ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 
 
 
“อะแฮ่ม มากันแล้วหรอ” แก้วทักฟางกับป๊อปปี้ที่นั่งกินอาหารเช้าอยู่ในโรงอาหารของค่ายทหาร
 
 
 
 
“อะไรกันแก้ว นี่มากินข้าวเร็ว”  ฟางเรียกแก้วให้มานั่งด้วย
 
 
 
 
“นายทำอะไรเพื่อนฉัน ใช่มั้ย” แก้วหรี่ตามองป๊อปปี้
 
 
 
 
“ทำอะไร ฉันรักฟางจะตาย และเราก็เป็นแฟนกันด้วย” ป๊อปปี้พูดยิ้มๆแล้วจับมือฟาง
 
 
 
 
“เลี่ยนแต่เช้าเลยวุ้ย พอๆ เดี๋ยวกินข้าวไม่ลง” แก้วทนความเลี่ยนของคู่นี้ไม่ไหว ต้องยกธงขาวยอมแพ้
 
 
 
 
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ  สามสาวกับป๊อปปี้ก็ไปใส่ชุดทหารเหมือนเดิม  วันนี้ถ่ายภารกิจสุดท้ายแล้วก็คือกระโดดหอ สามสาวขึ้นมาอยู่บนที่กระโดดหอ คนที่กลัวอย่างเห็นได้ชัดคงจะไม่พ้น แก้วที่หน้าซีดมาก  สามสาวบ่ายเบี่ยง ป๊อปปี้จึงต้องกระโดดก่อนคนแรก   เฟย์มองไปทางฟางกับแก้วที่นั่งสงบนิ่ง ไม่ไหวติง จึงตัดสินใจโดดต่อจากป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
“ลงเหอะ ไม่ต้องโดดหรอก” แก้วพูดกับฟาง มองไปทางกล้อง ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆลงไปข้างล่าง เหลือฟางคนเดียวที่อยู่ข้างบ่น แม่จ๋า ช่วยด้วยย  ฟางมองแท่นกระโดด ตัดสินใจที่จะกระโดดหอ
 
 
 
 
 
“ฮือออ ฟางบอกแล้วว่าไม่เอา” ฟางร้องไห้อย่างหนัก เพราะตอนที่เธอกระโดดลงมา กล้องที่ติดไปกระแทกเข้ากับคาง เฟย์เห็นฟางร้องไห้ก็ร้องตามแล้วเข้าไปกอดตอบ ป๊อปปี้ได้แต่เงียบถอดอุปกรณ์ต่างๆออกจากตัวฟาง เขาเองก็ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ระหว่างทางที่ไปโรงพยาบาล ป๊อปปี้เองก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ฟังเสียงฟางร้องไห้
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรแล้วนะ” ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อฟางนั่งรถเข็นออกมาจากห้องทำแผล ที่คางของฟางมีผ้าติดอยู่ ฟางยิ้มน้อยๆให้ป๊อปปี้ ฟางพูดมากไม่ค่อยได้ เพราะเจ็บแผลอยู่ ป๊อปปี้อาสาไปส่ง สามสาวที่บ้านเอง  ให้พิชชี่กับเพื่อนกลับไปก่อน พิชชี่เองก็รู้สึกไม่ดี ขอโทษฟางยกใหญ่  พิชชี่จึงตอบแทนด้วยการจัดทริปไปญี่ปุ่นให้สามสาว เพื่อเป็นการไถ่โทษ
 
 
 
 
 
 
“ฝันดีนะฟาง” ป๊อปปี้ยืนส่งฟางหน้าบ้าน ก่อนจะกลับบ้านตัวเอง ฟางเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางอิดโรย เฟย์กับแก้วก็เช่นกัน   ก่อนนอนเฟย์มองโทรศัพท์ คงไม่โทรมาแล้วสินะ เฟย์วางโทรศัพท์แล้วก็ล้มตัวลงนอนเพราะความเพลีย
 
 
 
 
 
