แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ พี่ฟาง”ฝ้ายช้อคสุดขีดเมื่อเปิดประตูไปเจอภาพสามีสุดที่รักกับพี่สาวฝาแฝดตัวเองนอน
กอดกันบนเตียงในสภาพไม่สวมอะไรเลยทั้งคู่ ก่อนที่ฝ้ายจะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นแล้วปล่อยโฮ
ออกมาเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ตายแล้วฝ้าย”ฟางที่ได้ยินเสียงฝ้ายร้องไห้ก็ทำทีเป็นลืมตาขึ้นมาแล้วตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นลูกฝ้าย ทำไมมีอะไร ว้าย”กานดาและคุณเตือนใจที่ตื่นมาในตอนเย็นเดินมาหาฝ้ายก็
ตกใจกับภาพที่เห็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะตาป๊อป”คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดเดินเข้าไปเขย่าตัวลูกชายที่นอนหลับอยู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าค่ะ ป๊อปปี้เค้าเพลียอบู่เดี๋ยวฟางปลุกเค้าเอง”ฟางทำทีเป็นห้ามคุณหญิงไม่ให้ปลุกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดหันไปตบหน้าฟางฉาดใหญ่จนหน้าหันทันที
 
 
 
 
 
“เธอมันผู้หญิงไม่มียางอาย แย่งได้แม้กระทั่งสามีน้องสาวตัวเอง ตาป๊อปแม่บอกให้ตื่น”คุณหญิง
ด่าว่าฟางก่อนจะปลุกลูกชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณแม่ เห้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้สะลึมสะลือแล้วต้องช้อคเมื่อเห็นสภาพตัวเองกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาพูดไปใส่เสื้อผ้าแล้วลุกไปคุยกันให้รู้เรื่องที่เรือนใหญ่ทั้งหมดนี่ล่ะ”คุณหญิงเตือนสั่ง
ลูกชายแล้วเดินไปปลอบใจฝ้ายที่ร้องไห้ช้อคด้วยความเสียใจ แวบหนึ่งฟางเห็นฝ้ายร้องไห้ก็อด
สงสารไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับตัวผม ผู้หญิงอย่างคุณนี่มันสารเลว”ป๊อปปี้รีบสวมเสื้อผ้าและเซล้มฟางรีบประคอง
ก่อนจะโดนว่ากลับมา
 
 
 
 
 
