รักติดลบ

....ไวท์...

ตอนนี้ผม...อยู่ในความดูแลของตำรวจ...หลังจากที่เรื่องราวของเสี่ยสิงห์ถูกเปิดเผย...เสี่ยสิงห์ถุกจับคุมและจากการสอบสวนมันให้การว่า ผู้บงการที่แท้จริงไม่ใช่มัน...ยังมีนายใหญ่ที่เป็นหัวหน้าและตัวบงการใหย่ของเรื่องทั้งหมด...ทางตำรวจจึงกันผมไว้เป็นพยานสำคัญและให้ผมช่วยเหลืองานทางราชการมอบหมายให้รายงานความเคลื่อนไหวของพวกเพื่อน ๆ แต่มีข้อแม้...คือผมห้ามบอกใครว่าผมถูกกันไว้เป็นตัวประกัน..... วันนั้น....ที่ผมปลอมตัวเป็นตำรวจ...เข้าไปจับคุม...คนของเสี่ยสิงห์...ที่ตึกร้างนั้น...ผมเห็น...อายกับกัปตัน จูบกัน....กอดกัน...สัมผัสได้ถึงความรักของทั้งคู่ที่มันสวยงาม..จนผมคิดว่าผม...ควรต้องถอยออกมา...

" ไวท์...พรุ่งนี้พี่ได้ข่าวว่าที่กองถ่ายไวท์...มีงานฉลองวันเกิด...ไวท์จะไปด้วยก็ได้นะ..แต่ขอให้ไปในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจ..." เสียงพี่พีค...เอ่ยบอกผม...พี่พีค...คือตำรวจที่ดูแล...คดีผม...และยังรับหน้าที่ควบคุมตัวผมไว้ในฐานนะพยานปากเอกอีกด้วย...

" พี่ไปกับผมด้วยได้ไหม...ผมกลัวว่าความจะแตก...ถ้าผมเผลอพูดหรือทำอะไรไป.." ถ้าจะให้ผมไปเจอพวกเพื่อน ๆ โดยที่ผมยังไม่พร้อมแบบนี้ผมทำไม่ได้...

"เอางั้นเหรอ...แล้วพรุ่งนี้ไวท์ไปอีกโมง...จะให้พี่ไปรับที่บ้านหรือ...จะเจอกันที่งานเลย..."

" เจอกันที่งานก็ได้...พี่พีคจะได้ไม่ต้องขับรถกลับไปมาเพราะมันไกล" 

" ตกลง...เจอกันที่งานละกันนะ..พี่ไปก่อนมีงานเข้า...ไวท์ก้อย่าลืมละ...ดูแลตัวเองดี  ๆ"

"ครับ..."

...งานเลี้ยง...

"งานเลี้ยง...จัดที่ทะเล...ที่เดิมที่ผมกับกัปตันเคยสวมบทบาท  ปุณณ์-โน่ ด้วยกัน...ผมคิดถึงที่นี่...คิดถึงเจ้าของหัวใจ...ที่สุด..."

" พี่ไวท์!!!..พี่จริง ๆ ด้วย กัสเป็นห่วงแทบแย่...พี่สบายดีไหม...เป็นไงบ้าง..." เสียงกัสเอ่ยถามผมพร้อมกับเดินเข้ามากอด...กอดแห่งความคิดถึง...

" พี่สบายดี...ตอนนี้อยู่ในความดูแลของพี่พีค...อ่อ..ตำรวจที่รับหน้าที่ดูแลคดีเสี่ยสิงห์อะ..ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ติดต่อกลับมา...เพราะ...พี่พีค...เปลี่ยนให้พี่ใช้เครื่อง....ของเค้าแทนอะ...เพื่อความปลอดภัยของพี่...และรูปคดี..."

"แล้ว...พี่มาคนเดียวเหรอ..." เงิน....ลอบมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์และมีความนัยบางอย่าง...

