แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ พี่ฟาง”ฝ้ายช้อคสุดขีดเมื่อเปิดประตูไปเจอภาพสามีสุดที่รักกับพี่สาวฝาแฝดตัวเองนอน

กอดกันบนเตียงในสภาพไม่สวมอะไรเลยทั้งคู่ ก่อนที่ฝ้ายจะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นแล้วปล่อยโฮ

ออกมาเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ตายแล้วฝ้าย”ฟางที่ได้ยินเสียงฝ้ายร้องไห้ก็ทำทีเป็นลืมตาขึ้นมาแล้วตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นลูกฝ้าย ทำไมมีอะไร ว้าย”กานดาและคุณเตือนใจที่ตื่นมาในตอนเย็นเดินมาหาฝ้ายก็

ตกใจกับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเดี๋ยวนี้นะตาป๊อป”คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดเดินเข้าไปเขย่าตัวลูกชายที่นอนหลับอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าค่ะ ป๊อปปี้เค้าเพลียอบู่เดี๋ยวฟางปลุกเค้าเอง”ฟางทำทีเป็นห้ามคุณหญิงไม่ให้ปลุกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

คุณหญิงเตือนใจโกรธจัดหันไปตบหน้าฟางฉาดใหญ่จนหน้าหันทันที

 

 

 

 

 

“เธอมันผู้หญิงไม่มียางอาย แย่งได้แม้กระทั่งสามีน้องสาวตัวเอง ตาป๊อปแม่บอกให้ตื่น”คุณหญิง

ด่าว่าฟางก่อนจะปลุกลูกชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณแม่ เห้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้สะลึมสะลือแล้วต้องช้อคเมื่อเห็นสภาพตัวเองกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาพูดไปใส่เสื้อผ้าแล้วลุกไปคุยกันให้รู้เรื่องที่เรือนใหญ่ทั้งหมดนี่ล่ะ”คุณหญิงเตือนสั่ง

ลูกชายแล้วเดินไปปลอบใจฝ้ายที่ร้องไห้ช้อคด้วยความเสียใจ แวบหนึ่งฟางเห็นฝ้ายร้องไห้ก็อด

สงสารไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับตัวผม ผู้หญิงอย่างคุณนี่มันสารเลว”ป๊อปปี้รีบสวมเสื้อผ้าและเซล้มฟางรีบประคอง

ก่อนจะโดนว่ากลับมา

 

 

 

 

 

 

“ชั้นยอมเลวดีกว่ายอมให้คนที่ทำร้ายชั้นมีความสุข”ฟางพูดขณะใส่เสื้อผ้าเมื่อป๊อปปี้เดินออกไป

แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ฟางเดินมาที่เรือนใหญ่ นายธีร์ที่กลับจากโรงพยาบาลพุ่งเข้ามาตบหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เฟย์ที่เห็นหน้าฟางก็รีบเข้ามาตบซ้ำโดยที่ฟางเองไม่ยอมแพ้ตบกลับเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว ทะเลาะกันเหมือนหมาบ้าอยู่นั่นล่ะ”นายธีร์เห็นเฟย์ฟางทะเลาะกันก็ตะคอกเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะเอายังไงต่อไปล่ะธีร์ หลานชั้นชั้นเลี้ยงมายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมไหงกลับมาถูกหมอนี่ข่มเหง

เอา”ป้าฝนแสร้งเป็นโวยวายแล้วกอดปลอบฟางที่ทำเป็นร้องไห้บีบน้ำตากอดป้าฝนอยู่

 

 

 

 

 

 

“ทำเป็นพูดดี อยู่เมืองนอกผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้กร้านโลกกล้าทำเรื่องแบบนี้”เฟย์ดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดแบบนี้นะ ชั้นรู้ว่าชั้นร้าย แต่เรื่องแบบนี้ชั้นก็ไม่ยอมให้ตัวเอเป็นผู้หญิงใจง่ายมีอะไรกับ

ผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักหรอกนะ”ฟางรีบว่าอย่างเหลืออด ทำให้ฝ้ายที่ได้ยินก็จี้จุดตัวเองปล่อยโฮ

ไปกันใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนี่วางยาผม ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะฝ้าย”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเดินไปหาฝ้าย

 

 

 

 

 

 

“ทำไมนายถึงพูดแบบนี้ป๊อปปี้ ในเมื่อกี้นายกับชั้นเรายังมีความสุขด้วยกัน นายเป็นคนบอกเองว่า

ชั้นกับฝ้ายเราเหมือนกัน ยังไงก็แทนกันได้ ฮึก นายปล้ำชั้นแล้วนายไม่คิดจะรับผิดชอบงั้นหรอ