“นี่ของกินของคนป่วย” แก้วว่าพลางยืนน้ำส้มกล่องให้ฟาง ตอนพวกเธอสามคนอยู่ที่โต๊ะประจำในมหาลัยนี่ก็ผ่านมาสี่วันแล้วตั้งแต่ฟางคางแตก
 
 
 
 
 
“แค่คางแตกไม่ใช่ว่ากินอะไรไม่ได้ซะหน่อย แก้วอะ” ฟางย่นจมูกแต่ก็กินน้ำส้มของแก้วอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
“แล้วป๊อปปี้ กับโทโมะไม่มาหาหรอ” เฟย์ถามฟางกับแก้ว แก้วกับฟางมองหน้ากัน
 
 
 
 
 
 
“ไม่มาอะ เห็นบอกว่ามีธุระนะ” ฟางตอบ จู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงดังมาจากตรงกลางลานของสวนสาธาณะมหาลัย 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดอะไรกัน”  เฟย์ขมวดคิ้ว  “ไปดูกันมั้ย” ฟางพูดลุกขึ้น แล้วดึงเฟย์ไปที่จุดเกิดเหตุ แก้วรีบเก็บของแล้วตามไปทันที
 
 
 
 
 
“คือ ทำไมพวกกูต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ”  ป๊อปปี้บ่น มองตัวเองในชุดมาสคอตหมี โทโมะอยู่ในชุดมาสคอต หนู ส่วนเขื่อนอยู่ในชุดกบ
 
 
 
 
 
“ก็เพราะพวกมึงเป็นเพื่อนกูไง” เขื่อนตอบมองไปยังข้างล่างเวทีที่มีสาวๆ ยืนกันเต็ม ต้นเหตุของเสียงกรี๊ดกร๊าดก็คือพวกเขาเอง
 
 
 
 
 
“นั่นๆ มาแล้วเริ่มเลย” เขื่อนพูดแล้วหันไปชูมือกับคนคุมเครื่องเสียงข้างเวที ฟาง แก้ว เฟย์ หยุดมองดู คนสามคนอยู่ในชุดมาสคอตอยู่ไม่ไกล เพราะตรงหน้าเวทีไม่มีที่ให้พวกเธอเข้าไป
 
 
 
 
 
“ใจแค่คิดถึง แต่อีกใจนึงริรักเธอ” เสียงเพลงดังขึ้น มาสคอสสามตัว (?)ก็เริ่มเต้น  ป๊อปปี้คิดในใจ ให้พวกกูเต้นดีๆก็ได้ ทำไมต้องใส่ชุดด้วย เต้นลำบากมาก  โทโมะเองก็เกือบจะสะดุดเท้าใหญ่ๆของชุดหลายครั้ง นี่ถ้าไม่เพื่อนเขาจะถอดชุดออกซะตั้งแต่ตอนนี้
 
 
 
 
 
 
“My Girl ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไป”  เพลงมาถึงท่อนฮุค  ทั้งสามตัวก็คงยังเต้นโดยมีเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆข้างล่างช่วยกัน  แก้วกับฟางที่รู้ว่า คนในสามชุดชั้นคือใคร ก็เบะปากกับความฮอตของแฟนเธอ ต่างจากเฟย์
 
 
 
 
 
“พี่ฟางว่าบ้าปะ มาใส่ชุดมาสคอตเต้น”  เฟย์พูดกับฟางแต่ก็ยังดูต่อ
 
 
 
 
 
“เขาอาจจะตั้งใจทำให้ใครก็ได้นะ”  ฟางพูดยิ้มๆ  พอเพลงจบลง เขื่อนที่อยู่ในชุดมาสคอตกบ ก็ถอดหัวออก แล้วหยิบไมค์จากทีมงานมา โทโมะกับป๊อปปี้ก็ถอดหัวออก
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณน้องๆมากนะครับ ที่มาดูการแสดงวันนี้  ที่พี่จะพูดคือ วันนี้พี่อยากจะมาสารภาพกับคนๆหนึ่ง” เขื่อนมองมาทางเฟย์
 
