ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

 

“เฟย์อยากจบแล้ว งี้เฟย์ก็ต้องอยู่คนเดียวอะดิ”  เฟย์เบะปาก  ใช่ ตอนนี้ ป๊อปปี้ ฟาง โทโมะ แก้ว แล้วก็เขื่อน เรียนจบ วันนี้เป็นวันรับปริญญา

 

 

 

 

 

“อีกปีเดียวเอง ไม่เอาไม่ร้องนะคนดีของเขื่อน”  เขื่อนหยิกแก้มเฟย์  ความรักของพวกเขาที่ผ่านมาอาจจะมีอุปสรรคบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นสีสันในชีวิตคู่

 

 

 

 

 

 

 

“จบแล้วจะแต่งเลยมั้ยครับเพื่อน” โทโมะถามป๊อปปี้ที่จัดผมให้ฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ก็รอคนแถวนี้จะตกลงหรือป่าว”  ป๊อปปี้มองฟาง ฟางหน้าแดงไม่ตอบ  ทั้ง 6 คนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกในมุมต่างๆที่ทางมหาวิทยาลัยจัดไว้ให้

 

 

 

 

 

 

 

“ไหน คุณย่าป๊อปละ ที่บอกจะให้ฟางเจอ”  ฟางถามป๊อปปี้  เพราะป๊อปปี้บอกว่าวันนี้คุณย่าของเขาจะมาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“นั่งไงมาแล้ว”  ป๊อปปี้วิ่งเข้าไปประคองคุณย่าของเขา  ฟางยกมือไหว้ คุณย่า พ่อแม่ แล้วก็พี่สาวของป๊อปปี้  ป๊อปปี้เคยพอฟางไปที่บ้านอยู่สามสี่ครั้ง ทุกคนที่บ้านชอบฟางมาก  แต่เพราะคุณย่าอยู่บ้านสวน ทำให้ฟางไม่มีโอกาสได้เจอ

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ คุณย่า” ฟางยิ้มน่ารัก คุณย่าป๊อปปี้เมื่อเจอฟางก็ยิ้มแล้วลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู

 

 

 

 

 

“สวยเหมือนยายเลยนะ” คุณย่าพูด ฟาง งงๆ เล็กน้อยว่าคุณย่าป๊อปปี้รู้จักยายเธอด้วย พี่ปุ๊กกี้ กระซิบกับคุณย่าไม่ให้ฟางได้ยิน คุณย่าพยักหน้าเข้าใจ ว่าฟางกับเฟย์ไม่รู้เรื่องระหว่าง คุณย่ากับคุณยายของฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไหน ยัยฟางอยู่ไหน”  เสียงผู้หญิงดังมาแต่ไกล  ใช่ใครที่ไหน  คุณยายของฟางที่เฟย์ไปรับที่รถพามาหาฟาง หญิงสูงวัยในมาดคุณนาย เดินเข้ามาหาฟาง ฟางรีบเข้าไปกอดทันที

 

 

 

 

 

“ฟางคิดถึงคุณยายจัง” ฟางหอมแก้มคุณยายของเธอ   ผู้เป็นยายลูบหัวฟางอย่างเอ็นดูแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็น อดีตเพื่อนรักยืนอยู่ข้างหลังฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ปานวาด”   ผู้เป็นยายมองคุณย่าของป๊อปปี้ แวบแรกดวงตาแสดงออกว่าคิดถึงแต่ก็เปลี่ยนเป็นชิงชัง

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟื่อง สบายดีมั้ย”  คุณย่าป๊อปปี้พูดอย่างเป็นมิตร ผิดกลับคุณยายของฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไร ทำไมเราถึงไปข้องแวะกับคนพวกนี้ แม่ฝ้าย นี่เธอดูลูกยังไง”  คุณยายของฟางหันไปดุแม่ของฟางกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรกันคะ  ฟาง งง ไปหมดแล้ว”  ฟางกับเฟย์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรได้แต่งงๆ กับปฎิกิริยาของคุณยายของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“กลับบ้านเรามีเรื่องต้องคุยกัน”  คุณนายเฟื่องฟ้า  ไม่สิ เธอเปลี่ยนชื่อแล้ว เธอชื่ออรุณรัตน์ พูดเสียงนิ่งก่อนจะดึงฟางและเฟย์ให้ออกห่างจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“น้ำมาแล้วคร้าบ” เขื่อนที่ไปซื้อน้ำกับโทโมะแล้วก็แก้ว เดินมากลางวง บรรยากาศมาคุเขื่อนจริงปลีกตัวมายืนข้างเฟย์ แต่ก็โดนคุณยายของเฟย์ดึงเฟย์ออกห่าง แก้วเห็นท่าไม่ดี จึงต้องแยกกับโทโมะมายืนข้างฟาง

