[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

26

@บ้านกวังมิน-ยองมิน

"ไง! ไปไหนมาอ่ะ"

ทันทีที่มีเสียงย่ำเท้าของยองมินเดินเข้าไปในบ้าน ก็มีเสียงๆหนึ่งจากโซฟาในโซลห้องรับแขกทักทายเค้า ยองมินไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เค้าเดินเมินคนที่นั่งหั่นหลังให้อยู่บนโซฟาแล้วขึ้นบันไดไป ทำเหมือนคนที่ถามเป็นแค่เพียงอากาศ

กวังมินทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยที่พี่ชายของตัวเองทำหยิ่งยโส ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้ทะเลาะหรือแข่งอะไรแล้ว หรือว่าเค้าต้องเข้าไปอธิบายทำความเข้าใจต่างๆ เพราะอยู่แบบนี้มันไม่ดีเอาซะเลย วันๆต้องเอาแต่เมินกันเนี่ยนะ มันช่างแตกต่างจากตอนเด็กสิ่นเชิง

ก๊อกๆๆๆ

แอร๊ดดดดดด

"มีอะไร" ยองมินเปิดประตูให้น้องชายพลางถามเสียงเรียบ

"แค่มีอะไรอยากจะคุยนิดหน่อย.....เข้าไปนะ" กวังมินไม่รอคำตอบจากพี่ชาย เค้าเดินเข้าห้องไปนั่งอยู่บนเตียงอันนุ่มทันที

ส่วนยองมินเองก็รู้สึกจะหงุดหงิดนิดหน่อยที่มารยาทของน้อยชายตัวเองเป็นแบบนี้ อันที่จริงเค้าหน้าจะชิน แต่ทำไงได้ล่ะ ก็เค้าไม่ชอบ

"ตกลงนายจะคุยอะไร" ยองมินไม่ทนเห็นน้องชายตัวดีของเค้าอยู่ที่นี้นาน เค้าก็รีบถามขึ้นทันทีที่นั่งลงบนโซฟาในห้อง

"นี่...ถามจริงเหอะ เมื่อไหร่นายจะเลิกเมินฉันสักที" กวังมินทำหน้าหงุดหงิดที่เห็นพี่ชายของตัวเองไม่ได้ดั่งใจ

"แล้วทำไมฉันต้องเลิก" คิ้วหนาของยองมินขมวดจนเป็นปม ใช่! ทำไมเค้าต้องเลิกเมิน ทำไมต้องทำตามคำสั่งน้อยชานคนนี้ด้วย -o-

"....ก็ฉัน....อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม...." กวังมินหลุบตาลงต่ำเปลี่ยนสีหน้าเป็นดราม่าทันที เพราะภาพตอนที่พวกเค้าเล่นด้วยกันตอนเด็กมันวนเวียนในหัว

"....."

"...นายอาจจะไม่อยากกลับไป แต่ฉันอยากกลับไปมากเลยนะ.....แบบที่เรายังเล่นด้วยกันตอนเด็ก สำหรับฉันแล้วมันมีค่ามากกว่าผู้หญิง สิ่งของ ที่เรากำลังแข่งกันซะอีก มากกว่าตอนที่ฉันชนะ ฉันไม่มีความสุขเลยจริงๆที่เราเป็นแบบนี้...."

กวังมินสายหัวไปมาเบาๆเป็นเชิงบอกว่าไม่ชอบแบบนี้ สายตายังคงหลุบต่ำมองลงพื้น โดยไม่ได้สังเกตอีกคนที่กำลังนั่งทำหน้าเศร้า คิดภาพตอนงานวันเกิดตอนเด็กของพวกเค้าที่แสนจะมีความสุข ถ้าเปรียบเทียบกับตอนนี้ มันก็อย่างกวังมินว่า....มันไม่มีความสุขเอาซะเลย

"....."

