[ EXO : BIGBANG : 2NE1] อาญาหัวใจ

 

 

           ชายหนุ่มในสภาพชุดนอนสีขาว  ดวงตาที่ปิดสนิท เผยให้เห็นขนตาเรียงไล่เป็นพวงแพ คิ้วหนาที่ตวัดเฉียงขึ้น ทำให้โครงหน้าที่สมส่วนดูคมเข้ม แม้ในยามหลับตานอนก็ทำให้คนเข้าใกล้นึกหวั่นไหวกับดวงหน้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ชวนลุ่มหลง

 

ริมฝีปากที่เรียวราบดั่งคันศร ค่อยๆเปล่งเสียง ร่ำร้องอ้อนวอนจากใครบางคน

 

“ ฉันผิดไปแล้ว....ฉันผิดไปแล้ว!”

 

มือไม้ที่กวัดแกว่งคล้ายกับจะไล่ในบางสิ่ง

 

นิ้วทั้งห้าสัมผัสกับแขนเสื้อตรงหน้าก่อนที่เขาจะพยายามสะบัดให้มันหลุดออกจากมือไป

 

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ  ฉันขอโทษ  ออกไป ....อย่า อย่าเข้ามา อย่า!!!”

 

“ พี่ท็อป!!!”  เสียงที่คุ้นเคยพร้อมกับแรงเขย่าตัว ทำให้ชายหนุ่มลืมตา ใบหน้าซีดขาวจนน่ากลัว

 

“ พี่ท็อป เมื่อกี้พี่เป็นอะไรอ่ะ ....ไม่สบายรึเปล่า...ให้ดาเรียกหมอมามั้ย?”

 

ท็อป หรือ ชื่อจริงๆของเขา ชเวซึงฮยอน หันมามองหน้าน้องสาวของตนก่อนจะเอนกายลงไปนอนพร้อมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

 

“ เปล่าๆ ไม่มีอะไร ก็แค่ฝัน...”

 

“ ฝันร้ายเหรอคะ?”  หญิงสาวร่างเล็ก ในชุดลำลอง เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงทรงฮิปฮอปสีแดง สร้อยคอยี่ห้อ NY ที่ห้อยโตงเตงอยู่บนคอหล่อน กระทบเข้าที่หน้าผากของเขาอย่างจัง

 

“ ไปขโมยสร้อยใครเขามาใส่อีกล่ะ...ยัยเปี้ยกดาร่า”

 

ดาร่า หรือ ซานดาร่า ยัยเปี้ยกจอมแก่นที่มีศักดิเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา หันมาเบ๊ะหน้างอนใส่ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดม่านจนห้องนั้นสว่างจ้าในทันที

 

“ ดาไม่ใช่ขโมยนะ สร้อยเส้นนี้...พี่แทยังเขาให้เป็นของขวัญปีใหม่กับดาต่างหากล่ะ”

 

“ แล้วไป...ก็ทุกที ลุงเท็ดดี้ชอบบ่นว่า แกอ่ะชอบไปขโมยของในห้องอัดมาเล่นอยู่บ่อยๆ”

 

“ นั้นมันตอนเด็กๆหนิคะ ...นี้ ดา โตแล้ว ไม่ใช่เด็ก จะให้ไปเที่ยวขโมยของคนอื่นแบบนั้นได้ยังไงกัน”

 

ดาร่าดึงผ้าห่มที่คลุมร่างของออกไปกองบนที่พื้น  หนุ่มชเวมองตามอย่างงุนงง

 

“ แกจะทำอะไร?”ยัยตัวป่วนดึงขาทั้งสองของเขา หมายว่าจะปลุกพี่ชายจอมขี้เซาให้ลุกขึ้นจากเตียง

 

“ ก็จะปลุกฮยองไง  รู้มั้ย? นูน่าบอมบอมเขามารอพี่ตั้งแต่หกโมง  ตอนนี้มันจะเจ็ดโมงแล้วนะ ......เห็นนูน่าบอกว่า วันนี้มีประชุมที่บริษัทไม่ใช่เหรอ? ฮยองรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย เดี๋ยวที่นอน ดาจะเก็บให้เอง”

