แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าฝน ฟางคิดถึงป้าฝนจังเลยค่ะ”ฟางพูดแล้วปรี่เข้าไปกอดป้าแท้ๆของเธอที่มารอรับที่สนามบิน
 
 
 
 
 
“พอแล้วยัยฟาง ขี้อ้อนเป็นเด็กๆไปได้”ป้าฝนยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะขับรถพาฟางมาที่วัดแห่ง
หนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“แม่ ฟางมาแล้วนะ ฟางขอโทษที่ไม่ได้อยู่กับแม่ในวันสุดท้าย”เมื่อมาถึงงานศพของแม่เธอฟางก็
ทรุดลงร้องไห้หน้าโลงศพ
 
 
 
 
 
 
 
“อาภา ยัยฟางกลับมาแล้วนะ และก็กลับมาทวงทุกอย่างที่ควรจะเป็นแทนเธอนะ”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
“เพราะพวกนั้น ทำให้พวกเราต้องอยู่อย่างยากลำบาก”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“คนสนิทของป้าไปสืบมานะว่าพวกครอบครัวนั้นเค้าเอาสมบัติของเจ้าธีร์ไปเปิดกิจการรีสอร์ตที่เขา
ใหญ่ หึ ไอ้ธีร์มันก็ทั้งรักทั้งหลงเมียใหม่มันเอาแต่งงานออกหน้าออกตาไม่พอนะมันยังไม่เคยกลับ
มาดูดำดูดีอาภาเลย”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่หรอคนที่ได้ชื่อเป็นพ่อแท้ๆไม่เคยดูดำดูดีกันเลย มัวแต่หลงเมียใหม่นั่น”ฟางพูดอย่างคับแค้นใจ
 
 
 
 
 
“แถมนังฝ้ายนั่นก็เห็นดีเห็นงามกับพ่อมันเพื่อหวังสมบัติทางโน้นเต็มที่เลยด้วย”ป้าฝนรีบพูดถึงฝ้าย
ฝาแฝดของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แม่แท้ๆไม่เคยมาดูดำดูดี แต่กลับนังนั่นปรี่เข้าไปเกาะเลียแข้งเลียขาเลยนะ”ฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ป้าอยู่ที่ไทยแล้วเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่พวกนั้นแย่งทุกอย่างที่เคยเป็นของเราไป ป้าล่ะสงสาร
เรามากนะฟาง”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกค่ะ พวกนั้นจะมีความสุขอยู่ได้ไม่นานหรอก เพราะฟางนี่ล่ะจัดการทวงทุกอย่างมา
เอง”ฟางพูดแล้วมองไปที่รูปถ่ายหน้าโลงศพแม่ตัวเอง ภาพในอดีตตอนเด็กที่เธอ แม่ และป้าฝน
ต้องอยู่กันอย่างยากลำบาก อดมื้อกินมื้อ พ่อแท้ๆและฝาแฝดของเธอบินไปอยู่ที่อังกฤษกับกานดา
ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อแล้วไม่ดูดำดูดีเธอเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่เข้าใจจริงๆเลย เรื่องมันก็ผ่านมาจะสิบปีแล้ว ทำไมฟางถึงไม่รู้จักปล่อยวางนะ”แก้วพูดเมื่อ
มองฟางกับป้าในที่อยู่ในศาลาวัด เธอรู้จักกับฟางและโทโมะทีหลังหลังจากมาต่อมหาลัยที่
นิวยอร์กถ้าเทียบกับทั้งคู่ที่เรียนมาตั้งแต่ไฮสคูล
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะฟางเองเคยเออะไรร้ายๆมากมายในอดีตมาก่นไง ฟางเลยต้องการที่จะทวงสิทธิ์ทุกอย่างที่
ควรจะได้ จากพ่อแท้ๆที่ไม่เคยดูดำดูดีเลย ฟางน่ะน่าสงสารมากนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วมองฟาง
ด้วยความอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนนี่ชั้นจะไม่รู้เลยนะว่านายเป็นเพื่อนฟาง ชั้นก็นึกว่าแฟน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“ก็ถ้าฟางเลือกชั้น ชั้นก็จะดูแลฟางให้ดีกว่านี้อยู่แล้วล่ะ”โทโมะพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาฟาง
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางไม่เลือก นายก็ช่วยมองกลับมาทางนี้บ้างสิคนบ้า”แก้วมองโทโมะก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟาง แล้วนี่เราจะไปไหนน่ะนี่งานศพพึ่งผ่านไปคืนแรกเองนะ”ป้าฝนพูดเมื่อเห็นฟางที่จัดการ
เรื่องพิธีในวันแรกเสร็ก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินไปที่รถยนต์ของตัวเอง
 
 
 
 
 
