ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 
 
 
 
 
“ไอ้เชี่ยย มึงไม่ล็อคประตูวะไอ้ป๊อป” เขื่อนพูดตอนนี้พวกเขากำลังคอลสไกป์กันอยู่ที่บ้านแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“กูไม่รู้นี่วะ มึงขึ้นมาช่วยกูเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เขื่อน” ป๊อปปี้หัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะให้ช่วยยังไง เฟย์ก็ยังต้องเรียนอาทิตย์หน้าก็เริ่มฝึกงานแล้ว ถ้ากูขึ้นไปเฟย์ก็ต้องอยู่คนเดียวดิวะ” เขื่อนบอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ใจเย็นๆนะคะ เฟย์ว่าคุณยายแค่โมโห ละมั้งนะ” เฟย์ยิ้มแหยๆให้ป๊อปปี้ ตอนนี้เฟย์เริ่มเรียกป๊อปปี้ว่าพี่แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ยอมเฟย์ พี่ไม่ยอมให้ฟางไปแต่งงานกับใครทั้งนั้น” ป๊อปปี้บอก เขาทนไม่ได้ที่ฟางต้องไปเป็นของคนอื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ก็ไม่ยอม แก้วก็ไม่ยอม พวกเราไม่ยอม เดี๋ยวเฟย์ให้แม่ลองโทรไปหาคุณยายดูนะคะ พี่ป๊อปใจเย็นๆ”  เฟย์บอก  เขื่อนปิดสไกป์ไป  โทโมะตบไหล่เพื่อนให้กำลังใจ  ตอนนี้เขาก็ช่วยได้แค่นี้เท่านั้นแหละ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟาง เจ้า แม่นายให้เอาข้าวหื้อ” อ้อยเด็กในบ้านเปิดประตูห้องฟางแล้วยกถาดอาหารมาให้ ฟางที่หยุดร้องไห้มองอาหาร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะ อ้อย เธอไปเถอะ” ฟางบอก ฟางนั่งเขี่ยข้าวไปมา ตอนนี้เธอกินไม่ลงเอาซะเลย แต่เธอก็ต้องกินเพื่อมีแรงสู้รบต่อ ถึงเธอจะรักคุณยายมาก แต่เธอก็ไม่ยอมแต่งงานกับพี่แบงค์แน่ ฟางกำลังจะตักข้าวเข้าปากก็ต้องรีบวางช้อนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ ทำไมเธอรู้สึกพะอืด พะอมอย่างงี้หละ ฟางมองตัวเองในกระจก แล้วจับท้องตัวเอง ป๊อปปี้บอกว่าเธออ้วนขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางรีบวิ่งออกมาดูปฎิทินในห้อง แล้วนับวันหลังจากที่เธอโดนยาปลุกเซ็กส์ แล้วมีอะไรกับป๊อปปี้  เกือบสองเดือนแล้ว ประจำเดือนยังไม่มา
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณยาย  คุณยาย”  ฟางทุบประตูเสียงดัง  ร้องเรียกหาคุณนายเฟื่องฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรยัยฟาง” คุณนายเฟื่องฟ้าเปิดประตู ฟางรีบเข้าไปกอด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางท้องค่ะ คุณยาย ฟางท้อง ฟางแต่งงานกับพี่แบงค์ไม่ได้” ฟางพูด คุณนายเฟื่องฟ้ามีสีหน้าเครียดทันที ก่อนจะบอกให้อ้อย ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มา
 
 
 
 
 
 
 