 

“ แหม...เป็นเด็กดีจริงๆเลยนา”  เขาว่าพลางลูบหัวน้องสาวของเขาก่อนจะเปลี่ยนมือเป็นทุบหัวใส่เพราะหมั่นเขี้ยว อยากแกล้งเต็มทน

 

“ โอย... แกล้งดาอีกแล้วอ่ะ”  หล่อนทำได้แค่บ่นกระเง้ากระงอนใส่ไปเรื่อย

 

หากแต่ซานดาร่าก็ไม่ได้นึกโกรธพี่ชายของตนจริงๆ

 

เสียงหัวเราะเบิกบานใจของชายหนุ่ม  ทำให้หล่อนนึกเอ๊ะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

 

ฝันร้าย ....

 

คนที่นอนหลับอย่างไม่มีความสุขในชีวิตมักจะฝันร้ายด้วยกันทั้งนั้น

 

ท่าทางที่พี่ชายของตนเป็น กี่ครั้ง กี่คืน....ที่เธอต้องได้ยินเสียงร้องอ้อนวอน

 

คำขอโทษจากปากของพี่ชาย

 

เมื่อเธอปลุกให้เขาตื่นและซักไซ้ไล่ถาม

 

คำตอบที่ได้ คือ ความเงียบ หรือไม่ก็คำพูดเดิมๆ  “ ไม่มีอะไรหรอก”

 

จนเธอเริ่มจะชินกับมันเสียแล้ว  อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่ที่พี่ชายรับตำแหน่งผู้บริหารของบริษัท YG ภาระงานที่มากขึ้น คงทำให้เครียดและเก็บมาคิดมากจนเกินไป

 

ไม่มีใครที่อยากจะนอนฝันร้ายไปตลอดชีวิต

 

แต่ใครจะรู้....ชีวิตของเด็กสาวบริสุทธิ์ ผู้แสนซื่อ

 

จะกลายเป็นเหยื่อของฝันร้ายที่หล่อนเองก็ไม่คาดคิดเช่นกัน!!

 

---

 

เสียงละอองแอร์เย็นฉ่ำในห้องประชุมสุดหรูบนตึกสูงย่านใจกลางเมืองใหญ่ของกรุงโซล

 

มิอาจทำให้บรรยากาศที่คุกกรุ่น เต็มไปด้วยความตึงเครียดจากอำนาจของคนที่อยู่ตรงหน้านั้น เจือจางลงได้

 

เงาสะท้อนจากป้ายโฆษณาโปรโมตอัลบั้มเดี่ยวของรุ่นพี่ซึงรีหนึ่งใน สมาชิกวงบิ๊กแบง จากค่ายยักษ์ใหญ่ YG ENTERTAINMENT

 

สายตาของคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะประชุม คลับคล้ายว่าคงบังเอิญที่จะเห็นมัน

 

กับหัวข้อประชุมเกี่ยวกับอัลบั้มใหม่ของศิลปินรุ่นน้องที่ทำรายได้ถล่มทลาย

 

ความสามารถของชายคนนี้...ที่ทำให้คู่แข่งขาใหญ่ต้องล้มลงไม่เป็นท่า

 

นกฟินิกซ์ที่ใช้ เพลิง เป็นอาวุธในการทำลายทุกสิ่ง

 

เพลิงในใจ ไฟแห่งการทำงาน กำลังที่ทุ่มเทเพื่อบริษัท

 

และเพื่อทุกคนที่อยู่เคียงข้างเขา...

 

แม้นว่าจะเหนื่อยจนร่างแยกออกเป็นเสี่ยงๆ 

 

หากผลลัพธ์ที่ได้ คือ ชัยชนะ 

 

เหมือนกับเปลวเพลิงที่มิมีวันดับมอด  เขาก็จะทำเฉกเช่น เปลวเพลิงนั่น!