“รีสอร์ตธัญลดาค่ะ งานศพแม่แท้ๆตัวเองทั้งที จะไม่ไปบอกข่าวน้องรักก็คงไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”ฟาง
ยิ้มนิดนึงก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว โดยมีป้าฝนยืนมองอยู่ด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“ยืนนิ่งอะไรล่แก้ว รีบตามฟางไปเถอะ ไม่รู้รายนั้นจะบ้าดีเดือดอะไรอีก”โทโมะพูดก่อนจะรีบพา
แก้วขึ้นรถไปกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังเลยเนาะพี่ฝ้ายที่งานประจำปีของรีสอร์ตเราประสบความสำเร็จคนมาเที่ยวเยอะแบบนี้”เฟย์พูด
แล้วยิ้มให้กับฝ้ายแล้วมองบรรยากาศงานประจำปีที่รีสอร์ตที่มีทั้งของขายและเกมส์ต่างๆมากมาย
 
 
 
 
 
 
“มีความสุขจริงๆเลยนะ”ฟางที่ยืนมองบรรยากาศในรีสอร์ตแล้วเห็นฝาแฝดตัวเองยืนอยู่ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“นี่ล่ะป๊อป รีสอร์ตธัญลดาที่แกจะต้องมาทำงานที่นี่ เป็นไงสวยใช่มั้ยล่ะ นี่เป็นช่วงงานประจำปี
พอดี”เขื่อนพูดเมื่อเดินมากับป๊อปปี้ใกล้ๆฟาง ทำให้ฟางหันไปมองแล้วจำป๊อปปี้ได้ก็รีบหลบป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรครับเพื่อนป๊อป นึกจะหยุดก็หยุดแบบนี้”เขื่อนเดินชนแผ่นหลังเพื่อนตัวเองก็รีบถาม
 
 
 
 
 
“เหมือนชั้นเห็นเธอคนนั้นที่สนามบินแถวๆนี้ยังไงไม่รู้แฮะ”ป๊อปปี้มองไปรอบๆแล้วคิดถึงฟาง
 
 
 
 
 
“โอ้ย แกนี่เป็นเอามากนะเนี่ยเอาล่ะๆ คุณฝ้ายอยู่ตรงนั้นพอดีไปหาคุณฝ้ายกัน”เขื่อนพูดแล้วเดิน
นำป๊อปปี้ไปหาฝ้าย
 
 
 
 
 
 
“คุณ”เมื่อป๊อปปี้มาหาฝ้าย ชายหนุ่มก็ตกใจเมื่อเห็นฝ้ายที่หน้าตาเหมือนกับฟางที่เจอที่สนามบิน
วันก่อน
 
 
 
 
 
 
“คะ หน้าของฝ้ายมีอะไรติดหรอคะ”ฝ้ายเมื่อเห็นป๊อปปี้จ้องมองเธอก็เขินอายประหม่าแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“ปะ เปล่าครับ สงสัยผมคงเห็นคุณหน้าเหมือนกับใครคนหนึ่ที่ผมเจอวันก่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“นี่มุกจีบสาวของของผู้จัดการรีสอร์ตคนใหม่รึเปล่าคะเนี่ย ไม่ได้นะ เฟย์หวงพี่สาวคนนี้มากนะถ้าจะ
จีบอ่ะ”เฟย์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“พอเลยครับคุณเฟย์ เค้าพึ่งเจอกันครั้งแรก จะมาจีบอะไรกันล่ะคุณ”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
 
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับที่จ้องคุณฝ้ายไปแบบนั้น ผมภาณุหรือจะเรียกว่าป๊อปปี้ก็ได้นะ
ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นธัญลดา หรือจะเรียกชั้นว่าฝ้ายก็ได้นะคะ วันนี้ยังไม่ต้องเริ่มงานก็ได้เชิญคุณป๊อปกับคุณ
เขื่อนเที่ยวงานให้สบายใจก่อนดีกว่าค่ะ แล้ววันมะรืนเราค่อยเริ่มงานกัน”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อน
โยนให้กับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
ขณะที่ทุกอย่างในงานกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น
 
 
 
 
 
“พี่ฝ้าย”เฟย์ร้องเมื่อผู้คนในงานแตกตื่นวิ่งหนีกันทำให้เฟย์หลงกับฝ้าย
 
 
 
 
 
 
“คุณเฟย์มาทางนี้”เขื่อนที่กลัวเฟย์จะถูกกลุ่มคนที่วิ่งไปมาเหยียบก็รีบดึงเฟย์ไปหลบทันที
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฝ้ายที่เดินตามหาเฟย์ก็ถูกคนที่วิ่งหนีเสียงระเบิดชนจนล้มลงกับพื้น
 
 
 
 
 
