รักติดลบ

" ไวท์...พรุ่งนี้ที่กองจะมีการประชุมเรื่องบทใหม่...คือ...ทางผุ้ใหญ่เค้าอยากให้เพิ่มฉากนิดหน่อย...ไวท์ว่างไหม...."

"อ่อ...คือช่วงนี้ไวท์...อยู่ในความดูแลของผม...ถ้าคุณมีอะไรติดต่อผ่านผมมาได้เลย..." เสียงพีคพูดคุยกับพี่หยวนเรื่องความสะดวกในการเข้าคิว...เพราะตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม...เรื่องคดีเสี่ยสิงห์ยังไม่เรียบร้อย...ผมจึงต้องได้รับการคุ้มกันอย่างดี...เพื่อความปลอดภัยของผมและผู้คนที่เกี่ยวข้อง...

"อ่อ...กัสเดี๋ยวพี่มานะ...จะไปเข้าห้องน้ำหน่อย..."

"อืม...รีบไปรีบมานะพี่...จะถึงเวลาตัดเค้กแล้ว..."

"ไป...ไม่นานหรอก..."

หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ...ผมอยากจะเดินออกไปรับลมสักหน่อย...จึงเดินชมวิวอยู่...จนกระทั่ง..

"มายืนทำอะไรตรงนี้...พี่ไวท์..." เสียงกัปตันเอ่ยถาม...พร้อมกับเดินมาดักข้างหน้าเพื่อกันไม่ให้ผมหนี...

" เบื่อๆ ...อะ...ก็...เลยอยากมาเดินชมวิวสักหน่อย...กัปละทำไมไม่ไปร่วงวงกับพวกเพื่อน ๆ ล่ะ กำลังสนุกเลย..."

"พี่...กับไอ้..ตำรวจนั้นเป็น...อะไรกันเหรอ...ทำไมต้องตัวติดกันขนาดนี้...ดูสนิทกันดีนี่...คงมีความสุขกันมากสินะ..." น้ำเสียงที่ถากถางด้วยความหมั่นใส้ของกัป...ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะมองสบตากลับไปด้วยความโกรธ...

"กัปละ...เมื่อไหร่มีข่าวดี...อย่าลืมบอกพี่...ดูแลและทำหน้าที่แฟนที่ดี...อย่าทำให้อายเสียใจนะรู้ไหม...อายรักกัปมาก...อย่าทิ้งเค้า..."

"ผมรู้ว่าผมต้องทำยังไง...รู้ว่าอะไรควรทำ....อะไรไม่ควรทำ...ผมว่าทางที่ดีพี่ควรจะเอาเวลาที่เหลือ ๆ ของพี่ไปดูแลคู่หูพี่ดีไหม...เค้าคงต้องการพี่..แต่จะต้องการเรื่องอย่างว่าด้วยรึเปล่าผมว่าพี่น่าจะรู้ดี!!!..."

"กัป!!!!!...พี่...ไม่รู้ว่ากัป...ไปโมโหหรืออารมณ์เสียเรื่องอะไรมา...แต่ถ้ากัปยังจะพูดจากับพี่แบบนี้...พี่ว่าเราอย่าคุยกันเลยดีกว่า..." แววตาที่มองหลับมาที่ผม...ฉายถึงความโกรธ...

"พี่โกรธผมเหรอ...ที่ผมพูดถึงคนสำคัญของพี่แบบนี้...หึ...หึ...แค่คำพูดผม...มันยังทำให้พีเป็นเดือดเป็นร้อนแทนมันได้ขนาดนี้...เรื่องอื่นคงไม่ต้องพูดถึงแล้วมั้ง...ว่ามันจะมากขนาดไหน..."

"กัปตัน!!!...เราคงคุยกันคนละเรื่องล่ะ...ถ้า....กัปคิดแบบนั้นพี่ก็ไม่มีอะไรจะพูด...." ผมพูดพร้อมกับเดินหนี...แต่....กัปจับรวบเอวผมไว้...ด้วยความตกใจจากสัมผัส....นั้นทำให้ผมสะบัดอ้อมกอดนั้นอย่างแรงจนกัปตันล้มลง...ผมจึงรีบวิ่งกลับไปยังที่งาน...โชคดีที่ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างมีความสุข...จึงไม่มีใครสนใจ...จนกระทั่ง...

"ไวท์มา มาเต้นด้วยกันสิ...กำลังสนุกเลย..." พี่พีค...พูดพร้อมกับจูงมือผมไปยัง...หน้าเวที...แววตาของกกัปตันที่ลอบมองมาที่ผมกับพี่พีค...มันช่างดูน่ากลัว...จนผมไม่กล้าสบตา...

" กัป....มาเต้นด้วยกันไหม...พี่ไวท์ยังเต้นเลย...มาสิ..." เสียงอายตะโกนถามกัปตันให้มาเต้นด้วยกัน...

"กัปลุกขึ้นมา...พร้อมกับโอบเอวบางนั้นไว้...และจูบโชว์ทุกคน...หากผมตาไม่ฝาด กัปมองผ่านมาที่ผมด้วยความสะใจ...ผมไม่รุ้ว่ากัปทำแบบนั้นทำไม...กัปหึง...หวง..ผมงั้นเหรอ?...

" กะ..กัป..ป่ลอย....อายได้แล้ว...อายเขินนะ..กัปทำอะไรเนี่ย..."

"อายทำไมครับ...คนรักกันก็ต้อง...แสดงความรักกันบ้าง...ไม่เห็นจะแปลก...หรืออายไม่ชอบ"

ผมจะต้องทนมองเค้าสองคนรักกันแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน...ความเสียใจความผิดหวังจากความรักของผมมันยังไม่หายดี...ไม่ใช่สิ...มันไม่เคยหายไปเลยต่างหาก....ผมควรตัดใจได้แล้ว

.......เมื่อคำตอบของความรักคือคถามที่หาคำตอบไม่ได้....หัวใจจำดำเนินไปตามทางที่ควรจะเป็นได้หรือไม่อย่าลืมมาลุ้นกันนะค่ะ