รักติดลบ

........ณ. งานอีเว้นท์...

วันนี้ผมกับเงิน กัส กัปตัน และ พี่ไวท์ มีออกงานอีเว้นท์ด้วยกัน...หลังจากที่กัปกลับมาจากบางแสน

วันนั้น...กัปบอกแต่ว่า....เคลียร์ทุกอย่างกับพี่ไวท์เรียบร้อยแล้ว...ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า...มันจะ

ปกติดี...เพราะสถานะการณ์ตอนนี้มันอึดอัดสิ้นดี...ถึงแม้ว่าโดยรวมแล้วทั้งพี่ไวท์และกัปตันต่างช่วย

กันทำงานและทำตามความจิ้นของแฟนคลับ...ได้ดีและไม่มีอะไรผิดพลาด...แต่หลังจากช่วงเบก

หรือช่วงพักหลังเวลที ทั้งคู่...เมินเฉยกันอย่างเห็นได้ชัด...

"ไวท์...มี.....ชีรี่เรื่องใหม่ติดต่อมา...เค้าอยากให้ไวท์ไป.....แคสบทดู...ถ้าสนใจพรุ่งนี้ไปแคสบท

ได้เลย...เค้าระบุมาชัดเลยนะว่าต้องการไวท์..." 

"โอเค...ครับ...ไวท์รับเล่น...ฝากพิธิต....นัดวันและเวลาการถ่ายให้ไวท์ด้วยนะครับ...." เสียงพี่

ไวท์ตอบกลับพี่ธิิตพร้อมกับมองผ่านผมไปอย่างเฉยเมิน...แววตาที่ผมสัมผัสได้ถึงความว่าง

เปล่า...มันทำให้ผมหงุดหงิด...หลังจากกลับมาจากบางแสนวันนั้นผมยอมรับว่าเสียใจ....และ

เกลียดตัวเองมากที่ทำเรื่องร้าย ๆ แบบนั้นกับพี่ไวท์...ผมทำไปเพราะผมรัก...รักต่างหากที่...เป็นคำ

ตอบให้กับเหตุผลของการกระทำทั้งหมด...ไม่ใช่ความเกลียด...ไม่ใช่ความ...ต้องการเพียง

ร่างกาย...อย่างที่ผมบอกไป...ผมอยากให้พี่ไวท์รู้เหลือเกินว่าผมรัก.....และต้องการพี่ไวท์มากแค่

ไหน...แต่ผมทำมันไม่ได้...

"กัป...พรุ่งนี้อย่าลืมนะ...กัปมีถ่ายแบบกับออกัส  และเงิน...." เสียงพี่กานเอ่ยบอกผม...แต่...

"อ้าว!!!เท่าที่ผมจำได้...มี่พี่ไวท์ด้วยไม่ใช่เหรอ....ก็วันนั้นทาง บก โทรติดต่อผ่านผมเอง...."

เสียงพี่ออกัสเอ่ยถามด้วยความสงสัย...

"อ่อ...พี่ไวท์ยกเลิกกะทันหันอะ...พอดีติดแคสบทละครชีรี่เรื่องใหม่...." แบบนี้เองสีนะ ...ได้ใหม่

แล้วลืมเก่า....นี่ใช่ไหมที่ทำให้พี่มองผ่านผม...ไม่สนใจผม...และไม่แม้แต่จะมองหน้า...ผมมันก็

แค่ของเก่าที่กำลังจะถูกทิ้งสินะ...

"กัป...ช่วงนี้งานอะไรที่มีไวท์ด้วย ...คงต้องยกเลิกคิวของไวท์ไปทั้งหมด ...เพราะทางผู้ใหญ่เค้า

ขอมา...กัปคงเข้าใจนะ...ถ้ามีการเปลี่ยน จาก ไวท์เป็นคนอื่น...."

"ทำไมละครับ...ทั้งๆที่ ก่อนหน้านี้เราตกลงคิว...เรื่องค่าตัว...เรื่องเวลากัน...เรียบร้อยทุก

อย่าง....." 

"พี่ก็ไม่รู้นะ...ถ้ากัปอยากรู้อะไรทำไมไม่ไปถามพี่ไวท์ละ...คงได้คำตอบ...."เสียงพี่ธิตอธิบายเรื่อง

งานให้ผมฟัง...ความจริงผมไม่ได้โกรธหรือ...ข้องใจอะไรเลยนะ...เพราะการเปลี่ยนตัวนัก

แสดง...เปลี่ยนคิว...หรือแม้แต่เปลี่ยนบท...มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องธรรมดา...สำหรับวงการมายา

แต่ถ้าเล่นยกเลิกโดยไม่มีสาเหตุแบบนี้...ผมไม่โอเค...ผมอยากรู้ว่าทำไมพี่ไวท์ถึงเปลี่ยน

งาน...เปลี่ยนคิว...และเปลี่ยนไปแบบนี้...ผมจึง...