“เธอจะมีความสุขได้อีกไม่นานนักหรอก”ฟางเดินโผล่มาจากที่ซ่อนตัวพูดขึ้นทำให้ฝ้ายหันไปตาม
เสียง
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ฝ้ายที่เห็นฟางก็อึ้งและตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอฟางที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฝ้ายระวัง”ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งไปดึงฝ้ายที่จะถูกแผ่นป้ายทับมากอดจนกระเด็นกลิ้งล้มไปทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
 
ฝ้ายที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของป๊อปปี้ก็ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วคุณป๊อป เลือด”ฝ้ายที่มองไปทางหัวไหล่พบว่าป๊อปปี้มีเลือดก็ร้องและรีบพาป๊อปปี้ไปทำ
แผล
 
 
 
 
 
 
“นี่ยังไม่ทันเริ่มงานผู้จัดการของเราก็โดนแผลซะแล้ว แบบนี้พ่อกับแม่ต้องให้โบนัสนะคะ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องก็ได้ครับ เพราะผมเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมากขนาดนั้น”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวผมขอตัวพาป๊อปปี้ไปที่บ้านพักก่อนนะครับคุณลุงคุณป้า ไปก่อนนะฝ้าย
เฟย์”เขื่อนพูดแล้วพาป๊อปปี้ที่ถูกฝ้ายทำแผลเสร็จไปที่บ้านพักด้านหลังรีสอร์ต
 
 
 
“แล้วนี่ฝ้ายกับเฟย์จับได้มั้ยลูกว่าใครเป็นคนมาป่วนงานในรีสิร์ตเรา”กานดาพูดถามลูกสาวทั้ง2
 
 
 
 
“ฝ้ายให้คนของเราไปดูแล้วนะคะ แต่ไม่มีใครเห็นคนที่มาป่วนงานเลย”ฝ้ายพูด
 
 
 
 
 
“หรือว่าจะเป็นคนจากรีสอร์ตนายแบงค์ข้างๆนั่นน่ะคะ”เฟย์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ เรายังหาหลักฐานว่าใครทำไม่ได้ก็อย่าไปใส่ร้ายเค้าสิลูก”นายธีร์พูดขึ้นและเดินไปกอด
ลูกสาวคนเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
“ก็มันอดจะสงสัยไม่ได้นี่คะพ่อ ฝั่งโน้นเค้าก็ยิ่ง้องจะแข่งกัยพวกเราอยู่”เฟย์พูดแล้วกอดพ่อตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“แต่ถึงยังไง ถ้าสมมุติว่าเป็นคนจากฝั่งนายแบงค์มาทำลายพวกเราจริงๆ พ่อกับแม่ก็จะช่วยจัดการ
ให้นะฝ้าย เฟย์ ไม่ต้องกลัวนะ พ่อกับแม่อยู่ข้างพวกเราเสมอ”นายธีร์พูดก่อนที่ทั้งหมดจะกอด
แสดงความรักที่มีให้กัน
 
 
 
 
 
 
 
แปะ แปะ แปะ
 
 
 
 
 
ฟางที่แอบดูภาพพวกนั้นก็ทนไม่ไหว เดินเข้าไปในบ้านแล้วปรบมือให้ทันที
 
 
 
 
 
“แหม ช่างเป็นภาพที่ประทับใจดีจริงเลยนะคะ ครอบครัวสุขสันต์”ฟางพูดแล้วเบ้ปากไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่หนูมาทำอะไรอะไรที่นี่น่ะ กลับมาจากเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่”นายธีร์อึ้งไม่คิดว่าจะเจอ
ลูกสาวคนโตก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางจริงๆด้วยไม่เอกันเกือบ10ปี ฝ้ายคิดถึงฟงจัง”ฝ้ายดีใจรีบวิ่งไปกอดพี่สาวฝาแฝดทันที
 
 
 
 
 
 
“ก็2-3วันก่อนนี่ล่ะค่ะ แล้วที่ฟางมาที่นี่ก็เพราะจะมาบอกข่าวเรื่องของแม่อาภา”ฟางแกะมือที่ฝ้าย
กอดตัวเองออกก่อนจะพูดแล้วจ้องไปทางกานดากับพ่อของตัวเองนิ่งๆ สายตายากจะเดาได้ว่าคิด
อะไรอยู่
 
 
 
 
 
 
 
ต้องเข้าใจว่าฟางเป็นเด็กมีปัญหาเบาๆ เกริ่นเรื่อง2แฝดก่อนเนาะ
 
 
 
เดี๋ยวตอนหน้าพระเอกนางเอกจะเจอกันละ มาดูกันว่าใครจะเป็นนางเอกเรื่องนี้กันแน่
 
 
 
ฝากฟิคเรื่องนี้หน่อยน้าาาาาาาาา