 
“ชั้นยอมเลวดีกว่ายอมให้คนที่ทำร้ายชั้นมีความสุข”ฟางพูดขณะใส่เสื้อผ้าเมื่อป๊อปปี้เดินออกไป
แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่ฟางเดินมาที่เรือนใหญ่ นายธีร์ที่กลับจากโรงพยาบาลพุ่งเข้ามาตบหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
เฟย์ที่เห็นหน้าฟางก็รีบเข้ามาตบซ้ำโดยที่ฟางเองไม่ยอมแพ้ตบกลับเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้ว ทะเลาะกันเหมือนหมาบ้าอยู่นั่นล่ะ”นายธีร์เห็นเฟย์ฟางทะเลาะกันก็ตะคอกเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะเอายังไงต่อไปล่ะธีร์ หลานชั้นชั้นเลี้ยงมายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมไหงกลับมาถูกหมอนี่ข่มเหง
เอา”ป้าฝนแสร้งเป็นโวยวายแล้วกอดปลอบฟางที่ทำเป็นร้องไห้บีบน้ำตากอดป้าฝนอยู่
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นพูดดี อยู่เมืองนอกผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้กร้านโลกกล้าทำเรื่องแบบนี้”เฟย์ดูถูก
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาพูดแบบนี้นะ ชั้นรู้ว่าชั้นร้าย แต่เรื่องแบบนี้ชั้นก็ไม่ยอมให้ตัวเอเป็นผู้หญิงใจง่ายมีอะไรกับ
ผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักหรอกนะ”ฟางรีบว่าอย่างเหลืออด ทำให้ฝ้ายที่ได้ยินก็จี้จุดตัวเองปล่อยโฮ
ไปกันใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนี่วางยาผม ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะฝ้าย”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเดินไปหาฝ้าย
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนายถึงพูดแบบนี้ป๊อปปี้ ในเมื่อกี้นายกับชั้นเรายังมีความสุขด้วยกัน นายเป็นคนบอกเองว่า
ชั้นกับฝ้ายเราเหมือนกัน ยังไงก็แทนกันได้ ฮึก นายปล้ำชั้นแล้วนายไม่คิดจะรับผิดชอบงั้นหรอ
ฮือๆ”ฟางแสร้งบีบน้ำตาร้องไห้โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาร้องไห้มารยาอยากได้เท่าไหร็บอกมา”คุณหญิงเตือนใจมองฟางออกก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“จริงค่ะคุณป้า ยัยนี่น่ะก็คงจะจับพี่ป๊อปปี้เพื่อหวังเอาเงินแน่ๆ”เฟย์รีบเข้าไปว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เห็นหลานชั้นเป็นผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีขนาดนั้นเลยรึไง นี่หลานชั้นจบเมืองนอกเมืองนามามีหน้าที่
การงานทำอีกด้วย อีกแค่เงินแค่นี้พวกเราไม่ต้องการ แต่ที่พวกเราต้องการคือความยุติธรรมกับ
กลานชั้น”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ฝ้ายกับป๊อปปี้เค้าแต่งงานถูกกฏหมายไปแล้วนะ”นายธีร์โมโหก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“แล้วสิ่งที่ยัยฟางเสียไปให้ผู้ชายมักง่ายแบบนี้ล่ะใครจะรับผิดชอบ”ป้าฝนยังว่าไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“ก็ผู้หญิงมันร่านมันง่ายเองนี่นาทำไมต้องรับผิดชอบด้วย ทำตัวไม่มีค่า”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป้าฝนที่เหลือดอดกับเฟย์ตบหน้าเฟย์ดังฉาดใหญ่ก่อนที่เฟย์จะวิ่งไปหาแม่ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“เฟย์พี่ว่าเราเองเป็นเด็กควรจะเงียบแล้วให้ผู้ใหญ่จัดการเรื่องนี้เถอะ”เขื่อนถอนหายใจเบาๆแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพี่ฟางรักป๊อปปี้ ฝ้ายก็ยินดีจะหย่ากับเค้าก็ได้ค่ะ”ฝ้ายโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของทุก
คน
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะฝ้าย พูดอะไรออกมาน่ะ ผมไม่ยอมนะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฝ้ายแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ฝ้ายคิดว่าป๊อปปี้ควรจะรับผิดชอบสิ่งที่ป๊อปปี้ทำกับพี่ฟางดีกว่านะ”ฝ้ายร้องไห้ออกมาด้วยความ
เสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ แต่ฝ้ายเป็นเมียผมแล้วนะ ไม่เอาผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางแอบสะอึกกับ
คำพูดนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าเทียบฝ้ายกับพี่ฟาง ฝ้ายเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีเหลวแหลกไปแล้ ป๊อปปี้อย่ามาปกป้องฝ้าย
เลย”ฝ้ายร้องไห้แล้วทรุดลงไปเมื่อคิดถึงแบงค์ที่ข่มขืนเธอ มันเหมือนฝันร้ายที่คอยตามหลอก
หลอนเธอทุกคืน ฟางมองฝ้ายก็ด้วยสายตานิ่งเงียบไม่แสดงอะไรออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้นะฝ้าย แม่ขอ เพราะถึงแม้หนูจะหย่าไปยังไง ป้าก็ไม่ต้องการผู้หญิงไร้
ยางอายแบบผู้หญิงคนนั้นมาเป็นสะใภ้บ้านจิระคุณหรอก ผู้หญิงที่มารยาแบบนั้น”คุณหญิงเตือนใจ
โพล่งขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นรู้ว่าชั้นมันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำถ้าเทียบกับผู้ดีเก่าอย่างคุณหญิง แต่ดิชั้นก็เป็นคนมีหัวใจมี
ความรู้สึกที่ถูกใครหลายคนรุมด่าแล้วจะไม่รู้สึกอะไร ชั้นแค่ต้องการความยุติธรรมกับสิ่งที่มันสูญไป
ไม่ใช่เอาเงินฟาดหัวแบบนี้ ไม่เคยอยากจะไปเกี่ยวดองกับตระกูลสูงส่งของคุณหญิงเลยสักนิด
ส่วนฝ้ายเธอไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้หรอก เพราะพี่ก็ไม่อยากได้ชื่อว่าทำลายชีวิตคู่ของใครแบบ
นี้”ฟางที่เห็นฝ้ายร้องไห้ก็พูดขึ้นทำให้ป้าฝนอึ้งกับสิ่งที่ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนน่ะฟาง กลับมาก่อน”ป้าฝนพูดเมื่อฟางเดินหนีออกไป แต่ฝ้ายไวกว่ารีบวิ่งไปตามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางเดี๋ยวก่อนค่ะนี่พี่ฟางจะไปไหน”ฝ้ายรีบวิ่งไปหาฟางที่เดินดุ่มๆออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“ออกมาทำไม กลับเข้าไปข้างในซะอยู่ห่างๆพี่ด้วย”ฟางหันไปพูดกับฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง พี่ฟางจะไม่ไปไหนจริงๆใช่มั้ยคะ”ฝ้ายเห็นฟางจะไปก็พูดแล้วนึกถึงวันนั้นที่ฟางช่วยเธอ
ออกมาจากบ้านแบงค์
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่จะอยู่ที่นี่ทำไม ในเมื่อพ่อก็ไม่รักแม่ก็ไม่มี ยัยเด็กนั่นก็ผลักไสไล่ส่งแถมถูกยัยคุณหญิงนั่นตรา
หน้าว่าเป็นคนไม่มียางอายใช้สามีคนเดียวกับน้องสาวตัวเองอีก”ฟางพูดขึ้นตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วพี่ฟางรักป๊อปปี้รึเปล่าคะ”ฝ้ายซึมลงไปก่อนจะถามฟาง ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
“รักงั้นหรอ พี่จะไปรักอะไรผู้ชายคนนั้น ไม่มีทางล่ะพี่กับหมอนั่นเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ส่วน
เรื่องเมื่อกี้มันคือความผิดพลาดเท่านั้นล่ะ พี่ก็ไม่ได้อยากจะเป็นสะใภ้คุณหญิงนั่นสักหน่อย”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ฝ้ายพวกเราเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ไม่มีทางจะรักกันได้หรอก”ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาได้ยินสิ่ง
ที่ฟางพูดก็ว่าขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่มีอะไรกับป๊อปปี้ไปแล้วนะคะ และอีกอย่างมันก็ดีซะอีกที่ป๊อปปี้จะต้องอยู่กับผู้หญิงมีราคี
อย่างฝ้าย”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ฝ้ายไม่ได้เป็นผู้หญิงมีราคีสักนิด ที่ฝ้ายต้องถูกนายแบงค์ข่มขืนก็เพราะว่าความเลวของยัย
แม่มดนี่กับป้าเค้าต่างหากล่ะ ฝ้ายไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายสักหน่อย”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้พวกผู้ใหญ่ที่
เดินตามมาได้ยินทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนี่ก่อนที่ฝ้ายจะแต่งงานกับป๊อปปี้ เราถูกข่มขืนมางั้นหรอ”คุณหญิงเตือนใจช้อคกับลูกสะใภ้
ตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก นังฟางแกตายซะเถอะ”เฟย์ที่รู้เรื่องก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะพุ่งไปตบฟางเขื่อนรีบรั้งเฟยืไว้
ไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
“ทำไมหนูถึงทำแบบนี้ล่ะ ทำไมหนูถึงทำร้ายน้องสาวตัวเองแบบนี้”กานดาร้องไห้ออกมาด้วยความ
สงสารฝ้ายอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ หุปปากให้หมดนั่นล่ะ ฟางไม่ได้พาฝ้ายไปนะ ตอนนั้นฟางเป็นลมจริงๆ เผลอๆตอนที่ไปกับนาย
แบงค์นังเด็กฝ้ายอาจจะสมยอมเป็นของฝั่งนั้นด้วยความเต็มใจรึเปล่าก็ไม่รู้”ป้าฝนรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
นายธีร์โกรธจัดรีบตบหน้าป้าฝนจนล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“พ่ออย่าทำร้ายป้าฝนนะ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปขวางพ่อไม่ให้ทำร้ายคนที่เลี้ยงดูเธอมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
“หลีกไปฟาง ให้พ่อได้จัดการผู้หญิงร้ายกาจที่จิตใจต่ำแบบนี้ซะ มันเสี้ยมให้แกเป็นแบบนี้นะ”นาย
ธีร์ว่า
 