" เงิน....หมายถึง....พี่พีคเหรอ...เดี๋ยวก็ตามมาล่ะ..โน่นไง..มาพอดี" ผมพูดพร้อมกับมองเห็นร่างหนาที่คุ้นเคยเดินตรงมายังผมและเพื่อน ๆ

" สวัสดีครับ...ทุกคน..ผมพีค..เป็นพี่ชายไวท์..." เสียงคนข้างกายผมตอนนี้ที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจ...และอยากรู้ว่าพี่พีคกับผมมีอะไรมากกว่าคำว่าพี่ชาย...น้องชายไหม...สายตาที่มองอย่างสงสัยของกัส...ผมรู้ดีว่ากัสต้องการคำตอบ...

" อ่อ...แล้วมากันแค่นี้เหรอ..."

"มีอีกหลายคนเลยครับ...เดี๋ยวก็มา...ผมว่าเราไปรวมกลุ่มกันที่โต๊ะที่กว่า...จะได้สั่งอาหารกินไปด้วย...ผมชักจะหิว..."

"เงิน...พูดไม่อายปากเลยนะเนี่ย...อยู่กันหลายคน..." เสียงกัสดูเงินที่เงินบ่นหิว..

" ไม่เป็นไรหรอกครับ...ผมชิลล์..ไม่ถือ...ดีชะอีก..คิดอะไรพูดเลย...จะได้ไม่ต้องมานั่งสร้างภาพให้เสียเวลา.." พี่พีค...บอกกัสกับเงินอย่างเป็นกันเอง...พี่พีค...น่ารักเสมอ...ท่าทางที่เป็นมิตร..แววตาที่สดใส...และความจริงใจที่ชัดเจนนั้น...เป็นสิ่งเดียวที่หลอมรวมเป็นคำว่า  พี่ชาย  ได้อย่างลงตัว...พี่ชายที่แสนดี...

"กัป...กัปตัน...ทางนี้" เสียงเงินตะโกนบอกกัปตันที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ...มือของทั้งคู่ประสานกันอย่างแนบแน่น..ตอกย้ำให้ผมรุ้ว่า....เค้าคือคู้รักที่กำลังจะมีข่าวดีในไม่ช้า...

" พี่เงิน...พี่กัส...พี่ไวท์...สวัสดีค่ะ...ขอโทษนะค่ะที่ช้า...ก็กัป...นะสิมัวเลือกของขวัญ.......ให้พี่หยวน...ชะนานเลย...แล้วนี่...คือ.." เสียงผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มมองมาที่ผมพร้อมกับสวัสดี...

" ผม..พีค..ครับเป็นพี่ชายของไวท์..." ผมยืนขึ้นเต็มความสูงและแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับเจ้าของร่างเล็ก ๆ หน้าหวาน ๆ นั้น...เสียดายที่เธอมีแฟนแล้ว...ผมมาช้าไป...

"อ่อ..ค่ะ...หนูอาย...เป็นแฟนกัปตัน...กัป...กัปตัน.." 

" อืม...อะไร..อาย...มีไรหรอ..." ผมลอบมองคนข้างกาย....ของพี่ไวท์ที่ตอนนี้....ดูเหมือนจะมากกว่า.....คำว่าพี่ชาย.....ตามที่เจ้าตัวได้ระบุไว้...ความสนิทสนม...รอยยิ้ม..และแววตาที่สดใสของพี่ไวท์ยามที่มอง...มันทำให้ผมอิจฉา...อิจฉาที่ผมไม่ได้เป็นคนข้างกาย...ไม่ได้เป็นคนที่สร้างรอยยิ้มนั้น...ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร...รู้เพียงแค่ว่าอยาก...อยากดึงร่างที่เคียงข้างพี่ไวท์ตรงนั้นให้ห่างออกไป...เพื่อที่ผมจะได้ไปยืนตรงตำแหน่งนั้น...ที่เดิม...ที่ผมเคยอยู่...ผมกำลังสับสน...ผมเป็นอะไร...

...........เรื่องราวกำลังเดินไปอย่างเข้มข้น...ความสับสนในใจกัป...ความหึงหวงเหล่านั้นคืออะไร...อย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ...ไม่นานเกินรอ...^^