แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้าว่าเราไม่ต้องออกจากโรงพยาบาลตอนนี้หรอกนะ วันนี้ก็งานวันสุดท้ายแล้วด้วย”ป้าฝนพูด

เมื่อเห็นฟางเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

“แม้จะเป็นวันสุดท้ายก็ขอให้ฟางได้ไปหาน้องเถอะค่ะ”ฟางพูดนิ่งๆซ่อนความเสียใจเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แล้วแต่เราแล้วกัน แต่บอกเลยว่าป้าจะไม่ไปงานแน่นอน เพราะพวกนั้นเกลียดป้าอย่างกับอะไรดี

ขืนไปมีหวังไม่เอาน้ำร้อนมาสาดกันเลยรึไง”ป้าฝนพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องพัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ฟางแน่ใจนะว่าฟางจะไป ถ้าเกิดพวกนั้นมาทำร้ายฟางล่ะจะว่ายังไง”โทโมะพูดเมื่อเดินเข้า

มาในงานกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังะมีหน้าเข้ามาในงานนี้อีกหรอ ออกไปเลยนะ”เฟย์เดินเข้ามาว่าเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นจะมาที่นี่ไม่ได้ ยัยฝ้ายก็เป็นน้องของชั้นเหมือนกันนะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“หรอ เดี๋ยวนี้กล้าพูดได้เต็มปากว่าเป็นน้อง ที่พูดนี่ออกมาจากใจรึเปล่า”ป๊อปปี้เดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่พูดแบบนี้อยากมีเรื่องรึไง หลบ พวกเราจะเข้าไป”โทโมะรีบว่าก่อนจะขอทาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ให้ไป งานนี้ไม่ต้อนรับพวกฆาตกรใจดำอย่างเธอ”ป๊อปปี้รีบเอาตัวเข้าขวางแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่ามากล่าวหาฟางนะ เห็นๆอยู่ว่ามันคืออุบัติเหตุฟางไม่ได้ฆ่าฝ้าย”โทโมะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ฆ่างั้นหรอออกไปด้วยกันแท้ๆ แต่ทำไมถึงมีเธอออกมาจากรถได้คนเดียวล่ะ ทำไมเธอถึงไม่

ช่วยฝ้ายออกมา รึว่าเธอมีความสุขมากใช่มั้ยที่เห็นฝ้ายตายไปต่อหน้าต่อตาแล้วไม่ไปช่วย

น่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเปล่านะ ฝ้ายเอาที่ช็อตไฟฟ้าช็อตตัวชั้นจะให้ชั้นทำไงได้ล่ะ ชั้นไม่ได้อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้

หรอก”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำเป็นพูดดี เธอเองก็เกลียดพี่ฝ้าย เธอจงใจฆ่าพี่ฝ้าย”เฟย์พูดก่อนจะผลักฟางล้มลงกับ

พื้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วนะเฟย์ ทำอะไรอย่างน้อยก็ไว้หน้าบ้างนี่น่ะพี่สาวของฝ้ายอีกคนนะ”เขื่อนเดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ทำตัวแบบนี้ใครมันจะไปรัก กิริยาต่ำหยั่งกับพ่อแม่ไม่สั่งสอน”แบมเดินมาคล้องแขนเขื่อน

แล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าเกลียดชั้นจะว่าชั้นก็ว่าแต่ชั้นห้ามว่าแม่นะ”เฟย์โมโหแล้วรีบผลักแบมล้มไปตามอารมณ์

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พี่เขื่อน แบมเบจังเลยค่ะ”แบมที่โกรธเฟย์มากก็รีบออเซาะเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่าเฟย์เองก็โตแล้วนะ ทางที่ดีควรเลิกนิสัยก้าวร้าวแบบนี้สักที เพราะมันะทำให้เฟย์เองถูกมอง

ว่าแย่อย่างที่แบมเค้าว่าจริงๆ”เขื่อนรีบประคองแบมขึ้นมาแล้วว่าเฟน์ก่อนจะเดินออกไปทำให้เฟย์

เศร้าลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ ห้ามเข้ามาใกล้ฟาง ฟางเข้าไปในงาน”โทโมะรีบห้ามไม่ให้ป๊อปปี้มาเอาเรื่อง

ฟางก่อนจะให้ฟางเดินเข้าไปในงานศพ ฟางเดินเอาดอกไม้จันทน์วางลงหน้าโลงศพของฝ้าย ภาพ

ตอนเด็กของฝ้ายและเธอที่เคยเล่นด้วยกัน ภาพที่เธอคอยปกป้องฝ้ายในวัยเด็กฉายเข้ามาในหัว