 

“ วันนี้จบการประชุมเพียงเท่านี้ก่อน .... เซฮุน แบคฮยอน อย่าเพิ่งไป เดี๋ยวอยู่คุยกับแปบหนึ่ง”

 

สิ้นสุดประโยคคำสั่ง สมาชิกทุกคนต่างโค้งคำนับให้ก่อนจะลุกขึ้นแยกย้ายกันเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

 

เหลือไว้แค่สามหนุ่มที่อีกสองหน่อนั่งทำหน้าเมื่อยเพราะอารมณ์เบื่อหน่ายจากการประชุมในวันนี้

 

“ มีอะไรอีกล่ะ ฮยอง? รีบๆพูดมาเหอะ  ฮุน หิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยเนี่ย หิ๊วหิว ”

 

เซฮุน ชายหนุ่มผู้มีเบ้าหน้างามเป็นอาวุธ ฉายา “ปีศาจมักเน่” กำลังบ่นพึมพำใส่คนที่เพิ่งออกคำสั่งมาเมื่อครู่

 

“ แกจะหิวอะไรนักหนา ก่อนเข้าห้องประชุมฉันเห็นแกซัดชานมไข่มุกไปตั้งสามแก้ว แกดูพี่ยอลเขาสิ ตั้งแต่เช้าข้าวซักเม็ดก็ยังไม่ตกถึงท้อง แหม...ทำเป็นบ่นจริงเชียว”

 

แบคฮยอนที่กำลังนั่งควักอายไลเนอร์ขึ้นมากรีดตา  เบ๊ะปาก หมั่นไส้ น้องเล็กของกลุ่มที่มักจะทำตัวอ้อนต่อหน้าพี่ๆ โดยเฉพาะกับชานยอล คนที่เขาไม่อยากจะให้ใครเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย

 

“ ก็ไม่มีอะไรมาก” ชายหนุ่มที่นั่งกุมขมับเพราะความไม่ลงรอยของคนทั้งสอง

 

ปาร์คชานยอลกับตำแหน่งประธานบริษัท Exoluxion บริษัทในเครือของ SM Town

 

หนุ่มร่างสูงสง่า มาดบุคลิกที่ดูคาริสม่าอย่างรุนแรง รอยปากที่อวบอิ่ม ดูเข้ากันดีเมื่อเห็นดวงตาที่กลมโตสุกใสบนใบหน้าของเขา หากมองเผินๆ คงเหมือนเจ้าชายน้อยผู้มีอารมณ์ขัน

 

ซึ่งเขาก็ไม่ใช่เจ้านายที่มากไปด้วยกฏระเบียบ เขามักจะอารมณ์ดียามเมื่อได้อยู่กับคนอื่น

 

แต่สมาชิกในกลุ่มของผู้บริหารทั้ง 12 คน ต่างรู้จักเขา ในมุมที่คนอื่นยังไม่เคยสัมผัสถึง

 

ที่ชานยอลเป็นแบบนี้มันก็แค่เปลือกนอก

 

ทว่า..เปลือกภายในจิตใจของเขามันถูกซ่อนไว้จากอดีตที่แสนเจ็บปวด

 

อดีตที่กลายเป็นฝันร้ายของเขาในทุกๆคืน!!

