ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

ฟางเขี่ยข้าวในจานอย่างอึดอัด  ตอนนี้เธอกำลังกินข้าวกับครอบครัวที่บ้าน ส่วนแก้วก็แยกไปฉลองกับครอบครัว แต่ที่น่าอึดอัดคือ คุณยายชวนพี่แบงค์มาด้วย  คุณยายก็คอยบอกให้พี่แบงค์ตักนู้นตักนี่ให้ฟาง  ฟางเองก็ไม่ได้เต็มใจนักแต่ไม่อยากขัดใจคุณยาย

 

 

 

 

 

“เฮ้ออ” ฟางถอนหายใจ หลังจากต้องเดินไปส่งพี่แบงค์เสร็จ ด้วยความจำใจ

 

 

 

 

 

 

“คุณยายไม่รู้หรอคะ ว่าพี่แบงค์กับพี่ฟางเขาเลิกกันแล้ว” เฟย์เป็นคนเปิดประเด็นขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกแล้วก็คบกันใหม่ได้ ยังไงซะก็ดีกว่าไปคบพวกจิระคุณ” คุณนายเฟื่องฟ้าพูด เธอคิดว่านี่คือทางที่ดีที่สุดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฝ้าย เธอเองก็เหมือนกัน เลี้ยงลูกยังไงถึงได้ให้ไปข้องแวะกับพวกนั้น นี่ถ้าฉันไม่มางานรับปริญญายัยฟาง คงปล่อยให้พวกมันลักกินขโมยกินไปถึงไหนแล้วสิ” คุณยายพูด ฟางได้ก้มหน้านิ่ง เพราะสิ่งที่คุณยายของเธอพูดก็ถูกเธอเป็นของป๊อปปี้แล้ว แต่เธอก็เป็นด้วยความเต็มใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางกับป๊อปเราเป็นแฟนกัน เราคบกันมานานแล้วนะคะคุณยาย” ฟางพูดแล้วมองสบตาผู้เป็นยาย

 

 

 

 

 

 

 

“คบกันก็เลิกได้ ฉันขอสั่งเลยนะไม่ว่าใครก็ตามห้ามไปยุ่งกับบ้านนั้นอีก ถ้ายังเคารพฉันอยู่” คุณยายพูดก่อนจะเดินขึ้นข้างบน 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์เดินเข้าไปกอดพี่สาวอย่างเห็นใจ  เธอต้องหาทางช่วยฟางให้ได้  เธอไม่อยากให้ฟางต้องกลับไปทุกข์ใจเพราะแบงค์อีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม จะนอนแล้ว”

 

 

 

 

 

 

 

“คิดถึงฟางนะ พรุ่งนี้เราจะได้เจอกันแล้ว”

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักป๊อปนะ”

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปก็รักฟางนะ”

 

 

 

 

 

ฟางวางโทรศัพท์ที่หัวเตียง วันนี้เฟย์มานอนด้วย  เพราะห้องเฟย์ให้คุณย่านอน  สวนคุณลุงนอนที่โซฟา คุณป้านอนกับคุณแม่

 

 

 

 

 

 

“หวานจัง ต้องผ่านไปได้แน่นอน” เฟย์ทำมือไฟท์ติ้ง

 

 

 

 

 

 

“เบาๆสิ เดี๋ยวคุณยายก็ได้ยิน พี่จะทำยังไงดีเฟย์” ฟางกลุ้ม เธอจะทำยังไงกับความรักของเธอครั้งนี้ดี

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างตาป๊อป  หนูฟางโอเคมั้ย”  คุณย่าปานวาดเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ที่เพิ่งวางโทรศัพท์จากฟาง คืนนี้เขามานอนที่บ้านสวนกับคุณย่า  เพราะถ้าเขานอนที่บ้านของเขา คุณยายของฟางต้องรู้แน่ๆ มันอาจจะไม่เป็นผลดีของต่อเขาและฟางอย่างมาก

 

 

 

 

 

“ก็อย่างที่รู้ๆกันนั่นแหละครับ คุณยายของฟางไม่ยอมให้ผมคบกัน” ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อย

 

 

 

 

 

“ย่าขอโทษนะ ที่ทำให้ความรักของหลานมีอุปสรรค”

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกครับ คุณย่า ผมจะต้องเอาชนะใจคุณยายของฟางให้ได้” ป๊อปปี้มุ่งมั่น เขาเลือกฟางแล้วเขาจะต้องทำให้ได้

 

 

 

 

 

 

โทโมะยืนพิงรถของตัวเองอยู่  ตอนนี้เขาอยู่หน้าคอนโดของแก้ว กำลังรอแก้วลงมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยู่กับครอบครัวหรือไง” แก้วถามโทโมะ โทโมะยิ้มออกเมื่อเห็นแก้วในลุคชุดนอนสบายๆ

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็ครอบครัว ว่าที่ลูกสะใภ้” โทโมะพูดทำเอาแก้วหน้าแดงตีแขนโทโมะด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

“บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้” โทโมะดึงแก้วมาโอบ แก้วนี่น่ารักจริงๆ ถึงจะแรงเยอะ กินเยอะ แต่เขาก็มั่นใจว่าเลี้ยงแก้วไหว

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ลงมาทำอะไร” เสียงพี่ก้องเรียกแก้ว แก้วกับโทโมะรีบเด้งตัวออกห่างกันทันที

 

 

 

 

 

 

“แล้วนายก็เหมือนกัน ค่ำมืดแล้วไม่รู้จักอยู่บ้านตัวเอง” ก้องจ้องหน้าโทโมะ โทโมะตัวลีบไปเลย คิดจะรักน้องเขาก็ต้องสงบเสงี่ยม

 

 

 

 

 

 

“แก้วขึ้นห้องได้แล้ว” ก้องดึงแก้วเข้าคอนโด แก้วจะหันไปลาโทโมะ แต่ก้องก็ดึงแก้วเข้าไปก่อน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ  ขยี้หัวตัวเอง  เขาจะทำยังไงดี  จะให้ป๊อปปี้ช่วย มันก็ยังเอาตัวไม่รอด  งั้นเหลืออีกคน  ไอ้เขื่อน!!

 

 

 

 

 

 

บ่ายวันใหม่

 

 

 

 

“นั่นใคร”  เสียงคุณยายพูดขึ้น  เมื่อมีรถมาจอดหน้าบ้าน  เขื่อนถือกระเช้าของฝากเข้ามาในบ้าน เขื่อนยกมือไหว้

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณยาย” เขื่อนยิ้มจริงใจ

 

 

 

 

 

 

“ใครยายเธอ”   คุณนายเฟื่องฟ้าพูดเสียงนิ่ง เขื่อนหุบยิ้มทันที เงิบสิ แบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ผมซื้อของมาฝากครับ” เขื่อนยื่นกระเช้าดอกไม้ให้ เฟย์ที่ลงมาจากข้างบนเห็นเขื่อนจะเข้าไปกอด แต่เจอคุณยายก็ต้องเบรกทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณยายคะ นี่เขื่อน แฟน เฟย์ค่ะ” เฟย์แนะนำเขื่อนให้คุณยายรู้จัก คุณนายเฟื่องฟ้า มองเขื่อนอย่างพิจารณา แล้วก็เชิดหน้าถือกระเช้าไปทางห้องครัว เขื่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก

 

 

 

 

 

 

“นึกว่าไม่รอดซะแล้ว” เขื่อนจับมือเฟย์

 

 

 

 

 

 

“สู้ๆน้า เขื่อนที่รักของเฟย์” เฟย์บีบจมูกเขื่อนโยกไปมา ฟางมองภาพนั้นด้วยยิ้มๆ เฮ้อออ ป๊อปปี้ของเธอละ โอ้ยย แค่คิดก็เศร้า เครียดด้วย

 

 

 

 

 

“คืนนี้ยังไงสาวๆ แก้วคอนเฟริมแล้ว โมะบอกมา” เขื่อนพูดเมื่อนั่งอยู่ในสวนบ้านของฟาง

 

 

 

 

 

“จะไปไหนกัน” คุณนายเฟื่องฟ้า เดินเข้ามาได้ยินพอดี จึงพูดแทรก

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เลี้ยงฉลองที่จบค่ะ คุณยาย” ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นยายโทรตามให้พ่อแบงค์ให้มารับเราดีกว่า เป็นสาวเป็นนางขับรถดึกๆไม่ดี”  คุณยายพูดทำท่าจะเดินเข้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกครับคุณยาย ก็ฟางมี….” เขื่อนกำลังจะพูดชื่อป๊อปปี้ ก็โดนเฟย์กระทุ้งศอกใส่ซะก่อน

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ก็ไปด้วยไงคะ เดี๋ยวเขื่อนมารับ พี่แบงค์งานคงยุ่งเห็นเมื่อวานพูดเรื่องธุรกิจให้ฟังนี่คะ” เฟย์ยิ้มกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

 

“เอาแบบนั้นหรอ” คุณนายเฟื่องฟ้าถาม

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เฟย์ก็ไปกับฟางหายห่วง” ฟางยิ้มช่วยอีกแรง คุณนายเฟื่องฟ้าเห็น ฟางกับเฟย์ยิ้มแบบนั้นก็ไม่พูดอะไรเดินเข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดเรื่องป๊อปปี้นะเขื่อน ไม่งั้นบ้านแตกแน่ๆ” เฟย์ตีแขนเขื่อนเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“มันหลุดปากนี่ ก็ปกติฟางมีไอ้ป๊อปคอยรับคอยส่ง” เขื่อนหน้ามุ่ย ฟางเองพอนึกถึงเรื่องของเธอกับป๊อป หน้าก็เครียดขึ้นมา เธอจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้นานกว่านี้แน่ ไม่อย่างงั้นพี่แบงค์ต้องกลับเข้ามาในชีวิตเธออีก