ที่ตรวจครรภ์ 10 อันวางอยู่ตรงหน้าคุณเฟื่องฟ้า ทุกอันปรากฏว่า 2 ขีด ฟางมองมันอย่างมีความวัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อย พาคุณฟางเข้าห้อง” คุณนายเฟื่องฟ้าเอ่ยเสียงเรียบ อ้อยพาฟางที่มองคุณยายของเธออย่างไม่เข้าใจ เธอท้องกับป๊อปปี้ เธอต้องไมได้แต่งงานสิ
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณนายเฟื่องฟ้าเดินเข้ามาในห้อง หยิบอัลบั้มรูปสมัยก่อนมาดู  มีรูปของเธอสมัยยังสาว และรูปที่เธอถ่ายรูปกับคุณย่าปานวาด  คุณนายเฟื่องฟ้า มองรูปนั้นแล้วน้ำตารื่น  
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฉันควรจะพอหรือป่าว ปานวาด ในเมื่อหลานของเรารักกัน” คุณนายเฟื่องฟ้าเอ่ยทั้งน้ำตา เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งเรียกแบงค์มาพบและคุยเรื่องแต่งงาน ซึ่งทางแบงค์ก็ยินดี คุณนายเฟื่องฟ้าเก็บอัลบั้มรูปเข้าตู้เหมือนเดิม ตอนนี้เธอสับสนไปหมด เธอควรจะดีใจสิ ที่เห็นหลานขงปานวาดทุกข์ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณยายสวัสดีค่ะ” แก้วยกมือไหว้คุณนายเฟื่องฟ้า  นี่ก็ผ่านมา อาทิตย์นึงแล้ว หลังจากเกิดเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้คงไม่ได้พาใครมาด้วยหรอกนะ”  คุณนายมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“โหวว คุณยายจะพามาทำไม พามาคุณยายก็ไล่ แก้วอยากเจอฟางค่ะ แก้วคิดถึงฟาง นะคะคุณยาย”  แก้วเดินเข้าไปกอดอ้อนคุณนายเฟื่องฟ้า  คุณนายเฟื่องฟ้ามองแก้ว  เธอเห็นแก้วมาตั้งแต่เด็ก  เธอเอ็นดูแก้วเหมือนลูกเหมือนหลาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางอยู่ในห้อง เดี๋ยวยายให้เด็กไปเปิดให้” คุณนายเฟื่องฟ้าบอก แล้วสั่งอ้อยให้ไปไขกุญแจห้องฟาง  แก้วมอง ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว” ฟางเห็นแก้วก็โผเข้ากอดทันที ตอนนี้เธอยากมีเพื่อนรักอยู่ใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ยย แก้วจะตายแล้วฟาง กอดซะแน่น” แก้วโยกหัวฟางไปมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้เป็นไงบ้าง”  ฟางเปิดฉากถามทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังอยู่ดี บ่นหาฟางทุกวัน ฟางเป็นไงบ้าง” แก้วถามอาการเพิ่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว…คือ ฟางท้อง” ฟางบอกแก้ว แก้วถึงกับเหวอ ฟางท้อง งั้นแผนที่จะให้ฟางปืนหน้าต่างหนีคงต้องยกเลิกละสิเอาไงดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ น่าจะสองเดือนแล้วแหละ ฟางบอกคุณยายแล้ว แต่คุณยายก็เงียบไม่พูดอะไรเลย”  ฟางหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นนะฟาง แก้วต้องช่วยฟางแน่ๆ” แก้วลูบหัวฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วอยู่ก็ดี จะได้ช่วยฟางเลือก ชุดแต่งงาน”  คุณนายเฟื่องฟ้าเอาแฟ้มที่มีรูปชุดแต่งงานหลายเล่มเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่….”แก้วกำลังจะพูดแต่ก็โดนสายตาเฉียบคมของคุณนายเฟื่องฟ้าหยุดไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีแต่… หรือจะต้องให้ยาย เชิญแก้วกลับ” แก้วพยักหน้าจับใจรับกองแฟ้มหลายอันจากอ้อยมาถือ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฝ้าไว้ให้ดีละ ฉันจะออกไปทำธุระข้างนอกซะหน่อย” คุณนายเฟื่องฟ้าสั่งก่อนจะหยิบกระเป๋าถือแล้วขึ้นรถที่สมชายเป็นคนขับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วันนี้เธอมาทำธุระที่ธนาคาร  ขณะที่กำลังจะเก็บสมุดลงใส่กระเป๋า ก็มีโจรมากระชากกระเป๋าเธอซะก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ…ฉันไม่ให้แกหรอก”  คุณเฟื่องฟ้ายื้อกระเป๋ากับโจร แต่ก็โดนโจรตบหน้าล้มไปกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อีแก่ รวยแล้วยังจะงกอีก”  โจรด่าคุณนายเฟื่องฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ” คุณเฟื่องฟ้ามองไปรอบๆ แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยเธอซักคน เพราะมีแต่ผู้หญิงและเด็กแต่ก็มีคนแอบกดโทรหาตำรวจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปาก เดี๋ยวก็แทงซะหรอก” โจรชูมีดขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ยยย ทำคนแก่มันไม่ดีนะ” อัศวินขี่ม้าขาวโผล่มา โจรหันมาด้านหลังเจอป๊อปปี้ ที่ตอนแรกตั้งใจจะมาหาของกินแก้เครียด แต่มาเจอเหตุการณ์นี้ซะก่อน โจรพุงจะเข้าไปแทงป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้หลบแล้วเตะเข้าที่ท้องโจร
 
