แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอคะหมอ พ่อพวกเราเป็นยังไงบ้างคะ”ฝ้ายรีบวิ่งไปถามหมอที่ออกมาจากห้องฉุกเฉินทันที
 
 
 
 
 
 
“คนไข้ถูกแรงระเบิดกระแทกเข้าที่ท้ายทอยทำให้เลือดคั่งในนั้น แต่ทางหมอได้ผ่าเอาเลือกคั่ง
ออกมาแล้วนะครับ ตอนนี้ก็ให้คนไข้ไปพักผ่อนก่อน ญาติคนไข้สบายใจได้แล้วนะครับ”หมอพูด
ก่อนจะเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฟางขอตัวนะคะ”ฟางเมื่อทราบข่าวพ่อตัวเองแล้วก็รีบเดินหนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นิสัยแย่จัง พ่อเจ็บขนาดนี้ยังไม่คิดจะดูดำดูดีอีก”เฟย์ว่าฟางไล่หลังก่อนจะเดินไปปลอบฝ้ายตรง
นั้น
 
 
 
 
 
 
 
“หลีกทางแก้วจะกลับ”อีกด้านของห้องทำแผลแก้วพูดเมื่อเห็นโทโมะเดินเอาตัวเองเข้ามาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว จะกลับบ้านใช่มั้ย เดี๋ยวโทโมะไปส่งที่บ้านนะ”โทโมะเห็นสภาพเพื่อนตัวเองก็รีบอาสาจะ
ดูแล
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จำเป็น เอาเวลาที่มีค่าของโทโมะไปดูแลฟางเค้าเถอะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“แต่แก้วควรจะให้โทโมะดูแลดีกว่านะเผื่อเป็นอะไรมากไปกว่านี้”ฟางเดินเข้ามาพูดกับเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แก้วเมื่อเห็นหน้าฟางก็ตรงดิ่งมาตบหน้าฟางจนหัน
 
 
 
 
 