ทำให้น้ำตาของฟางไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะสายไปใช่มั้ยที่พี่สาวคนเดิมคนนี้จะกลับมา”ฟางพูดเสียงสั่นพยายามกลั้นสะอื้นไว้ ไม่

อยากให้ใครรับรู้ว่าเธอกำลังอ่อนแอ เพราะเธอตั้งกับตัวเองไว้ว่าเธอจะไม่อ่อนแอให้ใครเห็น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ขอโทษนะฝ้าย”ฟางมองดูควันที่พวบพุ่งออกมาจากปล่องไฟแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“มันสายไปแล้วล่ะที่จะใช้คำนั้น หึ พี่งั้นหรอ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาใกล้ฟางแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนล่ะ หรือว่าจะไปคิดแผนชั่วอีกล่ะห้ะ”ป๊อปปี้กระชากแขนฟางเข้ามาแนบตัวแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของชั้น ไม่ต้องมายุ่ง”ฟางว่าแล้วพยายามแกะมือออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยุ่งก็คงจะไม่ได้ เพราะว่าชั้นต้องคอยดูแลทุกคนในครอบครัวของฝ้ายไม่ให้เธอกับป้ามหาภัย

ของเธอมาทำร้ายได้อีก เพราะถ้าพวกเค้าต้องเบ เธอน่ะก็จะเจ็บลงเป็น10เท่า100เท่า”ป๊อปปี้ว่า

แล้ว้องฟางอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองดูสิ คิดหรอว่าชั้นจะกลัวคนอย่างนาย เพราะชั้นก็คงไม่โง่ยอมให้ใครมาทำร้ายฝ่ายเดียว

เหมือนกัน”ฟางย้อนอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“ก็ดี เราะได้เห็นดีกันว่าชั้นเองก็มีด้านมืดอย่างเธอไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน ต่อจากนี้เตรียมรับมือ

มันไว้ดีๆเถอะ คนเลวอย่างเธอมันถึงเวลาชดใช้กรรมได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะบีบแขนฟางแน่นจน

ฟางร้องด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะทำอะไรฟางน่ะ”โทโมะเห็นฟางร้องก็รีบตรงไปผลักป๊อปปี้ออกห่างก่อนจะว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกโทโมะไปกันเถอะ”ฟางไม่อยากมีเรื่องกับใครเพราะตอนนี้คนมองหมดแล้วก็รีบดึง

โทโมะไป

 

 

 

 

 

 

“ฟางถ้ามันทำอะไรฟางอีกบอกโทโมะนะโทโมะจะไปชกหน้ามันเลย ดูสิแดงหมดแล้ว”โทโมะพูด

พลางทายาให้ฟางที่กลับมาที่บ้านพัก ฟางเหล่มองโทรศัพท์โทโมะที่แก้วโทรหาก็ชะงักที่โทโมะ

ไม่ยอมรับสาย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะ รับสายแก้วเค้าหน่อยมั้ย เดี๋ยวแก้วก็น้อยใจหรอก”ฟางพูดเมื่อเห็นโทโมะไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็โทโมะทายาให้ฟางอยู่ไม่ว่างรับหรอกน่า เอาเป็นว่าแก้วน่ะรอได้อยู่แล้วไม่น้อยใจหรอก”โทโมะ

พูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าทำบ่อยๆผู้หญิงเค้าก็น้อยใจเป็นนะโทโมะ”ฟางพูดอีกครั้งก่อนที่โทโมะจะเดินออกไปคุย

โทรศัพท์กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะป้า”ฟางเดินออกมาที่ชานบ้านเพื่อรับโทรศัพท์ป้าฝนที่โทรมา

 

 

 

 

 

“ฟางตอนนี้ป้าอยู่กับพวกนายแบงค์ มันกำลังเมาได้ที่เลยนะหลังจากรู้เรื่องของยัยฝ้าย ไม่รู้ว่าจะ

พาลไม่ร่วมมือกับเรารึเปล่า ยังไงวันพรุ่งนี้เราก็มาหาป้ามาอยู่กับป้าที่รีสอร์ตนายแบงค์นะ”ป้าฝน

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะป้า เดี๋ยวฟางจะไปอยู่กับป้าพรุ่งนี้นะคะ ป้าคะ แค่นี้ก่อนนะคะคือฟางเพลียๆนิดหน่อยน่ะค่ะ

อยากอาบน้ำแล้วนอนแล้ว ค่ะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้นะคะป้าสวัสดีค่ะ”ฟางพูดก่อนจะวางสายจากป้า

ฝนไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะอยู่ที่นี่คืนนี้คนเดียวจริงๆหรอ โทโมะไม่ไว้ใจพวกบ้านนั้นเลย เดี๋ยวก็มาหาเรื่องฟางอีกนะ

จะว่ายังไง”โทโมะพูดก่อนจะมองไปทางบ้านของพวกป๊อปปี้ที่เปิดไฟอยู่อย่างไม่ไว้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าโทโมะ พวกนั้นไม่มีทางมาทำร้ายฟางหรอก พวกนั้นไม่โง่ที่จะทำร้ายตัวเองด้วยการหา

เรื่องคนอื่นอย่างไม่มีเหตุผลหรอกนะ สบายใจได้เลย ฟางน่ะเข้มแข็งจะตายอยู่ได้”ฟางพูดแล้วยิ้ม

ให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

โทโมะดึงฟางไปกอดแน่นทำให้ฟางชะงักก่อนะกอดตอบโทโมะสักพักแล้วค่อยๆคลายกอดออกมา

 

 

 

 

 

 

“โทโมะเป็นห่วงฟางจริงๆนะ ฟางก็รู้ใช่มั้ยว่าโทโมะคิดยังไงกับฟาง”โทโมะสารภาพความในใจ

ออกมา

 

 

 

 

 

 

“รู้ แต่ว่าโทโมะควรจะมองหาคนที่รักโทโมะเถอะนะ เพราะฟางไม่ได้คิดอะไรกับโทโมะเกินเพื่อน

เลย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“โทโมะรู้ดีว่าฟางคิดยังไง แต่โทโมะแค่อยากจะบอกฟางให้รู้เอาไว้นะว่าโทโมะรักแค่ฟางเท่านั้น

รักฟางมากที่สุด ไม่ว่าจะนานแค่ไหนโทโมะก็จะรักฟางนะ”โทโมะพูดแล้วโน้มหน้าหมายจะจูบแต่

ฟางเบี่ยงหน้าหลบทำให้โทโมะหอมแก้มแทน

 

 

 

 

 

 

“ฟางว่าตอนนี้โทโมะกลับไปก่อนเถอะนะ ได้ช่วยดูแลป้าฝนให้ฟางไง”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“งั้นโทโมะกลับก่อนนะดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ”โทโมะพูดก่อนที่ฟางจะเดินไปส่งโทโมะที่รถ

 

 

 

 

 

 

“ขับรถกลับดีๆนะโทโมะ”ฟางโบกมือให้กับโทโมะก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้านตัวเอง

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

เมื่อเข้ามาในบ้านจู่ๆไฟในบ้านก็ดับ ฟางมองไปรอบๆด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

ขณะที่ฟางมองไปรอบๆเพื่อหาไฟฉายก็มีเสียงเหมือนคนเปิดประตูเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“คะ ใครน่ะ ชั้นถามว่าใคร”ฟางที่ได้ไฟฉายแล้วก็ตะโกนถามแต่เงียบไม่มีเสียงตอบก็เริ่มระแวง

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าจะเป็นฝ้าย”ฟางเริ่มวิตกก็เริ่มตะโกนถามอีกครั้ง ใจหนึ่งเธอก็กลัวแต่อีกใจเธอก็อยากรู้ ว่า

เป็นใครเข้ามาข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

เหมือนเสียงใครในบ้านเดินชนกับตู้หรือโต๊ะบางอย่างทพให้ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

“ใครน่ะ ชั้นถามว่าใคร เข้ามาในนี้ทำไม”ฟางเริ่มกระชับไฟฉายให้แน่นแล้วตะโกนถามอีกครั้งก่อน

จะเดินเข้าไปในบริเวณที่ได้ยินเสียงแล้วรีบหาต้นเสียง

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ฟางได้ยินเสียงนั้นอีกครั้งก็รีบหันไปมองด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ”ฟางต้องร้องเมื่อมีมือหนึ่งเอายานอนหลับที่โปะยาสลบโปะให้ฟางก่อนที่ร่างบางจะสลบไป

ในอ้อมกอดใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“หึ ชั้นบอกแล้วไง ว่ามันถึงเวลาแล้วที่เธอต้องชดใช้กรรมได้แล้ว”ป๊อปปี้มองฟางที่หลับในอ้อม

กอดก็พูดขึ้นร้ายๆ

 

 

 

 

 

 

งานลักพาตัวต้องมา เห็นร้องขอกันว่าจะเอาป๊อปฟาง มาแล้วจ้าาาาา

 

 

พอดีพึ่งสอบเสร็จอ่ะ เลยพึ่งลง55555