายจากไป ธีร์ก็ยังไม่ฟื้น แล้วนี่เฟย์ยังมาเป็นแบบนี้แล้วกิจการรีสอร์ตล่ะ”กายดาพูด

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ชั้นให้ตำรวจไปตามหาลักษณะรถที่ชนเฟย์นะ”เขื่อนเดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าจะให้ดีก็หาตัวยัยป้าฝนนั่นด้วย ได้เอาคนผิดมาลงโทษ”ป๊อปปี้พูดอยากคาดโทษ

 

 

 

 

 

“แม่ไม่รู้ว่าทำไมพวกฝนต้องจองล้างจองผลาญพวกเราด้วย”กานดาพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“คนที่พาลแบบนั้นเราต้องหาทางเอาคืน เสวยสุขมานานแล้วถึงเวลาสักที”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าสาเหตุที่ป้าฝนจองล้างของผลาญเพราะว่าอยากให้ฟางได้สมบัติรึเปล่าเลยทำทุกอย่างที่

จะให้ฟางได้ทุกอย่างคืนมา โดยลืมนึกไปว่าคนอื่นจะต้องมาเดือดร้อนแบบนี้”เขื่อนพูดแล้วมองไป

ยังเฟย์ที่ไม่ได้สติบนเตียงนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเค้าอยากได้จนต้องทำร้ายคนอื่นที่เป็นทั้งคนในครอบครัวตัวเองแบบนี้ แม่ยอมยกทุกอย่างให้

แล้ว”กานดาพูดและร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้มองแม่ยายตัวเองร้องไห้ก็นิ่ง และสงสารเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ตกอีกแล้ว”ฟางที่มองไปที่หน้าต่างนอกบ้านก็ถอนหายใจออกมาเมื่อฝนตก ทั้งๆที่ตอนเช้า

อากาศยังดีๆอยู่ และถือว่าเป็นโชคดีมากที่ป๊อปปี้อนุญาตให้เธอออกมาจากห้องได้ ฟางจึงไปเล่น

ที่น้ำตกก่อนจะเก็บดอกไม้ป่ามาใส่แจกันในห้อง

 

 

 

 

 

 

“ตกหนักแบบนี้อีกตานั่นคงจะนอนที่รีสอร์ต งั้นก็ทางสะดวก”ฟางยิ้มออกมาก่นะรีบไปรื้อข้าวของ

ในกระท่อมที่ป๊อปปี้เอามาด้วย พบว่ามีกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ ของใช้จำเป็นของเขาและเธอ และ

เสบียงอาหารที่ครัวเล็กๆ

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย อีตาบ้านั่นเอามือถือไปไว้ไหนนะ”ฟางที่รื้อหามือถือจนเหนื่อยก็นั่งลงแล้วบ่น

 

 

 

 

 

 

“หานี่อยู่งั้นสิ”ป๊อปปี้เดินตัวเปียกฝนเข้ามาในบ้านพร้อมกับชูมือถือของฟางขึ้น

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

มือถือของฟางถือลพื้นอย่างแรงจนเครื่องแตกเสียหายไปต่อหน้าต่อตา

 

 

 

 

 

 

“นี่นายทำบ้าอะไรของนายน่ะป๊อปปี้ นายพังมือถือชั้นทำไม”ฟางโกรธมากก่อนจะพุ่งเข้าไปทุบอก

กว้างป๊อปปี้รัว

 

 

 

 

 

 

 

“กะอีแค่มือถือทำโวยวาย พวกชั้นต้องสูญเสียมากกว่าเธอชั้นยังไม่โวยวายเลย”ป๊อปปี้ตวาดใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“แล้วใครเป็นอะไรอีกล่ะ”ฟางตกใจที่ถูกตวาดก่อนจะทำเป็นไม่กลัวแล้วพูดกลับ

 

 

 

 

 

“ยัยเฟย์โดนรถชนแถมคนขับก็ยังจะฆ่ายัยเฟย์ให้ตาย เขื่อนที่เห็นเหตุการณ์บอกว่าป้าเธอเป็นคน

ทำ”ป๊อปปี้ว่

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง ป้าชั้นไม่มีทางคิดร้ายถึงกับจะฆ่าใครได้ลงหรอก”ฟางส่ายหน้าไม่เชื่อ

 

 

 

 

 

 

“แต่ก็ทำร้ายพ่อของเธอไปแล้วนิ ป้าอะไรสั่งสอนหลานให้เลวฆ่าได้แม้กระทั่งครอบครัวตัว

