รักติดลบ

วินาทีแรกที่เห็นร่างพี่ไวท์นอนอยู่...ในห้องแคบ ๆ และอับ..มันทำให้ผมโกรธ...โกรธตัวเองที่ไม่

สามารถช่วยพี่ไวท์ได้..ยิ่งมองใบหน้าที่ซีดเชียว....ลมหายใจที่แผ่วเบา...ดวงตาที่เริ่มจะปิดลง

นั้น...ทำให้ผมกลัว...กลัวว่าหากพี่ไวท์หลับตาลง...พี่ไวท์จะไม่กลับมาหาผม...ผมจึงพยายามตบที่

หน้าเบา ๆ เพื่อเรียกสติ...

" พี่ไวท์!!....พี่....พี่อย่าหลับนะ...มองหน้าผม...พี่...พี่ไวท์...." 

"กะ...กัปตัน...ช่วยพี่ด้วย...พี่....มะ...ไม่ไหว...แล้...." น้ำเสียงที่อ่อนลง...มือที่หล่นจากที่ผมจับ

ประคองเอาไว้...มันทำให้ผมใจหาย...ผมจึงประคองพี่ไวท์เพื่อไปที่ห้อง...แต่ถ้าหากไปตอนนี้...มัน

จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที...วินาทีแห่งการตัดสินใจนั้น...พี่เงินเดินสวนทางมาพอดี

"กัปตัน!!!...เกิดอะไรขึ้น...พี่ไวท์เป็นอะไร...." ผมลงมาข้างล่างเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ...แต่เห็นกัป

กำลังประคองร่างพี่ไวท์...ผ่านหน้าผม...ท่าทางที่รีบร้อน...ของกัปทำให้ผมสงสัย...

"อ่อ...เอาไว้ผมเล่าให้พี่ฟัง...แต่ตอนนี้...ผมขอพาพี่ไวท์ไปพักที่ห้องพี่ก่อนได้ไหม..."

ผ่านไป 15 นาที กัปจัดแจงเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่ไวท์เสร็จแล้ว...กัปเล่าเรื่องที่พี่ไวท์ถูกขัง

ในห้องเก็บของให้ผมฟัง...ถึงแม้ว่ากัปจะไม่ได้เอ่ยว่าสงสัยใคร...แต่ผมรู้ดีว่า...กัปรู้ว่าใครเป็นคนทำ

"ไอ้เด็ก...ไร้สารเลวคนนั้น...มันคงคิดได้แต่เรื่องชั่ว ๆ แบบนี้สินะ...การกระทำของมันถึงได้ป่าเถื่อน

ขนาดนี้..." เสียงพี่เงินเอ่ยถึงใครบางคนซึ่งผมรู้ว่าหมายถึงอาย..ถ้าให้ผมเดาพี่เงินคงยังไม่รู้เรื่อง

อดีตของอาย...และเรื่องของอายคงเป็นสาเหตุให้พี่กัสกับพี่เงินทะเลาะกันแน่นอน...ผมไม่อยากให้

พี่เงินเข้าใจพี่กัสผิดและไม่อยากให้อคติกับอาย...ผมจึงเล่าเรื่องอดีตของอายให้พี่เงินฟัง...พี่

เงินตกใจกับเรื่องที่ผมบอกมาก...และรู้สึกผิดที่พูดจาไม่ดีกับพี่กัส...ผมจึงขอให้พี่เงินเก็บเรื่องที่

อายทำวันนี้เป็นความลับ...เพราะถึงผมจะโกรธอาย....ที่ทำร้ายพี่ไวท์...แต่ผมก็ไม่ใจร้ายพอที่จะ

ประจานความชั่วของอายต่อหน้าทุกคน...

" แต่กูคิดว่าเราต้องบอกเรื่องนี้กับกัสนะ....อย่างน้อยกัสจะได้รู้ด้วยว่า...อาการป่วยของอายยังไม่

หากขาด...หากเกิดอะไรขึ้น...พวกเราจะได้ช่วยกันแก้ไข...ก่อนที่มันจะสาย...

"อ่อ...งั้นผมให้พี่เงินเป็นคนบบอกพี่กัสได้ไหม...พี่เงินจะได้ปรับความเข้าใจกับพี่กัสด้วย"

"ได้...เดี๋ยวกูบอกกัสเอง...มึงดูแลพี่ไวท์เถอะ..และขอบใจมากที่มึงเล่าให้กูฟัง" พี่เงินเอ่ยบอกผม

พร้อมกับเดินกลับไปยังห้องผม...ห้องที่มีปาร์ตี้...มีความสนุก...ท่ามกลางความสะใจของอาย...

"กัส...กูขอโทษ...ขอโทษที่พูดไม่ดีกับมึง...ขอโทษที่พูดถึงอายแบบนั้น...มึงอย่าโกรธกูเลย

นะ...ก็กูไม่รู้ว่าอาย...เป็นแบบนี้...ถ้ากูรู้กูไม่พูดหรอก" ผมตัดสินใจคุยกับกัสเพื่อเคลียร์เรื่องหัวใจ

และถือโอกาสบอกเรื่องที่่อายทำร้ายพี่ไวท์ให้กัสรู้ด้วย...แต่ความเงียบที่สยบความเคลื่อนไหวขอ

งกัสทำให้ผมรู้ว่ากัสพร้อมที่จะรับฟัง...ผมจึง...

" กัส...มึงฟังกูดีๆ วันนี้อาย...ทำร้ายพี่ไวท์...อายขังพี่ไวท์ไว้ในห้องเก็บของ.....จนพี่ไวท์หมด

สติ...ตอนนี้อยู่บนห้องของเรา...กัส...อายยังไม่หายดีจากการป่วยในครั้งก่อนนะ...เราต้องรีบ

แก้ไข...ก่อนที่มันจะสาย...." น้ำตาที่ไหลรินของกัส...เสียงงสะอื้นที่กระทบใจผม...ทำให้ผมต้อง

สวมกอดกัสไว้เพื่อปลอบโยน...ผมรู้กัสคงเสียใจมาก...ที่อายเป็นแบบนี้...

"เงิน...กัสไม่ดีเอง...กัสทำให้อายเป็นแบบนี้...ถ้ากัสดูแลอาย...ดูแลเอาใจใส่อายมากกว่านี้...อาย

คงไม่ทำแบบนี้...กัสควรจะทำยังไงดี...กัสสงสารน้อง..."

"กัส...สิ่งเดียวที่จะช่วยให้อายดีขึ้น...คือกัสต้องให้อายยอมรับตัวเอง...ยอมรับการกระทำของตัว

เอง....อายจะได้ไม่ทำผิดอีก...กัสไม่ต้องกลัวนะ...เงินจะอยู่ข้าง ๆ กัสเอง...."

"ขอบคุณนะเงิน...ขอบคุณ" กัสกอดและจูบผมอย่างเผ่าเบาแทนคำขอบคุณ...

"ปัง!!!...." เสียงประตูเปิดพร้อมกับการปรากฎร์ตัวของใครบางคนที่ผมไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้าตอน

นี้...

...............จบตอนแล้วเรื่องราวกำลังจะจบบริบรูณ์แล้ว..ยังไงฝากติดตามด้วยนะค่ะ..............