 
 
 
 
 
“แต่อย่างน้อยป้าฝนก็ได้ขื่อว่าเป็นคนที่เลี้ยงดูฟางมาตั้งแต่เด็ก ไม่อย่างงั้นวันนั้นฟางคงตายไป
แล้ว ถ้าเทียบกับพ่อที่มีเคยจะเลี้ยงดูฟางเลย”ฟางพูดแล้วคิดถึงเหตุการณ์เฉียดตายในวัยเด็กวัน
นั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เออ อยากจะเห็นกงจักรเป็นดอกบัวก็เชิญ แต่นับต่อจากนี้ถ้าแกยังเห็นฝนดีกว่าพ่อแท้ๆแก แกก็
อย่าหวังจะได้มรดกทั้งหมดของพ่อและธุรกิจรีสอร์ตนี่”นายธีร์พูดก่อนจะเดินไปจากฟางและป้าฝน
ทันที
 
 
 
 
 
 
เอาละไง ฟางจะทำไง เมื่ออยู่กับป้าฝนก็อดสมบัติ แถมยังโดนชาวบ้านเกลียดกันทั่วอีก
 
 
 
 
ใกล้ถึงความพีคที่ร้ายกาจของฟางแล้ว อดใจรอนะ เพราะร้ายระลอกสุดท้ายกำลังจะมาา