"...จริงๆ ฉันก็จะมาคุยกับนายเรื่องนี้แหละ ....ถ้านายไม่เห็นด้วย ก็ไม่เป็นไร" กวังมินลุกขึ้นจากเตียงด้วยแววตาเศร้าสร้อย แต่เค้าก็รู้สึกสบายใจที่ได้บอกกับยองมินไปว่าเค้ารู้สึกยังไง

"...กวังมิน" ทันทีที่กวังมินจะบิดกลอนประตูออก เสียงทุ่มๆของยองมินก็เอ่ยขึ้น

กวังมินหยุดการกระทำแล้วหันกลับไปก็พบพี่ชายที่กำลังเดินเข้ามาหา แววตาของยองมินก็ดูเปลี่ยนไป สายที่แสนจะอบอุ่นแบบพี่ชายของเค้ากำลังจะกลับมา

"จริงๆแล้ว....ฉันว่าที่นายพูดมันก็...ใช่ ฉันเองแหละที่ผิด ฉันเป็นพี่นายแท้ๆ แต่กลับทำตัวเหมือนเด็ก แค่ยอมๆให้นายหน่อยก็ไม่ได้" ยองมินพูดอย่างสำนึกผิด "นี่...แต่ต่อไปนี้ นายอยากจะแข่งอะไรกับฉัน ก็ไม่ต้องแล้วนะ ฉันยอมนาย...."

กวังที่ตอนนี้สายตาเป็นประกายเพราะคำพูดของพี่ชาย นี่ !เค้ากำลังจะได้พี่ชายในวัยเด็กกลับมาแล้วใช่ไหม

"ใครบอกนายว่าฉันอยากจะแข่งอะไรบ้าๆ ที่ทำให้เราทะเลาะกันเล่า....แต่...." กวังมินพูดยิ้มๆอย่างมีความความสุข แล้วเอามือไปโอปไหล่ของพี่ชายที่สูงไล่เลี่ยกันอย่างยองมิน "แต่....ถ้าฉันอยากได้....มินวูล่ะ"

"นี่..!!" ยองมินปัดมือกวังมินออก มองหน้าน้องชายอย่างเอาเรื่อง ส่วนกวังมินตัวดีก็หัวเราะอย่างชอบใจ

"ฉันรู้น่าาาา ว่านายรักมินวู"

"...."

"และมินวูเอง เค้าก็รักนาย...."

"...รู้ได้ไงว่าฉันรักมินวู แล้ว...มินวูบอกนายหรอ ว่าเค้ารักฉัน" ยองมินหน้ามุ้ยใส่คนตรงหน้าเมื่อโดนจับได้ นี่! เค้ารู้ได้ยังไง แล้ว ตกลงมินวูบอกเค้าหรอว่ารักเค้าน่ะ ^^

"เปล่า..." กวังมินตอบหน้าซื่อๆ

"อ้าว..." ยองมินขมวดคิ้วมอง เมื่อรู้ว่าเรื่องที่เค้าพูดมันเหมือนกำลังหลอกให้ดีใจก็แค่นั้น

"แต่ฉันดูออกล่ะกัน...ก็ลองคิดดูดีๆนะ นายไปไหนมาไหนกับมินวูก็ออกจะบ่อย นายจะไม่รู้สึกหน่อยหรอ ว่าคนข้างๆนายเค้าก็รู้สึก"

"....."

"หัดรู้ใจตัวเอง รู้ใจคนอื่นบ้าง...ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าเกิดว่ามีหมาคร้าบไปกินซะก่อนเดี๋ยวก็ไม่ได้กินซะหรอก" กวังมินพูดทำหน้าหยอกล้อพี่ชายที่สีหน้าเริ่มเครียดๆ ไม่รู้จะเครียดทำไม ก็แค่ทำตามใจที่ตัวเองต้องการ

นี่เค้าก็เพิ่งจะเคยเห็นพี่ชายของเค้าจริงจังแหละ และน่าจะกับมินวูคนแรกด้วยซ้ำ