 

 

 

 

 

 

“แม่เฟื่องฟังฉันก่อน” คุณย่าของป๊อปปี้เข้ามาจับมือคุณยายของฟาง แต่ก็โดนสะบัดมือออก

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฟางเฟย์ไปกับยาย” คุณยายดึงมือหลานสาวทั้งสองคนให้ไปจากตรงนี้ ฟางมองป๊อปปี้ แต่ก็ต้องจำใจเดินตามคุณยายของเธอ เธอไม่เข้าใจตอนนี้เธอ งง ไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

“งานเข้าใช่มั้ยว่ะ”  โทโมะพูดกับป๊อปปี้  ป๊อปปี้หน้าเครียด ใช่งานเข้าแล้ว เขาคิดว่าซักวันก็ต้องเจอกันแต่ไม่คิดว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอาหน่ามึง แต่ช่วยอธิบายให้กูฟังที” เขื่อนตบไหล่ป๊อปปี้ เขาเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากเท่าไหร่ ดูท่าเรื่องของเขากับเฟย์ก็คงจะมีอุปสรรคใหญ่ไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

ปานวาด หรือคุณย่า ของป๊อปปี้ กับ เฟื่องฟ้า คุณยายของฟาง เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ประถม สองคนนี้ตัวติดกันตลอด ทั้งปานวาดและเฟื่องฟ้า ต่างเป็นคนสวยมีผู้ชายมากหน้าหลายตามาจีบ แต่พวกเธอทั้งสองก็ยังคงไม่สนใจผู้ชายคนไหน  แต่เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ  เฟื่องฟ้าไปตกหลุมรัก บวร เพื่อนข้างห้องจึงให้ปานวาดเป็นแม่สื่อ  แต่เรื่องกลับพลิก เมื่อ บวรดันตกหลุมรัก ปานวาด  ปานวาดเองก็มีใจ  ทั้งสองแอบคบกัน

 

 

 

 

 

 

 

แต่ก็ได้ไม่นาน เมื่อ  บวรตัดสินใจบอกกับเฟื่องฟ้าว่าคนที่เขารักคือปานวาด   เฟื่องฟ้าเสียใจมาก คิดว่าปานวาดหักหลังตัวเอง หลังจากนั้นความเป็นเพื่อนของปานวาดกับเฟื่องฟ้า ก็จบลง ปานวาดพยายามขอคืนดีกับเฟื่องฟ้า แต่เฟื่องฟ้าก็ไม่ยอม และหายไปจากชีวิตทั้งคู่  เวลาผ่านไป ปานวาดได้ข่าวว่า เฟื่องฟ้าเปลี่ยนชื่อและแต่งนายกับนายอำเภอที่เชียงใหม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“กูนึกว่าละครหลังข่าวงี้มึงก็ต้องเจออุปสรรคอะดิวะ” เขื่อนพูดเมื่อฟังเรื่องที่ป๊อปปี้เล่าให้ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แค่กู มึงก็ด้วย” ป๊อปปี้ตบไหล่เขื่อน เพราะเขื่อนเองก็ต้องเจอ แต่คงไม่หนักเท่าเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 “มีแต่กูสินะ ที่รอด” โทโมะยิ้มอย่างอารมณ์ดี ที่เขากับแก้วไม่มีอุปสรรค (จะจริงหรอ?)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ ฟาง งง ไปหมดแล้วนี่มันอะไร” ฟางถามแม่ขณะที่อยู่ตามลำพัง เฟย์ก็อยู่ด้วย คุณป้าพาคุณยายไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟางได้แต่ถอนหายใจแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแบบนี้ คือใครผิดละคะ”  เฟย์ถาม เพราะฟังจากที่เล่าๆมา  บวรเองก็รักปานวาดตั้งแต่แรก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีใครผิดหรอกลูก  คุณบวรเองก็แสดงออกชัดเจนว่ารักปานวาด ไม่ได้รักคุณยายตั้งแต่แรก  แต่ลูกก็รู้ว่าคุณยายหนะหัวดื้อไม่ยอมฟังใคร”  แม่ฟางพูด  เพราะแม่ของฟางเองก็โดนสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กว่าห้ามไปยุ่งกับตระกูลจิระคุณ  ตอนแรกเธอก็เกลียดอย่างที่คุณยายฟางสอนมา   แต่คุณตาของฟางก็มาอธิบายว่าความจริงเป็นอย่างไร  เพราะคุณตาของฟางเป็นเพื่อนของ บวร คุณปู่ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟางนึกถึงวันที่ ฟาง เฟย์ แล้วก็แก้ว เพื่อนสนิทของลูกสาวที่เธอรักเหมือนลูก พา 3 หนุ่มมากินข้าวที่บ้าน ตอนที่รู้เธอตกใจมาก  

