รักติดลบ

........ในป่า.....(ต่อ)

ร่างที่หมดสติ.....ร่องรอยที่ฟอกช้ำ....ตามร่างกายและเลือดที่ไหลระหว่างคิ้วนั้น...ทำให้ผมกับเงิน

มองหน้ากันด้วยความกังวลและเป็นห่วง...ตอนนี้โจรที่จับตัวกัปมา...มันพยายามใช้เชือกมัดข้อมือ

ผมกับเงินไว้ด้วยกันเพื่อ...ป้องกันการหนี...แต่ดูจากท่าทางแล้วมันคงไม่คงไม่ถนัด...เนื่องจาก

เชือกเส้นใหญ่เกินไป...ผมกับเงินจึงพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าพร้อมที่จะ...

" ตึก!!!โอ๊ย!!" เงินใช้จังหวะที่มันก้มลงเก็บ....ปล่ายเชือก.....ถีบมันตรงลำตัว....ทันทีทำให้มัน

กระเด็นออกห่าง...ผมจึงใช้แรงทั้งหมดที่มี....พลักกัปตัน....ลงไปตามทาง...ที่มันลาดชันเป็น

เนิน...เมื่อเห็นว่าโจรบ้านั้นกำลังหยิบปืนขึ้นมาเพื่อยิง....

"ปัง!!!!..." ผมตกใจที่อยู่ ๆ พี่ไวท์พลักกัปตันลงจากเนิน...เพื่อหลบวิถีปืนนั้น...แต่...

"พี่ไวท์!!!...พี่เป็นไงบ้าง...ดะ...โดนยิงรึเปล่า..." เสียงเงินเอ่ยถามผมด้วยความเป็นห่วง...ตอนนี้

สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือ...กัปตัน...ผมจึงพยายามลุกขึ้น...

"เงิน...ลงไปช่วยกัปตัน...แล้วพากัปตันหนีไปก่อน...."

"จะดีเหรอ...พี่...พี่เองก็บาดเจ็บ...ผมว่าทางที่ดีเราไปพร้อมกันดีไหม...."

"เงิน...พี่เจ็บขา...คงเดินต่อไปไม่ไหว...ถ้าเราไปด้วยกันพี่ก็จะกลายเป็นตัวถ่วง...                 

แต่ถ้าเงินพากัปหนีไป...เงินอาจจะโชคดีตำรวจ...แล้วเงินจะได้นำทางตำรวจมาจับพวกบ้านี้ถูกไง...."

"แต่...มันเสี่ยงเกินไปนะพี่...ผมเป็นห่วง...."

" เอางี้...พี่สัญญา ...ว่าจะกลับไป...แน่นอน...ขอแค่เงินทำตามที่พี่บอก..."

หลังจากที่ผมประคองกัปตันมาได้สักพักผมรู้สึกไม่ดีเลยที่...สถานการณ์แบบนี้...ความเสี่ยงแบบนี้

ทำให้ผมจำเป็นต้องทำตามที่พี่ไวท์บอก...ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นด้วยเลยก็ตาม...น้ำเสียงพี่ไวท์ที่แฝง

ไปด้วยความหนักแน่น...ผมรู้และมั่นใจแล้วว่า...ความรักความห่วงใย..ที่พี่ไวท์มีให้ทุกคน...มันที่

ค่าแค่ไหน...ผมสัญญา...ผมจะกลับมาช่วยพี่...

"เห้ย!!!...หยุด...อย่าหนีแม้แต่ก้าวเดียว" ผมหันไปตาม...เสียงและต้องตกใจเมื่อพบว่า...

"พี่พีท!!!พี่ช่วยพี่ไวท์ด้วย...พี่ไวท์กำลังแย่..."

"จ่าเดี๋ยวจ่า ปฐมพยายาทคนเจ็บและรอผมอยู่ที่นี่เดี๋ยวผมจะตามไปช่วยตัวประกัน" หลังจากที่ผม

ตามทีมงานมาสักพัก....ด้วยสภาพของป่าที่ค่อนข้างทึบทำให้ยากต่อการค้นหา...แต่เมื่อกี้เสียงปืน

ที่ดังขึ้น...เป็นตัวนำทางผมกับทีมงานมาที่นี่...

 "หึ...หึ...กูรอเวลาที่จะเก็บมึงมานานล่ะ....กูให้เวลามึงร่ำลา....ก่อนที่มึงจะไม่มีโอกาส...."

เวลาแห่งความสุขของผมตอนนี้มันคงจบลงแล้ว...ผมคงไม่มีโอกาสได้เจอ...กัปแล้ว....หากชาติ

หน้ามีจริง...ผมขอให้ความรักของผม...มันราบรื่นและสมบรูณ์มากกว่านี้...ผมหลับตาลง...เมื่อเห็น

ปืนกระบอกนั้นเล็งมาที่ผมพร้อมยิง...

"ปัง!!!!"

...............เรื่องราวกำลังเข้มข้น..............อย่าลืมติดตามกันต่อนะค่ะ^^