เอง”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางโกรธมากถึงกับตบหน้าป๊อปปี้หันอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ถงป้าชั้นจะเลวร้ายยังไง เค้าก็คือผู้มีพระคุณของชั้นนายห้ามว่านะ ว้าย จะทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางว่า

ก่อนจะต้องร้องเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มฟางพาดบ่าแล้วลงมาโยนบนเตียงอย่างแรง ฟางรีบถอยห่างด้วย

ความกลัว

 

 

 

 

 

 

“เธอกับป้านี่มันเลวเกินเยียวยาจริงๆ ทำร้ายคนอื่นมาจนเค้าต้องเจ็บปวด มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะ

ต้องชดใช้และรับรู้ความเข็บปวดนี้ซะบ้าง”ป๊อปปี้ย่างสามขุมก้าวึ้นไปบนเตียงแล้วพูด ฟางรีบคลาน

หนีแต่ช้าไปป๊อปปี้กระชากฟางมาที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ นายทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางกรีดร้องออกมาเมื่อถูกป๊อปปี้ฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่สวมใส่ออกโดยไม่

สนใจว่าร่างบางจะถูกเสื้อผ้าบาดตามเนื้อตัวแค่ไหน ฟางทั้งทุบทั้งทึ้งป๊อปปี้แต่ไม่ป็นผลกับพายุ

ร้ายของเขาเลย

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ”ฟางที่ถีบป๊อปปี้ลงไปจากเตียงก่อนจะรวบเสื้อผ้าตัวเองแล้ววิ่งหนี

 

 

 

เพล้ง 

 

 

 

 

ดอกไม้ป่าที่อยู่ในแจกันถูกฟางปัดลงไปเเตกกระจาย

 

 

 

 

“จะไปไหน มานี่”ป๊อปปี้ดึงขาฟางไว้จนล้มก่อนะถอดเข็มขัดออกมาแล้วลากฟางไปที่เตียงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่นะ อย่าทำแบบนี้เลย นายเป็นสามียัยฝ้ายนะ”ฟางร้องขอป๊อปปี้ที่เขาใช้เข็มขัดรัดข้อมือ

ของเธอไว้

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ละทีตอนที่ชั้นแต่งงานกับฝ้ายเธอยังทำได้ลง มารยายัดเยียดเป็นเมียชั้นอีกคนทั้งๆที่ชั้นรักกับ

ฝ้าย ดี ในเมื่อเธอเสนอชั้นก็จะสนอง แต่ก็แค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น มันไม่ใช่ความรักความ

หลง”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟางก่อนจะฉีกขาฟางแยกออกมาก่อนที่จะรูดชั้นในตัวเองออกมา ฟางดิ้นไปมา

เพื่อหนีแต่ไม่เป็นผลเพราะถูกมัดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด จะเจ็บ เอาออกไป”ฟางร้องออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มสอดแกนกลางเข้าไปในตัวก่อนน้ำตาจะ

ไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่นะ”ฟางร้องไห้ออกมากับพายุบ้าคลั่งของป๊อปปี้ที่ทำร้ายเธอ เขากำลังข่มขืนเธออย่าง

เลือดเย็น

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากเป็นเมียชั้นจนตัวสั่นไม่ใช่หรอ นี่ไง แต่อย่าหวังว่าชั้นจะรับผิดชอบเธอ”ป๊อปีป้ยิ้มร้ายออก

มาก่อนจะเร่งสะโพกเข้าออกในตัวฟางอย่างแรง โดยไม่สนใจฟังเสียงกรีดร้องไห้ที่แข่งกับสายฝน

ข้างนอกของฟางเลย

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องไห้จนเสียงแหบแห้งเมื่อป๊อปปี้ถึงฝั่งฝันก่อนฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวของ

ร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอทำลายคนมามากแล้ว และชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนจัดการสำเร็จโทษนักโทษเลวๆอย่างเธอกับป้า

เธอเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสวมกางเกงเหมือนเดิมแล้วเดินออกไปจากห้องนี้โดยไม่สนใจร่างบางที่

อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย นอนคุดคู้บนเตียงร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา

 

 

 

 

 

 

 

บอกกแล้วชนวนของเฟย์คือุดเปลี่ยนให้กับฟาง

 

 

แล้วต่อจากนี้จะเป็นยังไงน้อออออ

 

 

 

เนื้อเรื่องนี้อาจจะน่าเบื่อไม่น่าติดตาม แต่อดใจหน่อยนะ ไรเตอร์ไม่ทิ้งไปไหนหรอก จะรี

บอัพให้จบนะจ้ะ