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอก็รู้ว่า คุณยายของฟางต้องไม่ยอม” แม่ฟางพูดขณะที่อยู่กับป๊อปปี้เพียงสองคน

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้ครับ แต่ผมจะพิสูจน์ให้ได้ ผมรักฟางนะครับคุณแม่ เอ่อ  คุณน้า ผมจะดูแลให้ดีที่สุด”  ป๊อปปี้ยืนยันหนักแน่น  เธอเองเมื่อเห็นฟางยิ้ม เมื่อได้อยู่กับป๊อปปี้  เธอก็ไม่อยากขัด  เพราะลูกสาวที่เธอรักมีความสุข ที่ได้รับจากผู้ชายคนนี้ เธอจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เรื่องราวระหว่าง ปานวาดกับเฟื่องฟ้า

 

 

 

 

 

 

“คุยอะไรกัน พูดเรื่องคนพวกนั้นหรือป่าว” คุณนายเฟื่องฟ้าเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“ป่าวค่ะ คุณยาย คุยว่าวันนี้คุณยายเฟย์สวยจัง” เฟย์รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วกอดคุณนายเฟื่องฟ้าทันที

 

 

 

 

 

“วันนี้ยายมีเซอร์ไพรให้หลานฟางของยายด้วยนะ” คุณยายพูด  ซักพักก็มีผู้ชายถือช่อกุหลาบสีขาวเดินเข้ามาหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะครับ น้องฟาง” ชายหนุ่มยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง 

 

 

 

 

 

“พี่แบงค์” ฟางมองแบงค์ ตาโตตกใจ ทำไมเขามาที่นี่   ก็ในเมื่อเขาเลิกกับเธอไปแล้ว ฟางมองไปทางคุณยายเห็นสายตาแกมบังคับจากคุณเฟื่องฟ้า ฟางจำใจต้องรับช่อดอกไม้จากแบงค์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณยาย ไม่รู้หรอคะว่าพี่ฟางกับพี่แบงค์เค้า” เฟย์กำลังจะพูด แต่คุณยายก็สั่งให้ฟางกับแบงค์พากันไปถ่ายรูปซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ่ายดีๆนะ ตากล้อง” คุณยายพูดกับตากล้องที่จ้างมา ณ ตอนนี้ ครอบครัวของฟางกำลังถ่ายรูป โดยมีแบงค์ร่วมเฟรมด้วย และก็ถูกคุณยายจัดฉากให้แบงค์ยืนคู่กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้พาคุณย่ากับครอบครัวมาถ่ายรูปเช่นกัน  ป๊อปปี้เห็นครอบครัวฟางถ่ายอยู่ก็มองนิ่งๆ ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครบังอาจมาโอบไหล่ฟางแฟนเค้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ่ายอีกสิ ถ่ายเฉพาะคนในครับครัวนะ คนอื่นไม่เกี่ยว” คุณนายเฟื่องฟ้าพูดจิกกัดไปทางป๊อปปี้กับเขื่อน ฟางมองป๊อปปี้ตาละห้อย เธอจจะเดินหนีจากตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

ทางด้านโทโมะก็พาแก้วมาหา คุณพ่อคุณแม่  ตอนแรกแก้วก็เก้ๆกังๆ   แต่ดูเหมือนจะยิ่งถูกใจ คุณแม่ของโทโมะ  เสร็จจากถ่ายรูปกับครอบครัวโทโมะ  ก็ถึงตาแก้วที่ต้องพาโทโมะไปเจอพ่อกับแม่

 

 

 

 

 

 

 

“พร้อมนะโมะ”  แก้วถามโทโมะ  โทโมะยัง งงๆ ว่าพร้อมอะไร  พอเดินมาถึง โทโมะก็ยกมือไหว้พ่อแม่ของแก้ว และพี่ชายที่มองโทโมะเขม็ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ พ่อคะ แม่คะ  พี่ก้อง  นี่โทโมะ แฟนแก้ว”  แก้วแนะนำโทโมะให้ครอบครัวรู้จัก

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วพูดถึงพี่ก้องให้ผมฟังบ่อยๆ” โทโมะยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยักจะจำได้ ว่ามีน้องชื่อนี้” ก้องพูดแล้วโอบไหล่แก้ว ท่าทางหวงน้องสาว

 

 

 

 

 

 

โทโมะกลืนน้ำลาย  ใครว่าจะมีแต่ป๊อปปี้กับเขื่อนที่เจออุปสรรค เขาเองก็มีเหมือนกันหรอเนี่ย