 
 
 
 
 
โจรเหวี่ยงมีดเฉี่ยวแขนป๊อปปี้  แล้วเตะที่ข้อมือโจรทำให้มีดล่วง  คุณนายเฟื่องฟ้ามองไปรอบๆก็ไปหยิบท่อนไม้แล้วฟาดโจรไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้จักคุณนายเฟื่องฟ้า น้อยไปซะแล้ว …ไอ้โจรกระจอก” คุณนายมองโจรที่สลบไปแล้ว ป๊อปปี้มองหน้าคุณยายของฟางอึ้ง อื้อๆ 70 ยังแจ๋วจริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ส่งกระเป๋าคืนให้ ซักพักตำรวจก็มา  คุณนายเฟื่องฟ้ากับป๊อปปี้ให้ปากคำ  ป๊อปปี้ก็เดินไปส่งคุณนายเฟื่องฟ้าที่รถ  แต่ระหว่างทาง คุณนายไม่คุยกับป๊อปปี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดว่าฉันจะขอบคุณ” คุณนายเฟื่องฟ้าพูด แล้วขึ้นรถ ป๊อปปี้มองตามอย่างน้อยคุณยายของฟางก็ไม่ไล่เขาวันนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผ่านไปสองอาทิตย์ก็ถึงวันแต่งงานของฟาง ในช่วงพิธีตอนเช้า ฟางอยู่ในชุดไทยหน้าตาไม่ได้บ่งบอกความสุข มีแก้วกับเฟย์อยู่ข้างหลัง เฟย์ให้เขื่อนใช้เส้นสายลางานที่เธอฝึกงานอยู่ 3 วันเพื่อจะมาช่วยพี่สาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่อยากแต่ง ฟางไม่แต่ง” ฟางบอกแก้วกับเฟย์ น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ห้ามร้องนะฟาง หมดสวยกันพอดี ฟางต้องไม่ได้แต่ง เชื่อแก้วกับเฟย์นะ”  แก้วพูดให้กำลังใจเฟย์  เพราะเธอสองคนไม่ได้มามือเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
คุณนายเฟื่องฟ้ากำลังไหว้รับแขกที่มาร่วมงาน แต่ก็ต้องสะดุด เมื่อเห็นป๊อปปี้มากับคุณย่าของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไม”  คุณนายเฟื่องฟ้าพูดแต่ไม่ยอมมองหน้าคุณย่าของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฉันอยากคุยกับเธอนะ เฟื่อง ได้โปรดคุยกับฉัน”  คุณย่าของป๊อปปี้จับมือคุณนายเฟื่องฟ้า  คุณนายเฟื่องฟ้ามองนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตามมาสิ”  คุณนายเฟื่องฟ้าเดินไป คุณย่าปานวาดยิ้มอย่างดีใจ ที่เฟื่องฟ้ายอมคุยกับเธอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ โทโมะ แล้วก็เขื่อนเดินเข้ามาในตัวบ้าน หมายจะไปยังห้องฟาง แต่ก็มีบอดี้การ์ด ที่แบงค์ให้เฝ้าขวางอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“กูละอยากจะต่อยไอ้เจ้าบ่าวเสียจริง”  โทโมะพูดแล้วมองแบงค์ที่ยิ้มระรื่นอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมียกู…ใครก็ห้ามแตะ”  ป๊อปปี้พูดเสียงเข้ม มองไปทางแบงคฺ