 

“ เมื่อวานนายสองคนได้ไปเยี่ยมพี่จุนที่โรงบาลรึเปล่า?”เขาเริ่มคำถามด้วยความเป็นห่วงพี่ชายผู้เป็นลีดเดอร์ของกลุ่ม

 

คิมจุนมยอน  หรือ ซูโฮ ผู้นำของกลุ่มที่ประสบอุบัติเหตุลื่นล้มในห้องน้ำจนขาหัก ต้องเข้ารับการรักษาเมื่อปลายปีที่แล้ว

 

หากไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา...คนที่จะต้องเป็นประธานบริษัทจะไม่ใช่เขา แต่เป็นลีดเดอร์จุนมยอนต่างหาก

 

“ ไปสิ...ฮยองแกยังบ่นคิดถึงนายอยู่เลย แต่ฉันก็บอกนะ ว่าช่วงนี้บริษัทเรากำลังขาขึ้น ... นายก็เลยยุ่งๆ ไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยม”แบคยอนยิ้มอ้อนตอบ ทำให้คู่อริที่นั่งข้างสั่นหัวเบ๊ะปากใส่เพราะรู้ความจริง ว่า แบคฮยอนไม่ได้ไปเยี่ยมพี่จุนแต่เป็นเขาต่างหากที่หอบกระเช้าไปเยี่ยมแทน

 

ทำตัวมารยาสาใส เอาหน้าผู้ชายไปวันๆ เหอะ!

 

“ วันนี้ฉันกะว่า จะไปเยี่ยมพี่จุน พวกนายจะไปเยี่ยมเป็นเพื่อนฉันหน่อยมั้ย?”

 

“ ไป..อุ้บ!!”เซฮุนเหยียบเท้าแบค พลางยกมือกดคอเอาไว้ก่อนจะทำท่าเอียงหูเหมือนกระซิบพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์หน่อยๆ

 

“ อ่อๆ พี่แบคจะไปดูงานที่สตูดิโอก็เลยไม่ว่างจะไปด้วย”  

 

เขาตะโกนบอกให้ชานยอลรู้

 

ชานยอลพยักหน้ารับ เข้าใจว่าเป็นอย่างที่เซฮุนพูดจริงๆ

 

“ งั้นเหรอ...ถ้าอย่างงั้นฉันฝากดูงานที่บริษัทด้วยละกัน เดี๋ยวฉันจะไปคนเดียว”   เขาว่าอย่างงั้น ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปด้วยแววตานิ่งขรึมโดยไม่สนใจพวกหมาบ้าทั้งสองตัว ที่กำลังแยกเขี้ยวเตรียมเปิดศึกย่อมๆในห้องประชุม

 

“ โว้ยยยย..แกเล่นอะไรของแกวะ เซฮุน"  แบคฮยอนปัดไม้ปัดมือของไอ้ปีศาจมักเน่ออกก่อนจะลุกขึ้นเท้าเอวโวยวายใส่

 

"ใครบอกว่าฉันจะไปดูงานที่สตูฯ ห่ะ... ฉันไปบอกแกตั้งแต่เมื่อไหร่!”

 

“ ไม่ได้บอก!" หนุ่มน้อยหน้าหวาน ทว่า..ริมฝีปากหยักโค้งสวยได้รูปกลับชอบพาลหาส้นเท้าประทับตราอยู่บ่อยๆ ตะโกนเสียงดังพลางเต๊ะท่ามาดกวนชวนให้อีกฝ่ายมองหมั่นไส้

 

" แล้วเมื่อกี้ใครสั่งให้แกพูด!"

 

"พูดเอง จะทำไม...ก็ทุกทีฮยองชอบให้ผมไปเยี่ยมพี่จุนอยู่ตลอด วันนี้พอพี่ยอลจะไป เดี๋ยวก็ทิ้งให้ผมทำงานคนเดียวอีก .... “

 

“ สู่รู้ไม่เข้าเรื่อง!”

 

“ จ้า...บอกว่าเสือกก็ได้  ไม่ต้องคิดคำหรูๆมาด่ากันหรอก ปล่อยให้พี่ยอลเขาคุยธุระกับพี่จุนแค่สองคนเหอะ  ... บางทีเขาสองคนอาจจะมีเรื่องอยากจะปรึกษากันแบบ....ไม่อยากให้คนอื่นเข้ามา สระ เอือก เผือกเรื่องของชาวบ้านเค้า

 

แบบฮยองยังไงล่ะ...น่ารำคาญจริงๆ!”