[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

 

27

 

 

 

เวลา 19:30 น.

 

 

 

@คอนโดมินวู-อูฮยอน

 

 

 

ในห้องว่างเปล่าที่ดูเงียบสะงัด มีเพียงเสียงลมหายใจเข้าออกของคนในห้องเท่านั้นที่นั่งอยู่โซฟาภายในห้องรับแขก นี่เค้าก็นั่งแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่เค้ากลับมาจากร้านอาหารแห่งนั้น มันก็เหมือนไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย นี่เค้าทำอะไรลงไป ทำไมพูดแบบนั้นออกมาล่ะ… ’โน มินวู’ แกบ้าไปแล้ว….

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

 

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้หนุ่มน้อยมินวูรีบสะบัดความคิดนั้นทิ้ง สงสัยจะเป็นอูฮยอนฮยองที่มาแน่เลยมินวูไม่รอช้าให้คนที่อยู่หน้าห้องได้เคาะประตูซ้ำ

 

 

 

แอร๊ดดดดดด

 

 

 

“อ้าวฮยองเป็นไงบ้าง” พอเปิดประตูออกเห็นเจ้าตัวก็ถามซะเลย เรื่องเดทเป็นไง

 

 

 

“ก็สนุกดีนะ” อูฮยอนพูดยิ้มๆแล้วเดินเข้าไปในห้องโดยที่มีมินวูเดินตามมานั่งที่โซฟา

 

 

 

“ตกลงเป็นแฟนกันยังอ่ะฮยอง”

 

 

 

“นี่! จะกวนประสาทหรอฮะ !?” อูฮยอนที่เห็นว่าน้องแกล้งถามกวนประสาทก็ทำหน้ามุ่ยงอนๆ

 

 

 

“เปล่านะฮะฮยอง ผมก็แค่อยากให้ฮยองได้รู้ใจตัวเอง”

 

 

 

“…..?”

 

 

 

“ฮยองคิดว่าฮยองชอบผู้หญิงจริงๆหรอฮะ” มินวูพูดท่าทางดูจริงจังมันก็เลยทำให้อูฮยอนอดที่จะคิดตามไม่ได้ อย่างที่มินวูพูด….มันสับสนจัง

 

 

 

“…ก็…ชอบนะ”

 

 

 

“แล้วฮยองไม่คิดหรอว่าตอนที่ฮยองอยู่กับพี่ตาตีบน่ะ รู้สึกยังไง”

 

 

 

“….ก็…”

 

 

 

“ฮยองพยายามโกหกใจตัวเองอยู่ใช่ไหม ฮยองฮะ ฮยองลองถามใจตัวเองอีกสักครั้งนะฮะ ถ้าฮยองรักเค้า ก็บอกไปเลย ถ้าเกิดปล่อยให้ผ่านเลยไป เก็บความรู้สึกไว้ บอกอะไรที่มันไม่ใช่ใจเราต้องการ มันอาจจะทำให้เราเสียเค้าไปง่ายๆก็ได้นะ…...” ทั้งมินวูและอูฮยอนต่างก็นั่งเศร้าไปตามๆกัน

 

 

 

“ฮยอง ผมไปนอนแล้วนะ” มินวูทำลายความเงียบความเศร้าก่อนที่มันจะเริ่มครุกครามไปกว่านี้ เพราะตอนนี้เค้ารู้สึกดวงตาที่ร้อนผ่าวมันเริ่มจะมีน้ำใสๆไหลออกมาแล้ว เค้าไม่อยากให้ใครได้เห็นมันจริงๆ แม้กระทั้ง…อูฮยอน

 

 

 

กริ๊งงงงงง

 

 

 

เป็นอีกวันที่ได้ยินเสียงอ๊อดของโรงเรียนบอกเวลาเลิกเรียน พี่น้องฝาแฟดที่วันนี้ดูจะสนิทกันมากพิเศษก็ขึ้นรถตู้คันหรูคันเดิมออกจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้านไป

 

 

 

“เออ…. ยองมิน วันนี้ฉันไม่เห็นมินวูเลยนะ ไม่มาโรงเรียนหรอ” กวังมินเปิดประเด็นคำถามแรกเมื่อขึ้นมานั่งในรถ

 

 

 

“ฉันก็ไม่รู้สิ สงสัยเค้าคงไม่อยากเจอฉัน….”

 

 

 

Minwoo Part

 

 

 

ใช่ครับ! ที่ผมไม่ไปโรงเรียนวันนี้ ก็เนื่องจากไม่อยากไปเจอ ‘ไอ้ยองมิน’ ไม่ใช่ว่าผมโกรธเกียจนายนั่นหรอกนะ แค่ผมอายที่จะเจอน่ะ ก็วันนั้นผมดันทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ผมน่าจะพยายามหยิ่งเข้าไว้นะ T^T พลาดล่ะ…. ว่าแต่หมอนั่นจะเข้าใจไหมนะ ว่าที่ผม ‘อยากเข้าไปยุ่ง’ น่ะ ‘เพราะอะไร’

 

 

 

End Minwoo Part

 

 

 

@ บ้านแฝดยองมิน-กวังมิน

 

 

 

ภายในสวนของบ้านใหญ่โตที่ดูร่มรื่นเต็มไปด้วยดอกไม้ที่ปลูกประดับประดา อีกทั้งโต๊ะเก้าอี้สีขาวที่ทำจากเหล็กดัดแปลงสวยงามเป็นรูปทรง มีร่างบางอย่าง ‘กวังมิน’ นั่งจดงานอยู่ด้วยความมุ่งมั่น

 

 

 

‘จ๊ะเอ๋!’

 

 

 

ชายร่างสูงย่องเข้ามาเพื่อที่จะหยอกล้อคนที่นั่งทำงานอยู่ แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ตกใจอะไรเลย

 

 

 

“ไมไม่ตกใจล่ะ” คิมดงฮยอนที่เห็นว่ากวังมินไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เหมือนแต่ก่อนก็หน้าหงิกหน้างอมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม กวังมินที่เห็นว่าดงฮยอนทำท่าทางที่ดูแล้วหน้ารักดี ก็หัวเราะชอบใจ

 

 

 

“ผมเห็นฮยองแล้วน่ะก็เลยไม่ตกใจ”

 

 

 

“ -_-!” เห็นตอนไหนหว้า…

 

 

 

“แต่…เล่นใหม่ก็ได้นะ เดี๋ยวผมทำเป็นตกใจให้”

 

“หรา…ฮะ55555” ต่างคนก็ต่างยิ้มหัวเราะให้กัน มันเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน ดงฮยอนที่รู้ใจตัวเองอยู่แล้ว ก็รู้ดีว่าเค้าทำมันเพราะอะไร แต่กับกวังมินนี่สิ…..เค้าไม่รู้เลยมันคืออะไร ตอนนั้นที่ดงฮยอนกอดปลอบเค้าทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้จริงๆ