รักติดลบ
เขียนโดย chadaapp
วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 15.33 น.
แก้ไขเมื่อ 11 เมษายน พ.ศ. 2558 17.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) รัก...รึเปล่า...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ..1 สัปดาห์ผ่านไป..
นับตั้งแต่วันนั้นผมยังไม่เจอพี่ไวท์เลย...ไม่ว่าพี่เงินกับพี่กัสจะพยายามติดต่อยังไง..ช่องทางไหน...ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าตอนนี้..พี่ไวท์อยู่ที่ไหน...และเป็นยังไง...
"กัป..พรุ่งนี้ที่กองจะมีงานฉลองวันเกิดพี่หยวนนะ...หากพวกเราโชคดีอาจจะได้เจอพี่ไวท์..."
"คิดถึงนะ...ไม่รู้ว่าป่านี้จะเป็นยังไงบ้าง...ยิ่งเรื่องเก่านั้นยังไม่ได้สะสาง...คนชั่วตัวจริงยังคนลอยลวนอยู่...กูเป็นห่วงพี่ไวท์ว่ะ...."
"เงินอย่าคิดมากสิ...บางที่ไอ้เสี่ยสิงห์นั้นอาจจะบ้าไปแล้ว...มันอาจจะเสียสติ...จนเพ้อ...กุเรื่อง ปั้นน้ำเป็นตัว.."
"มึงจะบอกกูว่า..มึงไม่คิด...อย่างที่กูคิดเลยงั้น"
"กัส...ยอมรับว่าคิด...แต่ก็พยายามมองในแง่บวกเพื่อความสบายใจไม่ดีกว่าเหรอเงิน..."
" พี่เงิน..โทรศัพท์เข้าอ่ะ..." ผมเอ่ยบอกพี่เงินเมื่อเห็นว่ามีสายเข้า...
" อ้าว...เห้ย!!!!.." เป็นพี่กัสที่แย่งโทรศัพท์ไปพูดสาย...ท่ากลางความหงุดหงิดของพี่เงิน...
"ฮัลโหล...ใครพูด.."
"เงินไม่อยู่...ไปธุระข้างนอก...มีไรฝากไหม...พรุ่งนี้เงินไม่ว่าง...มีคิวถ่ายที่กองทั้งวัน..." เสียงพี่กัสคุยสาย....ด้วยอารมณ์หึง....พี่เงินก็อีกคน แทนที่จะห้ามกลับมองยิ้ม ๆ พร้อมยืนกับขำ...
"เงิน..เป็นบ้าเหรอ...ขำไร.."
"ขำ...แพนวินแถวนี้...ที่ขี้หึง..."
"ใครบอกว่ากัสหึง...แค่รำคาญที่ถามโน้นนี่อยู่ได้...คราวหลังไม่ต้องรับนะ...กัสรับเอง...เงินไม่ทันมารยาพวกนั้นหรอก..."
" โห...นี่ขนาดไม่หึงนะพี่เงิน...แล้วถ้าหึง...พี่เงินไม่ต้องมุดอยู่ในรูเลยเหรอเนี่ย 5555"
"อะ..ไอ้...กัป!!!.." กัปตันหลบระเบิดด้วยการเดินเข้าห้องของตัวเองไป...คราวนี้เหลือแต่แพนด้ากับแพนวินที่มัวมองจ้องตา...กัน....อย่างกับอยาก....ให้ออกลูกมาเป็น....สัตว์สายพันธ์ใหม่ที่ชื่อว่า ...ด้าวิน..ชะงั้น (คำหลังแพนด้า - ด้า กับ คำหลังแพนวิน - วิน ...รวมกัน...)
"มึง...หึงก็บอกว่าหึงสิว่ะ...อายไรนักหนา...อืม..." เงินพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาประสานกับมือผมแล้วมองกลับมาด้วยสายตาเจ้าเลห์... มือที่ติดหนิบอยู่บนยอดอกนั้น..ผมรุ้คำตอบดี...
"งะ...เงิน...หยุดก่อน....ดะ..เดี๋ยว...งะ..เงิน... อ่า...อืม...." ผมรุ้ดีว่ากัสต้องการผมแค่ไหน...ทุกครั้งที่...กัสหึงผม...กัสมักจะไม่โวยวาย...ไม่ขึ้นเสียง...ไม่ด่า..ซึ่งผมชอบ...ชอบที่กัสเป็นแบบนี้...แค่ผมรู้ว่ากัสหึง...รู้ว่ากัสต้องการผม...แค่นี้...สำคัญที่สุดแล้ว...เสียงครางที่ดัง...บวกกับความสุขที่กระจายอยู่บนตัวผม...มันเป็นคำตอบได้ดีว่า..ความรักของเรามีค่าแค่ไหน...
" กัส...อย่า...เล่นแบบนี้...กะ...กัส..อะ..อืม..กะ..กัส..." กัส...รัวทางช่องรัก....ของผมอย่างเร็วและแรง...ผมแทบจะทรงตัวไม่อยู่...กัสก็เลย...พลักให้ผมล้มลงบนเตียงแล้วใช้ปากระดมจูบไปทั่ว....