"สวัสดีครับ ม๊า...ผมมาหาพี่ไวท์...ไม่ทราบว่าอยู่ไหมครับ...." ผมตัดสินใจมาบ้านพี่ไวท์...เพื่อมา

เคลียร์ทุกอย่าง...เรื่องงาน (รึเปล่า)

"ไวท์...อยู่ข้างบน...กัปขึ้นไปได้เลยนะลูก...แล้วเรียกพี่เค้าลงมาทานข้าวด้วยนะ"

"ครับ...." ผมไม่รอช้าเดินขึ้นไปบนห้องพี่ไวท์ทันที...ด้วยความหวังที่จะได้พูด...ได้เจอ...ได้

คุย....ให้หายคิดถึง...สักที...ผมตั้งใจไว้แล้วละว่าจะบอกความในใจ...และความจริงทุกอย่างที่ผม

ปกปิดมันไว้...เพราะตอนนี้ผมรู้สึกว่า...ผมกำลังจะสูญเสียพี่ไวท์ไปจริง ๆ ...

" ก็อก ๆๆๆ" 

" เข้ามาเลย ...ไวท์ไม่ได้ล็อกครับป๊า...." เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น...คงเป็นป๊าที่ผมบอกว่าจะเรียก

มาคุยธุระ...บางอย่าง...เสียงฝีเท้าป๊า...ที่เดินเข้ามาในห้องผม...ทำให้ผมหันกลับไป...เพื่อจะกอด

สักที...แต่...

"พี่ไวท์!!!.. ผมขอโทษ...ขอโทษสำหรับทุกอย่าง...พี่รู้ไหม ตั้งแต่วันนั้น...ที่บางแสน...ผมไม่เคย

ลืมพี่ได้เลย...สัมผัสทุกร่องรอยของผมที่พี่มอบให้มันยังไม่จางหายเลย...ผมรู้...ว่าผมไม่ดี...ผม

ทำร้ายพี่...ทำให้พี่เสียใจ...แต่ผมอยากให้พี่รู้...ผมเองก็เสียใจและเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าพี่

เลย...พี่อย่าทิ้งผม...อย่าจากผมไป.....อย่าทำให้ผมต้องอยู่กับความรู้สึกผิดแบบนี้เลยนะ...ผมรัก

พี่...รักมาก...มากจนเผลอทำในสิ่งที่มันเลวร้ายลงไป...แต่ผม...ทำมันเพราะความรักนะ...พี่ผม

ขอร้อง...พี่...."

น้ำตาของคนตรงหน้าผมตอนนี้มัน...ไม่สามารถทำให้...ผมใจอ่อนได้อีกต่อไป...ไวท์....คนใหม่คน

นี้จะไม่รู้จักความรักเน่า ๆ แบบนั้น ...จะไม่ทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเจียนตายเหมือนคราวนั้น

อีก...ผมจึง...

" เหตุผลของมึง...มันสามารถทำให้ความรัก...ความเจ็บปวด...ของกูคืนมาได้ไหม...สิ่งที่มึง

ทำ...มึงคิด....ในตอนนั้นมันได้ฆ่า ไวท์  คนนั้นตายไปแล้ว...ตายไปพร้อมกับความทุกข์ทนทรมาน

ที่มึงยัดเยียดให้...จนมันฝังลึกลงไป...ยากที่จะรื้นฟื้นแล้ว...ทางที่ดี...มึงควรจะดีใจนะ...ที่มึงทำ

สำเร็จ...กูคนนี้...คือไวท์...คนใหม่ที่ไม่มีคำว่า รัก อีกต่อไป ...ความรักสำหรับกู...ต้องเป็นสิ่งที่กู

เลือก...และแน่นอนคนคนนั้น...ไม่ใช่มึง...แน่นอน...."

"พี่เปลี่ยนไปมากจริง ๆ เพียงแค่ข้ามคืน..พี่ลืมผม...ลืมเรื่องของเรา...ลืมแม้กระทั้งสัมผัส...ความสุขในคืนนั้น...มันคงตายไปแล้วจริง ๆ ...

" มึงรู้...งี้แล้ว...ต่อไปนี้...กูจะทำดีกับมึงเพียงแค่เรื่องงาน...ส่วนเรื่องอื่น...กูไม่อยากมีมึงอยู่ด้วย...กูบอกแล้วว่า...มึงคือความรักของไวท์คนเก่าที่ตายไปแล้ว...เพราะฉะนั้น...ความรักของมึง...กูคนนี้...ไม่ต้องการ....มึงกลับไปชะ...และอย่ากลับมาที่นี้อีก...."

หลังจากคำพูดสุดท้ายของพี่ไวท์จบลง...ผมรู้และเข้าใจชัดเจนแล้วว่า...ความเจ็บปวดจาการถูกปฎิเสธความรัก...มันเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน...ตอนนี้คงเหมือนกับตอนที่ผมทำร้าย...ทำเลว...ทำชั่วไว้กับพี่ไวท์ในคราวนั้นสินะ...

..........จบตอนแล้ว..........ตอนนี้ดร่าม่ามาเต็มเพราะเป็นช่วงรอยต่อระหว่างไวท์คนเก่ากับคนใหม่..ยังไงฝากลุ้นต่อด้วยนะค่ะ...^^