 
 
 
 
“เพราะพี่เป็นคนปากหนัก ไม่กล้าบอกว่าพี่รู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ ที่เขื่อน อยากจะบอก เขื่อนรักเฟย์นะครับ คบกับเขื่อนได้มั้ย” เมื่อเขื่อนพูดจบ บรรดาสาวๆข้างล่างเวทีก็กรี๊ดกร๊าด เชียร์ เขื่อนหยิบช่อดอกไม้ที่เตรีมไว้แล้วเดินลงเวลา แต่ก็แอบเกือบตก เพราะชุดที่ใส่มันใหญ่มาก เขื่อนเดินมาทางเฟย์ เฟย์หันไปขอความช่วยเหลือจากแก้วกับฟางแต่สองสาวก็หลบออกมา
 
 
 
 
 
 
“คบเลย คบเลย คบเลย” เสียงเชียร์จากบรรดาแฟนคลับ เฟย์มองหน้าเขื่อนยิ้มเขินๆแล้วรับช่อดอกไม้จากเขื่อน
 
 
 
 
 
“อื้อ เฟย์ก็รักเขื่อนนะ” เมื่อเฟย์พูดจบเขื่อนก็เข้าไปกอดเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
“อะแฮ่ม ทีนี้ 3 คู่จิ้น ก็เป็นคู่จริงกันหมดแล้ว ยังไงก็ช่วยลุ้นให้พวกพี่รักกันนานๆด้วยนะครับ” ป๊อปปี้พูดอยู่บนเวที เขื่อนพาเฟย์ขึ้นไปบนเวที แก้วก็ดึงฟางที่เขินๆขึ้นมาด้วย บรรดาแฟนคลับของทั้งสามคู่ก็รุมถ่ายรูป แล้วก็ขอให้พวกป๊อปปี้ ร้องเพลง โทโมะกับแก้วโยนงานให้ ป๊อปปี้กับฟางทันที เขื่อนเองก็บอกว่า เขาเตรียมงานนี้ทั้งคืนเลยหมดแรงแล้วก็ไปอ้อนเฟย์ ฟางมองบรรดาน้องๆในมหาลัยส่งเสียงเชียร์ ก็ตกลงร้องเพลงกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ว่ากี่ครั้งที่มองภาพถ่าย…คนแรกที่ใจเป็นมองหาทุกที” ฟางร้องเพลงแล้วมองไปทางป๊อปปี้ ป๊อปปี้เองก็มองฟาง ทั้งสองสบตากันร้องเพลงด้วยกัน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่พวกเธอจะไม่ลืมเลย
 
 
 
 
 
 
“หวานเกินหน้าเกินตาเพื่อนตลอดนะมึง” เมื่อร้องเพลงเสร็จ ทั้งสามคู่ก็พากันมากินไอติมร้านแถวมหาลัย
 
 
 
 
 
 
“ก็คนมันมีความสุขนี่หว่า” ป๊อปปี้ยักไหล่แล้วป้อนไอติมฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนก็หวานบ้างดิ” เฟย์พูดแล้วทำหน้างอนๆ
 
 
 
 
 
 
“คร้าบ เขื่อนหวานแน่ๆ” ว่าแล้วเขื่อนก็ขโมยหอมแก้มเฟย์ 
 
 
 
 
“เราก็อย่ายอมนะแก้ว” โทโมะหอมแก้มแก้วบ้าง โดนแก้วฟาดไป 1 ที เรียกเสียงหัวเราะให้บรรดาเพื่อนๆได้
 
 
 
 
 
นี่ก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่พวกเขามีความสุข ได้มีเพื่อน มีคนที่รักอยู่ข้างๆ  แต่ชีวิตคนเราใครจะมีสุขได้ตลอดละจริงมั้ย?
 
 
 
 
________________________________________________________
 
 
 
นั่นนะสิ ใครจะมีความสุขได้ตลอด ตัวร้ายกำลังจะมา(?) ห้ะ ตัวร้าย