"เงิน..ชะ...ชอบไหม...แบบนี้..." เสียงร่างบางถามผม...พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน...
"ถามไร...แบบนั้นกัส...เงินชอบทุกอย่างที่กัสทำให้...กัส...เงินอาจพูดจาไม่เพราะ...ไม่ค่อยหวาน...แต่เงินจริงจังนะ...เงินไม่เคยรักใคร...ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร...นอกจากกัสนะ..."
เรื่องบางอย่างถ้าเราลองใช้หัวใจเป็นเข็มนำทาง...ผมเชื่อนะว่า..มันจะช่วยให้เราพบคำตอบที่ช่อนอยู่เสมอ....เพราะความรักมันคือหัวใจของความสุข...อย่างความรักของผมตอนนี้...มันช่างหวาน..หวานจนผมไม่อยากให้มันละลาย...
" เงิน..พะ...พอ...แล้ว...กัส...ไม่ไหว.." เสี่ยงคนตัวเล็กบ่นผม...เมื่อผมพยายามปลุกอารมณ์ด้วยการ..จับกด...
"กัส...เงินขอนะ...เงินไม่ได้รักกัสแบบนี้มานานแล้ว...กัส...ให้เงินนะ.." เสียงคนตัวโต..อ้อนผมพร้อมกับจับกด...น้ำเสียงที่อ้อนวอน...สายตาที่มองค้อนอย่างรอคอยคำตอบนั้น...ผมปฎิเสธไม่ลงจริง ๆ
" อืม...ครั้งเดียวนะ..." ผมเอ่ยตอบกลับไป...ด้วยความเขิน... เงินกอดกระชับผมและพยายามกดส่วนนั้นของผมให้เข้าที่เข้าทางจนกระทั่งมันเข้าไปสุด...ความอึดอัด...ความคับแคบของมัน..ทำให้ร่างผมแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ...เงินกดสะโพกพร้อมกับโยกตัวด้วยความแรง จนร่างผมกับเงินแนบชิดกันอย่างกะเป็นคนๆเดียวกัน...เงินปลดปล่อยความอึดอัดนั้นด้วยการให้ผมนั่งบนตัวเงินแล้วปล่อยพร้อมกัน
"เงิน...กัส..มะ..ไม่..ไหว..แล้ว...อะ..อืม.." เงินทำให้ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จริง ๆ มือที่จับสะโพก...และส่วนนั้นของผมมันยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเมามัน...ยิ่งเงินรั้งผมให้ชิดกับส่วนนั้นมากเท่าไหร่...ผมก็ยิ่งอยากให้เงินรักผมให้มากเท่านั้น...
" อย่าเพิ่งสิ...รอเงินด้วย..อืม...อะ..กัส...ขยับหน่อย..อะ...อืม..กะ..กัส.." เงินพูดพร้อมกับพลิกร่างผมให้อยู่ด่านล่าง...เงินใช้มือบีบหัวนมผมจนผมครางออกมาด้วยความเสียว...เงินเอาแต่ใจเสมอ...มักจะทำให้ผมติดใจ....และอยากให้เงินทำให้บ่อย ๆ แต่จะให้บอกไปตรง ๆ ผมอาย...
"กัส...อม...ให้เงินหน่อยสิ...นิดนิด..นะ..กัส" เงินบอกผมพร้อมกับเอาส่วนนั้นมาจ่อตรงปากผม...ผมยอมรับว่าไม่เคยทำแบบนี้..เงินขอให้ผมทำหลายครั้งแล้ว..แต่ผมไม่กล้าพอ...จนครั้งนี้...
"อึก...อีบ...ฮึก...อะ...อึก " ผมดูดและอมส่วนั้นของเงินด้วยความเสียว...เงินเองก็เสียวมาก...จึงจูบเพื่อลดความเสียว...แต่มันกลับทำให้ผมเสียวมากกว่าเดิมเพราะเงิน...โยกและรัวทั้ง ๆ ที่ส่วน...นั้นอยู่ในปากผม...ความเสียวมันเล่นงานผมแลักัสจนเราสองคนหมดแรง...
" เงิน...กัส....รักเงินนะ...รักมาก..."
" แต่...เงินรักกัสมากกว่า...มากกว่ากัสรักเงิน...5555"
..........เมื่อพายุแห่งรักสงบลง ผมกับกัสหลับไปด้วยความอ่อนพลีย...ความรักที่สมบูรณ์ไม่ได้มาจากฐานะ ความรวยแต่มาจากหัวใจที่ใช้คำว่ารักรร่วมกัน...เดินเคียงข้างกัน...จนชั่วนิรัน...ตอนนี้ติดเรทหน่อยนะค่ะ...ใครไม่ชอบก็ผ่าน ๆ ไปได้นะ...^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