“แก้วทำอะไรน่ะ”โทโมะกระชากแขนแก้วแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“ทำไม จะมาดูงั้นสิว่าชั้นตายรึยัง โทษทีนะที่ชั้นยังไม่ตาย ที่กระดูกชั้นยังแข็ง คราวนี้จะปิดปาก
อะไรอีกล่ะหลอกไปฆ่ามั้ย เอาสิ และชั้นก็จะจำไว้ว่าคนที่ได้ชื่อเป็นเพื่อนตัวเองกลับวางแผนฆ่า
เพื่อน”แก้วตวาดเสียงดังออกมาด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เธออยากจะเอาเรื่องชั้นไปบอกทำไมล่ะ เอ่อ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”ฟางรีบว่าอย่างไม่ยอมแพ้แล้ว
ค่อยๆพูดคำว่าขอโทษ
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แก้วตบหน้าฟางอีกครั้งแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษงั้นหรอ ถ้าชั้นกับพ่อเธอเกิดเป็นอะไรขึ้นมาหนักกว่านี้ เธอคงจะมีความสุขมากสินะที่ฆ่า
คนที่จะบอกความลับเธอไปแบบนี้ ไหนจะได้สมบัติจากพ่อเธอไวๆอีก ฟางต่อจากนี้เรา
ขาดกัน”แก้วพูดออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะเดินหนีทั้งโทโมและฟางทันทีที่เห็นโทโมะประคองดูแล
ฟางอย่างนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้เองงั้นหรอ”ป๊อปปี้ที่สงสัยกับท่าทางของฟางก็เดินตามมาและได้ยินทุกอย่างก็
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้กำสร้อยล็อกเก็ตตัวเองแล้วเดินไปก็รีบ
เข้ามาห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำร้ายแม้กระทั่งเพื่อนและพ่อตัวเอง นี่เธอยังมีความเป็นคนอยู่รึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้หันกลับมาว่า
ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่รู้นิ ใครจะไปรู้ว่าในนั้นจะมีพ่อกับยัยแก้วอยู่ตรงนั้น”ฟางรีบว่า เพราะเธอกะจะสร้าง
สถานการณ์ป่วนรีสอร์ตเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าคราวนี้จะมีคนเจ็บตัวซึ่งก็คือพ่อกับเพื่อน
สนิทเธอเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะทำยังไงกับเธอดีฟาง เธอนี่ร้ายกาจกว่าที่ชั้นคิดอีก จับเธอส่งตำรวจดีมั้ย”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองจับหลานชั้นส่งตำรวจดูสิ รับรองว่าชั้นก็ไม่เอานายไว้เหมือนกัน”ป้าฝนเดินเข้ามาปกป้อง
หลานสาวทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ดูก็รู้ว่าฟางเป็นคนอยู่เบื้องหลังนี้ สร้อยเส้นนี้ก็ชี้ตัวไปแล้วนิว่าฟางทำ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“สร้อยเส้นนี้มันหายไปตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุแล้วแค่สร้อยเส้นเดียวจะมาเอาผิดอะไรไม่ได้นะ เพราะ
มันต้องมีหลักฐานมากกว่านั้นไหนล่ะรอยนิ้วมือ ไหนล่ะร่องรอยการวางเพลิง”ป้าฝนรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย”ป๊อปปี้ที่รู้ว่าฟางเป็นคนทำแต่หาหลักฐานเอาผิดกับฟางมากกว่านั้นไม่ได้ก็สบถออกมา
ก่อนจะปาสร้อยเส้นนั้นใส่ฟางแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทีหลังก็ระวังเรื่องสร้อยมากกว่านี้หน่อยนะฟาง นี่โชคดีแค่ไหนที่ป้ากับโทโมะช่วยกันทำลายหลัก
ฐานพวกนั้นไปหมดแล้วน่ะ แต่จะว่าไปไอ้ป๊อปปี้นั่นก็รู้เรื่องเรามากไปแล้วนะ”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าป้าอยากจะจัดการอะไรก็จัดการไปเถอะค่ะ วันนี้ฟางเหนื่อยมามากแล้ว”ฟางพูดแล้วเดินตามหา
แก้วและโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง โทโมะคงไม่ได้กลับมาที่นี่นานเพราะต้องดูแลแก้ว ฟางดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ”โทโมะพูดเมื่อ
ฟางเดินมาหาตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“อือ ฟางดูแลตัวเองได้ แต่ฟางฝากขอโทษแก้วหน่อยสิ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางมองแก้วที่เมินเฉย
ตัวเองในรถก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะรู้ว่าฟางไม่ได้คิดร้ายอะไรกับแก้ว เดี๋ยวโทโมะจะบอกให้นะ”โทโมะพูดก่อนจะดึงฟางไป
กอดปลอบใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”แก้วที่มองภาพนั้นจากในรถแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปพักเถอะนะฝ้าย เฟย์ตอนนี้พ่อเราก็พ้นขีดอันตรายแล้ว”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาเฟย์และฝ้ายในวัน
ต่อมาด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่เขื่อนคงจะไปหาแบมสินะคะ”เฟย์ชะเง้อหาเขื่อนก็เศร้าลงไปเมื่อไม่เห็นก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
“ฝ้ายเชื่อว่ามันต้องไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ๆ มันอาจจะมีคนวางเพลิงก็ได้”ฝ้ายพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย ถ้าสมมุติคนที่ทำร้ายพ่อฝ้าย คือคนที่ฝ้ายรักที่สุดอย่างฟาง ฝ้ายจะรู้สึกยังไงหรอ”ป๊อปปี้
ถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่หรอกค่ะ พี่ฟางไม่มีวันทำร้ายพ่อตัวเองได้หรอก เพราะตอนเด็กๆพี่ฟางรักพ่อกับแม่มาก พี่
ฟางไม่มีวันที่คิดจะทำร้ายใครได้ ฝ้ายเชื่อพี่สาวฝ้าย”ฝ้ายพูดเป็นจังหวะเดียวกับฟางเดินเข้ามา
ได้ยินเข้าก็อึ้งไม่คิดว่าฝ้ายจะมองเธอในแง่ดีแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ พี่ไม่มีวันทำร้ายพ่อของเราหรอกฝ้าย”ฟางเปิดประตูเข้ามาแล้วพูดขึ้นพร้อมกับวางดอกไม้ลง
ข้างพ่อตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง”ฝ้ายเมื่อเห็นฟางเอาดอกไม้มาเยี่ยมพ่อก็กอดฟางแน่นแล้วปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฝ้าย พ่อจะต้องหาย”ฟางพูแล้วลูบผมฝ้ายขณะที่กอดปลอบอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“หึ”ป๊อปปี้มองภาพที่ฟางทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็รับไม่ได้ก่อนจะเดินหนีออกมา
 