ฮือๆ”ฟางแสร้งบีบน้ำตาร้องไห้โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาร้องไห้มารยาอยากได้เท่าไหร็บอกมา”คุณหญิงเตือนใจมองฟางออกก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะคุณป้า ยัยนี่น่ะก็คงจะจับพี่ป๊อปปี้เพื่อหวังเอาเงินแน่ๆ”เฟย์รีบเข้าไปว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เห็นหลานชั้นเป็นผู้หญิงไม่มีศักดิ์ศรีขนาดนั้นเลยรึไง นี่หลานชั้นจบเมืองนอกเมืองนามามีหน้าที่

การงานทำอีกด้วย อีกแค่เงินแค่นี้พวกเราไม่ต้องการ แต่ที่พวกเราต้องการคือความยุติธรรมกับ

กลานชั้น”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฝ้ายกับป๊อปปี้เค้าแต่งงานถูกกฏหมายไปแล้วนะ”นายธีร์โมโหก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“แล้วสิ่งที่ยัยฟางเสียไปให้ผู้ชายมักง่ายแบบนี้ล่ะใครจะรับผิดชอบ”ป้าฝนยังว่าไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ก็ผู้หญิงมันร่านมันง่ายเองนี่นาทำไมต้องรับผิดชอบด้วย ทำตัวไม่มีค่า”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป้าฝนที่เหลือดอดกับเฟย์ตบหน้าเฟย์ดังฉาดใหญ่ก่อนที่เฟย์จะวิ่งไปหาแม่ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เฟย์พี่ว่าเราเองเป็นเด็กควรจะเงียบแล้วให้ผู้ใหญ่จัดการเรื่องนี้เถอะ”เขื่อนถอนหายใจเบาๆแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่ฟางรักป๊อปปี้ ฝ้ายก็ยินดีจะหย่ากับเค้าก็ได้ค่ะ”ฝ้ายโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของทุก

คน

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะฝ้าย พูดอะไรออกมาน่ะ ผมไม่ยอมนะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฝ้ายแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ฝ้ายคิดว่าป๊อปปี้ควรจะรับผิดชอบสิ่งที่ป๊อปปี้ทำกับพี่ฟางดีกว่านะ”ฝ้ายร้องไห้ออกมาด้วยความ

เสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แต่ฝ้ายเป็นเมียผมแล้วนะ ไม่เอาผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางแอบสะอึกกับ

คำพูดนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าเทียบฝ้ายกับพี่ฟาง ฝ้ายเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีเหลวแหลกไปแล้ ป๊อปปี้อย่ามาปกป้องฝ้าย

เลย”ฝ้ายร้องไห้แล้วทรุดลงไปเมื่อคิดถึงแบงค์ที่ข่มขืนเธอ มันเหมือนฝันร้ายที่คอยตามหลอก

หลอนเธอทุกคืน ฟางมองฝ้ายก็ด้วยสายตานิ่งเงียบไม่แสดงอะไรออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้นะฝ้าย แม่ขอ เพราะถึงแม้หนูจะหย่าไปยังไง ป้าก็ไม่ต้องการผู้หญิงไร้

ยางอายแบบผู้หญิงคนนั้นมาเป็นสะใภ้บ้านจิระคุณหรอก ผู้หญิงที่มารยาแบบนั้น”คุณหญิงเตือนใจ

โพล่งขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ชั้นรู้ว่าชั้นมันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำถ้าเทียบกับผู้ดีเก่าอย่างคุณหญิง แต่ดิชั้นก็เป็นคนมีหัวใจมี

ความรู้สึกที่ถูกใครหลายคนรุมด่าแล้วจะไม่รู้สึกอะไร ชั้นแค่ต้องการความยุติธรรมกับสิ่งที่มันสูญไป

ไม่ใช่เอาเงินฟาดหัวแบบนี้ ไม่เคยอยากจะไปเกี่ยวดองกับตระกูลสูงส่งของคุณหญิงเลยสักนิด

ส่วนฝ้ายเธอไม่ต้องหย่ากับป๊อปปี้หรอก เพราะพี่ก็ไม่อยากได้ชื่อว่าทำลายชีวิตคู่ของใครแบบ

นี้”ฟางที่เห็นฝ้ายร้องไห้ก็พูดขึ้นทำให้ป้าฝนอึ้งกับสิ่งที่ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหนน่ะฟาง กลับมาก่อน”ป้าฝนพูดเมื่อฟางเดินหนีออกไป แต่ฝ้ายไวกว่ารีบวิ่งไปตามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางเดี๋ยวก่อนค่ะนี่พี่ฟางจะไปไหน”ฝ้ายรีบวิ่งไปหาฟางที่เดินดุ่มๆออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ออกมาทำไม กลับเข้าไปข้างในซะอยู่ห่างๆพี่ด้วย”ฟางหันไปพูดกับฝ้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง พี่ฟางจะไม่ไปไหนจริงๆใช่มั้ยคะ”ฝ้ายเห็นฟางจะไปก็พูดแล้วนึกถึงวันนั้นที่ฟางช่วยเธอ