 
 
 
 
 
“ออกมาแบบนี้ทำไมล่ะป๊อปปี้”ฟางที่ปลีกตัวออกมาจากฝ้ายก็เริ่มปรี่เข้าไปแตะไหล่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องตัวผม เอามือเปื้อนเลือดสกปรกนั่นออกไปซะ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและขืนตัวเอง
ออกจากฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจ นายก็รู้นิ”ฟางเดินเข้ามาใกล้ป๊อปปี้แล้วพยายามพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอแล้วที่นอนเจ็บอยู่ในนั้นล่ะ มันควรแล้วหรอที่เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจของ
เธอ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ชะ ชั้นขอโทษ”ฟางสะอึกแล้วคิดถึงพ่อตัวเองก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เก็บคำนั้นเอาไว้ขอโทษพ่อตัวเองเมื่อฟื้นดีกว่ามั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ นายจะไปไหนน่ะ หรือว่าจะเอาเรื่องของชั้นไปบอกตำรวจห้ะ”ฟางตกใจก็รีบวิ่งไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่แน่นะ ร้ายๆอย่างเธอควรไปสงบสติในคุกบ้างก็ดี”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปแต่ฟางกอดรั้งตัวเขา
ไว้
 
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เหลืออดผลักฟางล้มลงไปกองกับพื้นแล้วรีบเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หน้าด้านหน้าทนไม่มีใครเกินจริงๆนะเธอน่ะ”เฟย์ที่เห็นฟางกอดป๊อปปี้และถูกผลักก็เดินเข้ามา
เยาะเย้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่รู้อะไรก็หุบปากไปซะ”ฟางหันขวับไปแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“คิดหรอว่าจะขู่ชั้นได้ชั้นจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ฝ้าย”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูสิ แล้วจะได้รู้ว่าคนอย่างชั้นมันร้ายได้อีก”ฟางเอามือบีบคอเฟย์แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ นังแม่มด”เฟย์ที่ถูกปล่อยเป็นอิสระก็ไอออกมาแล้วว่าก่อนจะรีบวิ่งหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราจะต้องไม่มีความเห็นใจพวกมัน”ฟางที่มองเฟย์วิ่งไปและนึกถึงฝ้ายที่ร้องไห้ในห้องก็สะบัด
ความคิดนั้นออกไปก่อนจะหยิบมือถืออีกเครื่องในกระเป๋ากดโทรศัพท์โทรหาแบงค์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะ”ป๊อปปี้ที่เดินมาที่ลานจอดรถคนเดียวก็ชะงักเมื่อมีนักเลง5-6คนยืนล้อมตัวเองก่อน
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่าชอบทำตัวรักความยุติธรรมงั้นหรอ”หนึ่งในกลุ่มนักเลงพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“มันก็ต้องเป็นอย่างงั้นไม่ใช่หรอ คนผิดต้องโดนลงโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปรอบๆกลุ่มนักเลง
อย่างระแวง
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นพวกเราก็มีรางวัลให้คนดีอย่างแกหน่อยแล้วกัน”หัวหน้านักเลงพูดก่อนจะซัดเข้าใส่ป๊อปปี้ ก่อน
จะรุมกระทืบป๊อปปี้ทันที แม้ป๊อปปี้จะพยายามสู้แต่เพราะนักเลงที่มีมากกว่าทำให้ชายหนุ่มกลาย
เป็นคนไม่มีทางสู้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายกูฝากมาบอกว่า ขืนยังปากดีจะเอาเรื่องหนูฟางไปบอกคนอื่นหรือตำรวจล่ะก็ ทั้งแกทั้งคนที่
แกรักต้องเจอหนักกว่านี้”นักเลงคนนั้นพูดก่อนจะกระทืบป๊อปปี้อีกครั้งแล้วเดินจากไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอ”ป๊อปปี้กระอีกเลือดไม่คิดว่าฟางจะร้ายแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
ยังๆ ยังไม่หมด ฟางยังร้ายกว่านี้ได้อีกกกกกกก
 
 
 
ต้องติดตาม เพราะตอนนี้ใกล้ถึงขีดสุดของความร้ายของฟางละจ้าาา
 
 
ส่วนที่ถามมาว่าฟิคเรื่องนี้กี่ตอนจะจบ บอกเลยว่าไม่ยาวมากประมาณสัก 40 ตอนนี้ล่ะจ้า