ออกมาจากบ้านแบงค์

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จะอยู่ที่นี่ทำไม ในเมื่อพ่อก็ไม่รักแม่ก็ไม่มี ยัยเด็กนั่นก็ผลักไสไล่ส่งแถมถูกยัยคุณหญิงนั่นตรา

หน้าว่าเป็นคนไม่มียางอายใช้สามีคนเดียวกับน้องสาวตัวเองอีก”ฟางพูดขึ้นตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ฟางรักป๊อปปี้รึเปล่าคะ”ฝ้ายซึมลงไปก่อนจะถามฟาง ฟางชะงัก

 

 

 

 

 

 

“รักงั้นหรอ พี่จะไปรักอะไรผู้ชายคนนั้น ไม่มีทางล่ะพี่กับหมอนั่นเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ส่วน

เรื่องเมื่อกี้มันคือความผิดพลาดเท่านั้นล่ะ พี่ก็ไม่ได้อยากจะเป็นสะใภ้คุณหญิงนั่นสักหน่อย”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ฝ้ายพวกเราเกลียดกันอย่างกับอะไรดี ไม่มีทางจะรักกันได้หรอก”ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาได้ยินสิ่ง

ที่ฟางพูดก็ว่าขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่มีอะไรกับป๊อปปี้ไปแล้วนะคะ และอีกอย่างมันก็ดีซะอีกที่ป๊อปปี้จะต้องอยู่กับผู้หญิงมีราคี

อย่างฝ้าย”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ฝ้ายไม่ได้เป็นผู้หญิงมีราคีสักนิด ที่ฝ้ายต้องถูกนายแบงค์ข่มขืนก็เพราะว่าความเลวของยัย

แม่มดนี่กับป้าเค้าต่างหากล่ะ ฝ้ายไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายสักหน่อย”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้พวกผู้ใหญ่ที่

เดินตามมาได้ยินทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนี่ก่อนที่ฝ้ายจะแต่งงานกับป๊อปปี้ เราถูกข่มขืนมางั้นหรอ”คุณหญิงเตือนใจช้อคกับลูกสะใภ้

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก นังฟางแกตายซะเถอะ”เฟย์ที่รู้เรื่องก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะพุ่งไปตบฟางเขื่อนรีบรั้งเฟยืไว้

ไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหนูถึงทำแบบนี้ล่ะ ทำไมหนูถึงทำร้ายน้องสาวตัวเองแบบนี้”กานดาร้องไห้ออกมาด้วยความ

สงสารฝ้ายอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ หุปปากให้หมดนั่นล่ะ ฟางไม่ได้พาฝ้ายไปนะ ตอนนั้นฟางเป็นลมจริงๆ เผลอๆตอนที่ไปกับนาย

แบงค์นังเด็กฝ้ายอาจจะสมยอมเป็นของฝั่งนั้นด้วยความเต็มใจรึเปล่าก็ไม่รู้”ป้าฝนรีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

นายธีร์โกรธจัดรีบตบหน้าป้าฝนจนล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“พ่ออย่าทำร้ายป้าฝนนะ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปขวางพ่อไม่ให้ทำร้ายคนที่เลี้ยงดูเธอมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หลีกไปฟาง ให้พ่อได้จัดการผู้หญิงร้ายกาจที่จิตใจต่ำแบบนี้ซะ มันเสี้ยมให้แกเป็นแบบนี้นะ”นาย

ธีร์ว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยป้าฝนก็ได้ขื่อว่าเป็นคนที่เลี้ยงดูฟางมาตั้งแต่เด็ก ไม่อย่างงั้นวันนั้นฟางคงตายไป

แล้ว ถ้าเทียบกับพ่อที่มีเคยจะเลี้ยงดูฟางเลย”ฟางพูดแล้วคิดถึงเหตุการณ์เฉียดตายในวัยเด็กวัน

นั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เออ อยากจะเห็นกงจักรเป็นดอกบัวก็เชิญ แต่นับต่อจากนี้ถ้าแกยังเห็นฝนดีกว่าพ่อแท้ๆแก แกก็

อย่าหวังจะได้มรดกทั้งหมดของพ่อและธุรกิจรีสอร์ตนี่”นายธีร์พูดก่อนจะเดินไปจากฟางและป้าฝน

ทันที

 

 

 

 

 

 

เอาละไง ฟางจะทำไง เมื่ออยู่กับป้าฝนก็อดสมบัติ แถมยังโดนชาวบ้านเกลียดกันทั่วอีก

 

 

 

 

ใกล้ถึงความพีคที่ร้ายกาจของฟางแล้ว อดใจรอนะ เพราะร้ายระลอกสุดท้ายกำลังจะมาา